To już pewnie koniec - Netkobiety.pl

Dołącz do Forum Kobiet Netkobiety.pl! To miejsce zostało stworzone dla pełnoletnich, aktywnych i wyjątkowych kobiet, właśnie takich jak Ty! Otrzymasz tutaj wsparcie oraz porady użytkowniczek forum! Zobacz jak wiele nas łączy ...

Szukasz darmowej porady, wsparcia ? Nie zwlekaj zarejestruj się !!!


Forum Kobiet » ROZSTANIE, FLIRT, ZDRADA, ROZWÓD » To już pewnie koniec

Strony Poprzednia 1 2 3 Następna

Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź

Posty [ 66 do 130 z 135 ]

66

Odp: To już pewnie koniec
maja1807 napisał/a:
Janix2 napisał/a:
Joohana napisał/a:

Podczytuję forum od półtora miesiąca, a moje małżeńskie tsunami miało miejsce prawie dwa lata temu. Trafiłam zupełnie przypadkiem, bo gdzieś odezwały się w głowie stare demony.
I tak sobie myślę, że może dobrze, że w owym czasie nie trafiłam tutaj, że rozegrałam sprawę intuicyjnie, choć często miałam taki burdelik w głowie, że strach. No i gdybym posłuchała niektórych forumowych rad, to odeszłabym od męża, nie pozwoliła mu zawalczyć o nas, odepchnęła bym go, bo pompowała bym urażoną dumę. A jakoś przetrwałam to i jest dobrze.
Czasem trzeba sobie dać szansę i widzę to w tym konkretnym przypadku. Nie ma dowodów zdrady, wielkiego zimnego oszustwa, przemocy. Jest długoletni związek, który był udany, jest zainteresowanie obu stron, tylko głupol zawzięty. Ale jest szansa i to duża, że wszystko będzie dobrze

Pani kochana, forum to nie poradnia małżeńska, terapia a już na pewno nie wyrocznia. Każdy pisze swoje historie a zainteresowany wyciąga wnioski bo u każdego jest z reguły inaczej. Odpowiedzi typu rozwiedź się/zostań są z natury odrzucane. Nikt nikomu nie każe zresztą wywnętrzać się z problemami na forum. Nie które osoby może wstydzą się iść z problemami gdzie indziej dlaczego piszą tu. Co zrobią z informacjami zależy tylko od nich.

A u mnie wręcz przeciwnie. Żałuję ze nie trafilam na to forum 2 lata temu wtedy kiedy rozgrywał sie moj dramat z mężem. Oszczedziloby mi to dużo czasu na czekanie na opamietanie męża. Opamiętania nie przyszlo do tej pory a słowa dziewczyn z forum oraz schemat postępowania zdrajcy tu opisywany sprawdzia się w moim przypadku w
100%.
Zdrajcy to osoby wyrachowane, nie liczą sie kompletnie z osoba którą zdradzają. Nie ma sie co łudzić i doszukiwać drugiego dna.

Ależ ja w żaden sposób nie bronię i nie wybielam zdrajców, bo sama przeszłam ten dramat i kosztowało mnie to masę nerwów i zdrowia. Doskonale zdaję sobie sprawę, że zdrada rujnuje życie, ale jest zdrada i zdrada.
Wszystko ma swój ciężar gatunkowy i tak samo w każdym przypadku może być inaczej. Co innego gdy zdradzacz ciąga się po krzakach, niszczy rodzinę i łga w żywe oczy oraz perfidnie gra na dwa fronty, a co innego gdy nagle tatusiek rajcuje się, że ktoś zwrócił a niego uwagę, no nie wrzucajmy tego do jednego worka.
Powinniśmy mieć też na uwadze różny stan psychiczny zdradzonych i raczej nie rujnować ich i tak rozwalonej psychiki.
No i jeszcze jeden problem jest taki, że niektórzy projektują swoje frustracje na innych, ale to już jest naprawdę grząski temat.
Niby każdy ma własny rozum i zrobi jak uważa, ale w stanie wysokiego napięcia jakie towarzyszy zdradzie, to uważam, że osoba zdradzona ma jednak ograniczone przez stres rozeznanie i pochopne działania mogą być dla niej niekorzystne.

Zobacz podobne tematy :

67

Odp: To już pewnie koniec
Joohana napisał/a:

Niby każdy ma własny rozum i zrobi jak uważa, ale w stanie wysokiego napięcia jakie towarzyszy zdradzie, to uważam, że osoba zdradzona ma jednak ograniczone przez stres rozeznanie i pochopne działania mogą być dla niej niekorzystne.

Dokładnie. Na radykalne ruchy zawsze jest czas, a raz powiedziane słowo zostaje na zawsze.

W pierwszej kolejności powinno się jednak spróbować załatwić sprawę delikatnie, a nie wyciągać ciężkie działa. To jeszcze nie wojna (piszę o konkretnym przypadku Autorki).

68 Ostatnio edytowany przez bullet (2021-01-13 16:38:23)

Odp: To już pewnie koniec
Joohana napisał/a:

Czy warto zniszczyć dobry związek przez jakieś nie do końca wyjaśnione sytuacje?...

Gratuluję zdefiniowania "dobrego związku". Ja się totalnie nie zgadzam w tym temacie, chyba że odpowiadałaś na inny wątek.
Warto rozmawiać, oczywiście, "niewinną wyprowadzką" i tym co mówił facet wg mnie nie wykazał minimum zainteresowania "zawalczeniem" o żonę.

popikowa napisał/a:

. on sam nie wie czego chce, ale będzie do domu przyjeżdżał aby się mną opiekować????
Nie wytrzymałam i wykrzyczałam, że ja nie chcę kolegi, tylko kochającego męża, który przestanie mnie okłamywać, pisać z panienkami i ukrywać telefon...

po wykrzyczeniu się wyprowadził ... idealny związek

popikowa napisał/a:

... Boli mnie strasznie, że on nie widzi swojej winy w tym. Nie umie przeprosić za te kłamstwa, obiecać, że przestanie

Joohana napisał/a:

.on podjarany, że jakaś "obca" kobieta zwróciła na niego uwagę, złapał wiaterek w żagielek i podjarał się nieco za mocno. Nic wielkiego się JESZCZE nie wydarzyło, bo były póki co tylko kłótnie i wyprowadzka do mamusi. On przychodzi i bada sytuację, bo ma zranione ego, ale kocha i nie chce rozstania.

podjarany ? Boshh .... Totalnie nielojalny ..

popikowa napisał/a:

...Mąż nie widzi w tym nic złego. Mam odpowiedzi typu.. przecież to jakieś głupie wierszyki, nie wiem po co to pisała, itd.
On jej nadal bardzo broni, wczoraj usłyszałam tekst...Ty i twoje koleżanki i tak ją zniszczyłyście !!!!!!!..

zamiast temat ogarnąć i (jak to piszesz) zawalczyć on dyskredytuje żonę i okazuje lojalność koleżance oskarżając autorkę o przemoc (zapewne emocjonalną) wobec tej bidulki, swojej "koleżanki". Koleżanka nomen omen nie wydaje się być zniszczona tylko dalej smali do męża, a ten we flirt idzie jak w dym.
Chciałbym na marginesie wskazać jedną wspólną cechę - Wszystkie ... WSZYSTKIE zdrady zaczyna ją się od tylko niewinnych rozmów

69

Odp: To już pewnie koniec
bullet napisał/a:

Chciałbym na marginesie wskazać jedną wspólną cechę - Wszystkie ... WSZYSTKIE zdrady zaczyna ją się od tylko niewinnych rozmów

Prawda, ale nie wszystkie niewinne rozmowy zamieniają się w zdradę.

70 Ostatnio edytowany przez bullet (2021-01-13 16:47:46)

Odp: To już pewnie koniec
merle napisał/a:
bullet napisał/a:

Chciałbym na marginesie wskazać jedną wspólną cechę - Wszystkie ... WSZYSTKIE zdrady zaczyna ją się od tylko niewinnych rozmów

Prawda, ale nie wszystkie niewinne rozmowy zamieniają się w zdradę.

Tu niewinna rozmowa poszła już daleko za daleko, do tego stopnia, że autorce już się przepaliły czerwone lampki od mrugania, a alarmy charczą od wycia. Nie reaguje na prośby żony i .... nie wie czego chce .... (kolejne niewinne stwierdzenie)
Nazwanie takiego postępowania jako zdrada emocjonalna jest wg mnie najwłaściwszym  ... plus wyprowadzka ....
Tez uważam, że można "coś" dalej jeśli pojawi się chęć z jego strony bo nie dostrzegam, ciekawe co by powiedział na wspólną terapię.
Oby nie usłyszała "ja nie potrzebuję"

71

Odp: To już pewnie koniec

Dziękuję bardzo za wasze spostrzeżenia.
Minęły 3 tygodnie, odkąd męża wywaliłam z domu. Nic się nie zmieniło. Przyjeżdża do domu, rozmawia o wszystkim, tylko nie na temat naszego małżeństwa. Codziennie wraca nocować do mamusi. Jak to obserwuję, to wygląda to teraz, jakbyśmy byli dobrymi znajomymi niż małżeństwem.
Brakuje mi naszych rozmów, planowania, wygłupów. wspólnych wieczorów, przytulania, itd.
Nie wiem ile to jeszcze potrwa ale zaczyna mnie to coraz bardziej wkurzać. On zachowuje się jakby chciał mnie ukarać za to, ze go wywaliłam z domu.

72

Odp: To już pewnie koniec
popikowa napisał/a:

Przyjeżdża do domu, rozmawia o wszystkim, tylko nie na temat naszego małżeństwa

A Ty o czym z nim rozmawiasz? Może chciałby pogadać o małżeństwie, a nie wie jak zacząć? Może czeka aż powiesz mu, że ma wrócić do domu?

popikowa napisał/a:

Codziennie wraca nocować do mamusi.

Tak swoją drogą to masz pewność, że wraca do mamusi?

popikowa napisał/a:

Brakuje mi naszych rozmów, planowania, wygłupów. wspólnych wieczorów, przytulania, itd.

