Brak facetów w Warszawie? - Netkobiety.pl

Właśnie, to chyba zakamuflowana namowa z jej strony... abym wrócił

Myślę, że miłość można spotkać wszędzie, pod warunkiem że sami nią emanujemy Mieszkam w wawie i coś w tym jest, że ciężko mimo tej różnorodności , może coś w tym stwierdzeniu jest w ogóle nie przepadam za wawą, ale pod względem pracy jest spoko

No może jak jest kobietą po 50tce to faktycznie nie ma dla niej facetów, ciekaw jestem czy atrakcyjne dziewczyny w wieku 20-25 lat zgodziłyby się z tą panią.

On-WuWuA-83 już któryś raz widzę że ty o tym kebabie wspominasz, chyba jesteś zakochany w tej bułce

Zdecydowanie zgadzam się z Wuwu (jak rzadko kiedy!) wprawdzie większość czasu w Warszawie spędziłem będąc w związkach, to w okresach singielstwa nie miałem problemu z zainteresowanymi dziewczynami.

A po co mi być w związku? Zbyt młody i zbyt przystojny jeszcze ehehehe

Aaaa tytułuj sobie. Mówiłem tobie, że damskie się nie liczy :* :*

^^

Z ciekawości zajrzałam na stronę urzędu statystycznego (http://warszawa.stat.gov.pl/dane-o-woje … a/ludnosc/) i do 24 roku życia w stolicy przeważa procentowy udział mężczyzn nad kobietami (na 100 mężczyzn przypada 94-98 kobiet).
Za to od 24 roku życia wzwyż zdecydowanie przeważają kobiety nad mężczyznami. Między 25-39 rż. na 100 mężczyzn przypada 111-113 kobiet, między 40-49 na 100 mężczyzn przypada 106-108 kobiet, a potem to już zaczyna się ogromna przewaga kobiet, która osiąga po 80tce stosunek 2 kobiety na 1 mężczyznę.
Wniosek z tego, że dziewczyny z wiosek i małych miasteczek jadą do miasta po lepsze życie a mężczyźni zostają "na prowincji" Następnie, od pewnego wieku zaczyna się zwiększona umieralność mężczyzn wobec umieralności kobiet.

Summerko - jeszcze daj statystykę jakie są preferencję. OK, młodzi ludzie na ogół szukają wśród rówieśników, ale później niekoniecznie. Na pewno bardzo atrakcyjne są kobiet 30+, 40+ (ale nie za duży ten plus), a od 50+ stają się raczej przezroczyste. Starzy faceci raczej nie szukają starej kobiety, tylko oglądają się za młodszymi, no chyba że szukają w osobie towarzyszki - osoby, która jednocześnie będzie praczką, sprzątaczką, kucharką... więc dysproporcja jest mocniejsza na niekorzyść kobiet.

Summerka88 - to jest mój subiektywny pogląd, ale zawsze wydawało mi się, że nie ilość (statystyka ) ale jakość się liczy Jakby w temacie nie chodzi o komunistyczną równość wszystkie kobiety i dzieci są nasze, tylko o relacje między mężczyzną i kobietą

Wyobraź sobie, że rozbił się statek i udało ci się dopłynąć do samotnej wyspy. Błąkasz się trochę, aż w końcu spotykasz trochę starego ale wciąż całkiem sobie Kajusa Pięknusa. Oboje się cieszycie, jest super, no ale dalej się błąkacie i natrafiacie na grupkę pięknych, młodych, inteligentnych sportowców... aż trudno wzrok oderwać, co więcej, miło się rozmawia - widać, że bystre chłopaki. Kogo wybierasz? pierwszego? kilku? wszystkich?
W tym czasie przelatuje nad wysepką samolot, który zliczył, że łącznie kobiet jest 2x więcej niż facetów.
I co mają powiedzieć te babki, które wylądowały w tej części wyspy, gdzie nie było faceta? że statystyka się myli? że los je skrzywdził?

Wracam do mojego starego wątku tak wyszło że pomieszkałem trochę w Warszawie, faktycznie z nawiązaniem nowych znajomości nie ma problemu. Poznałem trochę lepiej kilkanaście samotnych kobiet w wieku 30+ i niestety, z mojego punktu widzenia żadna z nich nie nadawała się do stałego związku. Na początku fajne, otwarte, towarzyskie, szybko da się złapać dobry kontakt, obopólne zainteresowanie, ale bardzo szybko robiła coś dziwnego i zwiewałem. Coś dużego kalibru, nie mówię o pierdołach... One chciały dalej się kontaktować, ale ja już nie. Z jedną się związałem, na początku było cudownie ale później stopniowo zaczęła odkrywać karty (albo przestawać udawać), no i się wycofałem... Co mi się nie podobało?

