Uwielbiam krótkie formy literackie, szukam czytelników. - Netkobiety.pl

Pozdrawiam Summerko i cieszę się, że mam świetną i wnikliwą czytelniczkę. Pozdrawiam wszystkich moich czytelników z Nowym Rokiem.

To cudownie, Dżdżownicku! A ja cały czas niezmiennie uwielbiam Twój nick.
Naliczyłam kilku moich wiernych czytelników. Warto przeżywać, myśleć i pisać dla nich.

Świetlicki na Pudelku

W nastroju
nieprzysiadalnym

poeta
dożył
tej
pociechy
trafił
pod
strzechy
na "Pudelku"
nie tylko
cycki
ale
Świetlicki
poezja
nie zginie
pamięta
choćby
laska
trochę
wcięta

Nie chcę nic mówić, dobrze się czyta, ale trochę poleciałaś kalką:)

He, he, no, ja myślę.
Sama uwielbiam pisać kalką, bo to takie głaskanie czytelnika:)

Joanno, pisz, nie wątpię, że gdzieś w przestrzeni literackiej można będzie znaleźć twój kolejny tomik wierszy:D

przegrywamy
z czasem
wieczory na kartach
on ma króle i damy
ja mam puste kartki
miejsce na wiersz

kto wygra?

Joasiabasiu, dobrze, że piszesz i że można do Ciebie zawędrować, by nacieszyć myśli

To mi się podoba

ciekawe, takie pisanie może pomóc w wyrażeniu siebie i swoich emocji, które mamy schowane głęboko w sobie

Ile w tym wierszu się dzieje! I ptaki, i dziadek, i białe spodnie. Wszystko tańczy w kubańskich rytmach.

Jasiabasiu, od dawna Cię czytam i podziwiam Twoją ascetyczna formę wyrazu. Tak niewiele słów - tak wiele treści i uczuć.
Czy w ostatnim wierszu mijają się tygodnie? czy powinni ci dwoje mijać się tygodniami? Chyba wolałabym to drugie. Ale może ostatnio czytam za dużo prawnych regulacji, którą muszą być doprecyzowane

Tak, w takim razie "się" bym wyrzuciła

Zachęciłaś mnie do komentarza, więc jeszcze dodam, że gdyby scenką były dawne kawiarnie mojej młodości, to zdecydowanie polecałabym korektę: zamiast nieba toni, "dymu toń".
Chociaż dymu papierosowego obecnie nienawidzę, to tamte zadymione kawiarenki miały mistyczny klimat, którego obecne są pozbawione.

marchewkę
kupiłaś
co na obiad
zrobiłaś
prąd
już
zapłaciłaś
na fejsie
bukiet
od niego
wstawiłaś
wiele lat
pustki
zasłoniłaś

nie odchodź
proszę
zmień
się
o dwa
grosze

czekanie
w poczekalni
na miłość
nie działa

zapłacę wierszem
za usmiech
przebłysk
słońca
kawy
filiżankę
wspólnie
sączoną
zapłacę wierszem
za życie
przepraszam
za smutne
spojrzenia
wiersze
krótkie
proszę
reszty
nie trzeba

Z okazji Międzynarodowego Dnia Poezji i Wiosny pozdrawiam

Dziękuję Niezwykła za reakcję. Intuicja mi powiedziała, że zaglądniesz tutaj.

Bardzo miło spotkać kolejną wielbicielkę słowa. Witam w klubie poezji. Jak powiedziała W. Szymborska większość ludzi poezji nie lubi, woli rosół. Ja też z reguły nie lubię, tylko czasem tak rozwala, uderza, że nie można zapomnieć

Witam wszystkich w dniu haiku

O piękna wiosno
przybywaj wkrótce do nas
serca odświeżyć

Moje dzieciństwo. Idee, zachcianki. I na koniec, rzeczywistość.

o włos
dziecko
straciłam
o włos
wiarę
straciłam
w siebie
miłość
straciłam
godność
o włos
życie
straciłam
gdy
o włos
zacisnął
ręce
zbyt
mocno
los
o włos
za życiem
spokojem
tęskniłam
o włos
może
zniszczyłam
życie
komuś
o włos
szczęśliwa
byłam
o włos
siebie
straciłam

Dawno mnie tu nie było

Nie będę na Twym grobie
Świecy nie zapalę
Przyjdziesz do mnie we śnie nie zdziwię się wcale
Kwiatów nie przyniosę
Wciąż troskę i twe słowa jak koronę niosę
Świecy nie zapalę chryzantem nie będzie
Tylko we mnie miłość i kasztany wszędzie
Świecy nie zapalę bo mnie tam nie będzie
Grobu nie umyję liści nie posprzątam
Tylko moje słowa że Cię bardzo kocham
A twój cień na ławeczce będzie
Wróbelek figlarz pewno się dosiądzie

Cieszę się, że zajrzałaś. Pozdrawiam serdecznie Joanna

Coraz częściej
odwiedzam swój grób
złożyłem moje ciało w ofierze
Ziemi
teraz wącham kwiatki
w nadziei powtórnych narodzin
z Ducha i Prawdy

Coraz częściej
spoglądam wokół
i cieszy mnie
każde wspomnienie

A ty leżysz
bez ruchu
bez głosu
i przyciągasz moje pragnienia

Miłości...

