Facet z dzieckiem= same problemy - Netkobiety.pl

Kilkuletnie dziecko jeszcze zmieścisz w "Okno życia".

Jak jesteś zmęczona, to zakończ ten związek i poszukaj gościa bez dzieci. Niby jakiej porady oczekujesz? Jak zakopać dziecko w ogródku?

Nie dziwie sie bo sama nie chce dzieci, ale dlatego nie chcialabym byc blisko nich, bo tylko bym spowodowala szkody. Rodzice sa jednymi z najwazniejszycj w zyciu dziecka i tego sie nie zmieni, kilka weekendow w miesiącu to i tak malo. Twoje wymagania wobec partnera, ktory przede wszystkim musi byc ojcem (corką jest sie na zawsze), doprowadzą ze bedzie on sie czuc jak miedzy mlotem a kowadlem, cos jak Mendre i temat matki chlopaka. Nie wiem jakiej porady oczekujesz, ale powinnas zaakceptowac ze Twoj partner ma przede wsyzstkim corke, Ty mozesz byc najwazniejsza ale nie mozesz byc jedyna.Jesli nie jestes w stanie,znajdz kogos kto nie ma dzieci i nie bedzie chcial w prxyszlosci.

Bardzo źle zrobił nie mówiąc ci od razu że ma dziecko, to za poważna sprawa żeby to ukrywać, więc już samo to bardzo źle o nim świadczy.
Związek z mężczyzną z dzieckiem jest bardziej skomplikowany i wymaga więcej tolerancji, bo o ile mężczyzna ma w sobie odrobinę przyzwoitości, to dziecko będzie zajmować ważne miejsce w jego życiu, co automatycznie odbija się na jego partnerce, a ty jak widać nie jesteś gotowa na takie poświęcenia, bo chcesz zaplanować sobie wyjścia, wakacje itd i nie można ci się dziwić, skoro sama nie masz jeszcze bagażu doświadczeń i chcesz posmakować życia a nie bawić się w macochę. Kontynuując tą relację będziesz zmuszona albo z tego zrezygnować, albo robić to sama.
Btw - dziecko może wcale nie być rozkapryszone, kilkulatki są z natury samolubne i oczekują pełnej uwagi, a ty jesteś 'rywalką' w walce o uwagę taty. Dziecko reaguje po dziecinnemu bo do innych reakcji jeszcze nie dorosło.

Wina faceta polega na tym, ze ukrywal corke.i tu jedynajego wine widze. Odwiedza corke, nie chce na dluzej wyjezdzac aby wypelniac swoj ojcowski obowiazek. Duzo takich ojcow niestety nie ma.cieszylabym sie, ze mam faceta, ktory najpierw widzi swoje dziecko, a potem siebie a nie odwrotnie.
Mala tak sie zachowuje, bo jest zazdrosna i boi sie utraty ojca. A ty zamiast sie z nia zaprzyjaznic to chcesz faceta tylko dla siebie. Lepiej dla nich bedzie jak odejdziesz, bo wychodzi na to ze zbudowali cos fajnego i lepiej niech nikt im teego nie psuje. Rozpuszczona panienka ( ty) nie bedzie tu dobrze wygladac.

Najlepiej dla wszystkich będzie, jak zakończysz ten związek naj najszybciej, bo już zaczynam wspolczuc temu dziecku tak okropnej macochy.

Brak slow.

balin, tylko ze tamto dziecko jest jego biologicznym dzieckim, które go potzrebuje i ma prawo do jego uwagi, a ta laska... z jej strony, to tylko roszczenia.

Myślę, że autorka nie odpuści, bo po pierwsze poza problemem z dzieckiem reszta spraw z tym facetem układa jej się dobrze.

Gdy facet ma u siebie dziecko nie dzwoni do autorki, a ona odbiera to jako lekceważenie i kompletny brak zainteresowania z jego strony. Autorka pojęcia nawet nie ma ile roboty jest przy małym dziecku, non stop trzeba ogarniać karmienia, rosnący w domu bałagan i to albo siku, albo kupka, albo jakąś gorączka, już nie mówiąc o marudzeniu typu pobaw się ze mną, a to spacerek, a jeśli facet musi gotować przez dwa dni dla dziecka, to naprawdę nie ma się głowy do czegoś innego.
Autorka nie rozumie jak to jest.
I prawdę mówiąc nie musi tego rozumieć, bo to nie jej problem
Jednak ta sprawa bezpośrednio uderza w nią, bo ciężko jest jej funkcjonowac w czymś takim. Nie można niczego zaplanować, bo jest dziecko i nic nie zapowiada tego, ze dziecko zniknie.
To może rodzić frustrację i ogólne zniechęcenie do dziecka, do faceta i ogólnie do całego tego związku.
Rozsądek podpowiadalby, żeby odejść od faceta, ale z drugiej strony żal i poczucie, że z jakiej racji ustępować małemu dziecku?
Dlatego ja uważam, że autorka prędzej zniży się do poziomu dziecka i w sposób infantylny zacznie prywatną wojnę o tego faceta. I najprawdopodobniej wygra
Szkoda tego dzieciaka.
I fakt autorka ma zadatki na taka typowa zła macochę.

