Pomocy! Płaczliwe niemowlę! - Netkobiety.pl

a moze po prostu to nie kolki tylko wzdecia i rzeczywiscie nie trzeba faszerowac dzieciaka debridatem. Na wzdęcia świetne są katetery. Sa to  takie specjalne rurki odpowietrzajace dla niemowląt. Większość dzieci ma gazy, ktore sa bardzo dokuczliwe, dlatego placzą, ale nie są to kolki. Znajomej dziecko w ogóle nie miało kolek ale dokuczaly mu gazy, i nie potrafiło się same odgazowac. I wcale nie mialo jakiegoś wzdetego wielkiego brzucha, przeciwnie. A jak wkladala mu ten kateter w tyłek to ciśnienie takie często było, że aż ze świstem z niego wypadal. I od razu przestawalo plakac. A niejednokrotnie po 3 godzinach ponownie zdążyło juz się tyle nazbierać, ze po wlozeniu katetera było długie 30 sekundowe pufffffffff   Po prostu szok, ze taki maluszek mial tyle gazow. Głównie w nocy i rano musiała go odpowietrzac.  A karmione było tylko piersią, wiec układ trawienny był chroniony trochę przez enzymy matki. A mimo to,  tak mu się zbierało i było to bolesne dla niego. Tak wiec spróbuj z tymi kateterami. W każdej aptece powinnas bez problemu kupić. Tak to wygląda jak niżej na obrazku. Nasze matki i babki doskonale znały te metodę i kateterem był dla nich termometr choćby. Sama tak robilam. Ale katetery maja te zaletę, ze maja ogranicznik i nie ma mozliwosci włożyć za głęboko wiec są bezpieczne.

Zgadzam się z Twoja opinią Cyngli.
Często bezsenność i nadmierna płaczliwość jest oznaką własnie jakichś nieprawidłowości rozwojowych.
Warto pomyśleć o wizycie u neurologa i zbadaniu hormonów tarczycy, jej nieprawidłowe funkcjonowanie ma wpływ na kłopoty ze snem, pobudliwość itp.

Dziękuję Wam dziewczyny za wszystkie odpowiedzi. Jeśli chodzi o rureczki Windi to używaliśmy ich ale w naszym przypadku się nie sprawdzają zupełnie. Trochę mnie wystraszyłyście tymi badaniami ale może rzeczywiście macie rację, że powinnam go przebadać. Byliśmy jakiś czas temu u fizjoterapeuty i usłyszałam, że mój syn to "żywczyk" i po prostu nagłym płaczem reaguje na wszystko. No ale co innego płacz a co innego taki wrzask i pisk. Ostatnio radziłam się naszego pediatry odnośnie wizyty u neurologa ale skwitował to slowami, żebym "nie szukała problemów gdzie ich nie ma". Już sama nie wiem. Synek nie cierpi raczej na bezsenność, noce przesypia raczej fajnie, oczywiście budzi się kilka razy na karmienie ale zaraz szybko zasypia. Gorzej z drzemkami w dzień, bo poza spacerkiem to praktycznie wcale nie śpi.

nie panikuj, większość dzieci po prostu placze w okresie noworodkowym i to jest normalne. Jesli ma apetyt, prawidlowo przybiera na wadze i oprocz tego, że sobie powrzeszczy kilka razy w ciągu dnia to raczej nie ma się czym martwić. Może to rzeczywiście kolka, typowe objawy, że dziecko drze się i nie można uspokoić, a potem samo sie uspokaja. Zwlaszcza, że jak pisalaś, te akcje zaczely sie po odstawieniu debridatu.
Takie maluchy sa raczej proste w obsludze i jesli dzieje się coś powaznego to zazwyczaj odbija się to w pierwszej kolejności niechęcią do jedzenia. Stąd to podstawowe pytanie lekarza, czy bobas ma apetyt

A jeszcze co do wrzaskow - mam sasiadow z dwojka dzieci i jedno takie, że wrzeszczalo od urodzenia jakby go ze skory obdzierali. W nocy, nad ranem, po poludniu... wozili go czesto samochodem wokol bloku, bo w samochodzie zasypial. Podrósł i przestał. Zdrowy jest jak byk. Za to jego siostra przeginała w drrugą stronę, w ogole nie płakała. Jakby dziecka nie było. Czasem się zastanawialam, czy żyje

Bywa naprawdę różnie, w przykładzie, który podałam wyżej, też córka była płaczliwa i też podobno był taki jej charakter... dopóki nie trafiła do szpitala z podejrzeniem zapalenia wątroby (to już w wieku ok. pół roku, kiedy okazało się, że ma powiększoną), i po paru dniach okazało się, że traci wzrok... a gdyby wcześniej ją przebadano, a nie zwalano wszystkiego na charakter, to skutki akurat tej choroby genetycznej, którą u niej zdiagnozowano, można było zminimalizować. Z jedzeniem problemów nie było, na wadze przybierała, a płakała, bo prawdopodobnie bolała ją powiększająca się wątroba, a więc niekoniecznie pierwszymi objawami są problemy z jedzeniem...  To tak ku przestrodze, koleżanka stwierdziła, że nigdy w życiu już nie uwierzy lekarzom, że dziecko sobie płacze, bo tak, jeśli intuicja jej będzie w głowie wrzeszczeć, że coś jednak jest nie tak