co robic zona odeszla - Netkobiety.pl

Fajnie, że nadal trwasz w trzeźwości, bo kiedy pytałam co z Tobą, to różne rzeczy przychodziły mi już do głowy.

W sobotę widziałam się z kuzynem, któremu podobnie jak Tobie alkohol odebrał rodzinę i wiesz co - minęło kilka lat, a on nadal nie pije, przestał palić, wyprowadził się do innego miasta, aby odciąć się od swojego dotychczasowego środowiska, kontakty z dziećmi ma na tyle dobre, że pojawiły się razem z nim na imprezie, na której był z nową partnerką. Wydawał się być całkiem szczęśliwy. Zresztą na pytanie "jak mu się układa" tylko uśmiechnął się i znacząco podniósł kciuk do góry.
Mam nadzieję, i tego życzę, że za kilka lat znajdziesz się w punkcie co najmniej takim samym, jak on, czyli będziesz po prostu zadowolony z tego, co masz i jak układa Ci się życie. Teraz przede wszystkim bądź trzeźwy, konsekwentnie chodź na terapię, a kolejne problemy z czasem powinny zacząć się rozwiązywać.

lady loka moze masz racje.zycie jest przewrotne i niewiemy co nam da,trzezwy jestem i to juz jest normalne,,gorzej jest z odzyskaniem zaufania ,u ludzi gdy zawodzilem,,moze z czasem

To może i jest ostre i bardzo powiedziane wprost, ale ja naprawdę się Twojej żonie wcale nie dziwię. Tyle lat z Tobą żyła, tak naprawdę ona też musi stanąć na nogi. Jej to zajmie o wiele dłużej niż Tobie teraz. Dla Ciebie już jest w miarę ok, a ona musi przejść całą terapię, żeby potrafiła zadbać o siebie i nauczyć się, jak ufać ludziom.
Przykre jest to, że tak wyszło, ale z drugiej strony lepiej późno niż wcale.

Kompletnie nie zwracaj na ich wpisy uwagi kolego,żyj i idż do przodu .....NIE PODDAWAJ SIĘ.

nie poddawaj się, chodź rozumiem kontekst tego stwierdzenia, jest w głębokiej korelacji z "zwracaj/nie zwracaj uwagi"
a już w kontekście uzależnienia to "nie poddawaj się" uff, to jak coś nazywane "nawrotem"

ja sobie radę dam, nie potrzebuję "pomocy" pomoc ma być na moich warunkach

"oczekiwanie odmiennych efektów na podstawie tych samych działań" = pijane myślenie !!!

nawet jeśli te teksty mają negatywny wydźwięk/odczucie u autora, to zastanowiłbym się jaki mają cel te wypowiedzi, a już na pewno zastanowiłbym się dlaczego koncentruje się na ich rzekomym negatywnym/bolesnym przesłaniu

nie o te "jaja" chodzi

w konsekwencji tego typu "dążenia" często "wygrana" to tylko iluzja kolejna, efekt zostaje się na placu boju w samotności, więc co to za bycie "lepszym" bo że "innym" to się zgodzę

dlatego wpierw zaczyna się od zrozumienia siebie, to jest najprostsza najrozsądniejsza droga do zrozumienia potrzeb innych,

jest nowsza wersja tego tekstu
"daj czas czasowi, do czasu!!!"

mniej więcej, mówi też, to w kontekście poznawania siebie i rozumienia innych także, było by

rozwój stoi w punkcie, zrozumienie siebie zatrzymało się na "kłodzie pod nogi" której nie mogę z jakichś powodów, przejść
po coś to jest, czegoś potrzeba, coś to weryfikuje, czymś się wydaje

wytrwałości w dążeniu, żeby to dążenie nie zaślepiało sensu

ostatecznie nadzieja jest, że i tak wszystko jest po coś, jeśli wraca znaczy się nie zrozumiałe to dla mnie jest, tak to gdzieś z grubsza działa w tym matrixie, zwanym trzeźwe życie

Dobrego Dnia

p.s.
kręcimy się w kółko, tyle ze tempo się zmienia, będzie dobrze, idziesz Rafale standardowo ku "światłu"

