Romans - Netkobiety.pl

Gosia wiesz już, że on nie zostawi żony dla Ciebie, co zrobisz dalej?
Założyłaś, że któreś z Waszych partnerów dowie się o Waszej zdradzie?

Jesteście dorośli, czy te chwile przyjemności, które teraz ze sobą macie, są warte ewentualnego gruzowiska jakie po tym zostanie?

Zawsze to powtarzam, nie zdrada boli najbardziej, boli robienie drugiego człowieka w bambuko.

Facet nie odejdzie od żony ale istnieje ryzyko, że jak się żona dowie to go wywali. Czy to dobry powód, żeby zadeklarował się Tobie?

Rozmawiałaś ze swoim mężem czego Ci brakuje za nim stał się rogaczem? Może faktycznie powinniście pójść w każdą stronę i poszukać szczęścia osobno. Bo razem łatwo nie będzie. Nawet jak nie dowie się o zdradzie to Ty będziesz znała prawdę, będziesz w stanie przytulać się do niego i składać życzenia, patrzeć w oczy?

Z moim temperamentem i z jego brakiem u mojego męża powinnam już mieć 10-ciu kochanków ale wolę pójść na siłownię czy zapisać się na Runmagedon. Nikogo tym nie krzywdzę. Nawet zanim się dowiedziałam jak boli zdrada najbliższej osoby. Natomiast ostatnie zdanie jak zwykle  nic nie wnosi, bo na te wątki trafiają już osoby z problemem, więc nikogo przed niczym nie uchronią.

Pierwszy raz chyba zgodziłam się z Hrefim, facet ma ok, ale ok to za mało, chce znowu poczuć wiatr w żaglach co nie oznacza, że chce odejść od żony.
Ma słaby kręgosłup moralny, bo mając rodzinę jego zdrada odbije się już nie tylko na nim.

Monkalska
Wszelkie fitnessy zamiast seksu?
to chyba dobre dla tych, co naprawdę sportowo to traktują..
Jeśli się dowiesz, że Twój bez temperamentu mąż innej Pani okazuje względy z większym entuzjazmem , to nie zmienisz zdania? że było warto?
Seks nie jest najważnieższy niby, ale jest ważnym  barometrem w związku.

Ło Chrystusie, jak mój ex mąż by chciał seksu 1 raz w tygodniu, to bym co roku do Częstochowy szła na kolanach pokłonić się Przenajświetszej Panience. Ja mam za sobą 13 lat małżeństwa, na początku ze 4 razy w roku (rozmowy, prosby, propozycje -nic nie pomagało) a potem 0 razy w roku.

I żaden Runmageddon na to nie pomoże, bo seks jest wyrazem miłości, wiąże ludzi ze sobą, daje radość. Chociaż moj ex biegał runmageddony i maratony, zaś w wieku 34 lat uznał, że na seks jest za stary.

Zdrada to nie tylko bzykanie Mój wielbił, niczym romantyczny książę, oferując trzymanie parasola podczas deszczu i takie tam przy okazji nadając sobie nową tożsamość. Ale nie o tym.

Kiedyś opisze swój wątek jeszcze nie teraz. Podobnych wątków jak moja historia jest tu dziesiątki a taka się czułam wyjątkowa o_O
Po prostu miłość mojego życia (tak, tak teraz już wiem, że górnolotne powiedzonka mogę sobie wsadzić w 4 literki) jest słabym człowiekiem i słabości, które kiedyś akceptowałam są nieakceptowalne na tę chwilę, odkąd wylazł z niego ukryty Romeo. No cóż. Co się wypłakałam to moje, mogłam się utopić w tych łzach albo wyleźć mocniejsza i piękniejsza ( o ile to możliwe ) No i się zaczęło, dlatego postanawiam nie mieć swoich wątków...mam specyficzne poczucie humoru i mogłoby coś być odebrane inaczej niż powinno. Matko jakbyście czytali to co chciałam tu wysmarować paręnaście miesięcy temu ojjjj. Wtedy to te kochanki były złeeeeeeee bo naszych biednych misiów na pewno na siłę próbują nam ukraść...dobrze, że młodość wybaczy mi te głupotę

Nikt nie ma monopolu na miłość ale jakie trzeba mieć jaja żeby zaryzykować i odejść jak komuś jest źle i budować szczęście będąc uczciwym i czystym ale no tak...żona czy mąż ocenieni w skali "może być" a rozrywki poszukam gdzie indziej.