Może jemu też brakuje, a nie wie jak do tego wrócić? Nie wiem o czym Ty mówisz do niego, ale jeśli jest tak, że nikt nie chce się pierwszy odezwać i oboje macie urażoną dumę, to jeśli ma się coś zmienić, ktoś z Was musi pierwszy to przełamać.

popikowa napisał/a:

Nie wiem ile to jeszcze potrwa ale zaczyna mnie to coraz bardziej wkurzać. On zachowuje się jakby chciał mnie ukarać za to, ze go wywaliłam z domu.

Rozumiem, że dom nie jest jego, więc masz prawo go wywalić. Więc jak to jest? Odszedł do mamusi, czy po prostu wyprowadził się, bo jak piszesz, wywaliłaś go z Twojego domu?

73

Odp: To już pewnie koniec

- "A Ty o czym z nim rozmawiasz? Może chciałby pogadać o małżeństwie, a nie wie jak zacząć? Może czeka aż powiesz mu, że ma wrócić do domu?"

  3 krotnie zaczynałam temat naszych ostatnich problemów i za każdym razem on szybko kończy temat.



"Tak swoją drogą to masz pewność, że wraca do mamusi?'"

  Akurat tutaj mam 100% pewność, że cały czas spędza u mamusi.

"Może jemu też brakuje, a nie wie jak do tego wrócić? Nie wiem o czym Ty mówisz do niego, ale jeśli jest tak, że nikt nie chce się pierwszy odezwać i oboje macie urażoną dumę, to jeśli ma się coś zmienić, ktoś z Was musi pierwszy to przełamać.'"

Ale wiem, że gdy ja teraz wyciągnę rękę, to on to potraktuje jako moje przyznanie się do winy. Nie mam ochoty bez żadnych rozmów z jego strony, wytłumaczenia, itd. udawać , że było, minęło. Ja chcę jego deklaracji, że rozumie jak mnie zranił i nie dopuści więcej do takich sytuacji.

- "Rozumiem, że dom nie jest jego, więc masz prawo go wywalić. Więc jak to jest? Odszedł do mamusi, czy po prostu wyprowadził się, bo jak piszesz, wywaliłaś go z Twojego domu?"

Przecież od początku pisałam, że w trakcie awantury kazałam mu się natychmiast wynosić z domu.

74

Odp: To już pewnie koniec

Słuchaj popikowa. Czułem, że to wszystko nie jest takie czarno-białe. Nie umiecie się dogadać - tyle.

Możliwe, że mąż poczuł się jakoś tam doceniony przez tą kobietę, ale nie jestem pewny, czy przekroczył jakieś granice.

Wyprowadził się do mamy, bo de facto wyrzuciłaś go z domu. Co innego miał zrobić, jak w czasach COVIDu hotele pozamykane? Pomyśl jeszcze o tym, że on mnóstwo wysiłku (i pewnie też finansów) włożył w Twój dom. Jak on się teraz czuje? Nie zrozum mnie źle. Masz prawo czuć się urażona tymi SMSami i jego tłumaczeniem tej kobiety. Pewnie. Ale postaraj się może wczuć się w męża. Jak czułabyś się na jego miejscu?

Zaczęła u Wasz szwankować komunikacja. Rozumiem Twoje obawy o wyciągnięcie ręki jako pierwsza, ale pomyśl:

1. Oboje się w tej chwili męczycie
2. Wyciągnięcie ręki nie znaczy, że było minęło. Najwyraźniej jednak ta Wasza separacja się nie sprawdza...

75

Odp: To już pewnie koniec

Jednej rzeczy nadal nie rozumiem, po cholerę on codziennie tutaj przyjeżdża, skoro nie widzi potrzeby naprawiania naszej relacji, nie widzi potrzeby rozmowy, itd.
To nie jest tak, że łatwo mi było go wywalić. On mnie doprowadził do takiego stanu, że nie widziałam innego wyjścia, aby on się trochę opamiętał.
Zresztą na moją wiadomość o treści...." jeśli jeszcze raz zobaczę tą ...... obok ciebie, to w tym samym dniu znikasz z domu" on w kilka chwil odpisał... " jeszcze dziś mogę to zrobić"
Ja wiem, że wtedy były w nas ogromne emocje, ale słowa padły.
Dzisiaj go obserwowałam i wydaje mi się, że jemu to życie się chyba zaczyna podobać.

76 Ostatnio edytowany przez Badas (2021-01-13 20:34:59)

Odp: To już pewnie koniec

A brałaś pod uwagę powiedzenie mu, żeby więcej nie przychodził? Albo żeby się wprowadził i zaczynacie żyć jak normalne małżeństwo?

Moim zdaniem, Twój mąż dalej coś do Ciebie czuje. Cokolwiek by zrobił, głupiego pisał wcześniej do innej. Jeżeli chciałby z nią być to by był i nie za wracał sobie Tobą głowy.
A może spróbuj tak: przychodzi, pijecie kawę, kolacja, oglądanie filmu, czytanie. Relacje z dnia. Wyślij go na duże zakupy, powiedz żeby pomógł wybrać, nie wiem np. nowy telewizor.

merle napisał/a:

1. Oboje się w tej chwili męczycie
2. Wyciągnięcie ręki nie znaczy, że było minęło. Najwyraźniej jednak ta Wasza separacja się nie sprawdza...

Dokładnie się zgadzam. Szkoda życia. Powiedz mu, żebyście zaczęli normalnie żyć. No chyba, że nie chcesz, a przecież chcesz.

77

Odp: To już pewnie koniec
Badas napisał/a:

A brałaś pod uwagę powiedzenie mu, żeby więcej nie przychodził? Albo żeby się wprowadził i zaczynacie żyć jak normalne małżeństwo?

Moim zdaniem, Twój mąż dalej coś do Ciebie czuje. Cokolwiek by zrobił, głupiego pisał wcześniej do innej. Jeżeli chciałby z nią być to by był i nie za wracał sobie Tobą głowy.
A może spróbuj tak: przychodzi, pijecie kawę, kolacja, oglądanie filmu, czytanie. Relacje z dnia. Wyślij go na duże zakupy, powiedz żeby pomógł wybrać, nie wiem np. nowy telewizor.

merle napisał/a:

1. Oboje się w tej chwili męczycie
2. Wyciągnięcie ręki nie znaczy, że było minęło. Najwyraźniej jednak ta Wasza separacja się nie sprawdza...

Dokładnie się zgadzam. Szkoda życia. Powiedz mu, żebyście zaczęli normalnie żyć. No chyba, że nie chcesz, a przecież chcesz.


Już tak próbowałam. Przyjechał, ogarniał coś tam koło domu, dużo mi pomógł. Robiłam właśnie pizzę, więc go zaprosiłam. Zjedliśmy razem obiad, później on zrobił kawę. I tyle, były swobodne rozmowy o pracy, o znajomych. Gdy tylko poruszyłam nasz temat, Co dalej robimy, stwierdził " nie chcę o tym znowu gadać i zaczął zbierać się do wyjścia.

Gdy mu powiedziałam, to w takim razie przestań tutaj przyjeżdżać, to stwierdził, że on chce być codziennie przy nas.
Rozumiesz coś z tego??? Bo ja już coraz mniej.

78

Odp: To już pewnie koniec

Ja rozumiem. Dla mnie przekaz jest jasny.

"Daj mi spokój, tak jak jest teraz jest mi bardzo dobrze i nie chcę niczego zmieniać.
Nie chcę rezygnować z ciebie żono, i równie mocno nie chcę rezygnować z koleżanki. Będę się zapierał rękoma i nogami przed tym, żeby cokolwiek zmieniać w swojej sytuacji i rezygnować z wolności jaką mam."

79 Ostatnio edytowany przez Ela210 (2021-01-13 21:25:31)

Odp: To już pewnie koniec

AMEN
Przedszkole. Pozew rozwodowy może jeszcze podziała a może już nie.
Ale Ciebie Popikowa też nie rozumiem. Jak przychodzi do Ciebie  i przyjmujesz jak kumpla to znaczy że akceptujesz sytuację.

80 Ostatnio edytowany przez Badas (2021-01-13 21:44:20)

Odp: To już pewnie koniec
popikowa napisał/a:

, Co dalej robimy, stwierdził " nie chcę o tym znowu gadać i zaczął zbierać się do wyjścia.

Gdy mu powiedziałam, to w takim razie przestań tutaj przyjeżdżać, to stwierdził, że on chce być codziennie przy nas.
Rozumiesz coś z tego??? Bo ja już coraz mniej.

Nie chce o tym gadać? O tym co z wami?
A rozmawialiście o jego "wprowadzce" do domu? I normalnym małżeństwie?

A co na tą sytuację wasze dziecko? Jest już pełnoletnie. Jak mu tato wytłumaczył swoją wyprowadzkę?

Ja bym nie obstawiała, że ma to wszystko gdzieś. A jakbyś sprowokowała zbliżenie takie dosłowne. I w trakcie się wycofała. " Wiesz.., ( imię) kocham cię nad życie, ale nie jednak tak nie mogę, kiedy jesteś, a potem wychodzisz" Zobaczymy co on na to.

81

Odp: To już pewnie koniec
Badas napisał/a:
popikowa napisał/a:

, Co dalej robimy, stwierdził " nie chcę o tym znowu gadać i zaczął zbierać się do wyjścia.

Gdy mu powiedziałam, to w takim razie przestań tutaj przyjeżdżać, to stwierdził, że on chce być codziennie przy nas.
Rozumiesz coś z tego??? Bo ja już coraz mniej.

Nie chce o tym gadać? O tym co z wami?
A rozmawialiście o jego "wprowadzce" do domu? I normalnym małżeństwie?

Widzę, że oboje miotają się szalenie, a przecież nie są już mlokosami. Każde idzie w zaparte i chce postawić na swoim, czyli rogate dusze. No i oboje urażeni. Kawki, herbatki, jedzonko, pogaduszki, a sprawy poważne gdzieś bokiem.
On zakręcony jak ruski słoik, Ona zawzięta jak sto diabłów i może będzie ta patowa sytuacja trwać długo. Aż okaże się, że oboje stwierdzą, że dobrze im tak, a tym samym będzie po małżeństwie. Nie szkoda tego wszystkiego, tych wspólnych dobrych lat, tej rodziny?

A co na tą sytuację wasze dziecko? Jest już pełnoletnie. Jak mu tato wytłumaczył swoją wyprowadzkę?

