Kontakty rodzica z dzieckiem po rozwodzie - Netkobiety.pl

W tygodniu nie ma szans, bo mieszka w innym mieście ( 30 km) i do późna pracuje.
Dziecko ma 10 lat i, jak się okazało dzisiaj, była już pytana przez ojca i wyraziła chęć do częstych weekendów- ma tam koleżanki, z którymi lubi się spotykać.
Wydaje mi się, że zostałam postawiona pod ścianą. Sytuacja wygląda tak, że ja jestem od obowiązków a ojciec od zabawy.
Jeśli się na to nie zgodzę, ma iść z tym do sądu. Boję się, że sąd postanowi wysłać nas na mediacje, na które mnie nie stać, albo zasądzi tak, że wyjdzie na jego.
Nie wiem co robić

A ja bym sie nie zgodzila. W tygodniu nie ma czasu na przyjemnosci, ciagle sa obowiazki. W weekend masz czas dla dziecka. W koncu mozna byc ta fajna mama od zabawy. Nie widze powodu by to zmieniac

Rozmowa przez telefon nawet koło normalnego kontaktu dziecka z ojcem nie stała.
Obecność Twojego partnera też nie ma nic do rzeczy.
Dziecko potrzebuje ojca tak samo jak matki. Jeśli nie masz zaufania do byłego męża, to weź go na rozmowę i dogadajcie się jakoś, ale nie pozbawiaj swojej córki dodatkowej możliwości na spotkanie z ojcem.

Masz córkę na codzień. Spójrz na to w ten sposób.

Nie chcesz ustępować, to nie ustępuj. Ale myśl o dobru dziecka, a nie swoim.

Proponowałabym porozmawiać z byłym mężem o swoich oczekiwaniach i możliwościach.

Napisałam Ci, co ja bym zrobiła. A Ty rób jak uważasz.

Tak Cię boli, że dziecko spędza miło czas z ojcem? Może on też by chciał mieć córkę codziennie i chodzić z nią do ortodonty. Ale ma tylko 2 weekendy w miesiącu. Może się zamieńcie na jakiś czas i wtedy podejmij decyzję. Ty masz nieporównanie więcej możliwości i okazji do miłego spędzenia czasu z dzieckiem, biorąc pod uwagę, że miesiąc ma 30 dni, a ojcu z tego przypada niecałe 6! Naucz się tak planować czas w tygodniu, by można było znaleźć też parę chwil na "coś miłego" razem z córką.

Albo faktycznie, niech sąd rozstrzygnie. Ale chcesz tego uniknąć, bo szansa, że sąd poprze ojca jest bardzo duża moim zdaniem.

Dziecko potrzebuje oboje rodziców, jak Wy to między sobą rozstrzygniecie, to już Wasza rzecz. Możesz spróbować też bardziej zaangażować ojca w życie córki w ciągu tygodnia. Tak czy inaczej, powinniście o tym pogadać, a jak się nie da, to pozostaje tylko sąd. Tylko dziecka szkoda w takich sytuacjach...

To, że nie chce jej na stałe, to Twoja subiektywna opinia, czy on tak powiedział?
Skoro chce widywać dziecko częściej, to znaczy, że mu zależy, a nie, że dziecka nie chce, ale może się mylę...

Może gdyby widywał córkę częściej, to miałby czas również na wykonywanie z nią jej obowiązków. Teraz ma tak mało czasu z córką, że wcale mu się nie dziwię, że woli go spędzać w przyjemny sposób...

Idźcie do sądu, tak będzie chyba najprościej i najbardziej sprawiedliwie.

Ja bym dała dodatkowy weekend, ale z naciskiem na to, że lekcje mają być odrobione, a dziecko przygotowane do szkoły, i forsowałabym jakiś podział obowiązków w tygodniu, skoro sobie sama nie radzisz, i jest to dla Ciebie problem.

-----

I wybacz, z całym szacunkiem, nie skupiałabym się w ogóle na tym, co Ciebie prywatnie boli, bo nie Twoje dobro jest tutaj priorytetem, tylko Waszej córki.
Nie piszę tego złośliwie, ale rodzice często zapominają, że dziecko potrzebuje ich oboje i zamiast się dogadać jak ludzie dla jego dobra, to robią jakieś bezsensowne cyrki.

