Nielegalnie za granica jako dzieco - tragedia. - Netkobiety.pl

Wyprowadzic sie nie moge. Nawet po tym jak bardzo nas zaniedbala, nie moge machnac reka i jej zostawic. Nie zna jezyka, nie da sobie rady, pozatym nie zostawie jej siostrze - to skazalo by ja na opieke nad starzejaca sie kobieta.

Problemem jest tez kwestia zarobkow - mamy osobne firmy ale ja i siostra pracujemy u ludzi ktorzy placa mamie, czyli my pracujemy a ona dostaje za to pieniadze na konto. Czyli my ja w sumie utrzymujemy bo jest juz za stara zeby pracowac tyle co kiedys, wiec jezdzi tylko do trzech osob z czego do jednej z nich razem z nami, wiec mama praktycznie nic nie zarabia. Z tego powodu na nic nie mozemy sobie pozwolic z siostra, mimo iz nie zarabiamy az tak malo, czesc naszych zarobkow idzie na cudze konto, i nawet jesli sie wyprowadzimy, to przeciez nie mozemy jej tych pieniedzy zabrac. Lacznie mamy jakies 3600 euro miesiecznie (bez tego co zarabia brat), z czego 1400 dostaje mama i to sa jedyne pieniadze jakie ona ma na zycie, bo nie dostaje nic z panstwa, a jak bedzie niezdolna do pracy, to nie przysluguje jej zadna renta bo ona praktycznie nigdy nie byla nigdzie zatrudniona na stale, przynajmniej nie na tyle aby sobie zalatwic jakas pomoc na starosc.

Co bysmynie zrobily, i tak skonczymy z matka wiszaca nam u szyi, nie wiem czy w ogole ma to jakis sens zakladac rodzine skoro bedziemy musialy ja utrzymywac do konca jej zycia.

Oczywiscie ze swiat nie jest taki jaki chciala bym aby byl. Pozbawiono mnie edukacji, normalnego dorastania, poslano jako nieletnia do pracy i izolowano od swiata. Oczywiscie ze chciala bym aby moje zycie wygladalo inaczej.
A na zatrudnienie dodatkowych osob mnie nie stac. Po oplaceniu wszystkich rachunkow i ubezpieczenia nie zostaje mi tyle aby jeszcze komus innemu placic.

Zgadzam się...

Piszesz, że ona ma 1400€ na rękę? Przecież to kupa pieniędzy w Niemczech!
Wynajęcie jednopokojowego mieszkania to kwestwia 200-300€ (WM), nawet w drogim Berlinie. Drożej jest chyba tylko w Monachium. Jedzenie- za 30€ tygodniowo spoojnie można się najeść i to nie samym chlebem z masłem.
Do tego 160€ ubezpieczenia zdrowotnego.
Czyli, żeby mieszkać samemu w Niemczech trzeba mieć miesięcznie minimum 600€/miesiąc, a Twoja matka ma ponad dwa razy tyle, więc w czym problem?

Wiem ze jestem troche od mamy uzalezniona emocjonalnie. Zawsze mam takie poczucie winy kiedy sie jej przeciwstawie, bo przez lata najwazniejsze bylo "nie denerwowac mamy", bo to jej bylo nam zal, to ona miala chore serce i to ona zawsze stroila sie na ofiare w sytuacjach konfliktowych. Tylko problem w tym, ze nadal bedziemy jej placic te 1400 miesiecznie na utrzymanie, juz zawsze, chociaz same ciezko pracujemy na te pieniadze, wstajemy przed 5 rano i sprzatamy najpierw biura, a potem domy prywatne, czasem po 10 godzin dziennie. Gdybym urodzila dziecko to jego utrzymanie taniej by mnie wynioslo niz oddawanie takiej kasy mamie. Ale jak przestane sprzatac, to i mama bedzie musiala zamknac dzialalnosc, bo sie nie wyrobi, i zostanie bez srodkow. Watpie zeby moj brat ja utrzymywal, on potrafi tylko dlugi robic. A i nowej pracy nie mam chyba co szukac bo kto mnie przyjmie bez wyksztalcenia?

A tak tanich mieszkan jak piszecie to u nas w miescie ze swieczka szukac. Teraz mieszkamy na 3 i pol pokojowym mieszkaniu i placimy 400 tylko dlatego ze dom jest bardzo stary, nawala ogrzewanie i wiekszosci okien nie da sie otworzyc bo zawiasy za polamane. U nas tanie mieszkania wynajmuje sie glownie studentom, a i tak za 300 euro nic by sie nie znalazlo.

