On 40 ja 23 - Netkobiety.pl

Póki co bez wątpienia to jest zauroczenie a nie miłość, miej to na uwadze.
Ja Ci nie powiem w którą stronę iść... Nie jestem Tobą
Ale musisz rozważyć co będzie gdy faktycznie, Ty 50 a on prawie 70. Zmiana pieluch, pożycie hm itp
Z drugiej strony, jak nie spróbujesz to się nie dowiesz, może faktycznie się udać i możecie być świetnym małżeństwem. Nikt za Ciebie życia nie przeżyje

70 lat i zmiana pieluch?
Moja mama ma 65 a tata 68 i oboje są całkowicie sprawni i energiczni. Mój tata pomimo choroby jaką przeszedł i pewnych obciążen, które zostaną z nim do końca życia nadal bardzo aktywny, obecnie spotyka się z 55 latka a jeszcze 10 lat temu przez kilka lat był z partnerką w wieku swojej starszej córki.

Autorko, póki co zbyt mało się znacie żeby wyciągać takie wnioski. Sama mam 40 lat, spotykam się z mężczyzna 7 lat młodszym, wyglądam na 34, jestem sprawna i wysportowana oraz młoda duchem.
Jestem zatem sobie w stanie wyobrazić gościa w moim wieku, który nadal nie należy mentalnie ani fizycznie do ludzi w średnim wieku
Nie myśl teraz o tym. Czas sam pokaże.
Powodzenia!

Czas pokaże.
Znam taką parę.
Dziewczyna po skończeniu studiów wyszła za mąż za swojego nauczyciela z gimnazjum, starszego o 18 lat. Zaczęli się spotykać tuż po jej maturze.
Wygląda na szczęśliwą, mają 2 letnie dziecko, on jest super ojcem i mężem.

Nie znam żadnego 70 latka w pieluchach z powodu wieku
Ale np seks może być problemem, więc lepsze małżeństwa równolatków, lub różnica wieku jak u Wielkie Oczy.
Może ,za rok tematu lub wątpliwości nie będzie więc po co zawracać sobie głowę tym teraz?
Dziwne tylko że on deklaruje się z dziećmi domem po 3 miesiącach.

Znacie się raptem trzy miesiące i za kolejne trzy tygodnie/miesiące możesz do niego już nic nie czuć, dlatego ekscytowanie się sytuacją czy próby planowania i przewidywania w tym momencie nie mają sensu. Wstrzymaj się z tym jeszcze prze parę miesięcy. A na razie baw się tym.
Pytasz, czy to ma sens - nie wiem, bo to jest sprawa osobniczą. NA pewno jeśli jest się zwolennikiem podejścia typu "hihihaha miłość nie wybiera" to trzeba będzie się liczyć z konsekwencjami wynikającymi z takiej różnicy wieku, o których sama zresztą pisałaś. Osobiście bym w to nie szła.

Teraz jeszcze przyszło mi na myśl, że przy planowaniu decyzji o założeniu z nim rodziny, warto byłoby wziąć pod uwagę jego zdolności prokreacyjne - płodność, większe prawdopodobieństwo występowania różnych wad u dziecka, itd. By świadomie móc podjąć decyzję. Tym bardziej, że plany dot. dzieci realizowalibyście dopiero za parę lat.

W takich rozterkach zdaję się na czas, obserwuję siebie i jego, i własne samopoczucie. Sprawdza mi się ta polityka z moim obecnym przyjacielem.
Pożyjemy, zobaczymy.

A co do pieluch - młodzi ludzie też ulegają wypadkom i chorobom. Partnera wybieram na dobre i na złe.

Oczywiscie ja nie podejrzewam, ze cos z nim nie tak.
Jezeli jednak mialabym spekulowac tym torem... To moze tez byc tak, ze on ma tyle lat i jest po rozwodzie. Dzieci nie ma, a chcial. To teraz sobie mlodsza weznie, lepszy material na matke dzieci. Moze czuje, ze zegar mu tyka.
Takie tez bywaja sytuacje. Wiecej niz jedna znam osobiscie. Facet juz sie wyszumial, wzial 20 latke i szybko dzieciaki. Mloda zona ma energie do zajmowania sie dziecmi, wyglada lepiej zwykle niz starsza, jeszcze plodna i zdrowa.
To by tlumaczylo jego pospiech.

Z drugiej strony... Kto wie. Moze oni po prostu szybko sie deklaruja, sa romantykami i lubia planowac.

I to jest najlepsze podejscie.