Ja bym nie obstawiała, że ma to wszystko gdzieś. A jakbyś sprowokowała zbliżenie takie dosłowne. I w trakcie się wycofała. " Wiesz.., ( imię) kocham cię nad życie, ale nie jednak tak nie mogę, kiedy jesteś, a potem wychodzisz" Zobaczymy co on na to.

Dokładnie tak, raz a dosadnie, w te, albo w drugą stronę, bo się stracą zupełnie

82

Odp: To już pewnie koniec

Ahahahaha, ale facet cie rozgrywa smile. Pomysl moze o przyszlosci, wtedy moze urodzi ci sie jakis trzezwy plan dzialania smile.

83 Ostatnio edytowany przez feniks35 (2021-01-14 10:10:43)

Odp: To już pewnie koniec

W obecnej sytuacji postawiłabym na szczerości popikowa. Powiedzialabym mężowi ze go kocham bardzo i chce z nim być ale nie jestem w stanie zaakceptować jego koleżaneczki. Dlatego prosisz w imie szacunku do wspólnie przeżytych lat by się określił jednoznacznie czy wraca do domu i rezygnuje z ze znajomosci ktora Cie rani i wykracza poza zdrowe granice czy jednak "swoboda" kontaktu z kobietami jest dla niego ważniejsza a wtedy nie ma co czekać tylko składać dokumenty rozwodowe. Powiedz mu ze w takim układzie jak obecny nie będziesz funkcjonować i jeśli tak to sobie wymyślił to niech będzie świadomy ze tak nie da rady. Po rozwodzie tez może ( wręcz powinien ) poczuwać się do pomocy a przynajmniej bedzie jasność jakie kto ma priorytety.
Pewnie odezwa się głosy ze za łagodnie i delikatnie jakbyś prosiła Pana męża ale przecież Ty go kochasz i w imie tej miłości chyba warto ostatni raz podejsc do niego jak do kochanego człowieka właśnie czyli szczere i spokojnie ale również stanowczo.

84

Odp: To już pewnie koniec
Pronome napisał/a:

Ahahahaha, ale facet cie rozgrywa smile. Pomysl moze o przyszlosci, wtedy moze urodzi ci sie jakis trzezwy plan dzialania smile.



A ja Im z całego serca kibicuję. Mam szczerą nadzieję, że dogadają się w końcu i razem spędzą resztę życia.
Człowiek z wiekiem inaczej patrzy na życie, zwłaszcza gdy już jest w dojrzałym wieku. Stosunkowo łatwo rozwala się małżeństwo, niszczy rodzinę, przekreśla to co łączyło.
Jestem za rozstaniem, gdy jedna ze stron jest zupełnie obojętna, nieszczera, toksyczna, niewierna destrukcyjna. Ale w normalnej rodzinie zawsze dochodzi do jakiś tarć.
Popikowa z opisu jej działań wyłania się mi, że to taka żelazna kobieta, raczej harda i bezkompromisowa, a jej facet może raczej nieco taki kapciuszek. I przypadkiem trafiła się mu syrena, która sączy słodkie słówka przez telefon i nie tylko. Zobaczył w jej oczach zachwyt i adorację, zalewała go głupawymi infantylnymi wierszykami z neta, czym łechtała jego ego.
Nie zdystansował się, bo go to zarajcowalo, że się podoba, a ta dalej oblepiała go swoim zachwytem. Taka niby bratnia dusza od serca, która akceptuje go, a nawet wielbi.
Popikowa pisze, że syrenka, to stara wyga, znana flirciara, taka gwiazda w męskim towarzystwie. A kto z nas nie zna takich kobiet?
Lubi takie klimaty i tym żyje, nie zdając sobie sprawy, że może zniszczyć komuś rodzinę , albo wręcz przeciwnie, zwyczajnie ma to w dupsku i robi to, bo tak lubi. Lubi być gwiazda, taka lokalna celebrytka z sliniąca się do fajnych facetów. Jednym słowem NIK poważny, a jednak zagroziła rodzinie.
On nic nie zrobił, co by uważał za zdradę, ale obraził się za oskarżenia o zdradę , za atak na biedną syrenkę pod której jest urokiem i mamy to, że związek wisi na włosku.
Syrenka znajdzie sobie następną ofiarę, którą będzie otumaniać swoim pitoleniem, a oni będą się jeszcze dosyć długo po tym zbierać.

85

Odp: To już pewnie koniec

Matko... Ja rozumiem... Każdy chce doradzić najlepiej jak umie... ale...

To co WIEMY, a nie przypuszczamy, to to, że babka pisze do gościa, a on odpowiadał jej półsłówkami... Nawet nie wiemy, czy nadal do siebie piszą.

Gość został przez żonę WYRZUCONY z domu, a mimo to przyjeżdża tam codziennie i POMAGA. Jak nie ma go w domu Autorki, to jest u swojej mamy, czyli NIE SPĘDZA czasu z koleżanką.

Nie mamy zielonego pojęcia jak wyglądają rozmowy Autorki z mężem, bo może emocje tak bardzo biorą górę, że urażona duma nie pozwala na otwarcie się na siebie.

Rada feniks35 jest bardzo fajna, bo bazuje na szczerości, a nie na jakichś gierkach.

W pierwszej kolejności spokój i szczerość, żeby do końca zrozumieć sytuację. Potem ultimatium, a na końcu rozwód.

Autorko, niektóre osoby wylewają tutaj swoje frustracje, zamiast rzeczywistej chęci niesienia pomocy. Spokojnie, nie działaj w nerwach, ani pod wpływem impulsu.

86 Ostatnio edytowany przez bullet (2021-01-14 11:02:54)

Odp: To już pewnie koniec
popikowa napisał/a:

Gdy tylko poruszyłam nasz temat, Co dalej robimy, stwierdził " nie chcę o tym znowu gadać i zaczął zbierać się do wyjścia.

Gdy mu powiedziałam, to w takim razie przestań tutaj przyjeżdżać, to stwierdził, że on chce być codziennie przy nas.
Rozumiesz coś z tego??? Bo ja już coraz mniej.

Wszystko jest jasne. On jest zdecydowany i stawia na koleżankę tylko ta jeszcze nie zdecydowała.
Teraz przez jm tamta karta jest rozgrywana. To ona teraz decyduje o wszystkim. Jeśli koleżanka da mu zielone światło to "posłucha się Ciebie" i rzeczywiście przestanie przerzedzać. Ból twój będzie o tyle większy, że zrozumiesz na czym to polegało. Będziesz wtedy zadawać pytanie "jak oni mogą się tak publicznie razem pokazywać".

popikowa napisał/a:

Gdy tylko poruszyłam nasz temat, Co dalej robimy, stwierdził " nie chcę o tym znowu gadać i zaczął zbierać się do wyjścia.

Twojego związku "udanego" (jak to oceniła poprzedniczka kilka postów wyżej) nie ma, Pan się z niego wyprowadza emocjonalnie i Ciebie do tego przygotowuje. To może potrwać miesiącami, będziesz się miotała z kąta w kąt a Pan się nie będzie określał. Jeśli to emocjonalnie przetrwasz to się doczekasz. Jeśli przetrwasz bo teraz masz dopiero zajawkę tego co Cię czeka.. W końcu się zdecyduje, gdy "Nowa" określi się na Tak lub Nie.

popikowa napisał/a:

Gdy mu powiedziałam, to w takim razie przestań tutaj przyjeżdżać, to stwierdził, że on chce być codziennie przy nas. ..

Przecież to jakaś masakra.

W tej chwili on już Cię nie tylko nie szanuje ale Tobą pomiata uczuciami, widzi doskonale Twoje emocje ale się nimi nie przejmuje.
Bardziej interesuje go koleżanka, którą "zniszczyliście".
Mała wskazówka - Zawsze (nawet po rozwodzie) można do siebie wrócić.

merle napisał/a:

... on odpowiadał jej półsłówkami... Nawet nie wiemy, czy nadal do siebie piszą....

... na jakiej podstawie te wnioski ?

merle napisał/a:

..W pierwszej kolejności spokój i szczerość, żeby do końca zrozumieć sytuację. Potem ultimatium, a na końcu rozwód.

To wszystko już było ! Nie widzisz, że po nim to spływa jak po kaczce ?

merle napisał/a:

.Autorko, niektóre osoby wylewają tutaj swoje frustracje, zamiast rzeczywistej chęci niesienia pomocy. Spokojnie, nie działaj w nerwach, ani pod wpływem impulsu.

oj nie moja droga, żadne frustracje. Czerwone jest czerwone bez względu jakie w kim emocje ten kolor budzi. Twoje rady powodują, ze autorka wali głową w mur. Daje kolejną szansę, kolejną chęć naprawy, rozmowy. Daje ultimatum, a Ty polecasz by robiła to nadal ... do zas..nej śmierci, a niby my wylewamy frustracje ? <facepalm>

87

Odp: To już pewnie koniec

Ja mam zdanie jak IsaBella i Ela, on nie wie co konkretnie zrobić , nie jest zdecydowany, odpowiada mu obecny układ, mieszka u matki i czuje się jak kawaler, dziecko odchowane, żona kocha i koleżanki zainteresowane, on tej sytuacji nie zmieni, albo Twoje zdecydowane działanie, albo koleżanka zdecydowana albo matka pogoni, on tego nie zmieni, czy odnosisz wrażenie że  'ma na Ciebie ochotę' czy nie odbierasz takich impulsów ? jeśli utrzymuje codzienny kontakt tzn że chce kontrolować sytuację w razie jak mu się zachce rodziny i tyle. Jestem obecnie zdania że facet, który chce utrzymać rodzinę i kocha żonę to wisi u jej kolan i prosi o wybaczenie a nie że 'nie chce o tym rozmawiać , to mnie nie dziwi, też bym nie chciała, po co psuć sobie komfort samozadowolenia. Oczywiście chciałabym się mylić i jak najbardziej możesz spróbować tych podpowiadanych przez dziewczyny kombinacji ale staraj się być szczera przed sobą, to Ciebie ta sytuacja boli więc postaw mu sprawę jasno,  tak lub tak i jeśli on znowu zacznie kluczyć to przyjmij to jako negatywną odpowiedż i zacznij tworzyć swoje nowe życie

88

Odp: To już pewnie koniec
bullet napisał/a:

na jakiej podstawie te wnioski ?

popikowa napisał/a:

Jeśli chodzi o pisanie z nią... oboje oszukali mnie, twierdząc, że nie piszą wcale. A co do treści.... to on odpowiadał bardzo mało i raczej półsłówkami.

