Trudny związek z perfekcjonistą - Netkobiety.pl

Od pewnego czasu jestem w szczęśliwym związku, w którym czuję się kochana. Jest tylko jeden problem. Mój facet ma naturę perfekcjonisty i przeżywa każdą rzecz, która mu nie wyjdzie. Dzisiaj np. w dobrej wierze zapytałam, jak poszło mu na egzaminie (studiuje zaocznie). Okazało się, że otworzyłam puszkę Pandory. Jest załamany tym, jak mu poszło. Ostatnio też tak mówił, a zdał na 5. On ciągle się boi, że go źle ocenię, jeśli coś mu gorzej pójdzie. Jak naprawiał auto i uszkodził sobie niechcący karoserię, to też myślał, że go uznam za nieudacznika. On wszędzie goni za perfekcją: w pracy, na studiach, w hobby, w łóżku. I jak coś nie pójdzie, to bardzo to przeżywa. Uważa, że ja jestem we wszystkim lepsza od niego, bo skończyłam studia na wydziale technicznym, on dopiero je robi. Mam ambitniejszą pracę. Widzę, że on skrywa wiele talentów, ale gubi go pogoń za perfekcją. Ciągle wyrzuca pod łóżko swoje rysunki, które moim zdaniem są dobre.  Jak mi zrobi dobrą kolację, to ubolewa nad tym, że dobrał złe wino. Wielokrotnie mu mówiłam, że dla mnie jest wspaniałym facetem i naprawdę nie będę się złościła o to, że źle doprawi zupę, uprasuje koszulę, nie dostanie 5 z egzaminu, czy coś mu nie wyjdzie w łóżku. Ale jak pojawia się problem, to albo go ukrywa do czasu, aż go rozwiąże, np. naprawi to, co wcześniej zepsuł albo mówi wprost i mówi, że jest beznadziejny, że większość moich kolegów jest lepsza od niego i pewnie go w końcu zostawię. Naprawdę go kocham i w codziennych sprawach otrzymuję od niego dużo wsparcia. Ale nie wiem, jak go uspokoić. Ten perfekcjonizm go kiedyś zniszczy. W liceum też byłam perfekcjonistką, nie spałam po nocach, bo uczyłam się intensywnie, a potem stwierdziłam, że zmarnowałam 3 lata, bo nie rozwijałam się towarzysko. Nie chcę, żeby on też tak cierpiał jak ja w liceum.