Problemem nie jest to, że nie lubię tego dziecka i jestem dla niego niemiła. Ja się starałam próbowałam, kupiłam zabawki zabrałam do figloparku. Nie przeszkadza mi to, że zajmuje się dzieckiem.

On temu dziecku nawet nie gotuje, jedzą albo na mieście albo obiady robią mu jego rodzice.

Problemem jest to, że jestem młoda. Chciałabym życie przeżyć na własnych zasadach mieć fajne wspomnienia z młodości. Chciałabym móc czasem gdzieś wyjść, wyjechać spontanicznie nie martwiąc się o to czy znowu dziecko nie stanie na przeszkodzie. Cały czas żyje w zawieszeniu, nigdy nie mogę być pewna swoich planów...

To dziecko jest naprawdę niewychowane... Jak byłam z nią w figloparku popychała i biła inne dzieci gdy coś nie szło po jej myśli. Czasami mam również wrażenie, że to dziecko nim rządzi. Raz gdy rozmawiał ze mną przez telefon kazała mu się rozłączyć i on zakończył rozmowę. Tak się chyba nie traktuje swojej kobiety ? Tym bardziej ze przez większość czasu to ja jestem pomijana a nie to dziecko. Ja nie zabrałam temu dziecku ojca, rozstał się ze swoją ex gdy to dziecko było małe wiec nie pamięta nawet tych niecałych dwóch lat gdy mieszkali razem. Co więcej gdybym wiedziała od początku, że ma córkę nie pakowałabym się w ten związek.

Nasz związek jest ogólnie bardzo udany , i trochę szkoda go kończyć z powodu dziecka, ale z drugiej strony przegapić tak wiele w życiu i pozostawać w cieniu też nie napawa mnie radością.

Chyba zrobimy sobie przerwę i będę mieć czas na przemyślenia...

Ale mnie bawią pretensje autorki wątku. Niestety związek z facetem z dzieckiem i jakąś przeszłością, jest jak dom z rynku wtórnego. Schody skrzypią, a rozkład pomieszczeń nie zawsze się nam do końca podoba... Trzeba było było brać mieszkanie od dewelopera...

Może wszystkie od dewelopera były już wysprzedane ;P Nie bylam w takiej sytuacji, ale znam kilka dziewczyn, które potrafily stworzyć taki związek, trzeba tylko umiec się w nim znaleźć i wiedzieć, czego spodziewac. Nie wrzucaj wszystkich do jednego worka..

I tutaj tkwi odpowiedź na problem . Autorka sama jest jeszcze dzieckiem i chce aby parter Jej " tatusiował ", niestety ten tatuś już dziecko ma. Anonimowa nic Ci nie pozostaje jak znaleźć sobie faceta bez dziecka.

O dziecku pewnie na początku nie wspominał bo, albo nikt o to Jego nie pytał, albo nie traktował tej znajomości na tyle poważnie aby powiedzieć.

Tylko jak znaleźć tatusia bez dziecka?

Powiedzialabym, ze wręcz przeciwnie, jest wielu gości, którzy po opuszczeniu rodziny przestają się interesować swoim dzieckiem. Może takiego autorka powinna poszukać.. będzie to idealny kandydant na partnera..

Uważam że to związek bez sensu. Czego się Autorko spodziewasz, że dziecko wyparuje albo Twój partner będzie się z nim widywał raz na rok? On dziecka nie porzuci, z tego co Ty piszesz to swojego podejścia nie zmienisz (a i po co masz zmieniać na siłę skoro mówisz że dzieci nie chcesz i nie lubisz), co najwyżej sobie możecie nawzajem zatruć życie.

Dlaczego nie potrafi Twój partner ustalić z matką dziecka odwiedzin jak cywilizowani ludzie? Nobel za nie informowanie partnerki o posiadaniu potomstwa że Ty w tym dalej siedzisz dziwię się.

