Co mam zrobić - niskie poczucie własnej wartości - Netkobiety.pl

Wiesz, czuje sie podobnie jak Ty, przez pewne doswiadczenia mam bardzo niskie poczucie wlasnej wartosci. Jednak pamietam, ze przedtem bardzo pozytywnie wplywali na mnie ludzie z mojego otoczenia, im wiecej z nimi przebywałam tym bardziej czułam sie potrzebna, tym byłam szczesliwsza. Masz na mysli pewnie rowniez kwestie wygladu i tutaj musisz pamietac o jednej podstawowej rzeczy - przede wszystkim nie mozesz sie z nikim porownywac - jaki ma sens patrzenie sie godzine w monitor i mowienie do siebie jakie ta dziewczyna na piekne nogi? Przeciez 80% zdjec tutaj to przerobki w najrozniejszych programach! Pomocnym moze byc rowniez partner- jezeli jest z Toba, to przeciez uwaza ze jestes najlepsza, nie byłby z byle kim!... i jeszcze jedno - nie mozna stale patrzec na siebie krytycznie, wiecej dystansu! Sama nauczyłam sie juz smiac z tego, ze mam np. wysokie czolo czy troszke tluszczyku gdzieniegdzie;)

Budowanie silnego poczucia własnej wartości to długotrwały proces, który należy rozpocząć od małych kroczków. Zacznij pracować nad sobą, nad własnym postrzeganiem siebie. Pamiętaj, że nie każdy musi być we wszystkim dobry, są rzeczy które wychodzą jednym lepiej, innym gorzej. Takie osoby, które postrzegamy jako "idealne", którym zazdrościmy, uważamy je za lepsze od nas, też mają swoje słabe strony. Być może to brzmi to banalnie, ale to naprawdę ważne żeby sobie to uświadomić!!! Zaakceptuj swoje dobre i złe strony. Nad złymi staraj się pracować, a dobre wyciągaj na światło dzienne i na nich się opieraj. W każdym z nas jest coś takiego. Przede wszystkim w kontaktach z innymi bądź także sobą. Nie graj, nie udawaj kogoś innego, nie bój się przyznać do błędów i słabostek. Jeśli jesteś nieśmiała i czujesz, że przeszkadza Ci to w rozmowie, spróbuj powiedzieć o tym rozmówcy, to sprawdzona metoda, która sprawia, że często łatwiej kontynuuje się taką rozmowę. Głowa do góry, wyprostuj plecy i do dzieła, bądź sobą i bądź z tego zadowolona. Jeśli nie jesteś, pracuj nad sobą, chętnie pomożemy:)

Odświeżam temat, ponieważ poszukuję pomocy... Mam ogromny problem z poczuciem własnej wartości. Mój problem ma źródło w dzieciństwie - byłam bita w szkole, wyśmiewana przez dzieci. Mimo iż jestem już dorosła (mam 25 lat) i zmieniłam środowisko niejednokrotnie, wszystko ciągnie się za mną. Wydaje mi się, że nie potrafię budować relacji z ludźmi - bardzo się staram, żeby mnie polubili, jednocześnie walczę o samą siebie, próbuję udowodnić całemu światu, że jednak coś znaczę. Efekt jest odwrotny - robię z siebie idiotkę, staję się nerwowa, nadpobudliwa, nie potrafię odnaleźć wewnętrznego spokoju, o wszystko obwiniam siebie. Wydaje mi się, że gdybym była bardziej pewna siebie, spokojna, byłoby mi łatwiej odnaleźć się w kontaktach z ludźmi. Może nie gadałabym głupot, tylko po to, by dołączyć się do rozmowy, być zauważonym, nie domagałabym się na siłę szacunku i nie dręczyła ludzi krytycznymi uwagami, tylko po to, żeby poczuć się lepiej. Byłabym bardziej wyrozumiała, byłabym lepszym człowiekiem.
W sieci jest wiele ogólnych rad, jak sobie radzić, ale nie potrafię ich zastosować. Czy mogłabym prosić o pomoc? Kilka wskazówek, konkretnych, do stosowania na co dzień... Będę bardzo wdzięczna.

Obawiam się, że nie.
Nie stać mnie na psychologa, a z tymi z Kasy Chorych w moim mieście koleżanki nie miały dobrych wspomnień...

Może powinnaś po prostu polubić siebie? Nie warto wiecznie od siebie tylko wymagać, nie dawać sobie w ogóle spokoju

Wiecie ja też mam taki problem.Czuję się brzydka,nudna,myślę,że wszyscy mają mnie gdzieś.Nie mam przyjaciół,nie mam z kim pogadać.Koleżanki i znajomi przypominają sobie o mnie jak czegoś potrzebują a jak już to dostaną to potrafią się nie odzywać miesiąc i dłużej.Zawsze byłam nieśmiała i uważam,że jestem gorsza od innych.Trochę ciężko tak żyć.