89 Ostatnio edytowany przez bullet (2021-01-14 11:33:43)

Odp: To już pewnie koniec
merle napisał/a:
bullet napisał/a:

na jakiej podstawie te wnioski ?

popikowa napisał/a:

Jeśli chodzi o pisanie z nią... oboje oszukali mnie, twierdząc, że nie piszą wcale. A co do treści.... to on odpowiadał bardzo mało i raczej półsłówkami.

a świstak siedzi i zwija sreberka .... proszę Cię, nie żartuj. Jesli czytasz wątki to wiesz ile prawdy mówią "niewinnie korespondujący".
Skoro koleżanka pisze odważne teksty to oczywistym jest, ze otrzymuje nie mniej pikantne.

Dziewczyna powinna przede wszystkim zadbać o swoje życie, swoje emocje, którymi on kołysze. Dryfując w ten sposób stanie się wrakiem, kłębkiem nerwów. Jeśli ktoś z nami tak postępuje nie jest nas wart, a może o to chodzi ?

Gość jedzie z nią równo, po niej jak po łysej kobyle, a ona ma się dalej płaszczyć, dawać miliony szans (na co) ?
Powinna pokazać klasę, dumę, wyraźnie dac mu do zrozumienia, że jesli nie on to takich podobnych (lub lepszych) jest wielu.
Tak, na rozpacz jest miejsce ale w domu, do poduszki.

Zadbaj o siebie dziewczyno. Spacery, nowe ciuchy, nigdzie nie pisałem o romansie czy facecie, to odradzam ale pokaż, że jesteś twarda.
Czas najwyższy byś zrozumiała
TWOJA SŁABOŚĆ JEST JEGO SIŁĄ, TWOJA SIŁA JEGO SŁABOŚCIĄ
im więcej będziesz się płaszczyć tym mniej będzie Cię szanował.

90

Odp: To już pewnie koniec

@bullet,

Po pierwsze jestem mężczyzną. Po drugie to co pisze Autorka nie do końca trzyma się kupy. Przykład?

popikowa napisał/a:

3 tygodnie temu, po awanturze mój mąż wyprowadziła się do swojej matki.

VS

popikowa napisał/a:

Przecież od początku pisałam, że w trakcie awantury kazałam mu się natychmiast wynosić z domu.

(bo to jest dom Autorki, która męża z niego wyrzuciła)

Po trzecie, te półsłówka, to Autorka sama widziała, grzebiąc w telefonie męża.

W zachowaniu Autorki nie widzę słabości, raczej widać, że to silna kobieta.

Jedyne co sugeruję, to spokój i próba dojścia do sedna sprawy, zanim rozpoczną się gwałtowne ruchy. Tutaj mówimy o 25 latach znajomości, a Autorka ma być w gorącej wodzie kąpana i właściwie co zrobić? Co dadzą jej te spacery i nowe ciuchy, skoro kocha swojego męża i chce naprawiać?

Ja np chciałbym się dowiedzieć od niego, czemu pisze/pisał z inną, czego mu brakuje w obecnym małżeństwie, dał jakieś ultimatum w postaci: "skoro nie wiesz czego chcesz, daję Ci tydzień na zastanowienie i jasną odpowiedź".

Nie widzisz, że Autorka sama napisała:

popikowa napisał/a:

Ale wiem, że gdy ja teraz wyciągnę rękę, to on to potraktuje jako moje przyznanie się do winy. Nie mam ochoty bez żadnych rozmów z jego strony, wytłumaczenia

Albo się chce naprawiać, albo nie. Autorka nie ma wpływu na męża, ale ma na siebie. Nic nie straci wyciągając rękę jako pierwsza. No bo co? Dumę? I tak jak widać kłócą się już od roku, więc na bank wielokrotnie mówili sobie rzeczy, których wcale nie chcieli sobie powiedzieć, o czym pisze sama Autorka:

popikowa napisał/a:

Nie chciałabyś słyszeć, jakich słów ja użyłam w trakcie kłótni z nim. Za wiele się dziś wstydzę, a większość jest nieprawdą.

Nie twierdzę, że na pewno nie jest tak, że mąż ją rozgrywa. Twierdzę natomiast, że tego nie wiemy (choćby dlatego, że znamy zdanie tylko jednej strony) i nie ma co nastawiać Autorki przeciw mężowi, dopóki on szczerze nie powie o co chodzi. Na to bym dał ultimatum, masz tydzień, żeby przemyśleć i wrócić z odpowiedzią, i szczerze ze mną porozmawiać.

Wiem, że rozmowy już były, ale czy spokoje i szczere, czy ciągle w nerwach, z rzucaniem winy, z pretensjami, w emocjach?

Zmierzam do tego bullet, że nie każdy potrafi rozmawiać, opisywać swoje emocje, otworzyć się. Być może mąż chce wrócić, ale jakaś duma blokuje go przed tym? Autorka pisze, że nie chce wyciągnąć ręki pierwsza (bo ma swoje racje i je tu przedstawia), a co jeśli on czuje dokładnie to samo (bo też ma swoje racje, których nie znamy)?

91 Ostatnio edytowany przez feniks35 (2021-01-14 11:54:33)

Odp: To już pewnie koniec

Ja wiem co mówi i co robi maz popikowej (tzn wiem tyle ile wyczytałam z postow Autorki wink). Tylko ze nie wiem do końca czy tak robi bo mu pasuje ten układ (zona/niezona, koleżanka, wolnosc) czy czuje sie zwyczajnie obrażony faktem ze został wyrzucony z domu stąd taka postawa "bede się poczuwać do pomocy w domu ale ukaram Cie chłodem i brakiem komunikacji". Mysle ze sama popikowa nie jest pewna która z tych dwóch opcji wchodzi tu w gre. A jak nie wiadomo na pewno o co chodzi to nie warto wylewać dziecka z kąpielą szczególnie gdy w gre wchodzi miłość i rodzina. Kto mnie trochę kojarzy z forum to wie ze ja jestem raczej ostra i konkretna ale tam gdzie sprawy sa oczywiste czyli ewidentnie zdradza, pije, bije, oszukuje a zona/ maz wciąż wierzy ze stanie się cud i partner "sie zmieni". Tu ja przynajmniej nie mam tej pewności ze wszystko jest jasne. A widzę tez ze popikowa lubi pewne rzeczy rozgrywać udawaną pozą ( udawana obojętnośc pseudowyjscia na miasto). No i pewnie tak też można. Można do końca w tą pozę isc i nawet sie rozwieźć udajac obojętna tylko gorzej jak się okaże później ze przecież on wcale rozwodu nie chciał, ona zreszta tymbardziej. On był urazony faktem zostania wyrzuconym z domu, ona urazona faktem ze z koleżanką pisał i zabrakło szczerego dialogu. Nie awantury z groźbami ze ja pokaze tej Twojej X jak będziecie jeszcze pisać razem tylko rozmowa" słuchaj mnie to boli, ten Wasz kontakt jest zbyt poufaly i częsty. Postaw się w mojej sytuacji jak Ty byś się czul gdybym ja miala takiego "kolege". Nie naduzywaj proszę tego ze Cie kocham bo milosc to jedno ale szacunek do samej siebie to drugie. I przez ten szacunek rozpatruje rozstanie mimo ze Cie kocham. Przemysl proszę czy widzisz opcje naprawy naszego małżeństwa. Jesli chcesz chodźmy na terapię, może ktoś obiektywny z boku rzuci inne światło na Twoja albo i moja postawę." I dopiero jesli wtedy mimo szczerości i otwartości maz nadal odwroci sie tyłkiem i powie nara, jadę do mamusi odpuściłabym to małżeństwo. Z czystym sumieniem.

92 Ostatnio edytowany przez Ela210 (2021-01-14 18:52:47)

Odp: To już pewnie koniec
feniks35 napisał/a:

W obecnej sytuacji postawiłabym na szczerości popikowa. Powiedzialabym mężowi ze go kocham bardzo i chce z nim być ale nie jestem w stanie zaakceptować jego koleżaneczki. Dlatego prosisz w imie szacunku do wspólnie przeżytych lat by się określił jednoznacznie czy wraca do domu i rezygnuje z ze znajomosci ktora Cie rani i wykracza poza zdrowe granice czy jednak "swoboda" kontaktu z kobietami jest dla niego ważniejsza a wtedy nie ma co czekać tylko składać dokumenty rozwodowe. Powiedz mu ze w takim układzie jak obecny nie będziesz funkcjonować i jeśli tak to sobie wymyślił to niech będzie świadomy ze tak nie da rady. Po rozwodzie tez może ( wręcz powinien ) poczuwać się do pomocy a przynajmniej bedzie jasność jakie kto ma priorytety.
Pewnie odezwa się głosy ze za łagodnie i delikatnie jakbyś prosiła Pana męża ale przecież Ty go kochasz i w imie tej miłości chyba warto ostatni raz podejsc do niego jak do kochanego człowieka właśnie czyli szczere i spokojnie ale również stanowczo.

popieram to.tylko czy mąż w amoku zechce w ogóle rozmawiać? ktos tu list proponował..

93

Odp: To już pewnie koniec
Ela210 napisał/a:
feniks35 napisał/a:

W obecnej sytuacji postawiłabym na szczerości popikowa. Powiedzialabym mężowi ze go kocham bardzo i chce z nim być ale nie jestem w stanie zaakceptować jego koleżaneczki. Dlatego prosisz w imie szacunku do wspólnie przeżytych lat by się określił jednoznacznie czy wraca do domu i rezygnuje z ze znajomosci ktora Cie rani i wykracza poza zdrowe granice czy jednak "swoboda" kontaktu z kobietami jest dla niego ważniejsza a wtedy nie ma co czekać tylko składać dokumenty rozwodowe. Powiedz mu ze w takim układzie jak obecny nie będziesz funkcjonować i jeśli tak to sobie wymyślił to niech będzie świadomy ze tak nie da rady. Po rozwodzie tez może ( wręcz powinien ) poczuwać się do pomocy a przynajmniej bedzie jasność jakie kto ma priorytety.
Pewnie odezwa się głosy ze za łagodnie i delikatnie jakbyś prosiła Pana męża ale przecież Ty go kochasz i w imie tej miłości chyba warto ostatni raz podejsc do niego jak do kochanego człowieka właśnie czyli szczere i spokojnie ale również stanowczo.

popieram to.tylko czy mąż w amoku zechce w ogóle rozmawiać? ktos tu list proponował..