Bo tak naprawdę nie przerabiasz terapii.
To proste: Twoim zdaniem wyleczenie z alkoholizmu polega na wytrzymaniu w niespożywaniu źródła uzależnienia = alkoholu. Jedyne osiągnięcie w trzeźwieniu ma polegać na rzuceniu % i tyle. To jest właśnie Twoja kłoda - sposób myślenia. Wszystkie najistotniejsze i najważniejsze zmiany są pięknie zamiatane pod dywan. Każde poważne uzależnienie skutkuje pełnym spektrum problemów w postaci niestety ciężkich cech charakteru, bądź osobowości.
Gdybyś pił, a zachowywał się normalnie to byłoby to o 1000 razy lepsze, niż życie w trzeźwości z wrednymi i egoistycznymi cechami charakteru, które powodują że nie sposób z Tobą wytrzymać na dłuższą metę. Dlatego tutaj musisz zdecydować - czy Twój trudny charakter to skutek długoletniego uzależnienia, czy po prostu część Ciebie. Co wybierzesz to Twoja sprawa, ale ze względu na Twój wybór inni (w tym Iza) również dokonają własnego wyboru. Musisz się nauczyć - jest akcja to i reakcja. Iza oczekuje lepszej zmiany, Ty nie jesteś w stanie tego wykonać to Ona będzie odcinać źródło problemu. Nie jest Twoją matką, tylko żoną.
Terapia alkoholika, a osoby współuzależnionej polega kompletnie na czym innym. Sądzisz (raczej oczekujesz), że Jej terapeuta ma na celu skupienie się na Tobie tj. ma pchać do Ciebie, bo przestałeś pić. Ona ma się nauczyć głośno mówić "nie" i żyć dla Siebie. Wsparcie nie ma polegać na pobłażaniu, jak dotychczas miało to miejsce, tylko na porządnym kopniaku w 4 litery. Właśnie tego uczy terapia - "jeśli alkoholik tonie, bądź dryfuje i chce Ciebie ciągnąć na dno to nie ryzykuj. Najpierw Twoje bezpieczeństwo, później innych".
Niestety rzadkością są sytuacje, gdzie alkoholik sam wychodzi z inicjatywą walki z nałogiem. Generalnie życie alkoholika polega na prowokowaniu i skupianiu się "kto" i "jak" może  mnie wyręczyć/wspomóc - takie poważne zaburzenie emocjonalne. Nie zauważasz, iż robisz to samo? Jesteś Sam i nie potrafisz iść do przodu - zaczepiasz, szukasz kontaktu z osobami, które od zawsze Ci ulegały. Ciągle czegoś chcesz, oczekujesz od innych. Może nastaw się bardziej na samodzielność psychiczną.

Amethis moim zdaniem to proste - alkoholicy jak wcześniej napisałeś pięknie negują prawdę o sobie.Żyją w matrixie, aby ich ego żyło sobie jak dotychczas. Oni tacy dobrzy, życzliwi, pracowici... tylko ten alkohol. No właśnie są ludzie, którzy potrafią normalnie pić, a Oni nie. Dla nich to nie ma  żadnego związku.
Jeśli nie chce się dojrzeć problemu i być głaskanym po główce typu: "jesteś chory", zamiast "jesteś alkoholikiem, jesteś uzależniony" to nikt tutaj nie pomoże. Pomocy nie może otrzymać człowiek, który jak trafnie napisałeś sam wybiera co może być pomocą, a co "znęcaniem się" nad nim. Znowu to On stawia warunki, a gdy ludzie są tym cyrkiem zmęczeni płacze, aby wywołać litość. Przerabiałam to z ojcem, zatem wiem jak funkcjonują alkoholicy - są strasznie perfidni. Wszystko ma jakiś znany im cel - jesteś miła to odgryzą rękę, olewasz to są potulni jak owieczki. Jeśli leczony wie lepiej od lekarza to po co marnować czas? Już  dawno zdałam Sobie sprawę, że nie żyję dla ojca. Jeśli On nie chce zmian to jako dorosła osoba ma  do tego prawo, a ja mamprawo nie dać się wciągnąć w Jego zapracowane problemy.
Temat trudny, bo alkoholik nie potrafi zrozumieć trzeźwych. Natomiast trzeźwi chcą żyć własnym życiem do czego mają prawo, a nie podporządkowywać się woli uzależnionego.