A nie przesadzasz z tymi lekcjami trochę? Córka ma 10 lat, to nie klasa maturalna.

Ty nie masz czasu na nic innego, ok, rozumiem. Będziesz miała więcej czasu, jak córka będzie częściej u ojca. Tylko postaw warunek, że ma być przygotowana do szkoły.

Moim zdaniem musicie iść do sądu, bo sami się nie dogadacie.

A z tym czasem to nie subiektywna ocena. On ma 6 dni dla córki, Ty masz 24/25... To kto ma więcej?

Nie wiem, pochodzę z rozbitej rodziny i ojca brakowało mi całe życie. Patrzę pewnie inaczej na to.

To, że pójdą do sądu, nie oznacza, że ojciec nagle zacznie odrabiać z córką lekcje. Życie nie jest takie słodkie...

Owieczko, ja też myślę, że sąd jest najlepszym rozwiązaniem. Wyrok wcale niekoniecznie będzie niekorzystny dla Ciebie. Ja znam gościa, któremu była żona nie chciała w ogóle dać zgody na widzenie się w niedzielę z dziećmi, argumentując to tym, że wtedy lekcje z dziećmi odrabia... no to sędzia kazał jej lekcje odrabiać w sobotę Sędziowie to też ludzie

Uwierz mi, że nie przesadzam. Czwarta klasa nowej podstawy programowej jest wymagająca. Właśnie sprawdziłam, na ten moment ma ponad 60 wystawionych ocen. W każdym tygodniu są dwa sprawdziany i kartkówki. Przeskok z klasy III do IV jest ogromny.
Dziecko ma opinię psychologiczną, stwierdzającą zaburzenia z przetwarzania sluchowego, powolnego czasu pracy, dysleksji. Zajmuje jej więcej czasu na opanowanie materiału.
Cyngli, nie ma we mnie złośliwości, lecz też chciałabym spędzić z nią wolny weekend na wyjazd do rodziny, czy pójście na jakieś wydarzenie. Tu nie chodzi o mój czas wolny, bo i tak go nie mam, a jak planuję wyjścia to zawsze w weekendy gdy jej nie ma.

Pokręcona Owieczka a ja się z Tobą w zupełności zgadzam. Nie powinno być tak, że jeden rodzic jest tylko od obowiązków, a drugi tylko od zabawy. Bo to też daje jej zły obraz/złe wzorce, że z ojcem tylko zabawa a kobieta jest od całej "brudnej" roboty. Ojciec powinien postarać się być przy dziecku w tygodniu, czy brać wolne żeby jechać z nią do lekarza, takim ojcem jak on to mogłabym być nawet teraz bo jego obowiązki są znikome. Jeśli nie idzie się z nim dogadać to zostaje tylko sąd. Rozpisz na kartce co Ty robisz z dzieckiem, a co on i wyraź chęć, że bardzo chcesz żeby uczestniczył w życiu dziecka, ale w czasie obowiązków, bo dziecko jego potrzebuje, a nie tylko w czasie zabawy i wolnego.

Zgadzam sie z Pokrecona Owieczka I z przedmowcą. Ojciec jest tak samo odpowiedzialny za dziecko jak matka również w kwestii obowiązków szkolnych czy wizyt lekarskich. Na Twoim miejscu Owieczko wcale nie bałabym się rozprawy w sądzie. Taj jak wyżej napisano spisz listé obowiązków, które masz w tygodniu , dodaj do tego chéć spędzania czasu wolnego z dzieckiem na odetchniécie od obowiązków I wyjdź w sądzie z inicjatywą, że chętnie podzielisz się z ojcem opieką ale w tygodniu po szkole !!!! 30 km to nie koniec świata, samochodem to raptem 20 minut jazdy, korona ojcu z głowy nie spadnie, jak odbierze córkę po szkole, zawiezie do siebie, odrobi lekcje, da dziecku obiad I kolację I wieczorem odwiezie do domu. Jeśli bedzie sie zasłaniał pracą, kontrargumentuj, że Ty też pracujesz, a mimo wszystko musisz znaleźć czas na zakupy, obiad, lekcje, kolację, pranie, prasowanie....czego tatuś nie robi, wiéc po południu napewno ma więcej czasu wolnego niż Ty. Nie bój się rozprawy sądowej, sędziowie to też ludzie.