Może i masz racje ze list to dobry pomysł. Maz nie będzie czul sie postawiony pod ścianą do reakcji tu i teraz. Przeczyta kiedy będzie gotowy i dzięki temu decyzja tez zostanie podjęta bez udziału złych emocji.

94

Odp: To już pewnie koniec

To ja proponowałam list i jestem pewna, że przeczyta go wiele razy. Czasem ludzie nie potrafią mówić o drażliwych sprawach, a list pozwoli na pełne wypowiedzenie się Popikowej, nie przerwie jej, nie ucieknie, poprostu przeczyta. I wtedy niech się dzieje co ma dziać.

95

Odp: To już pewnie koniec

Witam. Dzięki za wasze wszystkie porady. Mąż zachowuje się jak przysłowiowy debil. Przyjeżdża, robi wszystko w domu i wokół , siedzi, gada i wieczorem wraca do mamusi.
2 dni temu napisałam mu wiadomość, aby zadecydował : _ czy chce ratować nas, bo widzi sens, czy się decydujemy na rozwód....jak zwykle nie doczekałam się odpowiedzi, bo on zawsze unika konkretów.
Więc wczoraj, gdy znowu zastałam go w domu, witającego mnie kawą...zadałam mu pytanie, czy wreszcie łaskawie odpowie mi. Jak zwykle, zgrywał, ze nie wie o co pytam. Ale przyciśnięty odpowiedział: " nie wiem"
K...a, on nie wie czy chce ratować, czy nie!!!!!
Więc, dla mnie to oznacza tylko jedno. On mnie nie kocha, bo skoro nie wie???
Pożegnałam go, że ma natychmiast opuścić mój dom i nigdy się więcej nie pokazywać na oczy. Coś tam sobie zszokowany postękał, pogroził, że on ma prawo tutaj przyjeżdżać  i pojechał.
No i tyle z naszej miłości..... po 25 latach.
Noc przepłakałam, bo dochodzi do mnie, że to definitywny koniec naszego małżeństwa. Że osoba dla mnie najważniejsza w życiu, mnie olała i przestała kochać.
Nie wiem, czy dam radę chodzić do pracy, bo psychicznie siadam. W tym wszystkim jest jeszcze moja mama, która o niczym jeszcze nie wie, bo walczy z chorobą, która może mi ją zabrać w każdej chwili.

96 Ostatnio edytowany przez Ela210 (2021-01-16 09:21:58)

Odp: To już pewnie koniec

Tak mi przykro.. po prostu odetnij się teraz od niego wiem że to trudne...

A napisałaś ten list jak Ci radzilysmy?

97

Odp: To już pewnie koniec
popikowa napisał/a:

Witam. Dzięki za wasze wszystkie porady. Mąż zachowuje się jak przysłowiowy debil. Przyjeżdża, robi wszystko w domu i wokół , siedzi, gada i wieczorem wraca do mamusi.
2 dni temu napisałam mu wiadomość, aby zadecydował : _ czy chce ratować nas, bo widzi sens, czy się decydujemy na rozwód....jak zwykle nie doczekałam się odpowiedzi, bo on zawsze unika konkretów.
Więc wczoraj, gdy znowu zastałam go w domu, witającego mnie kawą...zadałam mu pytanie, czy wreszcie łaskawie odpowie mi. Jak zwykle, zgrywał, ze nie wie o co pytam. Ale przyciśnięty odpowiedział: " nie wiem"
K...a, on nie wie czy chce ratować, czy nie!!!!!
Więc, dla mnie to oznacza tylko jedno. On mnie nie kocha, bo skoro nie wie???
Pożegnałam go, że ma natychmiast opuścić mój dom i nigdy się więcej nie pokazywać na oczy. Coś tam sobie zszokowany postękał, pogroził, że on ma prawo tutaj przyjeżdżać  i pojechał.
No i tyle z naszej miłości..... po 25 latach.
Noc przepłakałam, bo dochodzi do mnie, że to definitywny koniec naszego małżeństwa. Że osoba dla mnie najważniejsza w życiu, mnie olała i przestała kochać.
Nie wiem, czy dam radę chodzić do pracy, bo psychicznie siadam. W tym wszystkim jest jeszcze moja mama, która o niczym jeszcze nie wie, bo walczy z chorobą, która może mi ją zabrać w każdej chwili.

Wypisz wymaluj moja sytuacja ciągle tylko "nie wiem, nie wiem i nie wiem" daj mi czas na zastanowienie a na moje pytanie ile odpowiedź- "nie wiem, może 5 lat" .
Czy jest ktoś w Twoim życiu "oczywiscie że nie"- daj mi spokój o nic nie pytaj tylko czekaj.. Każda próba rozmowy kończyła się jego coraz większym zniechęceniem. I tak czekałam aż o 17 lat mlodsza od niego kochanka (osoba którą znałam i podejrzewałam bo razem pracowali) zaszła w ciążę. Wtedy juz wiedział-wystąpił o rozwöd. Oczywiscie do ostatniej chwili się zapieral ze nie ma innej kobiety- o romansie i ciąży doniesli mi ludzie z jego pracy. Też mi się wydawało że był idealnym mężem a my zgodnym małżeństwem przez 15 lat.
Może u Ciebie jest inaczej, może to typowy kryzys wieku średniego ale jeszcze bez kochanki w tle?

Trzymaj sie kochana.

98 Ostatnio edytowany przez Ela210 (2021-01-16 09:27:13)

Odp: To już pewnie koniec

Oj. Maja  współczuję  bardzo.. mam nadzieję  że to już za Tobą.

99

Odp: To już pewnie koniec

Z nim dzieje się coś złego. Właśnie się dowiedziałam, że w pracy też ma problemy, bo olewa niektóre sprawy. Nasi wspólni,  bliscy znajomi, próbowali się z nim spotkać, to odpisał im, że nie ma teraz głowy do spotkań. Nigdy się tak nie zachowywał.
No ale, to już teraz jego problem.
Widzę, że siada mi psychika. Nie umiem sobie nawet wyobrazić reakcji rodziny, znajomych, firmy, w której razem pracujemy.

100

Odp: To już pewnie koniec
Ela210 napisał/a:

Oj. Maja  współczuję  bardzo.. mam nadzieję  że to już za Tobą.

Dziękuję Elu, tak szczęśliwie mam to już za sobą.
Teraz trzymajmy kciuki za Popikowa.

101 Ostatnio edytowany przez Ela210 (2021-01-16 10:26:39)

Odp: To już pewnie koniec

Reakcjami znajomych to się najmniej przejmuj.
Jak z moim mężem działy się te wszystkie rzeczy to czułam się mocno winna że mu nie pomagam.
On sam z siebie zgłosił się na psychoterapię  to się z tego ucieszyłam.:) wtedy to się zaczął prawdziwy festiwal nienawiści wobec mnie odcięła się od niego psychicznie by się ratować. Jest tu mój temat mąż na psychoterapii..
Wiesz Popikowa w sumie to ciesz się że nie musisz z nim teraz żyć. Co się  u Ciebie wyjmuje nie wiem. Ale nie jesteś w stanie pomóc  mężowi..to jego samotną ścieżka i wybory.

102

Odp: To już pewnie koniec

Nie chodzi o to że pragnę Ci wmówić iż Twój mąż ma kochankę, może sprawy aż tak daleko nie zaszły i jest tylko cichym wielbicielem innej, na pewno nie boi się Ciebie stracić , to pokazuje swoim zachowaniem albo jest tak pewny Ciebie. Inne wytłumaczenie to faktycznie jakieś objawione nagle zaburzenie psychiczne smile
    Jeśli Ty zadałaś konkretne pytanie , postawiłaś jasno sprawę a on po prostu się wywinął od decyzji i nie doczekałaś się odpowiedzi zostaje Ci albo złożenie pozwu albo jak nie jesteś gotowa to nie rób nic w jego kierunku, zadbaj o siebie, idź do psychologa, pomoże Ci to ogarnąć się i przygotuj się na rozpad małżeństwa, jeśli nie nastąpi to widocznie tak ma być

103 Ostatnio edytowany przez IsaBella77 (2021-01-16 12:36:32)

Odp: To już pewnie koniec

Popikowa

Napisz ten list. I dodaj dwa zdania na koniec.
1. wyznacz termin na podjęcie decyzji i powrót do domu, i że po upływie tego terminu Ty przyjmujesz do wiadomości, że on nie chce i ogłaszasz koniec.
2. Na wszelki wypad dopisz, że jeżeli jest np. chory to niczego nie zmienia, bo Ty go kochasz i chcesz z nim być. A Twoja decyzja będzie związana z jego brakiem miłości i chęci zawalczenia o małżeństwo.

Maju

Przykro mi, to taki smutny standard.

Popikowa

Sorki, ale jest jeszcze jedna możliwość.
Możesz dać mu czas na wyszalenie się, jest minimalna szansa że do Ciebie wroci. Albo nie.
Cokolwiek zrobisz, zrób tak jak dla Ciebie będzie najlepiej.

Ela210 napisał/a:

Reakcjami znajomych to się najmniej przejmuj.
Jak z moim mężem działy się te wszystkie rzeczy to czułam się mocno winna że mu nie pomagam.
On sam z siebie zgłosił się na psychoterapię  to się z tego ucieszyłam.:) wtedy to się zaczął prawdziwy festiwal nienawiści wobec mnie odcięła się od niego psychicznie by się ratować. Jest tu mój temat mąż na psychoterapii..
Wiesz Popikowa w sumie to ciesz się że nie musisz z nim teraz żyć. Co się  u Ciebie wyjmuje nie wiem. Ale nie jesteś w stanie pomóc  mężowi..to jego samotną ścieżka i wybory.

