O co tu chodzi? Ona chce oddać nam dzieci! - Netkobiety.pl

A Ty chcesz tych dzieci czy nie?

Psychika tych dzieci będzie zryta maksymalnie.
Najpierw brak ojca, nowy tatus, potem brak matki, ktory odczuja milion razy mocniej niz brak ojca zapewne. Brak nowego tatusia. Slabo to widze. A ta kobieta to skoncxona egoistka.

Dopiero czas pokaże, o co tu chodzi. Na razie na nic się nie nastawiaj, tylko cieszcie się wspólnym czasem, a Ty je poznawaj.

Assasin, ciężko stłumić emocje, które szaleją. We mnie też, choć to narzeczony wychodzi z siebie po każdej jej wiadomości. Dzieci wyjątkowo dobrze się przy mnie czuły. Odebrałam to tak, jakby były spragnione uczuć...Tuliły się do mnie, trzymały za rękę i...kilka razy powiedziały do mnie "mamo". Od razu tłumaczyliśmy, że mama jest w domku, a do mnie jeśli chcą mogą mówić "ciociu". Dziwna sytuacja dla mnie.

Lady, tego też się bałam. Bałam się, że będą do nas źle nastawione, ale tu pojawiło się miłe zaskoczenie. Dzieci były grzeczne, zadowolone i oprócz małych foszków (na siebie nawzajem) nie było żadnych problemów. Wiem, że nie będę ich mamą bo już mają mamę, ale nawet nie potrafiłabym traktować je inaczej niż swoją córkę wiedząc, że mieszkają z nami i tworzymy rodzinę. Brak chęci do opieki naprzemiennej argumentuje tym, że po powrocie od taty dzieci jej nie słuchają, że w każdym domu są inne zasady i ona po prostu nie chce ich wychowywać "na dwa domy". Narzeczony codziennie pyta ją jaki jest powód jej decyzji, ale ona unika odpowiedzi, kwitując to słowami "Tak będzie lepiej, zrozum".

Wczoraj niestety się pokłóciliśmy trochę bo mimo tego, że nie mam nic przeciwko, aby dzieci były z nami poczułam, że narzeczony zbyt wiele ode mnie wymaga, a dla mnie to nowa sytuacja i też muszę się z nią oswoić.

Rafale, z tym że rodzicielka sama chce się tych praw zrzec. A dlaczego to już będzie tłumaczyła się w sądzie, bo narzeczonemu powiedzieć nie chce. Też myślę, że jest tak, że dzieci mojego narzeczonego nie pasują jej do obrazka fantastycznej rodziny. Jej mąż jest od niej o 5 lat młodszy. Może nie wiedział na co się pisze biorąc sobie matkę dwójki dzieci? Zadałam pytanie bo w głowie mi się nie mieści jak można dzieci w ten sposób potraktować-
może jest ktoś, kto to ogarnie rozumem.

Boję się tego wszystkiego. Naprawdę.

Witam.

Narzeczony ma dwoje dzieci z poprzedniego związku. 1,5 roku trwała batalia o to, aby mógł je chociaż widywać. Matka dzieci uniemożliwiała mu jakiekolwiek kontakty z nimi. Wizyta kuratora oraz badania psychologiczne nie wykazały żadnych nieprawidłowości w naszym domu/zachowaniu. Opinie były pozytywne.
Przed ostatnią sprawą (była partnerka chciała najpierw ograniczyć, a potem zmieniła zdanie i chciała całkowicie pozbawić go praw) stwierdziła, że "nie będzie walczyła i odda mu dzieci dobrowolnie". Stwierdziła, że nie chce mieć z nimi kontaktu. Tak też się stało. Dzieci trafiły pod nasz dach razem z rzeczami, zabawkami itp. Dopełniliśmy wsze formalności- mamy już zasądzone alimenty, oraz złożony wniosek do sądu o pozbawienie jej praw rodzicielskich. Dzieci są zapisane do przedszkola, rodzinnej przychodni itd. 
Przez 3 miesiące nie utrzymywała z dziećmi kontaktu. Mimo tego, że narzeczony chciał, aby jednak była obecna w ich życiu, ona stanowczo się nie zgodziła. Nie chciała ich widywać, słyszeć, nie wykazała jakichkolwiek chęci, aby mieć z nimi kontakt.
Sprawa o pozbawienie praw jest w toku. Jeszcze nie ma terminu.
Nagle była partnerka narzeczonego stwierdziła, że "zmieniła zdanie i chce widywać dzieci wtedy, kiedy ona zechce bo jest ich matką". Dzwoni, straszy policją, wykłóca się. Dzieci mówią do mnie "mamo". Są z nami zżyte. Są w końcu szczęśliwe, a ona chce to zniszczyć. Na domiar złego córka narzeczonego powtarza o przemocy, której doświadczyła że strony obecnego męża byłej partnerki narzeczonego. Posiadamy nagranie, na którym o tym mówi.