Moim zdaniem nie ma jednej dobrej recepty na to jak siebie zaakceptowac i byc z siebie zadowolonym.
Sama cały czas mam z tym problem.Ale staram sie to przezwyciężyc przez przełamywanie swoich słabosci,barier i staram sie realizowac np przez zrobienie prawa jazdy,kupienie auta(to dało mi poważna dawke pewnosci siebie),no i rozwijanie pasji...
To tyle ile moge na ten temat powiedziec.
Mimo wszystko trzymam za was kciuki zeby wam sie udało

uczucie niepewności i niska samoocena leżą często w naturze danego człowieka.
Ja mam tak przez całe moje życie. jedni mi mówią, że jestem mądra, atrakcyjna, dobrze pracuje, świetnie ze mną spędzać czas. a ja tam zupełnie myslę co innego. i dołuje mnie byle drobnostka, którą źle wykonam.
by takie poczucie stłamsić w sobie trzeba nad sobą dużo pracować. Potrzeba dużo pozytywnej energii i optymizm. tak słyszałam.

Przepraszam za wcześnie nacisnąłem

Ostatanio wyczytałam trafny monolog Junga..."Zanim zauważysz,ze jesteś niepewny siebie,masz depresję,cierpisz na poczucie niskiej wartośći zobacz czy w  Twoim środowisku nie ma chamów i idiotów"mnie więcej .Też uchodziłam za osobę nie pewną siebie,los sprawił,ze po dłuższym czasie równiez trafołąm na okolicznosci ,które sprawiły ze znowu sie w sobie zamknęłam..straciłam pracę,w drugiej nie mogłam sie utrzymać,itp...natomiast,duza rolę w moim przypadku odegrałą rodzina,matka,ojuciec,babcia strasznie nerwowa i absorbująca kobieta. Wydaje mi sie ,ze w takim przypadu powinnaś analizowac zachowanie sowje mamtki np bo one maja największy wpływ na to co sie z nami dzieje w dzieciństwie,my mamy znikomy wpływ....odtrutką jest prztpatrywanie sie takiej personie , a szczególnie "no tu,musiesz miec mniej wiecej mała ogłąde w kontaktach"jacy oni są naprawde,jaka jest ich INTENCJA czego sie boją tak naprawdę, to ze ludzie sobie nie radza  wżyciu a sa niby silni psychicznie,myśla ze moga kazdego owinąć sobie wokół palaca,a problebem staje sie brak  wytyczania przez nich celów życiowych i ich osiągnięcie .ludzie silni psychicznie raczej nie lubią samotnośći potrzebuja towarzystwa..wogóle podział na silnych isłabych psychicznie nie powinien wystepowac...bo w moim mniemaniu to brzmiMAMA MNIE BARDZIEJ KOCHAŁA I AKCEPTOWAŁA ,A PO TOBIE WI8DZAĆ ZE MATKA CIE NIE KOCHAŁA...z noramla osobą o wysokim poczuciu własnej wartośći czujemy sie bardzo dobrze,nie jeżdzi n tkzw półkole<tą drugą my mamy spełniać>,ale jest tożasamością,całością nie potrzebuje zwolenników ,silny psychicznie podawazy Twój autorytet tym ,ze widzi Twoje kompleksy związane z wychowaniem,ale dużo nie rozumie i życie dla niego jest jak konstrukcja cepa ale tylko wtedy kiedy musi cos komus udowodnic......Takze przypatrsz sie koniecznie wadom osoby którą uwazaz za autorytet,np swojej matki pewnie była,jest pómozgowcem tak jak moja,i nie brała na siebie odpowiedzialności :za swoje słowa i czyny,a także nie umiała rozwiązywać problemów tylko wskazywała na innych.....to takie koło ,spróbuj wypisac wartości jakie się lda Ciebie licza,i zawsze bądź sobą.........Patrz i spróbuj skontktać sie  z osobą wartościowa,zauważysz ze przy niej nie musisz sie zmieniac ,ze jestes idealan jaka jestes ,idiota sprawia ze czujesz sie gorszym,i postepuj tak,jakbys chciała byc sama traktowana w przyszłośći to napełni Cie nową energią a zła zniweluje,Życzę  licznych kontaktów które cie dopełnią i wzbogacą:)wyjdź do ludzi

Wiem co czujesz

Ja też mam niskie poczucie własnej wartości.Próbuję z tym walczyć,ale nie jest to proste zwłaszcza po tylu latach wiary w to

Kiedyś nawet postanowiłam schudnąć(chociaż nie byłam gruba) i myślałam że to mi choć trochę pomoże,ale się myliłam.Teraz jestem chuda i chwilami nie mogę na siebie patrzeć,a wtedy uważałam że byłam gruba.Poza tym mam problemy w nawiązywaniu nowych kontaktów nie ważne czy to chłopak czy dziewczyna.Stresuję się wtedy wszystkim,a najbardziej tym o czym będę z daną osobą rozmawiała,czy znajdę wspólny temat itd