W każdym razie miałam na myśli trochę inny przekaz, jak Ci źle zacznij od siebie, od swojego związku, przecież kiedys o ten związek też zabiegaliście, pogadaj z partnerem, (pisze ogólnie, nie do autorki, bo z tego co pisze byłoby im lepiej osobno) jeśli brakuje Ci adrenaliny poszukaj gdzie indziej. Zdrada to najgorsza forma szukania czegoś ponad. Z opisu autorki wynika, że kochanek nie chce odejść od żony, czyli chyba nie jest mu z nią źle?
Czyli kochanka jest kim? Zabawką? Adrenalinką, tym kimś kto dowartościuje?
To sobie chłopie poszukaj innego dowartościowania i odwrotnie.

Tutaj ewidentnie chodzi o zabawę, dreszczyk, emocji, wiecie zakazany owoc...tylko autorka się wkręciła bardziej niż powinna.

Ale to możemy sobie gdybać pisać każdy z nas zrobi po swojemu. Też zrobiłam po swojemu, czyli źle.  Nagięłam swoje granice (zdradziłam samą siebie czyli też jestem zdradzaczem) zgadzając się dać mu szansę      (bo tyle wspólnych lat, moja waleczność, może ego, a przede wszystkim miłość) tak jak mąż nagiął swoje zakochując się w koleżance (tak to był jego wybór, podryw poziom gimnazjum, może to dlatego, że mamy luki w edukacji...nie skończyliśmy gimnazjum hmmm?). Jemu wybaczyłam, czasu nie cofnę, ale czy wybaczę sobie? Czas pokaże. Tego nie wiem ani ja ani mój mąż.

Wybacz autorko, że się wcięłam w wątek Twój romans też nie jest kolorowy skoro tutaj jesteś. Zamiast fruwać wysoko, podcina Ci skrzydełka.
Idę stąd miały być 3 zdania.

Elaaa jakby zdradzał miałabym szybki rozwód a tak przecież mnie kocha. Jaki rozwód? i tekst, "jak coś zauważysz to mnie do psychologa zaprowadź" Lol kochaniutki, zaprowadzę Cię ale do sądu Za dużo mnie to kosztowało aby powtarzać schemat.

Tylko seks z mojej wypowiedzi, rzucił się Wam w oczy i cudnie, bo już się czułam jak jakaś nienormalna Chyba Panom to spada libido z wiekiem a nam kobietom rośnie dlatego może tak jak pisał Hrefi, może i fajna żona ale trawa u sąsiada zawsze bardziej zielona.

Dokładnie tak, nie interesuje mnie czy był seks. Była zdrada, bolesna (ja mu głupia jeszcze herbatki przynosiłam) bo "miał nowy projekt"i zamykałam drzwi, gdzie sama dokonywałam w firmie rzeczy prawie niemożliwych co go guzik w tym momencie obchodziło U mnie nowy projekt to nowy projekt u niego miał imię i nazwisko, lat 23 Ale koleżanka umowę dostała i nagle podstarzały lowelas stał się mniej atrakcyjny, serio mi go szkoda.

Wiem, że tak powinnam była zrobić. Dałam mu szansę, bo gdy pokazałam drzwi (na spokojnie bez krzyków, bez wyzwisk) to kochał i prosił o szansę. Dałam mu ją nie obiecując powodzenia i coraz mniej w te powodzenie wierzę, dlatego, że patrze na niego inaczej. Rozmijamy się, on potrzebuje "matki" a ja partnera.