Rafale nie zdajesz sobie sprawy z wielu rzeczy, bądź rzeczywistość do Ciebie nie dochodzi . Twoje wahania to niewyleczony stan alkoholizmu. Jeśli chcesz wygrać z tym uzależnienie to musisz zaufać specjalistom i zmienić sposób myślenia.
Muszę Ci napisać, że jesteś bardzo schematyczny. Niestety to właśnie Ty trzymasz zakłamany obraz samego siebie. Kleptoman też nie jest złodziejem . Dam Ci przykłady:
1) alkoholik jest przewrażliwiony na swoim punkcie i reaguje agresją, gdy ktoś mówi że robi coś źle:
"lesny owoc...masz niezle zryte zycie albo deprasje przykre"
2) nie potrafi poskładać myśli, pisze chaotycznie i z błędami co odzwierciedla jego stan umysłu:
nie muszę cytować
3) nie oczekuje od siebie wielkich zmian oraz sądzi, że inni choćby najmniejszy trud powinni docenić:
"..jestem na poglebionej terapii i powoli staje na nogi ,,widzac i zachowujac sie inaczej,"
4) nie jest stabilny emocjonalnie:
raz piszesz, że Iza taka niedobra, bo nie chce powrotu, a teraz że nie masz na Nią wpływu - to chore
5) nie radzi sobie z emocjami/ szuka osób które będą chętnie współodczuwać - uwielbiają użalać się i większość tematów odnośnie uczuć dotyczą jego.
itp. itd.

Zrozum nie jesteś trzeźwy, jesteś niepijącym alkoholikiem - tak będzie do końca życia. Osoby które wiążą się z niepijącymi alkoholikami wiedzą w co wchodzą - czasami sami mają problemy, czasami są to silne osoby, które wiedzą że gdy partner/partnerka zacznie pić to od razu się odetną. Najwyższy czas zacząć się pod to leczyć. Co więcej zalecam wyższą kulturę osobistą i ze względu na Twój alkoholizm nie zgłoszę tego modernizacji, aby inni współuzależnieni czytając Twój temat (w tym reakcje na opinie forumowiczów) mogli wyciągnąć pożyteczne dla nich wnioski. Tak działa umysł uzależnionego - On nie ma problemów tylko inni.
Doba w której z zasady pozostawało się z małżonkiem, który nie potrafi prosperować w rodzinie/partnerstwie/społeczeństwie odszedł i to dobrze dla najważniejszej jednostki społecznej jaką tworzy rodzina.
Ja naprawdę znam kilku alkoholików (w tym mojego ojca) ale taki egocentryzm i mydlenie oczu "bycia dobrym" jeszcze nie czytałam . Jesteś ciężkim przypadkiem (charakter brr) i nie tylko ja to zauważyłam. Rodzina np. mama, tata, ciotki chcą utrzymywać z Tobą kontakt? Podobnie jest z osobami niepełnosprawnymi im szybciej przestaną siebie oszukiwać, tym szybciej zaczną na poważnie działać, bo obiektywnie spojrzą na to co mają i znajdą dopasowane rozwiązania.
Jeśli chodzisz na terapię i od dłuższego czasu wypisujesz tą samą śpiewkę "powoli zaczynam", "próbuje dostrzec" to znaczy, że nie wiesz co robisz. Nie wiesz gdzie zmierzasz. Oczekujesz, że terapeuta znajdzie Ci cel w życiu. Ja wiedziałam, że tak będzie i jest .

lesny owoc..szkoda z toba dyskutowac..masz uprzedzenia ....nie pisz na moich postach..ok..pisz na kulturalnych...apropo,,masz umowionego psychiatre ,,,bo poczebujesz,,,uwierz ..nic nie rozumiesz niepisz tutaj.