Czyli oboje jesteście jeszcze młodziutcy. Na autorce niektórzy wieszają psy, ale z jednej strony, jak dziecko z poprzedniego związku nie zaakceptuje wybranki rodzica- taki wybranek ma przekichane. Choćby się dwoił i troił.
Dziewczynka jest zazdrosną o nową dziewczynę ojca, a nowa dziewczyna o córkę. Tutaj powinien to chłopak jakoś ogarnąć.
Mój ma aż czwórkę dziecię, dwie nastolatki (bardzo fajne dziewczyny) i kolejne dwie w wieku 7-6 lat (równie fajnego, choć- jak to dzieci- narozrabiać potrafią). I ani razu nie było sytuacji, że byłam olewana cały weekend, bo dziewczyny były u niego czy on z nimi gdzieś jechał. Dziewczyny nie robiły problemu, kiedy ojciec dał mi całusa (czasem może jedną się między nas wepchnie, bo sama chce buziaka, ale jest to tak sympatyczne). Mało tego, na dzień dobry, na pierwszym spotkaniu z młodszymi córkami, tak jakoś wyszło, że dwie godziny musiałam z nimi zostać sama (dziadka nie liczę, bo ten zajmował się swoimi sprawami). I jakoś poszło. Jeśli jakaś za bardzo rozrabia, ojciec zwraca uwagę.
Zatem: jeśli autorki partner nie potrafi tego jakoś ogarnąć, pozwala dziewczynce na wszystko (nie oszukujmy się- zazdrość dziecka nie jest niczym niezwykłym), przyzwyczaja małą, że choćby się waliło i paliło, jej wolno wszystko, a jego partnerka nie ma nic do powiedzenia. To on powinien z małą rozmawiać o zaistniałej sytuacji, tłumaczyć, a nie wyganiać autorkę z auta, bo córce to nie leży (sorry, mnie by szczuściło w takiej sytuacji).
Jeśli więc na kimś miałabym wieszać psy, byłby to chłopak autorki. Cóż, jest jeszcze młody i może to- w pewnym stopniu- tłumaczyć jego postępowanie.
Inną sprawa- jeśli w tygodniu nie ma czasu, a większość weekendów spędza z córką- co udanego jest w takim związku, Autorko?
Gdyby chłopak był starszy, wasz relację mogłyby wyglądać inaczej. Ale jest jak jest, nie zmienisz tego i niewiele zdziałasz. Większego sensu w tym związku nie widzę.

[off top - usunięte przez moderację]

Jeśli masz więcej takich uwag, to zapraszam do kontaktu mailowego, bo tutaj zaśmiecasz wątek, łamiąc przy tym obowiązujący na forum regulamin.
Z pozdrowieniami, Olinka

Mnie najbardziej uderza Twoja nienawiść do tego dziecka, to że, jak piszesz, dzieci nie lubisz a jednocześnie piszesz,  że chcesz mieć własne. Moim zdaniem  powinnaś wziąć sobie do serca, to jakie emocje budzi w Tobie to dziecko i nie myśleć o swoich. 
Co do faceta, niestety albo idziesz na kompromis i akceptujesz to że ma pewne ograniczenia i przez to nigdy nie będziesz mogła planować dowolnie weekendów itd albo tego nie akceptujesz i się rozstajesz. Prosta sprawa.

A czy gdybyś już na samym początku dowiedziała się od niego, że dziecko posiada - dałabyś mu szansę czy nie?
Facet bardzo nieładnie postąpił, zatajając to przed Tobą. Już za samo to należy mu się pożegnanie. Z drugiej strony Ty piszesz, że on nie traktuje Cię poważnie (bo niepoważnym jest brak informacji i planów - to jawne lekceważenie uczuć i planów drugiej osoby). W ogóle mam wrażenie, że nie jesteś nikim ważnym dla tego mężczyzny. A w dodatku  nie lubisz zbytnio jego dziecka i masz z nim problem(-y).

Tak jak już tutaj mądrze sugerowano - powiem i ja: zakończ ten "związek", odetchnij sobie trochę, pobądź sama i daj sobie szanse na poznanie kogoś równego doświadczeniami sobie. Naprawdę. Widziałam conajmniej kilka podobnych sytuacji i każda z nich zakończyła się nienajlepiej. Uciekaj póki możesz. Jesteś bardzo młoda, przed Tobą jeszcze wielu facetów, aż natkniesz się na odpowiedniego.