Owieczka też nie zajmuje się wtedy dzieckiem, jak pracuje, pierze, gotuje, sprząta - a Ty liczysz ten czas, jakby to było dla przyjemności

Owieczko, nie ustępuj! Trzymam kciuki

Owieczko, z Twoich postów wnioskuje, że Teoja odpowiedz na prośbę ojca dziecka, jest traktowana bardziej emocjami, poczuciem Twojej krzywdy, poczuciem wykorzystania a mniej dobrem dziecka.

Dziecko na pewno potrzebuje kontaktu z obydwojgiem rodziców .
Skoro ojciec chce tego, to jesteś już w tej uprzywilejowanej sytuacji , że nie ucieka od kontaktów z dzieckiem.

Jak widzisz możliwość jego kontaktów z dzieckiem w ciągu tygodnia ?
Piszes , że mieszkasz 30 km od niego, a on wraca późno z pracy - to wyjdź mu naprzeciw i zawieź dziecko, określ co dziecko ma zrobić na zadanie domowe, włącz go w wywiadówki szkole itd.

Nie chcesz zgodzić się na dodatkowy weekend, nie z powodu dziecka ale z powodu obawy, że Ty stracisz.
Że dziecku będziesz kojarzyła się z szara codziennością a ojciec z zabawa w weekendy.
Ty dalej walczysz z tym facetem.

Masz dziecko na codzień , budujesz z nim super relacje, dbasz o nią i to jest najważniejsze .
Nie konkuruj z ojcem dziecka o jego względy, po prostu rób swoje. Pomimo tego że rozstałaś się z tym facetem, chcesz dalej go zmieniać wg swoich oczekiwań i oceniasz czy nie ustępujesz mu za bardzo.
Dalej chcesz z nim walczyć , nie być gorsza.
To chore.

Zostaw gierki miedzy wami i popatrz tylko na dobro dziecka.
Oddziel się emocjonalnie od jego ojca, bo dalej w nim tkwisz.

Co nie znaczy, że należy wymagać od dziecka zrobienia zadania domowego w czasie kiedy jest u ojca.

Zgadzam się.

Pietruszka, przypuszczam, że mamy podobne odczucia czytając niektóre wypowiedzi tutaj
Owieczko, masz rację, trzymaj się swojego zdania
Niestety, w takich sytuacjach jest najczęściej tak, że nie sposób się dogadać i wtedy albo trzeba ustąpić, albo powalczyć. Inna rzecz, że naprawdę pewnych rzeczy nie da się zrozumieć, póki się ich nie przeżyje.

Mam dokładnie takie same odczucia po lekturze tego i podobnych wątków. Jak ojciec się nie angażuje to żle jak chce się angażować to jeszcze gorzej. Sam taką sytuację przerobiłem z własnymi dziećmi. Spędzam z nimi weekend to mam zarzuty że jestem ojcem od weekendowych atrakcji jak jestem w pracy i dziecko zostaje samo to jeszcze gorzej bo jak tak można brać dziecko i nie spędzać z nim całego dnia. Ale przecież ja nie odstawiam cyrku pt weekend z ojcem tylko prowadzę normalne życie. Jak zaproponowałem ex małżonce że dziecko zostanie do pn odrobię z nim lekcje to nie ma zgody. I te same argument że matka jest od gorszej części życia. Przecież dziecko po szkole ma co dziennie kilka godzin wolnego kiedy można wiele zorganizować niekoniecznie codziennie. Kino basen itp Niestety ale z wielu wątków przebija to co wyżej napisano. Ojciec to wróg i wrzód na dupie wielu matek bo go za dużo bo go za mało bo w ogóle istnieje a ja mam nowe życie nowy partner itp. Tak to wygląda.
Do autorki. Wiesz czym się skończyła taka obstrukcja w moim wypadku ze strony matki. Tym że dziecko spakowało się i uciekło do mnie. I teraz wszyscy mamy jeszcze większy problem a wystarczyło choć trochę dobrej woli i dogadanie się nawet poza ramami wyroków sądowych dat i godzin. A co sprawy w sądzie po ostaniach zmianach w 2015 w KR ojciec może naprawdę osiągnąć wiele kiedy tego naprawdę chce. A Ty możesz zaproponować mu naprzemienną wtedy intencje ojca będą jasne.

