Dzień dobry.
Tak się złożyło że jakiś czas temu rozstałam się z mężem a że wynajmowaliśmy mieszkanie nie miałam dokąd pójść i wróciłam do domu matki (dzieci nie mieliśmy niestety). Przechodziła akurat trudny czas związany z chorobą więc ten mój powrót był też związany z moją pomocą matce.
Matka wyzdrowiała, dziś już mimo 74 lat czuje się dobrze więc zastanawiam się żeby znaleźć jakieś mieszkanie blisko niej i wyprowadzić się.
Nie zawsze nadajemy na tych samych falach i choćby z tego powodu chcę mieszkać na swoim, sama.
Ale tu pojawiają się wyrzuty sumienia. Czy to w porządku zostawiać samą osobę, ma co prawda 74 lat ale jest w pełni sprawna pod każdym względem.
Jednak to nie zmienia faktu że bardzo gryzie mnie sumienie czy zrobię dobrze.
Mam siostrę która mieszka od nas 15 km i obawiam się że nie przyjmie tej wiadomości najlepiej. Chyba już się przyzwyczaiła do myśli że będę z matką mieszkać już zawsze.
Co robić ??? Jakie Wy znalzłybyście wyjście z tej patowej sytuacji ?
- Lady Loka
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Ale to nie jest patowa sytuacja. Patową to Ty masz w swojej głowie, bo jeszcze nie masz najmniejszego pojęcia, jak zareaguje na to Twoja mama i Twoja siostra.
15km to nie jest daleko, Twoja siostra może odwiedzać mamę kiedy tylko chce. A wyprowadzka jest dobra. Mama jest sprawna, czemu nie może mieszkać sama?
- Salomonka
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Oczywiście, że powinnas się wyprowadzić i nie ma w tym niczego strasznego ani niestosownego. Mama ma 74 lata, nie jest to jeszcze wiek w ktorym można mówić o głebokiej starości, na pewno sobie poradzi. To, że chorowała każdemu może sie przydarzyć. Ja pracuję z babką, ktora ma 70 lat i jeszcze pracuje na cały etat (!), bo tak chce. Sił ma więcej niż niejedna z nas młodszych. Zdarzyło się, że twoja matka była chora i potrzebowala opieki, ale to może zdarzyc się każdemu i w każdym wieku. Teraz powinnaś poszukać swojego mieszkania i nie robić z tego wielkiej sprawy, po prostu taka jest kolej rzeczy. Nie miej wyrzutów sumienia, bo niczego złego nie robisz. Nie zostawiasz matki bez opieki, bo ona opieki nie potrzebuje. Po prostu zaczynasz własne życie i mama na pewno to zrozumie.
To wręcz zdrowa decyzja. Mama będzie mogła poczuć się znowu samodzielną, zdrową osobą. Ty zawsze przecież możesz ją odwiedzać, a gdy trzeba będzie, to widać, że może na ciebie, albo siostrę liczyć. Siostra nie ma prawa krytykować twoich wyborów, decydować może tylko sama za siebie, a nie za twoje życie (poza tym nie wywołujmy wilka z lasu 
). Fajnie, że rozważasz samodzielne zamieszkanie, tzn, że wracasz do siebie po perturbacjach życiowych.
5 2019-11-24 06:56:57 Ostatnio edytowany przez nokiaaa (2019-11-24 06:57:35)
- nokiaaa
- Zbanowany
- Nieaktywny
kolezanki babcia 75 lat zostawala w tym wieku z dwulatkiem na pol dnia az wracala mlodsza babcia-ta 50latka:)
problem byl taki ze kolezanka sie rozwiodla i musiala isc do pracy na zmiany, tak ciagnely dlugie miesiace nim poszla uczyc do szkoly a dziecko do przedszkola.