lesny owoc..szkoda z toba dyskutowac..masz uprzedzenia ....nie pisz na moich postach..ok..pisz na kulturalnych...apropo,,masz umowionego psychiatre ,,,bo poczebujesz,,,uwierz ..nic nie rozumiesz niepisz tutaj.

nikt nie bedzie mi wmawial swoich chorych sugestii i mocil w glowie ja robie swoje .dzialania w swym zyciu podjaolem pozdr,,  i na razie spadam

Rafał, ale nikt tutaj się na Tobie nie wyżywa. My naprawdę wszyscy mamy swoje życie i swoje problemy. Przyszedłeś tutaj po pomoc, poradę, a kiedy próbujemy Ci pokazać, gdzie tkwi problem, to Ty reagujesz agresją.
Pomyśl o tym, że jeżeli jedna osoba Ci coś mówi, to ok, ma prawo się pomylić. Ale jeżeli kolejne 10 osób mówi Ci dokładnie to samo, to znaczy, że tam gdzieś coś musi być.
Nikt po Tobie nie jedzie, Ty za to powinieneś naprawdę zastanowić się nad tym, co piszesz.

Pomyśl o takiej sytuacji, że byłbyś w domu z Izą i ona powiedziałaby Ci, że nie domyłeś po sobie garnka. Patrząc na to, jak tutaj reagujesz na nasze odpowiedzi, podejrzewam, że miałaby gotową awanturę.
Chcesz dla niej takiego właśnie życia?
Chodź na terapię i pracuj nad sobą. Ona zauważy, że się zmieniasz. Skoro nie chce wrócić, to widocznie nie wszystkie problemy odeszły wraz z alkoholem.

niektore osoby ..mialy przeiscia z alko .i zle sie skonczyly,przykre...ja zobaczylem sammmm,,ze sie da z tego gowna wyjsc,,,zobaczylem swiatlo nadzieje ze mozna,,trzeba tylko chciec,pracowac nad soba.i byc cierpliwy,zyje sam ,,choc tesknie za rodzina i mam wiele zlych dni ..wyzucilem alko z zycia  ,i mozliwosci i plusy..nie jest latwo samemu sa ciezkie dni ale wiem ze jutro tez jest dzien i probuje wszystko przezwyciezac innymi sposobami niz alko...udaje mi sie,poznaje sie z innejm strony i wiem ze trzezwieje ,,by zyc normalnie,,a zone zostawiam niech obserwuje bo mysle ze zauwazyla  ..ale cos ja blokuje..boi sie ..rozumie ja wiel ze mna przeszla wiele rzeczy mnie dzis zawstydzaja ale czasu niecofne ,,przeprosilem i probuje naprawiac,,na razie nie wierzy ,,ale mam nadzieje ze jesli bede zachowywal sie normalnie   wroci,,niewiem?na razie sam probuje siebie ogarniac i wskoczyc w tory normalnosci,,terapia mi pomaga otworzylem sie i terapeutka widzi ze sie zmieniam i inaczej reaguje...ale nikomu tego niemowie,nieudawadniam bo po co....ciesze sie ze wszystko w miare mi sie ukladai krok po kroku do przodu..po deszczu wyjrzy slonce ,,,nie poddam sie....pozdr

cierpienie bez zony zabija od srodka... a Twojej rodziny nie zabijal powoli Twoj alkoholizm?
trzy miesiące  - jestes na samym , samiutkim początku drogi w trzeżwości. Zona dobrze Ci radzi,  musisz sie skupic na leczeniu i wytrwaniu bez picia.  A raczej sąd nie będzie chetny przyznawaniu widzenia zataczającemu sie na widzeniach z dziecmi alkoholikowi  -  więc wyjście z nalogu jest twoim priorytetem. Powodzenia !

tak, oczywiście, że to ona jest wredna, a Ty idealny. Daj spokój.
popełniłes sporo blędów, i ona pewnie parę tez, w reakcji zapewne na Twoje zachowanie. Wcale się nie dziwie, że dąży do rozwodu. Zapewne chce dzieciom zapewnić SPOKOJNY DOM bez nałogów.
Zasadniczo kobiety chca miec partnera, a nie kolejne dorosłe dziecko, ktore trzeba pilnowac czy nie chleje i drżeć, jak tylko sie w domu pojawi. To nie jest zycie dla rodziny, zycie z alkoholikiem.

