Wyjazd na wakacje osobno. Myslicie,ze to dobry pomysł? - Netkobiety.pl

Według mnie pomysł jak najbardziej trafny, o ile macie do siebie zaufanie i pewność, że żadne głupoty nie zrobi. (Nie zaliczamy tutaj do głupot wędkowania i picia napojów wyskokowych, co ze sobą się wiąże:)).

Bardzo fajny pomysł! Jeśli mąż ma byc wierny tylko dlatego, że bym go pilnowała, to wolałabym go w ogóle nie mieć, bo po co mi taki? Na pewno cała 4 będzie bardziej zadowolona, niż po wakacjach gdzie 2 wściekłe, znudzone żony będą się nudzić i czekać na koniec jak na zbawienie, a 2 męzowie będą miec dość znudzonych żon i ich skwaszonych min

Wyjeżdżamy osobno, wyjeżdżamy też razem. Polecam:)

Mam dokladnie takie samo myślenie jak Wy Mąż z bratem nie za bardzo lubią zwiedzać, wolą sobie posiedzieć nad jeziorkiem . Pewnie jeszcze rozłożą sobie namiot.
A nas takie siedzenie całe dnie na rybach z bzyczeniem komarów nad głową nie bawi. Nie wiem czy dałoby się tutaj wypracować jakiś sensowny kompromis dlatego też wymyśliłyśmy taki tydzień osobno . Chłopaki tez na to przystają chociaż na początku trochę kręcili nosem bo nie chcieli nas za bardzo wysyłać za granicę.

Jak to powiedziałam moim koleżankom to zdziwione,że jak to tak ? Misiaczka puścić na tydzień samego?

Mam pewien problem.Chciałabym wyjechać sama na wycieczkę lub wczasy-po prostu pobyć sama,przemyśleć pewne sprawy i odpocząć od wszystkiego.Gdy powiedziałam o tym chłopakowi.obraził się.Powiedział,że jesteśmy parą.Nie chciałby,żebym wyjeżdżała sama,choć wyjeżdża na 3 -dniową wycieczkę z pewnego stowarzyszenia (beze mnie),proponowałam mu,żeby też gdzieś sam wyjechał(nie wiem,w jakim terminie dostanę urlop).Dodam jeszcze,że Jego brat często wyjeżdża sam,zostawiając żonę z dwójką małych dzieci.Co sądzicie o tej sytuacji?Czy to normalne,że chłopak nie chce,bym wyjeżdżała sama?Nie robi tego z powodu potencjalnej zdrady.Proszę o szczere  odpowiedzi.

Czemu nie, jeśli czujecie się w swoim towarzystwie ok. Jednak przed wyjazdem warto byłoby ustalić co i czy w ogóle będziecie tam robić wspólnie, a co osobno, aby nie denerwować się potem, że np. jedno jest rannym ptaszkiem więc z rana chce coś porobić, ale z wieczora już nie będzie w stanie towarzyszyć gdzieś tam, a drugie ma na odwrót, itd.

U mnie było tak, że jak czasem wyjedzalismy razem, a czasem jak ex chciał wyskoczyć na 3 dni gdzieś z kolegami,  czy na jakiś wyjazd, który mi nie odpowiadał,  to jechał sam. W życiu mu nic nie zabraniałam.

A może to błąd? Może czasem lepiej nie być takim tolerancyjnym wyzwolonym dającym wolność partnerowi? Może częściej zdrowiej dla związku jest zwyczajnie pokazać tą zazdrość powiedzieć nie chce abyś tam jechał beze mnie ? Pokazanie tej słabości że się go potrzebuje ciągle blisko siebie jest takie złe i najgorsze ?

Związek jako forma niewolnictwa? Można i tak. Można i tak dopóty, dopóki obu osobom to pasuje, dopóki obie osoby chcą być papużkami nierozłączkami. Schody zaczynają się wówczas, gdy jednej z osób taka forma związku nie odpowiada, gdy zaczyna się dusić.

Dla mnie pomysł bardzo dobry, też wyjeżdżam sama z dzieckiem żeby mógł pobyć z dziadkami w czasie wakacji do Pl facet zostaje tu. Mój ex natomiast wprowadził całkowity zakaz wychodzenia bez niego a jak już jakas partnerka chce wyjść z koleżankami to on ją odbiera o zawodzi, porażka sam za to lata do innych krajów sam, puszcza się radośnie nawet sobie dziecko na boku zrobił więc hmm. Dla mnie jak ktoś za bardzo pilnuje ma coś na sumieniu/jest osobą kochająca za bardzo/border/bluszcz. Zdrowi ludzie raczej takich problemów nie mają.

Jeśli miała bym się poświęcać to dziękuję za taki związek i mam nadzieję że nikt się dla mnie nie poświęca. To jak rodzicielstwo i poświęcenie, nie chciała bym żeby matka się dla mnie poświęcała I ja się dla dziecka nie poświęcam.

Co do koleżanki z postu wyżej, dowartosciowalo dziewczyne na parę dni, czyli czuje się niedowartosciowana.

Jak ktoś ma różne poglądy na związek to na etapie poznawania się można o tym dyskutować i negocjować co dla kogo będzie akceptowalne i wtedy albo się dogadać albo rozstać. Gorzej jak się komuś zmienia w trakcie i coś co było wspaniałe zaczyna doskwierać nie mam na to odpowiedzi czułbym się w takiej relacji co najmniej pogubiony odebrał bym to że dana osoba na początku po prostu udawała że coś ją kręci a potem przestała udawać.

Wiem że są osoby co wolą czasem spędzić czas bez drugiej bo sam taki jestem tylko dla mnie to oznacza przebywanie w samotności a nie jeżdżenie po świecie i poznawanie innych ludzi. Bo to tak jakby komunikat że wolę towarzystwo obcych niż własnej partnerki.
Ja tam cenie ludzi co mają inne zdanie ode mnie bo mogę się od nich czegoś nauczyć .
Co do poświęcania to ja to widzę tak że jeśli coś jest dla mnie mało ważne a partnerce to przeszkadza to czemu miałbym się nie poświęcić?

Nie myślałem o tym w kategorii czy to smutne czy nie. Bardziej mnie zastanowiło że to okazywanie zazdrości nie jest z gruntu złe a czasem pożądane. Że to wszystko jest przynajmniej z mojej perspektywy bardzo skomplikowane i proste recepty rób tak a będzie dobrze nie istnieją.

Nie uważam żeby było to coś złego, aczkolwiek warto zachować równowagę, sądzę że partner/ka może mieć uzasadnione powody do pogorszenia samopoczucia jeśli np. wspólne wyjazdy są znacznie rzadsze, niż te osobne. Przy proporcjach zbliżonych do 30/70 lub 50/50 nie powinno być źle.