oddanie dziecka do adopcji - Netkobiety.pl

Cześć. Jeśli ojciec dziecka nie będzie brać leków, to będzie zagrażać dziecku. Dlatego najlepiej powiedzieć mu, że jeśli nie będzie się leczyć, to też dzieckiem nie będzie mógł się opiekować. Musiałabyś dopytać się lekarza psychiatry, albo prawnika, czy osoba chora psychicznie może opiekować się dzieckiem. Myślę, że nie może. Na pewno nie, jeśli nie leczy się. Ale zastanów się, czy Ty byłabyś w stanie zaopiekować się sama dzieckiem. Z tego co piszesz rozstajecie się, więc może kiedyś ktoś Ci pomoże w tej opiece i będzie łatwiej. Adopcja to ostateczność. Pomyśl jak możesz sobie poradzić w tej sytuacji. Bo później jak już oddasz do adopcji, możesz bardzo cierpieć i tęsknić za dzieckiem. Musi być to dobrze przemyślana TWOJA decyzja.

Oczywiście caly czas nad tym myslę. Ja nie chcę sie rozstac, chcę pomóc mezowi w leczeniu itp. A to wszystko chcialabym zrobic dla dziecka. On jednak uwaza ze NIE chce byc ze mną (a tak mnie kochał... haha)ale dzieckiem chce sie opiekować. Boje sie, że teraz tak mowi, a potem NAGLE znowu mu odbije i tylko skrzywdzi dziecko. On zmienia decyzje jak wiatr zawieje. Chcę uchronic dziecko i siebie przed jego chwiejnością, na którą nie mam zadnego wpływu. Zadeklarowalam mu swoją pomoc, on ją odrzuca. Boje sie, ze dziecko tez odrzuci tak ,jak teraz mnie. Ja jestem dorosla ale dziecko... Ech... Dlatego interesuje mnie jego prawo do podejmowania decyzji w sprawie oddania dziecka do adopcji. Jesli chodzi o pomoc w opiece nad dzieckiem, to takową miałabym, jednak chodzi mi o nieobliczalnego ojca dziecka. Żeby nie zniszczył malenstwu życia. Trudna decyzja

Oczywiście caly czas nad tym myslę. Ja nie chcę sie rozstac, chcę pomóc mezowi w leczeniu itp. A to wszystko chcialabym zrobic dla dziecka. On jednak uwaza ze NIE chce byc ze mną (a tak mnie kochał... haha)ale dzieckiem chce sie opiekować. Boje sie, że teraz tak mowi, a potem NAGLE znowu mu odbije i tylko skrzywdzi dziecko. On zmienia decyzje jak wiatr zawieje. Chcę uchronic dziecko i siebie przed jego chwiejnością, na którą nie mam zadnego wpływu. Zadeklarowalam mu swoją pomoc, on ją odrzuca. Boje sie, ze dziecko tez odrzuci tak ,jak teraz mnie. Ja jestem dorosla ale dziecko... Ech... Dlatego interesuje mnie jego prawo do podejmowania decyzji w sprawie oddania dziecka do adopcji. Jesli chodzi o pomoc w opiece nad dzieckiem, to takową miałabym, jednak chodzi mi o nieobliczalnego ojca dziecka. Żeby nie zniszczył malenstwu życia. Trudna decyzja

O matko... ile razy sie wyslalo... przepraszam, ale piszę z telefonu i cos poszło nie tak.       P.s.Powiem  Wam szczerze, że wchrzaniłam sie w niezłe szambo... i dziecko też. Teraz myślę, co tu zrobic, zeby było dobrze. Przede wszystkim temu dziecku, bo ja mam taki uraz do facetów, że odpuszczam.

Ja bym tego chłopa oddała do szpitala psychiatrycznego a nie dziecko

Nie, nie chcę oddawać dziecka i mi sie nic nie odwidziało. To naprawde trudna sytuacja. Oboje chcielismy dziecko, mąż sie leczył, miał odpaly, ale jakos to było. Ech.... nie wiem jak to wytłumaczyć. Po prostu czuję i wiem, ze to biedne dziecko dowie się, a na pewno tak bedzie, jakiego ma ojca. Przekona sie o tym na wlasnej skorze a tego chcialabym uniknąć. Gdybym to przewidziala, nie zgodzilabym sie na dziecko. On cieszyl sie na to dziecko, chciał go. W zyciu bym nie pomyślała, że tak bedzie. Jeszcze 1.5 tyg temu wszystko bylo ok, bylismy na wakacjach, było super. A tu nagle takie coś. Po prostu jestem w kropce. Strasznie mi ciężko z tym.

zaraz zaraz, ale jej mąż i tak odchodzi? Czy jak oddasz dziecko to mąż zostanie z tobą i o to właśnie ci chodzi?
ja kocham moje dzieci choć wychowałam je sama i nie wyobrażam sobie życia bez nich, ale jeśli ty już teraz czujesz że nie chcesz dziecka i nie będziesz go kochać to może faktycznie lepiej oddać je ludziom którzy nie mogą mieć swojego a bardzo chcą?
fakt że wybrałaś psychicznego na męża a teraz rozważasz czy oddać swoje dziecko mówi wiele o tobie, tak czy siak myśl tylko o dobru dziecka nie swoim czy tego człowieka.

Rozumiem ,że mąż choruje od dwóch tygodni ,że zdecydowałaś się na dziecko?wiedziałaś co to za choroba i z czym to się je. Moja koleżanka miałam matkę schizofreniczkę i nikt  jej niczym nie uwłaczał, teraz ma rodzinę , męża i co? jakoś żyje.Nie rozumiem Twoich pobudek zwłaszcza takich ,że chłop jest ważniejszy niż dziecko. Wiele jest samotnych matek i jakoś dają radę. Dla dziecka jest duża szansa na rozwój,spełnianie marzeń a chłop chory będzie zawsze tylko raz bardziej raz mniej.