O różnicy wieku wszystko ok. Ale podane przykłady dotyczą doświadczonych kobiet, takich które zapewne już się wyseksowały, porobiły masę błędów, dostały od życia po tyłku, miały partnerów, czy mężów, kochanków, kolegów z pracy i inne chodzące po świecie łajzy. Przyszedł czas na statecznego faceta.
Tu dziewczyna jest młodziutka, jeszcze na studiach, nie przeszła etapu pójścia do pracy, poznania tam kolegów, zmiany perspektywy życiowej. Spotkała faceta, który ją zauroczył, bo z jego doświadczeniem, a jej brakiem doświadczenia - nie było to takie trudne.

Nie mówię o doświadczeniu jako takim, tylko możliwościom, jakie daje.

Z żoną sie rozstał bo ona go zdradzała,  wiem ze bardzo to przezyl bo bardzo ja kochał.  Nie robila ona problemow przy rozwodzie. Co do znajomych to jest to troszke utrudnione bo on na stale mieszka za granica. Ale poznałam jego najlepszego przyjaciela,  a hak byl u mnie to poznał moje przyjaciolki  ( sam zaproponowal spotkanie z nimi). Próbuje sie dostac na magisterkę na uczelnie w miescie gdzie on mieszka,  powiedzial ze jak sie tam nie dostane to on sie przeprowadza do mnie bo nie chce zwiazku na odleglosc. Dla mnie tez jest to trudne choc codziennie go slysze i widze... 
    Poznaliśmy sie przez internet i na samym poczatku traktowałam go jako randomowa osobe z ktora pisze , ktora po paru dniach zniknie z mojego zycia.  Dobrze sie nam rozmawiało,  szybko sie otworzyłam choc moze to z powodu anonimowości,  on z resztą tez.   Dopiero po calej przepisanej nocy przyszło pytanie o wiek.  Moja pierwsza myślą po zobaczeniu 40 na ekranie była iz szkoda ze tyle bo naprawdę mamy bratnie dusze,  jednak nie chciałam tracic z nim kontaktu.  Dosc szybko zauwazyłam ze wogole nie widac tej roznicy w rozmowie ,a nawet w jego wyglądzie( wyglada na 30-33).

Taki związek jest fantastyczny, ale na chwilę. Na dłuższą metę zwykle nie wypala, zbyt odmienne potrzeby itd. Mówię z autopsji i obserwacji znajomych.

Odmienne potrzeby, doświadczenia, cele, wiedza, no i nie ukrywajmy, starzenie się. Kiedy autorka będzie miała 30 lat, on prawie 50,to jest dramatyczny skok. Czy nadal będzie chciała faceta w wieku prawie jej taty i wyglądającego jak tata? Można o siebie dbać, ale z czasem nikt jeszcze nie wygrał. Czy nie pomyśli wtedy, że szkoda, że nie była z kimś w swoim wieku? Może zechcieć to 'nadrobić'. Gorzej, jak wtedy będą już dzieci, rozstanie trudne, a i jego przecież zrani.

Czyli rozumiem, że rozmawiacie przez skype'a?
Trudno określić jak to będzie, ale raczej trudno. Daj temu czas, to dopiero 3 miesiące.

Trzy miesiące internetowej znajomości i wielka miłość!
Ten facet mógłby być twoim tatusiem.
Radzę, rozejrzyj się w realu za chłopakiem.

Podzielam zdanie userek szeptem i niepodobnej.

Sama jestem w związku ze starszym ode mnie facetem. Wiadomo, że ludzie będą gadać. Co tam ludzie... najbliższe osoby nie były nam przychylne. Jesteśmy ze sobą szczęśliwi i to się liczy, planujemy wspólną przyszłość. Rób jak uważasz. Podejmujesz decyzje i ponosisz konsekwencje.

Moim zdaniem zupełnie niepotrzebnie. Jak wytrzymacie ze sobą rok, to już będzie sukces, a przez ten czas ciesz się chwilą i nie rób głupstw.
Absolutnie nie daj się ponieść fantazjom forumowych ciotek, które znają takie przypadki, gdzie on jest starszy 10 lat i coś tam coś tam,
bo po pierwsze różnica 10 lat, to nie jest różnica 17 lat, gdzie teoretycznie facet mógłby już być twoim ojcem, a Ty jego córką
i po drugie, to że ktoś zna takie przypadki o niczym kompletnie nie świadczy, jeśli zajrzeć głębiej co tych dwoje faktycznie przy sobie trzyma,
niestety zazwyczaj jego trzyma młoda jeszcze względnie dupa, a ją trzyma jego pozycja i status oraz brak lepszej alternatywy, żeby odejść.
Oczywiście nikt się z tym nie obnosi i wśród znajomych nie gada, ale prawda jest smutna i brzydka w ogromnej większości takich przypadków,
dlatego warto brać poprawkę na hura optymistyczne i entuzjastyczne zapowiedzi świetlanej przyszłości jaka na Ciebie z nim czeka.

