CZY SAMOBÓJCA... - Netkobiety.pl

mysle ze obie opcje sa mozliwe....
sa osoby ktore robia to nagle, w kryzysie
a sa osoby ktore zastanawiaja sie nad tym od dluzszego czasu....
mysle ze tych pierwszych jest jednak wiecej

Co masz na myśli ninia1?

Jeżeli samobójca , robi to pod wpływem emocji - to jest oczywiście nie przemyślana decyzja.
Ja osobiście uważam że samobójstwo jest najgorszą ucieczką od problemów !

Samobójca według mnie może działaś pod wpływem silnego wzburzenia emocjonalnego, typu rozpacz gdy myśl o śmierci jest nagłą potrzebą chwili, i wychodzi w człowieku wilka determinacja do tego bez planowania, takie działania, według mnie są często wręcz początkami schizofrenii, bo ona objawia się wewnętrznymi głosami i to one mogą mówić właśnie o samobójstwie, a silne emocje nie są w stanie nam pozwolić na powstrzymanie tego, i one wywołują początki choroby...
Ale są przypadki gdy osoba od dłuższego czas planuje samobójstwo, często związane jest też to z emocjami wszystkim co jest rzeczywistością tego człowieka ale rozwija się w ciągu jakiegoś okresu czasu... osoba w takim stanie, nie jest w stanie racjonalnie ocenić włsnych zasobów działania i bez profesjonalnej pomocy nie jest w stnie sobie tego uświadmic ze wyjście jakieś jest....
samobójstwo to coś co w naszej rzeczywistości spotyka się z wielką krytyką, pogardą, osoby po takie próbie często sa dyskryminowane... ale prawda jest taka że taki czyn nie dzije się bez przyczyny, jest to w skutek rozwijającej się choroby psychicznej, lub dużego osłabienia emocjonalnego.... i takiej osobie która widać że zachowuje się podejrzanie lub też popada w silne emocje trzeba pomagać, a gdy dowiemy sie ze ktoś próbował popełnić samobójstwo to nie odwracać sie od tej osoby

Nie widzi innych rozwiązań, ale też jest słaby i zdaje sobie z tego sprawę. Nie ma siły, żeby dalej walczyć o to, co go przybija, jest osamotniony i nie wierzy, że: ktoś mu pomoże, coś jest możliwe, realne

Nie usprawiedliwia ale wyjaśnia i bywa wystarczającym pwodem do pozbawienia się nadziei (= życia)
Trzeba umieć sobie pobłażać...i pozowlić sobie niekiedy na to by być słabym. Mieć zgodę na własną ułomnośc/nieumiejętnośc/słabość Dać sobie prawo do tego by mieć słabości to również dać sobie szansę na pomoc (ze strony innych)->szukac pomocy zamiast samotnie dźwigać na grzbiecie cieżar jaki przygniata....bo :"nie wolno sobie pobłażać"...

doskonale cię rozumiem...i popieram ale ja wiem że mam kochanego męża i wspaniałego synaj a to wszystko doceniam ale boję się czy jest taka możliwość że przegram z tymi uczuciami. Czy ktos rozumie moje obawy?

ja na przykład wiele razy się zastanawiałam...i zastanawiam kiedy, gdzie, jak.. Ale zawsze jak na złość nigdy mi sie nie udaje zrobić tego czego pragne... Bo zawsze albo ktoś przyjdzie, albo akurat moja siostra zostaje w domu.... I nigdy nici z planu...

szczerzy i oddani przyjaciele nie odchodzą jak "bańka mydlana" coś jest nie tak skoro tak się stało a pomyślałaś o tym że to nie byli prawdziwi przyjaciele sama pisałaś że pseudo może właśnie dlatego się odwrócili, ale nie możesz z tego powodu myśleć tak o całym świecie.. warto poszukać pomocy, bo myśli samoobójcze trochę mogą zamazywać całe sedno problemu, w którym człowiek się znajduje.. ale to nie o to w tym wsyztskim chodzi, warto zastanowić się kto tak naprwde jest dla nas bliski i komu naprwdę możemy zaufać nie tylko w tych dobrych chwilach, ale i tych gorszych kiedy potrzebujemy pomocy..

witam
Mój mąż trzy tygodnie temu popełnił samobójstwo- swiat się dla mnie zawalił, nie wiem jak żyć i po co ?