No i komu jest potrzebny specjalista ? Kurcze szkoda czasu na tego typu wiecznych alkoholików: reagujesz agresją Rafał, bo wiesz że napisałam prawdę. We wmawianiu bajeczek to właśnie alkoholicy są doskonali. Na początku tematu napisałam, że żona i dzieci odejdą... tutaj nie jestem zdziwiona. Oni chcą normalnego życia, którego Ty nie jesteś w stanie Im zapewnić.
Kiedyś tutaj wielce się odgrażałeś się, iż znajdziesz Sobie nową partnerkę. Z tego nic nie wyszło? Nie znajdziesz wiesz doskonale o tym to dlaczego rzucasz słowa na wiatr? No tak... tak robią alkoholicy: odgrażają się i/lub obiecują, a i tak z niczego się nie wywiązują. Nie po to, aby coś zrobić, ale chcąc wywołać w konkretnej osobie konkretne uczucia i dać sobie powód do ataku.

Dużo gadania i agresji, zero zmian. Na mnie to nie zadziała, bo wiem jakimi chorymi mechanizmami żyjesz. To co denerwuje, że nie pozwalasz innym normalnie żyć, bo Ty nie będziesz mógł się do Nich przyssać. Gdybyś kochał to zdając sobie sprawę jakie czyste zło Im wyrządziłeś odszedłbyś jak człowiek z honorem.
Ja mam złe doświadczenia z alkoholikami, ale również dobre - z tymi naprawdę trzeźwiącymi mentalnie . Poznałam dwie drogi możliwe do obrania przez chcących wytrzeźwieć: prawdziwą i fałszywą.

Co pozostało Izie? Rozwód, później całkowite odcięcie się od Ciebie, poszukanie miłości i wreszcie prawdziwe ciepło rodzinne oraz stabilizacja zapewnione przez kogoś innego. Nie zatrzymasz dobrych zmian. Już skończyły się czasy niańczenia dorosłego mężczyzny. Ty możesz iść własną ścieżką i wreszcie dać Jej spokój, bo Ona już nie ulegnie Twoim gierkom/kłamstwom/wyobrażeniom/wybuchom agresji/szantażom emocjonalnym. Zrozum to... zrozum. Nie zachowuj się jak dziecko w markecie, gdy mocno czegoś chce, a nie może tego dostać.

Zło, które wyrządziłeś wraca do Ciebie.

czesc,chwile mnie nie bylo.u mnie ok.koncze terapie poglebiona ,zaczolem uczeszczac na mityngi,i ciesze sie kazdymi malymi sprawami...a iza..nadal nieufa i niechce wrocic.wytyka mi bledy i niechce rozmawiac..ignoruje,,dzieci jak im zaleci nieraz co dzien sa,a nieraz raz w miesiacu.,zalozylem sprawe o zmniejsz,alimentow,,1400.zarabiam ok 2600.mam 80metrowy dom do utrzymania plus opal plus zakup mebli bo iza wszystko wziela..pomagaja mi ludzie obcy z terapii i po drugiej stronie,,wspoluzaleznieni,i za to dziekuje .,bogu ze ich spotkalem,,a co dalej,,niewiem czeba sie cieszyc z tego co mamy ,i starac sie nie myslec,,o ..zonie,,,kocham ja ale nie zmusze do niczego,,kazdy ma swoj wybor i ponosi konsekwencje..przepraszam za  wczesniejsze..glupie i obrazliwe,posty..zycie  jest inne ,,ale trzeba isc do przodu bez zalamek...choc dni..zle sa.ide ku lepszemu ,,niewiem co bedzie ale wazne ze daje rade mimo tego ze mowiono ze poplyne i sie stocze...pozdr

I ja cieszę się, Rafale, że się trzymasz i powolutku wychodzisz na prostą. Widać, że coś się zmienia na lepsze i oby tak dalej.