Próbujemy, pracujemy nad związkiem, zdrada dużo mnie nauczyła, wróciłam do ulubionych zajęć, jeśli "mnie się nie chce Mąż" nie chce mi towarzyszyć ok, nie musimy być sklejeni. Ale ja z tego nie zrezygnuję. Prosiłam, że jeśli któreś z nas poczuje się źle w związku, komuś nasze małżeństwo będzie ciążyć rozejdźmy się bez scen, histerii, ale czy mogę w to uwierzyć, bo wierność i uczciwość już sobie obiecaliśmy i też nie pykło.
Powiem szczerze, że ciężko mi rozpoznać czy mój spokój to cisza przed burzą czy już obojętność.

OK, już nie spamuję, jak mówię może kiedyś opisze jak to było u mnie ale nie do końca widzę tego sens, najgorzej było gdy to wyszło, gdy wyłam, gdy nie jadłam, gdy nauczyłam się wrzeszczeć w nocy bezgłośnie (wiedzieliście, że tak się da?) Teraz doceniam to co mam. To była zdrada, miłość mojego życia? a kto dał mu taki przydomek? Ja? Tragedią jest choroba bliskiej osoby a nie zakochany mąż. Chociaż wtedy odbierałam to zupełnie inaczej.

A teraz trzymajcie za mnie kciuki, dzisiaj siłownia, ten tyłeczek zasługuje na nieco wysiłku

Ciao!

Gosia 1962 napisała:

Ktos napisal: " jesli ktos bez winy, niech rzuci kamien".
Rzucam: smialo i szczerze.
----------------
A ja rzucam 2 rękami. 35 lat prowadziłem uczciwe i proste życie wpatrzony w piękną zaślubioną. Dobrze mi z tym było.

Jak jesteś emocjonalna to zwiewaj. Bedziesz wyć, jak ja. Ja też uwierzyłam w zrządzenie losu, bo trafiliśmy na siebie po długim czasie od pierwszego spotkania.
Prawda jest taka, że same dorabiamy sobie do tego przeznaczenie i "tak miało być". Guzik prawda. Ten moj tez "kochał" i mu "zależało" . Prawda taka, ze po wysypaniu  się romansu spieprzał aż mu się z tyłka dymiło
Od tego kochania mnie pewnie.

Dobrze radzę - Twoja sytuacja nie jest wyjątkowa ja 3 miesiąc jadę na alkoholu i uspokajających. Chcesz tak? Pewnie nie. Pożegnaj się, powiedz ze cierpisz ale póki jest żonaty to dajecie sobie spokój. Gośka, on ma u Ciebie darmowy niezobowiujący seks, po którym z wywieszonym jęzorem leci do żony i: sprząta jej samochód, robi kawę do łózka a potem pewnie uprawia z nią seks.
Co masz z tego Ty? Na spotkaniach na razie jest haj. A co czujesz gdy wychodzi? Bo ja po pół roku ryczałam z każdym jego wyjściem.

Zwiewaj kobieto, zwiewaj - już i tak za daleko to zaszło. Poniesiesz konsekwencje o jakich Ci się nie śniło...

Witam. Wiem że źle zrobiłam ale co teraz.  Jak przestać o nim myśleć jak wybić go z głowy.  Jak ? Codziennie płaczę nie mam apetytu. Zero życia. Ukrywam to żeby mąż nie zauważył.  Nie daję już rady.

Nie mieszka w mojej miejscowości. Widzę go rzadko tylko gdy przyjedzie lub gdy sie umówmy. A tak to tylko na telefon.

Przykro się to czyta z perspektywy zdradzonego. Zastanawiam się czy moja żona też tak ma, czy tęskni czy żałuje a jeśli tak to właściwie czego ? Pisałaś że z mężem nie sypiacie od 2 lat więc jak to jest ? Ma problemy w tych sprawach ? Jeśli tak to czy próbowaliście chociaż wspomagaczy ? A może z Twojej perspektywy to nie ma już sensu ?

Witam. On dzwoni raz dziennie. Czasem na 2 minuty jak nie może rozmawiać. Nie umiem nie odbierać. Nie daję rady. Biorę  tabletki od bólu głowy bo z nerwów boli codziennie.  Co robić? Nie odbierać  gdy dzwoni. Jak sobie poradzić.