- Agresja - nie wiem skąd tyle tego w kobietach... prawie każda prędzej czy później zachowywała się agresywnie wobec mnie bez wyraźnego powodu, o tak sobie
- Samouwielbienie - ciągłe komplementowanie samej siebie... przy czym ja potrafię komplementować kobietę i robię to
- Wyrachowanie - rozmawiając nieraz czułem się jakbym był na spotkaniu z szefową: korposłownictwo, oficjalność i patrzenie na mnie z góry. Nie było tutaj równowagi, wcale a wcale
- Narzekanie - ciągle i na wszystko po kolei... całe wieczory wysłuchiwania jak to beznadziejnie w pracy... i usprawiedliwianie siebie: jestem kobietą więc mogę zrzędzić non stop, a Twoja rola to słuchanie tego bo zachciało ci się baby to męcz się (takie teksty słyszałem, serio)
- Krytyka - ważna w związku i potrzebuję tego, ale jak ktoś na samym początku nie znając mnie robi analizę mojej osoby i wytyka mi wady, no cóż, to ja podziękuję

Chyba już rozumiem dlaczego te warszawianki nie mogą znaleźć faceta... nie ma lekko...

Dzięki za wypowiedź Ela

Nie wszystkie były z Mordoru ale to niewiele zmienia w sumie. Jakiś czas temu zacząłem więcej przebywać w Stolicy bo przyjaciele oddali mi mieszkanie "w opiekę" prawie za darmoszkę to się skusiłem, ale to był głupi pomysł. Mieszkanie już oddałem bo zniechęciłem się do Warszawy i tamtejszych pań, jadę gdzieś indziej na łowy...

Szkot, ale to dziwne jednak. W całej Warsiawce tylko pretensjonalne, wyrachowane, dziwne i agresywne? Niemożliwe. Pewnie twoje wrażenia wynikają z tego, że poznajemy ludzi w swoim środowisku, a jeśli to była jakaś specyficzna korpo (piszesz o korposłownictwie), to i ludzie mogli być specyficzni... zapewne również faceci, tylko ich tak nie analizowałeś, bo nie było ani po co, ani tego samego kontekstu.
Przy okazji, to mi się zdaje, że takie profilowanie ludzi ze względu na to, gdzie pracują, za dużo sensu nie ma, byt zbiorowy 'singielka z korporacji' to raczej medialny twór.
ALE może to zależy od typu firmy, a może od stanowisk, im wyżej, tym gorzej, a może po prostu pewien typ osobowości wspina się wysoko, i to niekoniecznie typ, który dobrze sprawdza się w związkach.
Ja kiedyś pracowałam w korporacji, ale nie w Warszawie, i u nas nie widziałam takich skrzywień. Ludzie  - galeria postaci, każdy inny.
Ale z drugiej strony, to był taki dział, gdzie spektakularnej kariery się nie robi i pracownicy tam trafiający wiedzieli o tym, więc może nie przyciągał osób z predyspozycjami do walki, a z mniejszymi do relacji sama nie wiem.

: D
Jest spina i nerwowo, ale nie ma wielkich możliwości awansu ani wielkiej kasy. Nie ma o co walczyć, poza zdążeniem z projektami :  p

Ale  żarcik nie od rzeczy, nie ma chyba na razie korporacji sprzątających, ale Lidl, Biedronka i podobne to też korporacje, więc kasjerka w markecie jest pracownikiem korpo ; )

Firma firmie nierówna, dzielenie ludzi na korposzczurków i pozostałych dawno nie ma sensu, chyba, że mówimy o wysokim managemencie w tych firmach. Ale też bym 3 razy pomyślała przed stwierdzeniem, że na tych stanowiskach wszyscy są podobni...

Kolego Burzowy, pokaż mi, gdzie leży kraina  "wszędzie", a będę dozgonnie wdzięczna.
Bo chyba nie chcesz powiedzieć, że spotykam wyrachowanych, egoistycznych i pokrzywionych gości, dlatego, że to moja liga? To może dlatego, że wszyscy tacy są? Obie odpowiedzi błędne, prawda? To może trzecia będzie właściwa i da się ją przenieść także na problem z kobietami?

Dziękuję za wszystkie odpowiedzi nie spodziewałem się odzewu w ogóle.

Ale Warszawa jest na wschodzie no chyba że chodzi Ci o Białystok..?