Po trzech miesiącach internetowej znajomości potrafisz stwierdzić cytuję "mamy wspólne zainteresowania i poglądy na życie i świat" koniec cytatu...
nie chcę być złośliwy czy nieuprzejmy, ale ja jestem w podobnym wieku do niego i nawet nie jestem w stanie sobie wyobrazić co by to mogło być
poza nawijaniem makaronu na uszy małolacie, która jest niezła w te klocki, a że jego to nic nie kosztuje, bo gadanie bzdur akurat jest za darmo,
to farmazoni jak potłuczony, a Ty łykasz gładko te głodne kawałki jak młody pelikan i już się zastanawiasz co to będzie za 10, 15 czy 20 lat...
Nic nie będzie. Zajdziesz w ciążę, przytyjesz, urodzisz, obwisną Ci cycki, stracisz ochotę na bzykanie, będziesz ciągle zmęczona i zwyczajnie nudna,
któregoś pięknego dnia twój Romeo wyjdzie po mleko do sklepu i tyle go zobaczysz. Nawet nie będziesz musiała na to czekać 20, 15 ani 10 lat...
On znajdzie sobie kolejną młodą chętną i naiwną, a Ty zostaniesz z bombelkiem i radź sobie sama, było miło ale się skończyło.

Różnica wieku to jedno. Akurat tutaj się częściowo z Kolegą wyżej zgadzam, bo co innego może skłonić zarówno dużo starszego faceta, jak i młodszej kobiety do obcowania ze sobą? Najbardziej mnie zadziwia dziecinna naiwność ludzi, którzy są ze sobą tak krótko a co gorsza, jak znajomość rozwija się głównie w sieci. Parę czułych słówek, kilka chwil pisania i już "wielkie love". Nie wiem, skąd takie przekonanie, iż po tak krótkim czasie, już się snuje wielkie plany na przyszłość. Przede wszystkim lepiej go poznaj i to w realu.

No chyba, że laska jeszcze raz przeczyta: "Zajdziesz w ciążę, przytyjesz, urodzisz, obwisną Ci cycki, stracisz ochotę na bzykanie, będziesz ciągle zmęczona i zwyczajnie nudna,
któregoś pięknego dnia twój Romeo wyjdzie po mleko do sklepu i tyle go zobaczysz." i się wyleczy:)

Z jednej strony różnica wieku nie ma tu znaczenia, ale raczej zupełnie naiwna wiara w wieczną miłość po 3 miesięcznej znajomości internetowej i wymianie miłej korespondencji. Autorka wyciąga zbyt śmiałe wnioski po tej relacji, mając nadzieję od razu na wieczną miłość.
Z drugiej strony anderstud ma z pewnością rację, mając na myśli powody, dla których przeważnie ludzie się ze sobą wiążą z taką różnicą wieku. Dla dziewczyny w wieku niewiele ponad 20 lat taki 40 latek to przecież świetna partia, o wiele lepsza niż rówieśnik, dlatego jest większa szansa, że coś ich łączy poza "wielką miłością". Facetowi z kolei imponuje taka młodsza kochanka, z która może sobie pobaraszkować..

Dojrzały 40 letni facet z pewnością będzie lepszą partią dla 20-kilku latki - ustatkowany, doświadczony facet potrafiący zapewnić dziewczynie życie na poziomie, zaś w drugą stronę - dla niego taka młodsza kobieta z pewnością będzie atrakcyjniejsza od rówieśniczki. Czy top źle? Nie sądzę, bo raczej samym uczuciem się żyć nie da..Chociaż może tutaj jest zupełnie inaczej, ale i tak nie to mnie tutaj uderza. Raczej fakt, obiecywania sobie nie wiadomo czego po 3 miesiącach(!) w większości internetowej, znajomości.

Bagienni-k Akurat w moim wypadku to była kula w płot Cyt; Ustatkowany, potrafiący zapewnić dziewczynie życie na poziomie ale się uśmialam

Normalności zaznałam dopiero z partnerem rownolatkiem

Ale niech będzie, że wierzę

Salomonka I cieszy mnie Twoje podejście Ale jak widać sporo innych osób patrzy tez przez ten pryzmat. Dwudziestokilkuletnia dziewczyna może z automatu uznać, że jej rówieśnik nie jest dla niej zbyt odpowiedni..Cóż ,niech żyje różnorodność

EDIT: Sorry za post pod postem..