Co mamy zrobić? Czy ona może odebrać nam dzieci? Zrujnować to, co do tej pory przepracowaliśmy z dziećmi? Boimy się o nie, a one są zdezorientowane.

Proszę o pomoc.

Chyba nie chciałoby mi się wymyślać takiej historii i męczyć tym ludzi na forum.
Nie będę tutaj udowadniać wiarygodności tego, co napisałam.
Swoją drogą- ja też bym kiedyś nie uwierzyła w taką historię, dopóki sama się w niej nie znalazłam.

Nie znam tej kobiety, nie wiem czy jest zdrowa umysłowo czy też nie. Dzieci są szczęśliwe- staramy się dać im beztroskie dzieciństwo i nie zrzucać tego na ich głowy.

Chciałam tylko porady bo znalazłam się w miejscu, gdzie po prostu nie wiem co mam zrobić.

Nirvanko, rozmawialiśmy z dzielnicowym. Bez dowód postępowanie pewnie będzie odroczone. Doradził, aby podczas sprawy wnioskować o badanie psychologiczne dzieci.
Dzwoniliśmy do dzielnicowego i mopsu- mają sprawdzić sytuacje u niej w domu- kiedy to się stanie i czy ktoś nas poinformuje o wynikach- nie wiemy.
Szczerze? Mops rozłożył ręce, dzielnicowy tylko doradził- sprawa w toku więc każą czekać.
Sprawa o alimenty była tylko sprawą o alimenty. Złożyliśmy drugi wniosek o całkowite pozbawienie jej władzy rodzicielskiej, bez możliwości wizyt, bo na tamtą chwile, była narzeczonego takiego wniosku chciała. Nawet na sprawie o alimenty zapowiedziała, że ona nie ma zamiaru wstawiać się na rozprawie bo ona żadnych praw nie chce, a wizyt tym bardziej. Posiadamy na to dowody w postaci wydruków wiadomości, w których sama podsyła narzeczonemu wzory pism o pozbawienie władzy rodzicielskiej. Ona naprawdę zachowywała się tak jakby dzieci były balastem...Dzieci miała nam przywieźć 1 kwietnia, a 20 marca pisała "Chcesz to Ci ich mogę nawet wieczorem przywieźć"- wszystko mamy wydrukowane.

To jakiś obłęd. Ja jestem bliska obłędu- ta cała sytuacja odbija się na moim zdrowiu. Mam problemy z sercem od dziecka, nie mogę się stresować. Tymczasem nie mogę spać, jeść, ani nawet skupić się na czymkolwiek. Chwytamy się czego możemy, ale jest ciężko

Nirvanko, dziękuję za informacje.
No dzielnicowy się nie przejął sytuacją, powiedział tyle co nic. Ciężko zadzwonić mi do mopsu i prosić o interwencję bo nie wiem czy u niej w domu coś się dzieje. Co jeśli zgłoszenie będzie bezpodstawne?

Wizyty nie zostały ustalone nigdzie. Ani w sądzie, ani między sobą. A głównie z tego powodu, że:
1. Jeszcze przed przywiezieniem dzieci do nas ich "matka" zapowiedziała i powtarzała kilkukrotnie, że nie będzie walczyć o prawa i kontakty bo po prostu ich nie chce,
2. Na chwilę składania wniosku jeszcze trzymała się tego, że nie chce dzieci w swoim życiu w ogóle,
3. Nie można się z nią dogadać bo ma jakieś zachwiania emocjonalne czy coś...

Zapomniałam napisać jeszcze jedno. Po pierwszym miesiącu pobytu u nas dzieci, w dzień kiedy wpłynęło to magiczne 500+ wpadła na genialny pomysł, że "możemy podzielić się dziećmi i ona weźmie jedno, a my drugie. Wtedy (uwaga) ona nie będzie musiała płacić alimentów". Kiedy narzeczony spytał się czy jest poważna, napisała "w sumie nie, dobra, nie było tematu" i znów cisza. I ciągle taka huśtawka emocjonalna z jej strony.
Aha no i rzekomy powód oddania dzieci: Jej obecny mąż wystraszył się wizyt kuratora u nich w domu bo bał się, że przez to zabiorą im ich wspólną córkę. Wolała więc oddać dzieci narzeczonego. Po badaniach w RODK specjaliści zaznaczyli, że jej rodzina powinna być objęta doborem kuratora ze względu na jej niestabilność emocjonalną.