Np. ostatnio poznałam przez internet chłopaka.Miło się piszę.Jesteśmy w tym samym wieku a wydaje mi się że jesteśmy zupełnie różni.Sposób w jaki formułuje zdania jak pisze,jest jakby nie z tej epoki.Wydaje się taki mądry i oczytany.A ja jestem prostym człowiekiem,nie rozumiem niektórych słów które pisze itd.Chciałabym się z nim spotkać,ale strasznie się boję.Bo nie wiem o czym będę z nim rozmawiałą,czy znajdziemy wspólny temat i czy nie wyjdę przy nim na idiotkę
Wiem że jak nie spróbuję i się nie spotkam to nasz kontakt się urwie i nie będzie mu się chciało wiecznie pisac maili.Bo już nie raz tak zwlekałam i faceci dawali sobie spokój.
Ale mój strach jest tak silny że nie mogę się przełamać

Ja kiedyś miałam niskie poczucie własnej wartości, kiedyś pewien ktoś to nawet mnie nie znał powiedział " Jesteś fatalna, nie powinnaś chodzić po ziemi".. Jako 16 latka przejęłam się tym niemiłosiernie, ale z natury mam silną osobowość i nie dałam się zmanipulować człowiekowi który guzik o mnie wie.
Moją metodą na pokonanie braku wartości było to , iż pewnego dnia wstałam spojrzałam w lustro i powiedziałam " Aga jesteś wyjątkowa nie ma drugiej takiej jak Ty, żyj i się uśmiechaj" , i od tej pory wszystko przeszło.. Nie przejmuję się komentarzami ludzi, nie zwracam na to uwagi , ważne jest żeby pokochać samą siebie. Dziś mając 22 lata dorosłam do wielu spraw, pewnie wyładniałam bo rzeczwyiście jak byłam mniejsza to cudo natury ze mnie nie było Dziś uznaję ze nie jest tak ze mną źle. Cieszę się , że jestem zdrowa i niczego mi nie brakuje.
Kluczem do wszystkie jest hasło POKOCHAJ SAMĄ SIEBIE. Pamiętajcie wszystko rozgrywa się w naszym mózgu, same musimy wyznaczyć sobie drogę którą chcemy podążać. I Albo wybieramy drogę ciągłego zadręczania się "jaka to ja beznadziejna jestem", albo bierzemy się w garść i idziemy z podniesioną głową. Nie oglądajcie się za siebie idźcie do przodu .

Niech ktoś mi odpisze.

Dlaczego uważasz, że wszyscy męzczyzni wolą blondynki? Ja znam wielu facetów, którym podobają się brunetki. Denerwuje mnie takie stereotypowe myślenie.
Co do tematu, ja też mam niskie poczucie wartości. Czuję się ładna, wszyscy mi to mówią, ale miałam trudne dzieciństwo (byłam bita w domu, wyśmiewana w szkole itp.) i ciężko mi uwierzyć w siebie. Czuję się niepotrzebna nikomu, ciężko mi nawiązać jakąkolwiek relacje, jestem nieśmiała. Trudno "wbić się" do grupy gdy jest się cichym i nieśmiałym, jednym słowem inni nie potrzebują i nie chcą mnie i mojego towarzystwa ( takie mam wrażenie) . Myślę, że to ze mną jest coś nie tak czasem, czuję się odizolowana. Dziewczyny z góry mnie nie lubią. I co mam zrobić?

Poczucie wartości polega na tym, że znasz siebie. I to jest chyba najtrudniejsze :I

Czy znasz swój temperament (jego mocne i słabsze strony), znasz swoje schematy myślowe, wzorce zachowań te, które Cię wspierają i te które nie są dla Ciebie najlepsze. Potrafisz rozpoznać i docenić swoje mocne strony, a także zaakceptować swoje wady i słabości. Potrafisz odróżnić głos ego, od lęków podświadomości i tego co płynie z intuicji.

Poczucie wartości to także rozumienie, że o Twojej wartości nie decydują osiągnięcia, ani żadne zewnętrzne atrybuty (wygląd, finanse, materialne przedmioty)

Co ważne, poczucie wartości to realistyczne oczekiwania względem siebie, ale też względem otoczenia – to jeden z często pomijanych aspektów przy tym zagadnieniu. 

Korzenie poczucia wartości powstają we wczesnym okresie naszego życia, ale już samoocena niekoniecznie jest stała w czasie. Może zmieniać się przez całe życie w zależności od różnych doświadczeń.

Gdzie jest więc to właściwe poczucie wartości, to do którego powinniśmy dążyć? Jest po środku, pomiędzy dwoma skrajnymi postawami: skrajną arogancją (jestem lepszy niż inni) oraz skrajną pokorą (jestem gorsza niż inni).