Przestań odbierać. Zablokuj. Odbierasz, bo chcesz. Tak długo, jak długo bedziesz utrztmywać kontakt, tak długo będziesz w tym czymś się taplać. Ja dopiero po ustaniu częstego kontaktu (rzadko spotykamy się w pracy) ogarnęłam się i zobojętniałam. Coraz mniej tęsknię, coraz częściej oddycham pełną piersią i mam mówiąc kolokwialnie "wywalone". Uświadom sobie, że to w czym bierzesz udział, uzależnia Cię od człowieka, który ma Cię gdzieś. Zacznij się szanować. Dbać o siebie. Wtedy będzie dobrze.

byłaś na pogrzebie? popatrzyłaś w oczy żonie? jego dzieciom?
rozumiem rozpacz rodziny, a Ty rozpaczasz po mężu innej kobiety.
sama zobacz, jak naganna moralnie jest ta sytuacja.

Gosia po prostu idź do psychologa to chyba najlepsze co teraz możesz zrobić.
Zacznij od tego i rób powoli porządek ze swoim życiem .Jak się zatrzymasz to możesz utknąć w miejscu i tyko żyć w przygnębieniu.Wspominanie tęsknota  będzie mijać jeżeli dasz emocjom wybrzmieć żal i żałoba Ciebie czeka nie ważne że jakby zakazana, czujesz co czujesz, nie poradzisz w pewnym sensie na przypływy pewnych emocji, uczyć,ale jak się poddasz to pogłębić możesz tylko swój kiepski stan trudno samemu wyjść z tego zwłaszcza w izolacji zablokowanym .Nie wiem czy teraz się osądzasz, ale to też może nadejść po żalu ze straty kochanka i tym co było dobre  i przyjemne nie istotne że być może po części złudne i odlotowe nie sprawdzisz tego w żaden sposób nawet jak by żył do końca w romansach to nie wiadome rzeczy uczucia zwodzą ale czuje się je naprawdę to co pod spodem jest ważne tylko że u Ciebie chyba za wcześnie na takie refleksje moim zdaniem..
Sama to prawdopodobnie zamkniesz się w sobie i zaczniesz izolować .Tęsknić dołować się żałować zaangażowałaś się i to są skutki przerwanej więzi jakakolwiek ona by nie była moralna, niemoralna -  przyjacielska ,"chora", złudna ,ukryta związana ze zdradami,wątpliwościami po prostu była stała się i nic nie zmienisz w przeszłości .Żadna tam kara boża nikt nie jest winny że kochanek umarł - ludzie umierają  to oczywiste .
Romans jak to romans kochanek tajemnice, sekrety,afekty,wzruszenia uniesienia itp nie masz się komu z tego wygadać uczucia emocje znajomość przepadły bezpowrotnie - nie wiem jak Twoje małżeństwo raczej totalna ruina i dodatkowe emocje może nawet jakieś wyrzuty.
Wszystko było ukryte zakazane naganne i jednocześnie dla Ciebie wspaniałe skończyło się jednak i już.
Nie zmuszaj się do zapominania bo to nierealne ale też nie zamykaj się i nie uciekaj celowo w rozmyślanie .
Użalanie się nad sobą i nad tym co się stało może uzależniać podobnie poczucie winy jeżeli się pojawi.

Patrz jakiego bagna narobiłaś sobie i innym. Czytając w jakim jesteś stanie emocjonalnym nie ma sensu trwać przy jeszcze mężu , powinnaś się rozwieść bo będzie tylko gorzej i tobie i jemu. To czy mu powiesz co jest przyczyną rozwodu zależy od twojej godności, poczucia uczciwosci i lojalności ( zresztą ty już tego nie masz). Jest sprawa jego rodziny z którą zamiast spędzić ostatnie godziny ,,balował" z tobą (ciekawe czy żona się domyślała i jak tam było naprawdę ). Niedawno był post o ,,karmie" za czyny nigodne, jedni twierdzili ze zło uczynione wraca wielokrotnie drudzy że to ściema a ty jak myślisz ????