A wiecie, jak wpływa opieka naprzemienna na dziecko?
Dziecko potrzebuje poczucia, że gdzieś na świecie jest jego miejsce. Jego pokój, jego rzeczy. Dwa pokoje to nie to samo. Przy dwóch pokojach, przy równej ilości czasu tak naprawdę w każdym pokoju jest się gościem. To jest dziecko, które nie ma swojego miejsca zamieszkania bo mieszka raz tu raz tu. To jest dziecko całkowicie bez poczucia przynależności a przez to poczucia bezpieczeństwa. Dziecko, przerzucane od rodzica do rodzica i przy każdym traktowane inaczej.

No, taka dylatacja, jeśli tatuś nie daje rady raz na jakiś czas odebrać tego dziecka ze szkoły, bo ma do przejechania te 20 minut i nie ma czasu, to jak sobie wyobrażasz, że będzie jeździł codziennie dwa razy wte i we wte, gdy dziecko będzie u niego? Czy też w imię szeroko pojętych kontaktów z rodzicem może ma dziecko w te tygodnie u taty nie chodzić do szkoły, żeby móc z nim spędzić więcej czasu? A może zmuśmy mamę, żeby sobie codziennie po dziecko do taty jeździła i odwoziła mu je po szkole, skoro szkoła jest u niej w mieście? Widzisz tu jakikolwiek sens?

Wstrzymaj natarcie husarze . Dlatego pisalem o opiece naprzemiennej dwa tygodnie tej samej wychowawczej udręki dla obojga. Niestety Lady L zaraz napisała, że to przecież tortura dla dziecka. O wiele większa niż szarpiący je, każde w swoją stronę, rodzice. Tudzież brak jednego przez 90% czasu.
Wedle wypisywanych tu mądrości mężczyzna ma robić za lokaja, być na każde skinięcie i bynajmniej nie  spędzać czasu z dzieckiem zbyt milo, żeby to nie miało o nim zbyt dobrego zdania.
Wielka szkoda że mamy wygrywają dzieckiem, byle tylko uczynić jak najwięcej przykrości ojcu.

Wygląda na to, że próbujący się dogadać z byłymi żonami mężczyźni tracą tylko czas, który mogli by spędzić na planowaniu z adwokatem batalii sądowej, która i tak jest nieunikniona.

Nie ma. Obie strony powinny dać od siebie tyle samo. Tylko taka sytuacja ma miejsce bardzo rzadko...

...nie oceniaj, zanim nie poznasz. Ja akurat się dziećmi z mężem po rozwodzie podzieliłam tak, żeby wszyscy byli zadowoleni i to bez sądu. W wyroku rozwodowym wpisano nieograniczone kontakty, a potem dogadywaliśmy się nawet, jak się przeprowadził 40km dalej. Z jednym dzieckiem na stałe. Dzieci wybierały, z kim chcą mieszkać i jak spędzić weekend.

Heh przypomina mi się babka, która chcąc dokopać ojcu pytała mnie w wieku 3 lat: kogo kochasz bardziej tatusia czy mamusię?

Jeśli dziecko preferuje weekendy u któregoś rodzica niech już zostanie z nim na stałe. Nie będzie później musiało znosić humorków mamusi czy tatusia z którym mieszka na stałe bo sąd zadecydował inaczej.

Gdzieniegdzie prawo przewiduje też kamieniowanie za zdradę, karę śmierci czy odstępuje od karania zabójstw honorowych. Więc to ostatnie to słaby argument.

Dlatego mówię o tym, że starsze dziecko powinno się pytać o opinie.
Moim zdaniem starsze to więcej niż 3 lata, ale jak zwał tak zwał.