Uciekaj jak najszybciej. Bo nigdy nie będzie lepiej a tylko gorzej i nigdy nie spotkasz się że zrozumieniem (co widać już po wielu wypowiedziach w tym wątku). Jesteś bardzo młoda i masz masę czasu żeby ułożyć sobie zycie z kimś kto nie będzie miał takiego bagażu. Been there done that. Nie polecam tylko niestety ja jestem sporo starsza od Ciebie więc w moim targecie już tylko takie rozbitki życiowe z byłymi żonami które do dorosłości dzieci będą ich trzymać za cochones finansowo i organizacyjnie.

Skąd ja to znam niestety...
Mój były miał niby ustalone odgórnie kiedy bierze do siebie dzieciaki, ale gdy jego byłej coś nagle wypadło np. w Sylwestra, a potem w Walentynki to dzieciaki były u niego... Mimo, że wiedziałam na co się decyduje to było to niestety zbyt trudne. W związku z facetem z dzieckiem musisz od razu zdawać sobie sprawę, że dziecko zawsze będzie na pierwszym miejscu... Wiadomo, że są i różne sytuacje, ale z grubsza tak to działo. Ja walczyłam ze sobą długo, że byłam zawsze tą drugą... Wiedziałam, że nawet gdybyśmy mieli swoje dzieci to tamte nie znikną. Do tego dzieciaki ciągle się skarżyły na jego eks, dzwoniły, prosiły żeby przyjechał... żeby je zabrał do siebie... Znam ten ból, ale to niestety cena takiego związku. Facet, który kocha swoje dzieci nigdy nie pozwoli żeby jakaś kobieta stanęła między nimi. Albo to akceptujesz, albo od razu ucinaj relację z tatuśkami... Innej rady na to niestety nie ma. Jeśli związek jest oparty na miłości to da się to wszystko pogodzić... da się dojść do porozumienia nawet w tej kwestii. Jeśli nie jest to cóż... zawsze można się ewakuować...

A co do tego, że facet Ci o tym nie powiedział to mimo, że jestem kobietą to trochę się nie dziwię... Większość kobiet reaguje na to jak reaguje. Mój były też mi powiedział na którymś spotkaniu z rzędu, że ma dzieci, ale akurat już o tym wcześniej wiedziałam od wspólnych znajomych. Nie miałam mu za złe, bo chciał się upewnić, że nie ucieknę gdzie pieprz rośnie...
No bo jak... poznajecie się na pierwszej randce, przedstawiasz się, a on Ci mówi "Jestem XYZ i mam dziecko". Eeeee no nie...

Moim zdaniem wchodzenie w związek z chłopakiem, który ma dziecko jest trudne. Może nie tak bardzo trudne jak sami mamy dziecko, ale gdy sama nie masz dziecka jest trudniejsze. Ja sama jestem starsza, mam 27 lat, ale nie mam jeszcze dziecka i mimo że ogólnie chcę, to związek z facetem mającym dziecko byłby dla mnie trudny. To normalne, że komuś mogło nie wyjść i jest z tego dziecko, ale jednak nasza sytuacja życiowa zmienia perspektywę. Sama nie mając dziecka na pewno chciałabyś jeszcze korzystać z randek z facetem nie myśląc o tym, że coś może Wam przeszkodzić, że jest taka wolność, nie ma jeszcze zobowiązań. Sama uważam, że na pewno posiadanie swojej rodziny jest fajne (choć zawsze są wady i trzeba się dla dziecka poświęcić, czasem nie wysypiać), to jednak ten okres, gdy nie mam jeszcze dziecka też jest fajny i potrzebny. Można wyjść na dyskotekę i nie martwić się czy dziecko jest bezpieczne, bo go jeszcze nie ma, można w dni wolne od pracy spać do południa, jest więcej luzu. Dlatego zastanów się czy jesteś w stanie zaakceptować, że on ma dziecko, wszystko zależy od Twojego podejścia, od tej relacji, ale Twój facet też nie ułatwia sprawy. On też powinien zachowywać się tak, by córka wiedziała, że jest dla niego bardzo ważna, ale jest też ktoś w jego życiu co nie oznacza, że będzie ją zaniedbywał. To że jest z córką nie powinno oznaczać, że w ogóle się nie odzywa, mógłby napisać chociaż jakiś miły sms. No ale może nie pomyślał o tym, bo sam też jest młody. Musicie porozmawiać i przemyśleć co dalej. Ty nie powinnaś być zła na jego córkę tylko jeżeli chcesz z nim być spróbować ją zrozumieć. To dla niej trudna sytuacja.