Ciekawe Elu, bo u mnie było podobnie z psychoterapią. Zaczął lepiej manipulować i obrzucać mnie błotem.

104 Ostatnio edytowany przez Ela210 (2021-01-16 11:50:54)

Odp: To już pewnie koniec

terapia to zawiły proces i różne rzeczy moga dziać sie w trakcie, Ale u mojego ex trwała już 2 lata i widać odsłoniła po prostu jego prawdziwe ja, tak skrzętnie i niepotrzebnie skrywane a do mojej osoby mało pasujące.
To co brałam, za wytrącenia z rytmu męzczyzny o wyjątkowo ciężkich przeżyciach z dziecićństwa i tolerowałam- bo miał te przeżycia, więc był usprawuedliwiony, a ja przecież kocham, jestem wielkoduszna, na pierdołach się nie zatrzymuję- było dla niego wyrażeniem swojego zdania na temat związków- bo takie właśnie były te prawdziwe wartości.
wokół siebie miałam wiele osób i z jego rodziny i z mojej podszeptujących przez całe życie- no bo on miał taka a tak ciężko, trzeba to i to tolerować.

Tymczasem On też tolerował różne rzeczy u mnie, które po prostu były częscią moich przekonań jak ma związek wyglądać i zmienić uch nie chciałabym, ale nja nie udawałam że jest inaczej.
Po prosu nie każdy do każdego pasuje- czyjeś zalety mogą być dla innego wadami i vice versa.

105

Odp: To już pewnie koniec

Witam po dłuższej przerwie. Dzisiaj mąż wraca do domu. Codziennie po pracy wracał do domu, siedział do wieczora i na noc jechał do matki.
W piątek, rozpoczął rozmowę, że mnie kocha, że dlatego nie trzasnął drzwiami i nie zniknął, tylko codziennie pojawiał się w domu.
Wraca do domu i zobaczymy czy możemy żyć ze sobą. Kocham go bardzo, on twierdzi że mnie też.
Zobaczymy co się wydarzy w lutym, jeśli będzie kiepsko to nic na siłę.
Jego stwierdzenie - " sama widzisz, że my żyć bez siebie nie umiemy" bardzo wiele dla mnie znaczy.
Trzymajcie kciuki, proszę.

106

Odp: To już pewnie koniec
popikowa napisał/a:

Witam po dłuższej przerwie. Dzisiaj mąż wraca do domu. Codziennie po pracy wracał do domu, siedział do wieczora i na noc jechał do matki.
W piątek, rozpoczął rozmowę, że mnie kocha, że dlatego nie trzasnął drzwiami i nie zniknął, tylko codziennie pojawiał się w domu.
Wraca do domu i zobaczymy czy możemy żyć ze sobą. Kocham go bardzo, on twierdzi że mnie też.
Zobaczymy co się wydarzy w lutym, jeśli będzie kiepsko to nic na siłę.
Jego stwierdzenie - " sama widzisz, że my żyć bez siebie nie umiemy" bardzo wiele dla mnie znaczy.
Trzymajcie kciuki, proszę.

Popikowa trzymam bardzo i oby Wam się udało ale bądź ostrozna w optymizmie na razie. Bo widzisz on nie powiedział że faktycznie coś zrozumial i przemyslal tylko " widzisz ze my zyc bez siebie nie mozemy". Ja to odczytuje jakos tak : No widzisz kochamy się i to jest najważniejsze, skoncz wiec juz te głupoty z blokowaniem mi możliwości flirtowania z inna. Nic się wielkiego nie zadzieje a tylko psujemy nasze wielkie love".

107

Odp: To już pewnie koniec

Tak czy inaczej ciężko żyć  w oczekiwaniu na kolejną  katastrofę  więc po prostu żyj.
Co ma być  to będzie.

108

Odp: To już pewnie koniec
popikowa napisał/a:

Witam po dłuższej przerwie. Dzisiaj mąż wraca do domu. Codziennie po pracy wracał do domu, siedział do wieczora i na noc jechał do matki.
W piątek, rozpoczął rozmowę, że mnie kocha, że dlatego nie trzasnął drzwiami i nie zniknął, tylko codziennie pojawiał się w domu.
Wraca do domu i zobaczymy czy możemy żyć ze sobą. Kocham go bardzo, on twierdzi że mnie też.
Zobaczymy co się wydarzy w lutym, jeśli będzie kiepsko to nic na siłę.
Jego stwierdzenie - " sama widzisz, że my żyć bez siebie nie umiemy" bardzo wiele dla mnie znaczy.
Trzymajcie kciuki, proszę.

Ja trzymam c całych sił.
Dawaj znać czasem.

109

Odp: To już pewnie koniec
popikowa napisał/a:

Jego stwierdzenie - " sama widzisz, że my żyć bez siebie nie umiemy" bardzo wiele dla mnie znaczy.
Trzymajcie kciuki, proszę.

Super smile Trzymamy kciuki.

Nie oznacza, że teraz to już będzie z górki, ale przynajmniej wygląda to tak, że oboje chcecie zawalczyć.

Zazdroszę w nadziei że i w moim wątku dojdzie to takiego przełomu. Choć z tego co opisywałaś, u Was było widać, że może się udać, że po prostu duma przeszkadzała Wam się dogadać.

feniks35 napisał/a:

No widzisz kochamy się i to jest najważniejsze, skoncz wiec juz te głupoty z blokowaniem mi możliwości flirtowania z inna.

I po co ten pesymizm? smile

110

Odp: To już pewnie koniec
popikowa napisał/a:

Witam po dłuższej przerwie. Dzisiaj mąż wraca do domu. Codziennie po pracy wracał do domu, siedział do wieczora i na noc jechał do matki.
W piątek, rozpoczął rozmowę, że mnie kocha, że dlatego nie trzasnął drzwiami i nie zniknął, tylko codziennie pojawiał się w domu.
Wraca do domu i zobaczymy czy możemy żyć ze sobą. Kocham go bardzo, on twierdzi że mnie też.
Zobaczymy co się wydarzy w lutym, jeśli będzie kiepsko to nic na siłę.
Jego stwierdzenie - " sama widzisz, że my żyć bez siebie nie umiemy" bardzo wiele dla mnie znaczy.
Trzymajcie kciuki, proszę.

Widze, ze 2 magiczne slowa nadal dzialaja big_smile.
Otwieraja drzwi od domu i sprawe, ktora was poroznila, zamiataja pod dywan big_smile
Teraz miesiac miodowy, korzystaj, za chwile sprawa powroci, bo tak naprade nie postawilas zadnych warunkow przy powrocie.
A co latwo przychodzi, tego sie nie szanuje. Powodzenia!

111

Odp: To już pewnie koniec

Niestety Pronome, ale masz rację sad
Niewyjaśnione, nieprzepracowane i zlekceważone pod wpływem chwilowej euforii problemy - zawsze wracają. Zawsze.

112 Ostatnio edytowany przez bullet (2021-02-01 10:12:42)

Odp: To już pewnie koniec
popikowa napisał/a:

Jego stwierdzenie - " sama widzisz, że my żyć bez siebie nie umiemy" bardzo wiele dla mnie znaczy.
Trzymajcie kciuki, proszę.

Trzymam kciuki, jednak sorki ale ..

Powiem krótko, obstawiam że miała miejsce jedna z poniższych opcji:
1. Pokłócili się o coś ale niedługo może się pogodzą i problem wróci.
2. Pani odprawiła go z kwitkiem bo znalazła nowy obiekt - może się pogodzą i problem wróci.
3. Pani odprawiła go z kwitkiem bo po prostu jej się znudziło - może się pogodzą i problem wróci.
4. Pani odprawiła go z kwitkiem bo jm bał się konsekwencji - może się pogodzą i problem wróci.

To co Pan zrobił wcześniej spowodowało, że wg mnie nie jest wiarygodny i doradzam ostrożność w ohhh i ahhh.

113

Odp: To już pewnie koniec
IsaBella77 napisał/a:

Niestety Pronome, ale masz rację sad
Niewyjaśnione, nieprzepracowane i zlekceważone pod wpływem chwilowej euforii problemy - zawsze wracają. Zawsze.

No tez to mialam na myśli. Nie twierdzę ze na pewno będzie powielał zachowania sprzed kryzysu ale jednak nie było szczerej rozmowy o tym co było złe i co powinno zostać zmienione tylko pod hasłem "zyc bez siebie nie mozemy" zostało wszystko zamiecione pod dywan. A to oznacza ze może (nie musi) uwazac ze zona podejmując decyzje o jego powrocie w domowe pielesze pogodziła się z jego "naturą i słabością do intensywnych znajomosci".
Dlatego sugerowalam nie pesymizm, jak mi to parę osób zarzuciło, tylko ostrożną ocene sytuacji z podejściem jak najbardziej pozytywnym ale bez hurraoptymizmu.

114

Odp: To już pewnie koniec

Zgadzam się z Tobą feniks35. To co napisałaś, to nie jest żaden pesymizm - a realizm i chęć udzielenia wskazówek, które będą rzeczywiście pomocne.
Bo na co się tu zdadzą gratulacje, skoro wiadomo jak działa mechanizm takich bezwarunkowych powrotów.

115 Ostatnio edytowany przez Ela210 (2021-02-01 13:24:20)

Odp: To już pewnie koniec
Pronome napisał/a:
popikowa napisał/a:

Witam po dłuższej przerwie. Dzisiaj mąż wraca do domu. Codziennie po pracy wracał do domu, siedział do wieczora i na noc jechał do matki.
W piątek, rozpoczął rozmowę, że mnie kocha, że dlatego nie trzasnął drzwiami i nie zniknął, tylko codziennie pojawiał się w domu.
Wraca do domu i zobaczymy czy możemy żyć ze sobą. Kocham go bardzo, on twierdzi że mnie też.
Zobaczymy co się wydarzy w lutym, jeśli będzie kiepsko to nic na siłę.
Jego stwierdzenie - " sama widzisz, że my żyć bez siebie nie umiemy" bardzo wiele dla mnie znaczy.
Trzymajcie kciuki, proszę.