Ok, ale za pare lat i tak ktos bedzie musial zajac sie stara matka. Czy wie ktos jak to jest z osobami starszymi w Niemczech bez emerytury? Czy oni moga na cos liczyc od panstwa?

W jakim mieście mieszkasz? Chętnie pomogę Ci czegoś szukać w internecie.

Jak to jest, że mając własną firmę nie płaci Rentenversicherung? To nie jest obowiązkowe przy firmie?

Minal rok od czasu kiedy sie tu ostatni raz logowalam wiec moze opisze co sie zmienilo.
Jakies 2 miesiace po stworzeniu tego tematu odbylysmy razem z siostra rozmowe z mama, ze tak dluzej byc nie moze, ze musimy mieszkac osobno. Mama najpierw chodzila ze lzami w oczach, tak jakby to byl szok ze jej dorosle corki nie chca juz z nia mieszkac, ale potem szybko zameldowala sie w spoldzielni i ma teraz 3 pokojowe mieszkanie i dostaje pieniadze z miasta, ma oplacona polowe czynszu (druga polowe ma placic moj brat z ktorym sie wprowadzila bo "ona sobie sama nie da rady", ma rowniez oplacane ubezpieczenie.
Ja i siostra zostalysmy na starym mieszkaniu, podzielilysmy je na pol a w pracy zazadalysmy 12€ zamiast 10€, wiec zarabiamy duzo wiecej. Mama odmeldowala swoja dzialalnosci i teraz wszystkie pieniadze ida na nasze konta. Mama zatrzymala tylko jedna prace gdzie jezdzi na czarno, i sprzata tez dwie klatki od nas, ale na poczatku umowilysmy sie ze bedzie z tych klatek dostawac pieniadze.
Problem w tym, ze moj brat znowu zrobil dlug ktory ja i siostra splacalysmy kilka miesiecy w ratach, ich nowa kuchnie tez my zaplacilysmy (w IKEI, najtansza za 300€), i przez to nie dawalysmy jej zadnych pieniedzy. Przez przynajmniej pol roku chodzi obrazona ze nic od nas nie dostaje i "zyja z jednej wyplaty" (mojego brata). Nie pomyslala ze splacajac dlug brata odmawialysmy sobie wielu rzeczy i nawet odkladalysmy splate naszych rachunkow, bo mu grozil proces.
Obie z siostra jezdzimy tez do Polski do dentysty, bo taniej, a dlatego ze w dziecinstwie mama nie prowadzala nas do dentysty ani w pozniejszych latach nie interesowala sie stanem naszych zebow, mamy kazda po 18-20 zebow do plabowania (dentystka byla bardzo zdziwiona i nawet zapytala kto nas tak zaniedbal, bylo nam glupio). Dlatego odkladamy troche z kazdej wyplaty zeby bylo na oplacenie bezyny i kolejnych plab (probujemy robic ile sie da kazdej wizyty), a mama naszej najstarszej siostrze pozalila sie dalej nic od nas nie dostaje  i ze ona wie ze my mamy zeby do naprawy ale ona tez ma rzeczy do splacenia. Zaszokowalo mnie to bo po pierwsze to jej wina ze dorastalysmy z popsutymi zebami i nie stac nas dzisiaj na dentyste w Niemczech, po drugie, jako matka, powinna zrobic wszystko zeby umozliwic nam uratowanie naszych zebow.
Jej "rachunki" to dlug u lekarza za leczenie zylakow, 380€, ktory teraz zgodzilysmy sie jej zaplacic, pod warunkiem ze wezmiemy wszystkie bonusy swiateczne z prac (rowniez do tej jednej ktorej ona z nami jezdzi) na nasze zeby. Zgodzila sie ale jest bardzo nabrmuszona i wydaje sie ze nie chce z nami rozmawiac.

Nasza siostra mowi nam caly czas zeby ja zostawic w tyle i nie dawac jej zadnych pieniedzy, nie otwierac jej kolejnych furtek, najlepiej odciac sie calkiem, ale problem w tym ze nie potrafimy. Nazwijcie to jakims syndromem sztokholmskim lub zlamaniem psychicznym, ze nas wytrenowala jak pieski, ale nie bede zyc z wyrzutami sumienia ze sie ja tak olalo.