Tak narobilo  się trochę balaganu.  A jeśli  chodzi o karmę to nie wierze w to. Moje małżeństwo nie rozwala się przezemnie tylko. Mój mąż pije dużo alkoholu awantury  kłótnie wyzwiska . I stało sie. Teraz  nie  pije  wątroba nie wytrzymuje.   Wiem że muszę dalej żyć.  Jest ciężko.  Wiem że jego rodzinie też ciężko.  Rozumiem  to.   Ale  on nie był całkiem szczęśliwy  w małżeństwie i ja. Spotkaliśmy się i zaiskrzylo. Nie tak miało się skończyć. Jego żona nie domyslala  się nic.  Muszę dalej żyć.  Najgorsze jest to że cały czas słyszę to co mówił i to jak bardzo byliśmy ze sobą szczęśliwi.

Jeżeli Twój jeszcze żywy mąż jest prawdziwym alkoholikiem (na pewnym etapie alkoholowa marskość wątroby bywa nie do wyleczenia pomimo abstynencji, tylko doraźnie można leczyć objawy regeneracja wątroby ma swoje ograniczenia), a Ty żyłaś z nim przez tyle lat to z bardzo bardzo ogromnym prawdopodobieństwem jesteś osobą współuzależnioną, a Twój romans był próbą ucieczki od życia z alkoholikiem, w chorych emocjach, dlatego romans był  taki intensywny "szczęśliwy"  i ze "słuszną  niby racją", bez wielkich skrupułów  i wyrzutów sumienia,alkoholika wolno zdradzać przecież,zasługuje na to chociaż o tym czasem nie wie,ale Ty wiesz, bo ci się należał odwet na nim dla siebie samej satysfakcja i zadośćuczynienie za zmarnowane lata w Twoim mniemaniu słusznym i nie,emocje znieczuliły cały wcześniejszy ból ten prawdziwy jak i ten urojony łącznie z wszystkimi wstydami, frustracjami,lękami przed samodzielnym,niezależnym życiem,zmianami w nim,podobnie  osoba uzależniona ucieka  przed życiem,różnymi emocjami z życia w alkohol to tak w skrócie.
Wszelkie urazy,rany,pretensje,żale,gniew,rozczarowanie,smutek,strachy obawy straszne być może wspomnienia i przeżycia tego co robił Twój mąż ,rozgoryczenie oraz daremne bezsilne, poświęcenie się dla niby dobra rodziny i własne winy wobec męża bo nikt czyściutki nie jest w takim chorym układzie,  utopiłaś w romansie, a wystarczyło od męża odejść i nie podtrzymywać niezbyt przytomnie w nietrzeźwej świadomości jego uzależnienia - niestety i widocznie przystosowałaś się do takiego życia w walce i konflikcie wewnętrznym do czegoś ci to służyło i było potrzebne, a romans to skutek co dalej to już wiesz. Byłaś nieszczęśliwa z tymi awanturami,kłoniami wyzwiskami - to dla ciebie normalne "szczęście" nie znasz innego życia i nie masz punktu odniesienia no teraz masz, przyzwyczaiłaś się do tego po prostu żeby przetrwać, a romans dał ci dodatkowej super energii do takiego życia w rozdarciu i skrajnych emocjach. Wypierasz,zakłamujesz chyba  jeszcze wiele rzeczy i nie widzisz strasznej,wielkiej,sprzeczności w tym co napisałaś, daleka droga przed Tobą o ile chcesz stanąć w prawdzie.
Za późno już na takie analizy jednak - stało się i nie zmienisz już nic w przeszłości .
Gośka zasuwaj biegiem po pomoc dla siebie to nie przelewki ,sama nie dasz rady z tym wszystkim.

Chyba naprawdę muszę iść do psychologa.  Sama sobie  chyba z tym nie poradzę.  Z jednej strony macie rację że romans to chyba moja ucieczka . Tylko zakochałam się w nim  A on we mnie. A teraz niema go już od ponad 2 miesięcy. Została tęsknota myśli wspomnienia.  I to jest najgorsze. Jestem zamknięta w sobie praca dom i tak w kolko.