Tylko tak dalej, Rafał, i trzymam kciuki

Pamiętasz, jak pisaliśmy Ci, że odejście jest dla Ciebie czymś najlepszym, co Iza może zrobić? Jeśli dziś sam w ten sposób myślisz, to znaczy, że wykonałeś ogromną pracę i zrobiłeś wielki krok do przodu. Tego Ci z całego serca gratuluję.

To jest kolejny sygnał świadczący o tym, że coś się w Twoim myśleniu zmienia. Robisz swoje, przestałeś innych obwiniać za swoje błędy i zaczynasz rozumieć, że to jest jedyna droga do normalności, do ewentualnego powrotu tego co było i do odbudowania zaufania Izy. Brawo i tak trzymaj!

Ona  raczej nie wruci

pola,,
brakuje mi zony i moich smerfow,,ale naipierw musze jeszcze sporo z soba zrobic by byc ojcem mezem lepszym czlowiekiem,nic na sile,wszystko ma swoj czas.
poki co ciesze sie tym co mam,i nadal poznaje siebie.pozdr wszystkich

zmiany robi się tylko dla siebie, nie ma innego solidniejszego fundamentu, później odpada pokusa warunkowania

ja konkretniejszy, co za tym idzie w jakiejś nie zewnętrznej mierze "atrakcyjniejszy" to dobro które można wnieść w relacje

jak to mówią, prawda sama się obroni, nie trzeba jej "pomagać"

witam,,,ostatnio wiele dobrego sie wydarzylo ,,zaczelismy rozm z zona chodzimy co 2 tyg na terapie malzenssko,,zaczelismy rozm szczerze o naszych problemach,oczekiwaniach,potrzebach rozwiazujemy razem problemy z dziecmi ,tlumaczymy i wspieramy je na spokoju bez nerwow,,pozwala mi na okazywanie uczucia ,,powoli,,bez pospiechu,,lecz juz czuje sie bezpieczniej ze mna i zaczyna ufac ,,,zaczynamy sluchac siebie nie przekonywac na sile ja jak niechce danedo trudnego tematu ,prosze o wyhamowanie i czas,,widzimy swoje wady i eliminujemy je powoli ,jak sie wspieramy,przytulamy paczymy,,,nigdy tak nie bylo,,sobie gleboko w oczy nie boimy sie nawzajem,,ale nie ponaglamy sie jak chodzi o sex przeprowadzke,dajemy sobie czas na ,,inne zycie,,,normalne,,wiele rozmow przemyslam nieoceniam,ale analizuje.iza zaczela prosic o male rzeczy,,leki z apteki,pomoc na cmentarzu.zrobienie obiadu w niedziele dzieciom,,bo pracowala..ciesze sie ze wszystko sie prostuje ze widze radosc w jej oczach,,,ze postrzegam jze inaczej,fainiej ..planujemy wekeend w zakopanym,ok25 lipca ,,w czasie urlopu,,mamy plany i krok po kroku je realizujemy,,lecz ja sam choc szczesliwy nie zapominam o moim problemie choc odszedl daleko jestem czuiny a zdrogiej strony spokoiny i sie nie boje zyc z nim we mnie gleboko,nieraz nie mam kasy ,fainych rzeczy ale jestem w dobrym nastroju  ot po prostu ciesze sie iza na nowo dziecmi soba troche lepszym ,chce mi sie po prostu..gdyby ktos mi pow 2 lata do tylu ze tak mozna to bym go wysmial i szydzil,,a teraz jestem dumny z tego co sam osiognolem i nie musze zmuszac ludzi by byli ze mna bo,,oni sami ciagno do mnie ,idobrze sie czuja ze mna,,choc nieraz powiem cos glupiego nie stosownego to ,pozniej mi jest glupio przed sobai zona,,ale mnie delikatnie hamuje i prosi o powage ,,nie jestem idealem,,,ale staram sie byc lepszym czlowiekiem ,a kazdy na tym korzysta od rodziny po znajomych,,,mam radosc zycia co dzien,,pozdr wszystkich