samotnosc za granica... - Netkobiety.pl

Witaj moja droga ..w jakim kraju mieszkasz ??w jakim miescie??jestem z natury osoba ktora nie szuka przyjaciol w internecie i nie wierzy w wirtualna wiez ale zawsze mozna proozmawiac powyglupiac sie pograc w cos aby tylko odskoczyc od zlych mysli i szarej codzeinnosci !!napewno sa takie osoby !np ja napisz cos o sobie i nie mysl o smierci..pametaj nie jestes sama !!!ja tez mieszkam za granica w londynie tu jest dopiero kociol tak wiec rouzmiem cie doskonale bo mialam rozne chwile tutaj nienawidze teg miasta i ludzi dlatego tez czasem siadam na kompa i probuje sobie zajac czyms czas aby nie myslec o tym co jest za mna...zaparaszam Cie...pogadamy ..powiedz czemu twoj partner tak do Ciebie mowi co mu nie pasuje ...

Witaj,  z tego co przeczytałam w twoim poście trudną masz sytuacje... Zostałaś z wszystkimi swoimi problemami sama ale dlaczego od razu się załamujesz. Usiądź kiedyś  i pomyśl o przyszłości. Nie chcesz pewnie być z  takim człowiekiem który cię poniża i nie potrafi szanować. Taki związek jest toksyczny i nie stanowi fundamentu pod szczęśliwe życie we dwojga... Nie napisałaś czy mieszkacie razem...??? Może powinnaś przerwać ten związek i zacząć żyć po swojemu. Powinnaś pokazać temu swojemu facetowi, że potrafisz dać sobie radę nawet bez niego...
Piszesz że nie masz nikogo prócz swojego mężczyzny... ale dlaczego tak jest? Może to ty zamknęłaś się przed zawarciem nowych znajomości. Więcej wiary w siebie, otwartości, determinacji... tego ci z szczerego serca życzę )
Nie wierz w to co mówi twój facet i w to jak ci ubliża. To on jest śmieciem w ten sposób postępując..

Dziewczyno, nie mów o śmierci, tylko postaraj się coś zrobić z własnym życiem, abys była szczęśliwa. Może warto wrócić do Polski, jak tam Ci tak źle?

A w jakim stanie? Ja tez mieszkam w USA.

Alicjo mieszkam w stanie New Jersey, zazdroszcze ci ze tak wlasciwie latwo jesli mozna tak powiedziec mozesz wrocic i masz do kogo. Mnie w polsce czeka bieda zreszta tutaj tez, nie jestem na tyle ustawiona finansowo zeby sie spakowac i wyjsc. Pozatym nie obeszloby sie bez rekoczynow to zaborczy czlowiek, dla ktorego tylko kasa sie liczy i zrobil by dla niej wszysko. Nie wiem co robic, dzisiaj znowu mnie zwyzywal o nic, powiedzial ze nienawidzi udezyl i popchnol tak ze lezalam w kuchni na podlodze. On wie ze nie mam gdzie isc i sobie pozwala na takie traktowanie. Wszystko trzyma w garsci pieniadze, nawet klucze przedemna chowa od samochodu jak sie kapie. Za jego pozwoleniem i owszem moge odejsc ale pewnie z jedna walizka a pracuje ciezko od 7 lat, nie kupuje sobie nic od lat w tym samym chodze, nie mam nikogo kto mi pomoze ja nie wiem co mam zrobic. Codziennie prosze Boga zeby mnie do siebie juz zabral, nie chce sie rano obudzic, jak zawsze sama a on w innym pokoju.Juz nawet nie mam lez zeby plakac, zreszta jego to bawi jak leze jak pies i placze... ale co ja moge.

Ja mieszkam w Niemczech od 7 lat.
Wyszlam za maz za starszego od siebie o 20 lat faceta.Od razu zaznaczam,ze z milosci,nie dla pieniedzy.Przez pierwsze 2 lata bylo bosko.Pozniej zaczela sie psuc,on pil i zaczal mnie bic.Balam sie odejsc,ze nie poradze sobie,itd.Zostalam.Zaszlam w ciaze,myslalam,ze wszystko sie zmieni...Nic sie nie zmienilo,bylo jeszcze gorzej.Zebralam wszystkie sily i odeszlam razem z dzieckiem.On po czterech dniach popelnil samobojstwo...To bylo straszne przezycie i jest do tej pory...
Wlasciwie to chcialam powiedziec,ze mimo wszystko nie zmienilabym swojej decyzji,chcialam zaczac zycie na nowo,byc szczesliwa.Ok,teraz nie jestem szczesliwa,bo jestem samotna,niema tu mojej rodziny,mam malo znajomych,ale wiem,ze to sie zmieni....Teraz patrze z usmiechem na kazdy dzien(o ile to mozliwe)i wiem,ze bede szczesliwa,bo na to zasluguje,kazdy na to zasluguje....ty tez

cześć Wam, ja pracuję w Niemczech od paru lat. zawsze twierdziłam, że miłość wszystko zniesie. teraz już to wiem. Mężatką jestem 12 lat, nie skaczemy na boki itp. jednak sama obecnosć drugiej osoby bliskiej sercu to coś czego nie dadzą pieniądze. Mieszkam w mieście, cóz czasem samotność dobija, zero normalności, relaksu...a rodzina na pewno bardzo cierpi, słychać w oddechu w telefonie, ale jak smakuje powrót!
do speedily> nie daj się tak poniżać!! masz prawo do szacunku, jeśli on Cię nie szanuje, trudno, ale pomyśl Ty sama o sobie. Pozdr i życzę wytrwałości.