Nie spotkałem wszystkich samotnych kobiet z Warszawy, spotkałem kilkanaście z różnych środowisk nie tylko korpo: przez Internet, przez znajomych, na imprezach... i naprawdę większość z nich nie nadawała się do niczego poza seksem i zabawą, a mniemanie o sobie megawysokie... Dla porównania bywam często w Poznaniu, Trójmieście, czasami we Wrocławiu i Katowicach - wszędzie tam z łatwością poznawałem dziewczyny tak fajne że czasem żal było wyjeżdżać. Były jakieś takie normalniejsze... Też pracowały w korpo, ale w Warszawie to jakby było kilka razy więcej roboty na podobnym stanowisku - może ta presja sprawia że kobietom odbija?

Faceci? Jaknajbardziej, znam sporo ze swojego środowiska i poznaję nowych, też w Warszawie. Wszyscy są spoko, skromni, osiągnęli prawdziwy sukces i nie mówią o tym za bardzo, część też pracuje w korpo i jakoś nie dziczeją, no poza tym że nie mają czasu wolnego...

Tak mi teraz się przypomniało, ze 3-4 lata temu poznałem na szkoleniu jedną fajną dziewczynę w Warszawie. Miała wszystko czego potrzebuję, ale niestety, była dla mnie aseksualna... Pokręciłem się dookoła niej, myślałem że może mi się odmieni ale nic z tego. A naprawdę była fajna i doskonale się dogadywaliśmy...

No cóż, nie miałbym problemu zapoznać Cię z kimś w Twoim wieku. Jeden policjant, drugi podróżnik itd. Naprawdę egoistycznych jednostek wśród facetów znam niewiele. Dalbym wiele żeby wśród kobiet było chociaż w polowie tak dobrze.

Przyjrzyjmy się

Niektóre osoby mają taki styl bycia, odpowiadania złośliwymi uwagami, punktujący „potknięcia”, wszędzie wtrącający swoje 3 grosze, wykorzystujące słabe strony drugiej strony, manipulujące wypowiedzią, używające przekłamań komunikacyjnych, że to może i często wzbudza agresję. Skoro prędzej czy później spotykasz się z takim reakcjami każdej partnerki, to przyjrzałabym się Twojemu sposobowi komunikowania się. Może jednak to nie na zewnątrz jest problem.

Jak ktoś otrzymuje komplementy i dowody uznania, to się o nie musi dopominać. Chyba, że ma się do czynienia z narcyzami, którym wiecznie mało słów uwielbienia. Tyle że wtenczas należy się przyjrzeć swoim wyborom i temu dlaczego wybieram taki a nie inny typ człowieka na partnera, albo w ogóle interesuję się takim typem kobiet.

j.w.
Ludzie są różni, ale skoro wciąż trafia się na jeden typ, to oznacza to, że lokujesz swoją uwagę i zainteresowanie właśnie w tym konkretnym.

Słuchałeś tego więcej niż jeden raz i nic nie odpowiedziałeś? Może ktoś uznał, że lubisz być pocieszycielem niedocenianych panien i nie chciał Cię zawieść, żebyś np. mógł się czuć potrzebny.
A może jednak to Ty koncentrujesz się na negatywach i z wypowiedzi o różnych zabarwieniach, łowiłeś niektóre. Wiadomo, że czasami lubimy sobie ponarzekać. A jak nie było innych oprócz malkontenckich treści, to patrz wyżej.

Najbardziej nie lubimy w innych tego, czego nie tolerujemy u siebie. Może to coś w ten deseń. Nie przypominam sobie żadnej znajomości, która zaczęłaby się od krytykowania mnie. Może inaczej filtruję treści, które do mnie docierają, szczególnie na początku znajomości, jak nie znam drugiej osoby i nie zakładam od początku, że ktoś ma „krzywe” intencje.  Przykład mógłby tu co nieco przybliżyć i wyjaśnić

Warszawianki już rozumiesz, a wiesz już także dlaczego sam masz problem ze zbudowaniem stabilnej, długoterminowej relacji?

ja myślę, że jakby wybierał, to by w takim związku był.
Natomiast pewnie coś przyciąga- jakaś energia czy zdecydowanie- wielu mężczyzn tak ma, bo oczekiwania są w stronę partnerstwa i słaba słodka istotka to już niewielu pociąga tych czasach..
Tylko że jeśli za tymi cechami nie idzie opanowanie i jakieś ciepło- to jako partnerka do stałego związku nie kwalifikuje się.
Szybciej znajdziesz Szkot po prostu normalną szarą  myszkę z takimi cechami niż gwiazdę o złotym sercu.. ale próbuj..

Teraz widzę mój błąd, zbyt powierzchownie opisałem kilkanaście odrębnych doświadczeń z mojego życia i podałem zestaw cech które niekoniecznie występowały u jednej i tej samej osoby... nic to, jak się przygotuję to może opiszę dokładniej.

Tylko że tu nie miałam na myśli wyglądu, tylko korpo- harpia kontra przedszkolanka.np.