Moja srednia siostra jest teraz w bardzo szczesliwym zwiazku, chce sie wprowadzic do swojego chlopaka, a ja szukam innego mieszkania bo nasi sasiedzi to nieprzyjemne typy i nie chce tu sama mieszkac.

Bylam w poradni dla kobiet, dopiero na jednej wizycie, i przedstawilam pani psycholog moja sytuacje, ale na razie nie zalilam sie tak na mame ani nie opowiadalam jak sie nami marnie zajmowala przez cale nasze zycie. Dostalam adresy dwoch stowarzyszen ktore pomagaja ludziom znalezc prace ale po zrobieniu reszerszy stwierdzilam ze tam trzeba miec minimum wykrztalcenia. Moje 3 i pol klasy podstawowki nie starcza. Pojde tam jeszcze raz przynajmniej po to zeby troche tego balastu zrzucic i komus o tym powiedziec. Na tej pierwszej wizycie ta pani sie bardzo dziwila, sluchala mnie uwaznie i powiedziala ze jest jej przykro ze przez tyle lat bylysmy nie zauwazone przez nikogo jako dzieci, ze to byla bardzo dobra decyzja z mojej strony, zeby zrobic ten pierwszy krok i poszukac pomocy.
Wiem ze sie znowu rozpisalam i nadal nie chce sie pozbyc mamy, ale planuje przynajmniej zabrac jej te dwie klatki schodowe zeby nie mogla mowic ze pracuje dla nas za darmo (a my jako maloletnie nie dostawalysmy zadnych pieniedzy za nasza prace).
I jeszcze jedno - po przeczytaniu paru artykulow stwierdzilam ze to jak nas mama wychowywala to bylo emocjonalne i psychiczne znecanie sie nad dziecmi. Emocjonalny chlod, ignorowanie, odtracanie, izolowanie dziecka od spoleczenstwa, mowienie dziecku ze jest glupie lub bezwartosciowe, ublizanie, zastraszanie (ze nas deportuja albo wlasciciel mieszkanie dowie sie ile osob w nim ieszka inas wyrzuci), straszenie bezdomnoscia, porzuceniem, oddaniem a nawet samobojstwem, wyrazanie zalu z urodzenia dzieci, zarzucanie winy dzieciom za obecna sytuacje czy niepowodzenie, naruszanie prywatnosci dziecka  , zaniedbywanie podstawowych potrzeb dziecka i brak prawidlowej opieki nad nim, zaniedbywanie zdrowia dziecka itd. Przypomnialo mi sie jeszcze ze jak mialam 12 lat to pocielam sobie reke nozyczkami i udawalam ze mnie dziki kot podrapal, zeby wzbudzic cieplejsze uczucia w mamie, i uswiadomilam sobie ze to bylo w sumie samookaleczenie. Bylo kilka takich przypadkow ale nie robilam tego juz na pokaz, tylko odruchowo, ale nikomu o tym nie mowilam i dopiero w ciagu ostatniech 18 miesiecy kiedy pekla ta banka w ktorej zylam, gdzie nie bylam swiadoma jak zla jest nasza sytuacja i uwolnilam sie spod wplywu mamy i zaczelam widziec jej wady, uswiadomilam sobie jak zle ze mna jest. Podejrzewam u siebie problemy psychologiczne powstale w wyniku tego co przeszlam. Fobia spoleczna, lek przed podejmowaniem decyzji, chorobliwa niesmialosc, lek przed zwierzeniem sie komus z tego co mysle w obawie ze zostane wysmiana lub odrzucona, lek przed zaangazowaniem sie lub zaufaniem komus bo ryzykuje tym samym ze zostane zraniona, depresja, niedowartosciowanie, przybicie. Bede nadal chodzic do tej poradni bo tam pomoc jest przynajmniej darmowa i anonimowa. Mam nadzieje ze mi sie polepszy chociaz nie wiem na ile moja psychika zostala uszkodzona.

Mama nie jest na HartzIV. A powiedz mi jakie zajecia w Jobcenter sa dla osob ktore nie skonczyly podstawowki? Jezyk znam dobrze, pisownie tez mam dobra, tak samo angielski, ale innego zajecia nigdy nie szukalam bo nie wiem kto mnie przyjmie bez wyksztalcenia, nie potrafie po tych wszystkich latach zaszczucia i izolacji normalnie funkcjonowac wsrod ludzi, mam deficyt uwagi i latwo wpadam w panike, mam fobie - kto mnie przyjmie i do czego w takim stanie? Chyba najpierw skorzystam z pomocy psychologa  w tej poradni i zobacze na ile moga mi pomoc zanim bede szukac innej pracy do ktorej moge sie nie nadac. Ja naprawde jestem wrakiem, emocjonalnie i mentalnie.