Ciąża byla konsultowana z lekarzem męża. Boje sie naprawde, że dziecko bedzie cierpiało.

skoro odejdziesz od męża to sama je będziesz wychowywać
mało jest samotnie wychowujących matek? co to za brednie...
sam fakt, że zastanawiasz się nad oddaniem dziecka do adopcji bo mąż się rozmyślił jest dla mnie chory
ile kobiet jeszcze będąc w ciąży zostaje samych?
pato.

Nie rozumiem, jak można mieć w ogóle taki dylemat. Wiesz, że tak czy siak rozstaniesz się z mężem, a o dziecku w ogóle nie myślisz - Ty z własnych egoistycznych pobudek chcesz je oddać, bo przestało być kolorowo i wiesz że będzie ciężko. Ludzie daliby się żywcem spalić za własne dzieci, a Ty dając się zapłodnić niestabilnemu i choremu mężowi, teraz ładnie się ewakuujesz. Zostawiasz jego i oddajesz dziecko. Rozumiem, że życie ze schizofrenikiem jest dla Ciebie za ciężkie - to naprawdę rozumiem. Piszesz, że wykonujesz zawód w którym oglądasz takie przypadki: dokładnie jaki? pielęgniarka? jakaś opieka środowiskowa? mops? o co chodzi? i mimo to nadal chcesz zrobić krzywdę własnemu dziecku. Dorosła odpowiedzialna osoba, zawsze stara się sobie poradzić, przy minimalnym wsparciu. Nie mam szacunku do takich "matek" jak Ty i się wstydzę za Ciebie.

Dla mnie to co piszesz Autorko to jakiś bullshit. Boisz sie ze dziecko bedzie cierpiało bo tatuś moze kiedyś powie mu"spierd.." Ale juz tego ze poczuje ze oboje biologiczni rodzice powiedzieli mu "spierd..." oddając je do adopcji to sie nie boisz heh. Chyba nie tylko maz ma problemy z głowa.
Inna kobieta ktora naprawde chciałaby dziecka wychowalaby je z mężem czy bez. Ty albo niezle trollujesz pisząc te bzdury albo od początku nie doroslas do roli matki. Miałaś ze swoim księciem plan na piękna bajkę i w tym pięknym planie w ferworze romantycznych uniesień  uwzględnione było rownie dziecko a ponieważ plan nie wypalił i książe okazał sie nie taki cudowny to cala reszta tez przestała byc aktualna. Trzeba tylko wymyślić jakas fajna teorie dla siebie samej zeby łatwiej sie patrzyło w lustro. Masakra.

Trolowaty temat.

Albo ludzie glupi.

Ale o czym tu dywagować?
Wniosek do sądu o przymusowe leczenie męża.
Wniosek o ograniczenie kontaktów i władzy rodzicielskiej.
Wniosek do sądu o zakaz kontaktów z dzieckiem jeżeli nie będzie się leczył.
Dziewczyno masz dużo wyjść z tej sytuacji.
Na jakim świecie ty żyjesz?
Nie stać cie na poradę u prawnika?
Zbieraj dowody jego choroby, karty leczenia, nagrywaj rozmowy z nim.
Działaj logicznie i odpowiedzialnie zamiast pisać pierdoły o oddaniu dziecka.

Jeśli uważasz, że rodzice adopcyjni będą się ustawiać w kolejce do dziecka, którego ojciec choruje na schizofrenię, to życzę szczęścia... Dziecku, nie Tobie.

Po co w ogóle założyłaś temat?
Nie zauważyłam, by Cię jakoś specjalnie obrażono.

Szczerze,  to dziwię się łagodności komentarzy, bo Twoja nieodpowiedzialność była i nadal jest ogromna.

tatiana2010, niepotrzebnie ciskasz się z powodu odpowiedzi, które Ci się nie podobają. Ja także zgadzam się z opinią, że Twoje dylematy są co najmniej dziwne.
Wielokrotnie powtarzasz, że chcesz oddać dziecko, żeby nie cierpiało z powodu "nieodpowiedniego" ojca. To tak jakby każda kobieta/matka oddawała swoje dziecko do adopcji w sytuacji, gdy mąż/partner ją porzuci... bo dziecko cierpi.
Odnoszę wrażenie, że zasłaniasz się rzekomym dobrem dziecka, gdy tymczasem, trudno Ci się pogodzić z perspektywą samotnego macierzyństwa i odejściem męża.
Szkoda, że nie chcesz dostrzec pozytywnych stron sytuacji w jakiej się znalazłaś. Będziesz miała dziecko, dla którego będziesz całym światem, z racji choroby męża i faktu, że nie chce się leczyć, możesz rozwieść się z nim i ograniczyć, a nawet odebrać mu prawa rodzicielskie, w trosce o dziecko właśnie.
Nie byłabyś jedyną samotną matką, która żyje, radzi sobie i jest szczęśliwa.
Możesz rozpocząć nowe życie, uwolnić się od problematycznego męża (brzmi to egoistycznie, ale przecież on sam już Was nie chce).
Czy zdajesz sobie sprawę jak ciężkie życie mają rodziny opiekując się schizofrenikiem? A Tobie los daje szansę.
Przemawia przez Ciebie nie tylko strach, ale też egoizm, jesteś zaślepiona nieodwzajemnioną miłością do męża, którego stawiasz ponad bogu ducha winne dziecko, które w końcu na świat się nie pchało.
Oddaj je do adopcji, pozbądź się problemu, chyba wszyscy na tym skorzystają: dziecko, adopcyjni rodzice, Ty i Twój ukochany mąż.