Ale macie fantazje.
Naprawdę starsi faceci chcą tej przyszłości z młodymi dziewczynami z wielu powodów.
Jak już kiedyś wspominałam byłam w takim związku o różnicy wieku lat 20 i związek trwał 5 lat i to facet chciał wspólnego, poważnego życia. Dzieci, domku itp.
Oni chca ale bardzo chca ale zmienia się dziewczynom.
Nagle dojrzewają, chcą pożyć, normalnie jak młode dziewczyny.
Jedne odchodzą i drugie zostają, zakładają te rodziny i żyją.
Ot, nie każdy starszy facet biorący młoda laske to notoryczny ruchacz, zafiksowany na młodych cyckach i młodej dupie.
Bardziej zafiksowany na energii młodej dziewczyny.
I tego, że się jej chce, że jest młoda, zdrowa jeśli ma rodzic to już.
I tak najwięcej świństw osobiście doświadczyłam od rownolatkow. Ale nie idealizuje takiej różnicy wieku, uważam ze to za dużo i ma małe szanse przetrwania. A z drugiej strony, jaki związek teraz trwa bezproblemowo.
Na miejscu autorki absolutnie nie podejmowałabym żadnych decyzji typu rodzina dzieci, jesteś fantastycznie młoda i dużo może się u Ciebie zmienić. I napewno się zmieni.
A to ze, mówi ładnie i dużo, to może mówić bo mu wolno i to nie kosztuje.
Zasada ograniczonego zaufania do słów wskazana bezwzględu na wiek.
Patrz na czyny, ale to Rada starszej koleżanki, po przyjacielsku.

Ograniczone zaufanie to jedno, szczególnie do tego co mówi i obiecuje. Ale jeśli już budować coś, to na bazie realnych kontaktów, a nie ciągłego kontaktu w sieci. Poza tym 3 miesiące to przecież dopiero początek..

A to że tylko online to mi umknęło.
To znaczy że nigdy się nie widzieliście?

O młodości,  o naiwności takie tu buty się odprawiaja
Czym byłby świat bez takich porywów miłości. Tylko miejscem dla starych znudzonych życiem ludzi, ktorzy sa tak obrzydliwie racjonalni, że żal w ogóle żyć więcej niż 30 lat

Jak miałem 23 lata, to też mnie jarały sąsiadki 40+ i też ostatnie co mogłoby mi przeszkadzać, to różnica wieku.
Dzisiaj ja mam 46, a te wszystkie sąsiadki są 60-70 letnimi babciami na emeryturze albo leżą już w grobie...

Jesli już przy wzroście jesteśmy
Mam przyjaciółkę, naprawdę taką "sprawdzoną", dobra, serdeczna z niej kobiecina. Pamietam jak ją poznałam i zparosiła mnie do siebie do domu, abym przy okazji poznała jej męża. Ponieważ przyjaciólka jest bardzo wysoka jak na kobietę, ma ponad 180 cm wzrostu, spodziewalam się (sama nie wiem czemu), że mąż będzie jakoś... chociaż równy jej wzrostem. Musiałam mieć niezłą minę, jak zobaczyłam faceta o pół głowy niższego ode mnie, a jej on sięga ledwie do ramienia. Są małżeństwem już naprawdę długie lata i to naprawdę szczęśliwym. Nie wiem, może w Polsce byliby wytykani palcami, choć nie wiem tego, ale tutaj gdzie mieszkam nikt na takie rzeczy nie zwraca uwagi. Ważne, że im razem jest dobrze i się zgadzają

Jest pewne stereotypowe myślenie jak właśnie, wychować sobie młodsza, leci tylko na to czy owo.
Są pewnie i takie przypadki, ale to się może zdarzyć w każdym związku.
Ja nie daje szans parom z taka różnica wieku z wielu powodów i sama gdybym miała więcej rozumu niż te o jeju prawie 10 lat temu, raczej bym się nie związała z takim facetem.
Ale, jak nie spróbujesz to się nie dowiesz.

Najgorzej chyba jest, jak młodszy z partnerów jest powiedzmy w wieku szkolnym lub tuż po zakończeniu szkolnej edukacji. Przecież jego potrzeby czy choćby plany życiowe i etep rozwoju są zupełnie na innym poziomie. Dlatego nieraz ciężko się ludziom razem dogadać w niektórych podstawowych kwestiach.