Gosiu, mama ma wysoki Selbstbeteiligung, dlatego te 380€ musiala sama zaplacic. Jak ten zasilek dokladnie dostaje nie wiem ale jest tego z 600+ €, z czego dwiescie ilestam za czynsz, druga polowe placi brat.

Bylam wczoraj w tej Frauenberatung i dluzej rozmawialam, tym razem z inna pracownica, i dopiero jak na glos komus obcemu opowiadalam o mamie i naszej sytuacji z nia, uswiadomilam sobie jak porabane to wszystko jest. Co innego o tym pisac, albo rozmawiac z siostrami, a co innego sie komus tak zwierzac. I w sumie powiedziala mi dokladnie to samo co wy tutaj. Mamie sie nic nie nalezy, miala szanse, byla dorosla, zaprzepascila ja i wpakowala nas w truda sytuacje, pozbawila rzeczy ktore sie nam nalezaly, ktore miec musialysmy, bardzo nas skrzywdzila i nie ma prawa prosic nawet o jedno Euro, tym bardziej ze dostaje pieniadze z miasta i jeszce brat na nich obu zarabia. Ta pani powiedziala tez jak tylko bede miala lepsze Krankenversicherung to powinnam poszukac terapii zeby to porzadnie przerobic bo z tego co ja jej opowiedzialam ona wywnioskowala ze mam duzy uraz ktorego tak latwo sie sama nie pozbede bo to jak mama nas traktowala to sie na mnie bardzo odbilo.
Mowila tez ze moglabym poszukac w internecie opcji jakie mam z moim wyksztalceniem, bo napewno sa jakies kursy czy wieczorowki zeby nadrobic i skonczyc jakakolwiek szkole i znalezc dzieki temu lepsza prace.

Ciesz się, że masz matkę dziewczyno, gdyby nie ona to kto wie gdzie byście teraz były, jaka zła matka by nie była, to jednak matka, jakoś ojciec nigdy się wami nie zainteresował, dlaczego o nim źle się nie wypowiesz? Kobiecina może nie jest zbyt zaradną życiowo osobą, nie miała może pojęcia jak się wami dobrze zająć, ale jednak była przy was zawsze i nigdy by was nie zostawiła. Już samo to zasługuje na szacunek. U mnie w domu również się nie przelewało, o dentyście kto za komuny wiedział kto to w ogóle jest ??? ale matkę mam na pierwszym miejscu, bo to ona dała mi życie i starała się dać mi chociaż namiastkę normalności. Postawcie się same w jej sytuacji, dlaczego piszesz, iż mogła się sprzedać jakiemuś staremu grzybowi żebyście papiery dostały, to jest dopiero nieludzkie. A co do wykształcenia, jak sama mówisz radzicie sobie jakoś, macie gdzie mieszkać, macie stałą pracę, dlaczego nie spróbujesz zdawać wieczorowo matury, a później zrobić jakieś kursy podyplomowe, to wcale nie jest takie nieosiągalne???

Nikt nie mówi od razu o maturze, nikt też nie twierdzi, iż koleżanka nie miała trudnego życia, ale szkołę wieczorowo można skończyć by móc się dalej rozwijać. Sama nie miałam różowego życia i różne przejścia w moim bagażu doświadczeń, ale trzeba spróbować się odbić od dna wszelkimi możliwymi sposobami.

Gdzies tam wyżej było napisane szanuj matkę... taka matka to na potępienie zasługuje nie na szacunek. Na szacunek trzeba sobie zapracować, nawet u własnych dzieci.

Bogu dzieki idzie Ci dziewczyno do przodu, bardzo sie cieszę radzilabym Ci odwiedzic kiedys prawnika i dowiedziec sie jak zablokowac placenie alimentów na matkę i jak uchronić się finansowo przed bratem. Chyba najlepiej by było, żeby w koncu poszedl siedziec za swoje dlugi, moze by go to czegoś nauczyło

Musialabys sie dowiedzieć gdzies w urzedzie do spraw edukacji jak mozesz uzyskac swiadectwa z podstawowki i np. Hauptschule, potem Ausbildung stoi otworem, mozna go robić w każdym wieku.

Powodzenia w dalszym życiu!