A wszystko to jedno: ŻYCIE...

Dziś, po wielu latach, znów zajrzałem na to forum...

Czytałem Twój wątek i przyszły do mnie słowa...

Bądź pozdrowiona...

Jak u Leonarda
na poddaszu mansarda
i o czwartej nad ranem
okno w nieboskłon
z punktami świateł
w malignie ciemności

oddycham
uśmiecham się
jeszcze dziś...
w wiecznym teraz
z migotaniem gwiazd
z migotaniem wolframowej
żyłki w żarówce
z otwartym oknem monitora
wspomnień

przecedzam nastrój
i esencję wywaru
popijam i smakuję
a fusy odkładam do pudełka
na dobrą wróżbę

Nie postrzegałam nigdy lasu w ten sposób, a szydercze spojrzenie muchomora ma pewnie jakiś sens. Uchwycona chwila w leśnej przestrzeni jako cząstka mikro przyrody robi wrażenie.

Animus, jaki przedtem miałeś nick?

Od zawsze ten sam, Tamiroo

Ale tu się rozkręciła sytuacja. Cieszę się bardzo. Poezja może interesuje tysiąc ludzi w kraju, wliczając grafomanow, ale czasem potrafi tak walnąć...

O zerowej emisji CO2

W telewizji pewien żebrak
mówił o dostatku węgla,
a mnie trzęsie zimna febra
kiedy Ewę z mego żebra
Stwórca - korzystając z nocy -
oraz boskiej swojej mocy
lepi, międli, potem z procy
mi podrzuca pod mój kocyk.
Co tu zrobić, trudna rada,
muszę tu się wyspowiadać:
taka to już moja wada,
lubię z Ewą się układać.
W imię zgody i umowy
już panuje układ zdrowy,
krew napływa mi do głowy
i się rodzi pomysł nowy.
Nie ma zimna, nie ma chłodu,
nie ma biedy, nie ma głodu,
i na starość, i za młodu
pracujemy dla przychodu,
a że ceny szybko rosną
to czekamy, zanim wiosną
wyśpiewają rzecz radosną
ptaki rzekom oraz mostom,
ale póki co jest zima,
nie ma śniegu, ponoć klimat
nam się zmienia
w sposób nie do przewidzenia
a od tego ocieplenia
Ewa w sopel się zamienia,
mnie nachodzą myśli mądre
i zmieniamy koc na kołdrę,
pod kołderką, tak to bywa
Ewa robi się od szronu siwa,
więc przenoszę mą dziewczynę
w inne miejsce, pod pierzynę,
tam wśród puchu i lekkości
zaczynają strzelać kości,
węgla się emisja zmniejsza
Z Ewy robi się maleńka gejsza
i w kimono wnet uderza,
mnie wyzywa już od zwierza,
przez sen w czerep mnie uderza
aż się sypią wokół pierza.
Mój Aniele, mój skrzydlaty,
nie porzucaj swojej szaty,
nie uciekaj z mojej chaty,
bo narazisz mnie na straty.
Ale ona już nie słucha,
odlatuje jak ta mucha,
od łez mokra ma poducha,
prośby mojej już nie słucha.
Sam zostaję po pierzyną
z rozwichrzoną mą czupryną
i tęsknotą za dziewczyną
co zdołała się wywinąć
od idei przedniej przecież
co powszechna jest na świecie,
żeby nie truć przy kobiecie,
ani w domu, ani w necie,
bo emisja trucizn szkodzi,
ekologia nie zawodzi,
ekologia nas nie zwodzi,
dla idei tych mój podziw
deklaruję i wyrażam.
Niech się Pani nie obraża
gdy zapytam ja poeta,
co odpowie mi kobieta:
Czy powiększę ocieplenie
kiedy z Panią się ożenię?

Jejku, nawet taki bilboard był, że fryzjerka z rynku uwodzi cudzych mężów. Musi być prawda   

JoasiuBasiu, a mnie inspirują Twoje słowa.

Jak się cieszę, że mogę Ciebie tu czytać.