ninia1 to właśnie czasem nasze myśli są powodem naszych kłopotów .To właśnie to o czym myślimy powoduje u nas to jak się czujemy.Dzięki Bogu potrafimy wpłynąć na nasze myśli.Kiedyś miałam mnóstwo problemów,wtedy  potrzebowałam wsparcia od wydawało się mi najbliższych osób -niestety tak się nie stało.To była chwila kiedy podbiegłam do szafki z prochami bo w tamtym momencie wydawało mi się że jestem najbardziej samotną ,niekochaną osobą na świecie.Ale tamta chwila pokazała mi też jak bardzo się myliłam.Zapomniałam o najwspanialszej miłości jaka mogła mi się przytrafić -miłość mojego dziecka.Wcześniej bardzo często rozmyślałam o samobójstwie bo przecież jaka byłam nieszczęśliwa i i wydawało się że problemy są  nie do rozwiązania.Zawsze jest jakieś rozwiązanie a życie jest darem.

a dlaczego chcesz zakończyc życie

Cześć. Jestem pierwszy raz na takim forum, gdzie udzielam się, i gdzie spróbuję opisać swoją sytuację.. A więc mam 25 lat i mieszkam z rodzicami. W życiu prywatnym nie układa mi się. Ogólnie jestem po 7 letnim związku i nie potrafię ułożyć sobie życia na nowo, do tego mam kredyty po tym zwiazku, ktore spłacam sama. Oczywiście pracuje ale niestety gdy by nie rodzice to nie wyobrażam sobie dalszego życia. Na ogół jestem wesołą dziewczyna ale w środku gdy pozostaje sama nachodzą mnie glupie myśli że moze moim rodzicom bylo by lepiej beze mnie bo muszą pomagać mi finansowo a to powinno być na odwrót. Bardzo ich kocham i mam żal do siebie że nie jest na odwrót. Wiem jak ciężko musza zarobić na te pieniądze. I to nie daje mi spokoju.. Moj ex nie pomoze mi finansowo spłacić tego kredytu bo twierdzi że on ma swoje życie i wydatki. Wiec musze radzić sobie z tym sama z pomocą rodzicow. Szukalam juz dodatkowej pracy ale ciezko jest z tym. Nawet mogla bym sprzątać wszystko dosłownie wszystko by tylko wyjsc na prostą ale mi to nie wychodzi. I właśnie przychodzą takie momenty ze lepiej bedzie jak zniknę. Proszę napiszcie mi jak mogę się z tym uporać. By pomóc rodzicom a nie oni mi

Lili05007, zamiast mieć żal do siebie raczej pomyśl o tym jakich masz dobrych rodziców, okaż im wdzięczność za pomoc. Teraz Ty jesteś w potrzebie, ale być może przyjdzie czas, kiedy Ty im będziesz pomagać. Czy rozmawiasz szczerze z rodzicami o tym co czujesz, albo z przyjaciółmi?

Zależy. Jedni robią to z premedytacją, planują,inni w szale...  To zawsze jest sprawa indywidualna...

Bardzo mi przykro. Współczuję Tobie i Twojej rodzinie. Po pierwsze daj sobie czas na przeżycie żałoby.
Nie wiesz, jak żyć? Tak, po utracie bliskich zawsze jest ten moment... To przyjdzie naturalnie. Nie zadręczaj się.

Po co żyć? Bo życie jest darem od Boga. Bo jest ważne. Bo nie będzie drugiego.

Po co żyć? Żeby czynić dobro. Żeby poznawać świat, żeby kochać.

Wiem, Twojego męża nie ma z Tobą, ale są inni bliscy, którzy Cię kochają, potrzebują, dla których jesteś całym światem. Są pewnie dzieci, które potrzebują matki... Rodzice, którzy potrzebują córki... Rodzeństwo, przyjaciele. Dla nich wszystkich nie jesteś nikim. Jesteś ważna. Nie odsuwaj się od nich. Pozwól im się Tobą zająć (bliscy) a i Ty zajmij się nimi (dziećmi).

Trzymaj się! Kiedyś i dla Ciebie wyjdzie słońce. Powoli, trzymaj się! I może się pomódl. Bóg Cię rozumie lepiej niż ktokolwiek inny. Jak był w Ogrójcu to cierpiał ogromny wewnętrzny ból, więc ten Twój ból przeżyje z Tobą, tylko Mu na to pozwól...

Zalezy od wielu czynnikow i otoczenia ale rowniez od danej osoby a czy ty pytasz bo sama przez to przechodzisz bo w takiej sytuacji ciezko pomoc nawet najblizej osobiemtylko profesjonalna pomoc sie liczy

Polecam film "Most samobójców". Można go znaleźć na You Tube.

a Ty czemu nie zadzwonisz?