Witam. Pisze tu gdyz psychicznie sie wykanczam. Nie moge po rozmawiac ze swoimi przyjaciolmi gdyz wiekszosc to nasi wspolni przyjaciele z mezem. Mam 31 lat i ze swoim mezem jestem juz 8 lat z czego 2 lata po slubie. Nie mamy dzieci. Na poczatku zwiazku ciagle sie klocilismy. Rozstawalismy sie I godzilismy. Jest pomiedzy nami roznica 3 lat. On jest mlodszy. Od poczatku przez caly czas rozmawialam z nim o tym ze ja moge byc gotowa na rodzine przed nim I czy jest na takie decyzje gotowy. Zachowywal sie bardzo doroslo a czasem nawet bardziej niz ja. Ja jestem osoba spontaniczna I chce zyc pelnia zycia. Moj maz jest bardzo racjonalny caly czas. Klotnie sie skonczyly po jakis 3 latach I wszystko bylo dobrze. Kocham swoje go meza I mi na nim zalezy aczkolwiek nie jestem za kochana w nim. Od jakiegos poltora roku Moj maz zaczal byc bardziej kontrolujacy z wydatkami I to jak nasze zycie ma byc. Zaczelo sie kiedy wspomnialam ze chciala bym zaczac starac sie o dziecko. Jak zwykle Zaczelo sie ze musimy miec dom I inne rzeczy zanim sie zaczniemy starac. Tutaj dodam ze obydwoje mamy bardzo dobrze prace I jestesmy wlascicielami mieszkania. 3 lata temu jak wspomnialam ze kiedy sie pobierzrmy on zaczal to samo ze pierw musimy pewne rzeczy zrobic by to sie stalo. Nie dawno slyszalam ze to Ja chcialam zareczyn I Ja chcialam slubu. Niby mnie kocha ale wydaje mi sie ze to nie jest teempo I zycie jakie chce? Nie kocham sie gdyz powiedzial ze nie chce bym zaszla w ciaze. Przed znajomymi powtarza ze ja go I tak na dziecko zlapie, Niby zartujac. Postanowilam ze chce rozwod. Po tym jak Postanowilam sobie to mi sie lzej na sercu zrobilo. Oczywiscie czuje sie okropnieze zawiode ludzi. Bardziej jako kolege go widze. Postanowilam ze napisze mu list I dam mu przed swoim wyjazdem do mojej rodziny, zeby mial czas przemyslec sprawy I ochlonac. Mozecie podzielic sie swoimi historiami kiedy wy mialyscie podobnie odczucia.
Ja nie wiem skąd to parcie na dorobienie się a poooootem rodzina.
Rozmawiałam wielokrotnie na takie tematy z facetami podobnymi do Twojego męża... Jak grochem o ścianę. Zazwyczaj chodziło im o to, że w ogóle dzieci nie chcą mieć i kombinowali jak przetrzymać partnerkę na tyle długo aby się jej odwidziało... przykre ale to byli wysokiej klasy samoluby. Bo im dobrze, podróżowali i imprezowali a dziecko to obowiązki, pieluchy, nieprzespane noce i... wychowanie, czyli bycie wzorcem dla kogoś... Wygoda, wygoda i nic poza wygodą... Tak to zazwyczaj wyglądało. Nie mam ochoty pisać „a może Twój mąż taki nie jest”, wcale a wcale. Ale... Może potrzebuje jeszcze kilku lat aby dorosnąć? Jeśli dorośnie (30+) a Ty będziesz szczęśliwą matką dzieci innego faceta to pewnie będzie żałował... A z iloma starymi kawalerami (bardzo 70+) się nagadałam o tym jak żałują, że nie mają dzieci, hah! Są i tacy co nie chcą i dobrze, nie moja sprawa ale nie powinni oszukiwać wtedy swoich partnerek. Po co im w ogóle partnerka, która dzieci chce?!? Gdzie ich miłość, która puści taką kobietę wolno? 
Nie warto dla wygody lub niedojrzałości faceta rezygnować z macierzyństwa. Tyle wiem na pewno 
W ogóle rezygnować ze swoich marzeń, upodobań i potrzeb dla faceta, o nie! Jedynie w boskiej sprawie można zrezygnować z tego wszystkiego Dla faceta, o nie, nie, nie...
Jeśli Wasze drogi się rozjeżdżają to nie sposób iść dalej razem. Brawo za samodzielną decyzję. Powodzenia!
Od jakiegos poltora roku Moj maz zaczal byc bardziej kontrolujacy z wydatkami I to jak nasze zycie ma byc [...] Zaczelo sie ze musimy miec dom I inne rzeczy zanim sie zaczniemy starac. Tutaj dodam ze obydwoje mamy bardzo dobrze prace I jestesmy wlascicielami mieszkania. 3 lata temu jak wspomnialam ze kiedy sie pobierzrmy on zaczal to samo ze pierw musimy pewne rzeczy zrobic by to sie stalo. Nie dawno slyszalam ze to Ja chcialam zareczyn I Ja chcialam slubu
Rozmawiałam wielokrotnie na takie tematy z facetami podobnymi do Twojego męża... Jak grochem o ścianę. Zazwyczaj chodziło im o to, że w ogóle dzieci nie chcą mieć i kombinowali jak przetrzymać partnerkę na tyle długo aby się jej odwidziało [...]
Nie warto dla wygody lub niedojrzałości faceta rezygnować z macierzyństwa. Tyle wiem na pewno
zgadzam się, jako jeden z tych nie chcących dzieci też nie rozumiem takiego postępowania, to są sprawy ważne na całe życie i przedłużanie w czasie na 8 lat zamiast jednoznacznej informacji o braku takich chęci w pierwszych miesiącach znajomości, to unieszczęśliwienie zarówno siebie jak i dziewczyny. Moi rodzice byli w podobnym wieku i sytuacji materialnej jaką opisałaś, i dali radę:) a teraz mamy dodatkowo różne programy społeczne które też pomagają młodym rodzicom, więc jego tłumaczenia można by kwestionować