Widze, ze 2 magiczne slowa nadal dzialaja big_smile.
Otwieraja drzwi od domu i sprawe, ktora was poroznila, zamiataja pod dywan big_smile
Teraz miesiac miodowy, korzystaj, za chwile sprawa powroci, bo tak naprade nie postawilas zadnych warunkow przy powrocie.
A co latwo przychodzi, tego sie nie szanuje. Powodzenia!

miałam nie pisać, ale napiszę- ja miałam taki miodowy miesiąc po pierwszej historii z Panią nb 1
przy wyprowadzce ex mi powiedział że zdziwił się że tak łatwo mu poszło, i jak mozna było to tak zostawić że on myślał że to ze słabości smile widocznie inne powody nie przyszły mu do głowy w jego świecie.
Z tym że: ja bym i tak nie chciała być z kimś komu musiałabym udowadniać swoją siłę, fochami, wymaganiami by się czołgał itd.
więc drugi raz zrobiłabym to samo oczywiście w tamtym przypadku- czyli wieloletniego związku smile
jeżeli facet okaże się za głupi by to docenić- to się okaże.
wyjątkiem jest terapia wspólna- jeśli się na nią zdecydujecie oboje
u mnie była jeszcze inna opcja niż Bullet napisał- problem wrócił z nową Panią.

116

Odp: To już pewnie koniec

Mąż wrócił do domu, bo bardzo się starał naprawić nasze relacje, więc  dostał szansę. Jesteśmy razem 25 lat, 20 małżeństwem. Do tej pory nigdy nic na boku mu się nie przytrafiło.
Absolutnie nie mam zamiaru go tłumaczyć, ale widzę, że po tych 6 tygodniach, coś tam jednak zrozumiał, codziennie tu siedział, pomagał mi i co najważniejsze zaczął ze mną o tym rozmawiać.
Daję nam szansę, bo nie chcę wszystkiego przekreślać z jednego powodu.
Zobaczymy co się wydarzy.....
Dzięki za wszystkie słowa wsparcia. Smutne jest to, że niektóre panie, chyba mocno skrzywdzone przez swoich małżonków, wszystkich wrzucają do jednego wora.

117

Odp: To już pewnie koniec
popikowa napisał/a:

Mąż wrócił do domu, bo bardzo się starał naprawić nasze relacje, więc  dostał szansę. Jesteśmy razem 25 lat, 20 małżeństwem. Do tej pory nigdy nic na boku mu się nie przytrafiło.
Absolutnie nie mam zamiaru go tłumaczyć, ale widzę, że po tych 6 tygodniach, coś tam jednak zrozumiał, codziennie tu siedział, pomagał mi i co najważniejsze zaczął ze mną o tym rozmawiać.
Daję nam szansę, bo nie chcę wszystkiego przekreślać z jednego powodu.
Zobaczymy co się wydarzy.....
Dzięki za wszystkie słowa wsparcia. Smutne jest to, że niektóre panie, chyba mocno skrzywdzone przez swoich małżonków, wszystkich wrzucają do jednego wora.

Bardzo Ci kibicuję i trzymam za Ciebie kciuki. Odniosłam wrażenie, że jesteś silną kobietą i wiesz co robisz. Gdy przekroczył granicę, to go wyrzuciłaś, gdy nabrałaś przekonania, że zrozumiał swój błąd, to pozwoliłaś wrócić. Jestem pewna, że gdy jeszcze raz padnie choć cień podejrzeń, że jest nie w porządku, to pogonisz go i powrotu już więcej nie będzie.
Ja doskonale rozumiem, że nie można z powodu urażonej dumy skreślić 25 lat życia. Podziwiam silne i stanowcze kobiety, które gotowe są na taki zwrot w życiu. Bo mówi się, że silne odchodzą, a ja jestem zdania, że trzeba dużo siły, żeby zostać i zbudować od nowa. Oczywiście nie mam na myśli związków, gdzie była perfidna zdrada, awantury i targanie się, ale taka sytuacja, gdzie małżonek odpłynął w jakiś telefoniczny, czy internetowy romans. Bo jestem zdania, że jest zdrada i zdrada. Ciężar gatunkowy jest różny i jeśli obydwoje są gotowi ratować związek, to jestem za.
Masz prawo do takiej decyzji i życzę żebyście oboje znaleźli się na nowo.

118

Odp: To już pewnie koniec
Joohana napisał/a:

Bo mówi się, że silne odchodzą, a ja jestem zdania, że trzeba dużo siły, żeby zostać i zbudować od nowa.

Podjalkowałbym, gdyby się dało smile Odejście to tak naprawdę ucieczka bez próby zawalczenia. Nie mówię, że jedno, czy drugie wyjście jest lepsze - każdy w zgodzie z własnym sumieniem - ale na pewno, by zostać, gdy robi się źle i choć podjąć próbę naprawy, wymaga odwagi.

119

Odp: To już pewnie koniec
merle napisał/a:
Joohana napisał/a:

Bo mówi się, że silne odchodzą, a ja jestem zdania, że trzeba dużo siły, żeby zostać i zbudować od nowa.

Podjalkowałbym, gdyby się dało smile Odejście to tak naprawdę ucieczka bez próby zawalczenia. Nie mówię, że jedno, czy drugie wyjście jest lepsze - każdy w zgodzie z własnym sumieniem - ale na pewno, by zostać, gdy robi się źle i choć podjąć próbę naprawy, wymaga odwagi.

Ja sie totalnie nie zgodze. Jeżeli ktoś właśnie walczy, próbuje naprawiać, działać, stara się a druga osoba ani drgnie to sorry. W tym wypadku jedyną logiczną decyzją jest właśnie odejście. I to odejście pokazuje siłę, ta osoba jest w stanie przemyśleć sytuacje i wyciągnąć wnioski. I mimo, że 'kończy' to jednak fakt, ze sie starała pokazuje jak bardzo jej zalezało. I nie jest łatwo z poziomu 'walka' przejść na etap 'czas przestać'.
A jak ktoś walczy, walczy i walczy a nie ma to żadnego, powtarzam, żadnego efektu, to na pewno nie uznam tego nigdy za siłe.

120

Odp: To już pewnie koniec
popikowa napisał/a:

Mąż wrócił do domu, bo bardzo się starał naprawić nasze relacje, więc  dostał szansę. Jesteśmy razem 25 lat, 20 małżeństwem. Do tej pory nigdy nic na boku mu się nie przytrafiło.
Absolutnie nie mam zamiaru go tłumaczyć, ale widzę, że po tych 6 tygodniach, coś tam jednak zrozumiał, codziennie tu siedział, pomagał mi i co najważniejsze zaczął ze mną o tym rozmawiać.
Daję nam szansę, bo nie chcę wszystkiego przekreślać z jednego powodu.
Zobaczymy co się wydarzy.....
Dzięki za wszystkie słowa wsparcia. Smutne jest to, że niektóre panie, chyba mocno skrzywdzone przez swoich małżonków, wszystkich wrzucają do jednego wora.

Smutne jest również to, ze brak hurraoptymistycznych reakcji oceniany jest z automatu jako ględzenie zgorzknialych bab, którym faceci dali w kosc. Owszem są tu kobiety po przejściach ale są też takie które póki co żyją w szczęśliwym 20 letnim związku ( np ja). Jedne i drugie maja chyba prawo prezentować ostrożne podejście do tematu. A Twoja reakcja i zlosliwy przytyk Popikowa wiele mowi o postawie jaka obecnie przyjęłaś. Cóż, pozostaje mi naprawdę szczerze Ci życzyć zeby było już tylko dobrze i więcej nie udzielać się w tym wątku coby nie zostać wiecej razy zle zrozumiana.

121

Odp: To już pewnie koniec
KoloroweSny napisał/a:

Ja sie totalnie nie zgodze. Jeżeli ktoś właśnie walczy, próbuje naprawiać, działać, stara się a druga osoba ani drgnie to sorry. W tym wypadku jedyną logiczną decyzją jest właśnie odejście. I to odejście pokazuje siłę, ta osoba jest w stanie przemyśleć sytuacje i wyciągnąć wnioski. I mimo, że 'kończy' to jednak fakt, ze sie starała pokazuje jak bardzo jej zalezało. I nie jest łatwo z poziomu 'walka' przejść na etap 'czas przestać'.
A jak ktoś walczy, walczy i walczy a nie ma to żadnego, powtarzam, żadnego efektu, to na pewno nie uznam tego nigdy za siłe.

Przykład, który podałaś pokazuje siłę.

Mi chodziło o sytuację, że para przestaje się dogadywać i zamiast spróbować naprawiać, zgodnie z dzisiejszą modą po prostu się rozstaje.

Nie wiem czy Autorce się uda, ale gdyby słuchała większości rad z forum, już by się z mężem rozstali. A tak jednak zawalczą o siebie. Miejmy nadzieję, że im się uda.

122

Odp: To już pewnie koniec

oj Popikowa. Naprawdę Ci życzę powodzenia. nie traktuj tefgo co piszemy jako złośliwość bo nie widzę, by ktos chciał Ci specjalnie przykrość zrobić.
Jak mąż sam z Toba rozmawia o problemie to dobry znak.
ale  deprecjonowanie doswiadczeń innych takim stwierdzeniem że ktoś wrzuca wszystko do jednego wora jest mocno niesprawiedliwe po prostu.

123

Odp: To już pewnie koniec
merle napisał/a:
KoloroweSny napisał/a:

Ja sie totalnie nie zgodze. Jeżeli ktoś właśnie walczy, próbuje naprawiać, działać, stara się a druga osoba ani drgnie to sorry. W tym wypadku jedyną logiczną decyzją jest właśnie odejście. I to odejście pokazuje siłę, ta osoba jest w stanie przemyśleć sytuacje i wyciągnąć wnioski. I mimo, że 'kończy' to jednak fakt, ze sie starała pokazuje jak bardzo jej zalezało. I nie jest łatwo z poziomu 'walka' przejść na etap 'czas przestać'.
A jak ktoś walczy, walczy i walczy a nie ma to żadnego, powtarzam, żadnego efektu, to na pewno nie uznam tego nigdy za siłe.

Przykład, który podałaś pokazuje siłę.

Mi chodziło o sytuację, że para przestaje się dogadywać i zamiast spróbować naprawiać, zgodnie z dzisiejszą modą po prostu się rozstaje.

Nie wiem czy Autorce się uda, ale gdyby słuchała większości rad z forum, już by się z mężem rozstali. A tak jednak zawalczą o siebie. Miejmy nadzieję, że im się uda.