Mam w rodzinie dziecko, które wprost stwierdziło, że kontaktu z ojcem mieć nie chce i żaden sąd go do tego nie przekona.
Jeżeli takie sprawy traktuje się z uwzględnieniem potrzeb dziecka ponad rodzicami to pytań o kochanie tatusia i mamusi się nie zadaje.
Jeżeli traktuje się priorytetowo dziecko, to zamiast zabierać je na basen zrobi się z nim zadanie. I zabierze do lekarza.

Wystarczająco.
Tylko niech teraz Pan Ojciec zacznie mieć z nią też obowiązki. Zadania, naukę, sprzątanie itd. Nie tylko wycieczki
i zobaczymy co wybierze.

Kto jak kto, Cyngli, ale Ty akurat powinnaś to rozumieć, że dziecko z zaburzeniami potrzebuje więcej czasu. Nie mówię tego złośliwie, tylko trochę mnie zdziwiłaś, że tak jednostronnie patrzysz na całą sytuację.

Przyznałabym Ci rację, gdyby nie to, że moim zdaniem ojciec się do obowiązków nie pali - stąd chęć córki do częstszego spędzania z nim czasu, bo tata kojarzy jej się z przyjemnościami, a mama z ciężką pracą nad lekcjami... i ja jak najbardziej rozumiem tą chęć, też miałam kiedyś 10 lat Pytanie tylko, czy aby na pewno będzie to dla dobra dziecka, więcej czasu na przyjemności i zero obowiązków zamiast nauki, która zaprocentuje? No i czy to aby na pewno dobrze, że mama coraz bardziej będzie się kojarzyć z tą ciężką pracą i wymaganiami, bo nie będzie czasu na przyjemności z mamą?

Owieczka mu nie zabrania widywać córki w tygodniu, z tego, co zrozumiałam. To tatuś "nie ma czasu". Z przyznanych wakacji też nie skorzystał.

Ja nie mam czasu na przyjemności z dziećmi w tygodniu, niestety, za dużo zajęć Tylko w weekendy Tyle że u mnie akurat odpada problem, wszystkie weekendy są dla nas, a ja nawet chętnie czasem "pozbyłabym" się dzieci na jakiś czas
Ty, Cyngli, nie pracujesz na pełny etat, syn nie chodzi jeszcze do szkoły, no i masz do pomocy męża na stałe, to zupełnie inaczej...

Nadal uważam, że sprawę powinien rozstrzygnąć sąd, ale stoję po stronie Owieczki - ona też chce mieć czas na przyjemności z dzieckiem. A kiedy ma ten czas znaleźć? O tej 19, jak już skończą odrabiać z córką lekcje? To co zdążą zrobić w tym czasie i takie zmęczone? Poczytać książkę? A kiedy pranie, sprzątanie, gotowanie, zakupy?

To było niepotrzebne, to nie licytacja. Szkoda, ze nie chcesz zrozumieć, co miałam na myśli.
A ja np. byłam zmuszona zrezygnować z niektórych zajęć dodatkowych dla mojego syna, i to nie takich typu jazda na łyżwach czy nauka gry na gitarze, tylko rehabilitacyjnych. Po prostu nie dam rady tego ogarnąć, chociaż wiem, że go tym krzywdzę. No, ale niestety. Koniec licytacji, bo nie to jest tematem tego wątku

Ale nic nie stoi na przeszkodzie, żeby ojciec bardziej zaangażował się w tygodniu zamiast dodatkowego weekendu, sama napisałaś, że to tylko 20 minut jazdy. Mógłby np. przyjeżdżać po córkę w środy, dajmy na to, i też odrabiać z nią lekcje. Tylko że on chce pójść na łatwiznę, a nie podzielić się obowiązkami. I owszem - córka jest pokrzywdzona najbardziej, jak zawsze, kiedy rodzice są osobno. Tylko że rozwiązaniem tego nie jest "kierat" z mamą, a rozkosze życia z tatą, to powinno być po równo.

I z tym się zgadzam. A nie, że Owieczka ma obowiązek oddać córkę na kolejny weekend w ramach szeroko rozumianego "dobra dziecka". Pytanie tylko, czy aby tatuś na pewno ma ochotę na te obowiązki, ale to wyjdzie w praniu