Witam ja mieszkam w itali,tak bardzo cie rozumie i wspolczuje,ale dziewczyno zostaw tego tyrana,czemu ty sobie na takie obelgi pozwalasz? nie jestes sama masz nas ja wiem to tylko literki,ale pomagaja wiem cos o tym,napewno wokol ciebie sa ludzie realni o wielkich sercach rozejzyj sie wokol siebie,pozdrawiam kochana,powodzenia

speedily nie pisz o śmierci tlyko zastanów się jak możesz wyjść z tej sytuacji aby nie żyć tak ani chwili dluzej! mieszkasz za granicą już dlugo więc na pewno znasz język, moze spróbuj poszukać nowej pracy abyś mogla spokojnie od niego odejść ? masz jakieś oszczedności ? Jeśli tak to jest już plus, możesz gdzieś wyjechać zaczać wszystko od nowa. zmiana miejsca tez nie jest zła. zresztą skoro jest Ci teraz tak zle to może być gorzej ? moze być tylko lepiej ale trzba się zdecydować na zmiany i iść w zaparte, wierzyć że czeka Cie tylko już lepsze życie!
wiem co mówię ja też wiele przeszłam. za granicą mieszkałam prawie 6 lat, teraz jest w polsce bo musialam przyejchać. stracilam dobrą pracę, ale znow wracam skad przyjechałam. Nie wiele ludzi ma życie uslane rozami. Ale nikt za Ciebie nie bedzie szczęśliwy i nikt nie zrobi zmian za Ciebie. To Ty musisz podjąc ryzyko i walczyć o sowje życie ! Weź życie w swoje recę i pamiętaj że tylko na początku zmiany są ciężkie, pozniej jest już tylko lepiej.
Musisz się odważyć zmienić swoje życie i pamietaj i miej przekoanie w sercu że idą zmiany na lepsze ! TYlko się odważ a na pewno nie pożalujesz i za kilka lat spojrzysz w lustro z dumą i podziwem dla samej siebie

Rok temu przeprowadzilam sie do Holandii do (wtedy jeszcze) chlopaka. Pobralismy sie, zaszlam w ciaze. W miedzyczasie zaczelam studia, miesiac temu zaczelam pracowac. Wszystko uklada sie cudownie. Mam wspanialego meza i synka. Jedyne co sprawia, ze jest mi smutno to, ze bardzo tesknie. Za rodzina, przyjaciolmi, znajomymi, za moim rodzinnym miastem. Nie czuje sie tutaj obco i rodzina meza tez bardzo mnie wspiera. Ale jednak to nie to samo. Ze swoja rodzina sie widuje raz na pare miesiecy. Gdy urodzilam syna dopiero okazja zeby sie spotkac z najblizsza rodzina byla po 2 miesiacach. Czulam sie wtedy bardzo zle. Teraz juz nie zdarza mi sie tak czesto plakac ale sa momenty kiedy nie da sie powstrzymac lez. Tym bardziej, ze moj maz pochodzi stad i ma wielu przyjaciol i znajomych z ktorymi czasem sie spotyka, rozmawia, wychodzi tu i tam. Wiem ze nie powinnam ale jestem czasami zazdrosna, ze ja tak nie moge. Wcale nie jest latwo 'wbic' sie do grupy znajomych ktorzy juz od dawna dobrze sie ze soba znaja. Jezyk znam juz w stopniu w miare komunikatywnym ale jednak to wciaz nie to samo co native speaker, nie mieszkam tez w jednym z 'polskich miast' w Holandii.
Czasami ta samotnosc mnie przerasta.

znam te uczucia. ja tez mieszkam za granicą juz od dluzszego czasu. i też nie raz zdaża mi sie plakac z tesknoty. jednak wiem że tutaj i tak będzie mi lepiej i jest wlasciwie. mam przyjaciół tylkop rodziny brakuje. ale to tutaj spelniam marzenia, rozwijam się i chwitam chwile. Tutaj naprawdę żyję. Jednak wiem,że zawsze bedą sie zdażaly chwile zalamania i nie raz jeszcze zaplacze za rodziną. kiedyś wrocilam do polski na pol roku, mialam chwile kryzysu, ale to był bląd. Mimo że bylam blisko rodziny nie czulam sie tak dobrze jak tutaj Więc wole sobie czasem poplakać ale być tutaj. Zresztą to tylko 2.5h lotu, wiec jak się mocno zatęski mozna polecieć na weekndzik

Witam

Chcialam tu jeszcze dopisac ze szukam kolezanek wiec  faceci niech do mnie nie pisza.

Witam. Też wyjechałam z kraju i brakuje mi koleżanek, znajomych. Co prawda mam tu rodzine, ale młodzi maja swoje sprawy, problemy czy radości, a ja czasem potrzebuję wypić kawę z kimś w moim wieku, czy iśc na spacer. Mieszkam w Chicago.

Witam
Ja też się chce do was dołączyć
Mieszkam za granicą i choć mam męża, dzieci A nawet wnuki i prace to brakuje mi koleżanki-przyjaciółki do pogadania mam 54 lata
Stare przyjaźnie się urwały, wykruszyly z biegiem czasu
A mi brakuje kogoś do pogadania typowo babskich pogaduszek o wszystkim i o niczym
Więc jeśli ktoś chce się do mnie odezwać było by fajnie
Jeśli chcesz pogadać to pisz moje gg 69157018
Pozdrawiam serdecznie
Maria