No dobrze, ale zauważ, że mimo wszystko w większości jest tak, że jedna osoba chce naprawiać a druga ... jakby jej wszystko jedno. I to jest praktycznie 90% sytuacji. Wiec ja nie wiem ile to mody a ile po prostu braku szczerości, albo może chronienia prywatnosci - bo kto zraniony bedzie opowiadal jak sie staral i został olany. Łatwiej powiedziec nie dogadywalismy sie i nie wprowadzać innych w swoje sprawy. Pokazują to też ludzie no forum, ze praktycznie każdy z nich/z nas, nie odszedl bez starania. Tylko w pewnym momencie pach, olśnienie, już nie daje rady przy zerowej reakcji.

Co do autorki cóż. Niech spróbują. A chocby po to, zeby sobie nie pluc w brode 'co by bylo gdyby'. Ale jak sytuacja zaraz się ponowi to logicznym będzie odpuścić.

124 Ostatnio edytowany przez bullet (2021-02-02 12:14:32)

Odp: To już pewnie koniec
merle napisał/a:

....Mi chodziło o sytuację, że para przestaje się dogadywać i zamiast spróbować naprawiać, zgodnie z dzisiejszą modą po prostu się rozstaje....

wg mnie tu jest błąd w toku ...w tym przypadku nie chodziło o brak dogadywania się, w grę wchodziła inna kobieta.

merle napisał/a:

....Nie wiem czy Autorce się uda, ale gdyby słuchała większości rad z forum, już by się z mężem rozstali. A tak jednak zawalczą o siebie. Miejmy nadzieję, że im się uda.

Zawsze trzymam kciuki, by się udało

ale ... co się wydarzyło, ze nastąpił zwrot o 180 stopni w postrzeganiu ? Nagle ci, którzy piszą nie po myśli autorki stali się źli
najpierw smutek, potem siła, ostatecznie wg mnie bezsilność, przy pierwszej okazji spuszczenie z tonu.
Facet wrócił bo nie miał wyjścia, rodzicielka na pewno mu zatruwała życie i postawiła warunki, a powinna od razu wyp...lić z domu.
Biedny misiek teraz po prostu będzie się lepiej bunkrował.
Te przytyki do innych na forum przykro się czyta, czy to jakaś desperacja ? Można odnieść wrażenie, ze teraz jak lwica nagle broni jm, a forumowiczki stały się zgorzkniałe, wrzucają do jednego wora ... bo są skrzywdzone, a tu przecież "sytuacja jest wyjątkowa".

Ja napisze, że .... zwierz poczuł krew i temat kobiety zapewne wypłynie szybciej niż sądzimy.

125

Odp: To już pewnie koniec

Serdeczne dzięki za odzew i porady. To nie jest tak, że osoby, które mają inne zdanie,  postrzegam jako złe.
Ale uważam, że teksty typu, wywal i nie wracaj do niego, bo na 100 % cię zdradza i będzie zdradzał nawet, są trochę nie na miejscu. Tak jak ktoś tutaj napisał, są zdrady i zdrady. Ja swojego złapałam na pisaniu z inną kobietą, nie było znikania z domu, sexu, spotkań itd.


"Facet wrócił bo nie miał wyjścia, rodzicielka na pewno mu zatruwała życie i postawiła warunki, a powinna od razu wyp...lić z domu.
Biedny misiek teraz po prostu będzie się lepiej bunkrował.
Te przytyki do innych na forum przykro się czyta, czy to jakaś desperacja ? Można odnieść wrażenie, ze teraz jak lwica nagle broni jm, a forumowiczki stały się zgorzkniałe, wrzucają do jednego wora ... bo są skrzywdzone, a tu przecież "sytuacja jest wyjątkowa"

Bullet, a skąd ty to wszystko wiesz niby? Skąd ta pewność, że mamusia go wywaliła, jakaś moja desperacja???
Żadnej desperacji mojej nie ma. Jestem wyjątkowo twardą babką. Mąż mnie zranił, gdy odkryłam, że pisał z inną. Nie widział w tym nic złego, nie chciał o tym rozmawiać, więc go wyprosiłam z domu. Przez ponad 6 tygodni starał się to naprawić, codziennie był w domu i się starał. A co dla mnie najważniejsze zaczął w końcu o tym rozmawiać.
Dałam mu szansę i wie, że jeszcze jeden taki numer, to będzie koniec naszego małżeństwa.

Skąd ta twoja pewność, że on zaraz powtórzy to ?
I daleko mi do bronienia go jak lwica..

126 Ostatnio edytowany przez Ela210 (2021-02-02 17:10:42)

Odp: To już pewnie koniec

Tak są  zdrady i zdrady?  smile moja zdrada jest lepsza niż Twoja.. no to przepraszam że śmiałam porównywać.  smile
Twój mąż jest lepszy niż mój..
Powodzenia w każdym razie.:)

127 Ostatnio edytowany przez bullet (2021-02-03 09:12:52)

Odp: To już pewnie koniec
bullet napisał/a:

...Facet wrócił bo nie miał wyjścia, rodzicielka na pewno mu zatruwała życie i postawiła warunki, a powinna od razu wyp...lić z domu..

popikowa napisał/a:

... Skąd ta pewność, że mamusia go wywaliła, jakaś moja desperacja???...

Pewność mam wyłącznie taką, że czytasz to co jest napisane po swojemu, przeinaczasz ...

popikowa napisał/a:

...wie, że jeszcze jeden taki numer, to będzie koniec naszego małżeństwa...

Powiedziałaś mu to czy wiesz, ze wie ?

popikowa napisał/a:

..Przez ponad 6 tygodni starał się to naprawić, codziennie był w domu i się starał. ...

Na czym polegały te starania ? Wg mnie to było trzymanie Cię na uwięzi.

W każdym razie powodzenia życzę.

128 Ostatnio edytowany przez Pwgen (2021-02-03 11:20:00)

Odp: To już pewnie koniec
popikowa napisał/a:

Tak jak ktoś tutaj napisał, są zdrady i zdrady. Ja swojego złapałam na pisaniu z inną kobietą, nie było znikania z domu, sexu, spotkań itd.

Tak naprawdę wiesz tylko tyle do czego sam się przyznał. Moją jż złapałem TYLKO na pisaniu na komunikatorze z facetem + inne symptomy (telefon przy dupie, odkleiła się emocjonalnie) innych znaków nie było żadnych. Gdyby sama postawiona pod ścianą (że i tak się dowiem) nie przyznała się, że były randki, że był sex kilka razy, że to już romans...
Po niecałym miesiącu podjęła decyzję że odchodzi do niego (a tak naprawdę tylko czekała, aż on się określi czy wchodzą w to na 100% bo Alvaro też miał żonę).

Tak że autorko - możesz widzieć tylko wierzchołek góry lodowej. Powodzenia życzę, trochę Ci zazdroszczę, że masz jakąkolwiek nadzieję, jakąkolwiek możliwość podejmowania decyzji - ja nie miałem. Mam nadzieję że Twój mąż zrozumiał błąd - trzymaj rękę na pulsie, troszeczkę się zdystansuj i daj teraz mężowi się wykazać.

129

Odp: To już pewnie koniec

To jest zaklinanie rzeczywistości.
Popikowa piszesz teraz, że mąż starał się i walczył.
Tymczasem z tego co pisałaś wcześniej, jasno wynika, że ani się starał, ani walczył.
Przyjeżdżał, posiedział, coś tam porobił, na każdą Twoją próbę rozmowy, czy postawienia sprawy jasno - wściekał się, krzyczał, kończyło się awanturą i natychmiast uciekał do matki.
Wielokrotnie podkreślałaś, że zachowywał się jak kolega.
Niczego Ci nie wyjaśnił, nie przeprosił Cię, ani nie obiecał, że przestanie, za to często karmił głupotami typu "sam nie wiem czego chcę".

Jeśli tak wyglądała jego walka o Wasze małżeństwo, to ja nie mam więcej pytań, a wcale nie jestem zgorzkniałą zazdrośnicą, ani beznadziejną pesymistką.
Wisienką na torcie tej walki, było bronienie koleżanki własną piersią i zarzucanie Ci, że ją zaszczułaś, czy zniszczyłaś - nie pamiętam już dokładnie.
Ile razy go nie przyciskałaś, nie prosiłaś, nie błagałaś o rozmowę - tyle razy słyszałaś, że on nie wie, że masz mu dać spokój.
I po kilku tygodniach ni z tego ni z owego powiedział, że Cię kocha i że żyć bez siebie nie umiecie.

Nie odwracaj teraz kota ogonem i nie rób z siebie i z Waszego małżeństwa obiektu usilnych starań i zabiegania męża, bo tak nie było, a idąc dalej w te fantazje - wchodzisz w pułapkę, którą sama na siebie zastawiasz.

Nie ma siły na to, żeby sprawy, których nie wyjaśniliście, nie przepracowaliście, nie pomówiliście nawet o nich - nie wylazły spod dywanu, gdzie zostały zamiecione.
Tylko wtedy będą już dwa razy większe.

Naprawdę nie ma w tym co piszę żadnej złośliwości, czy zazdrości o Waszą wspaniałą miłość. Tylko i przeczucie i doświadczenie podpowiadające, że już niedługo obudzisz się z ręką w nocniku tak głęboko, że nie będziesz jej mogła stamtąd wyciągnąć.

130

Odp: To już pewnie koniec
IsaBella77 napisał/a:

To jest zaklinanie rzeczywistości.
Popikowa piszesz teraz, że mąż starał się i walczył.
Tymczasem z tego co pisałaś wcześniej, jasno wynika, że ani się starał, ani walczył.

Popikowa wlasnie nie ma tego doswiadczenia zyciowego, musi sama na swojej skorze doswiadczyc fazy honey moon, a potem juz wiadomo big_smile

Posty [ 66 do 130 z 135 ]

Strony Poprzednia 1 2 3 Następna

Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź

Forum Kobiet » ROZSTANIE, FLIRT, ZDRADA, ROZWÓD » To już pewnie koniec

Zobacz popularne tematy :

Mapa strony - Archiwum | Regulamin | Polityka Prywatności



© www.netkobiety.pl 2007-2024