Po ślubie nazwisko zostawić, przyjąć męża, czy mieć oba? - Netkobiety.pl

Nie widzę problemu zostania przy swoim nazwisku. I co z tego, że dzieci będą miały nazwisko ojca. To już nie te czasy gdzie każdy kto zauważy taka różnice będzie myśleć o tym, że dzieci są nieślubne. Nie jest najważniejsze to co ludzie sobie pomyślą o tym jakie naziwsko wybierzesz. Ważne jest to czego Ty tak naprawdę chcesz. Odłóż na bok wszelkie wymagania otoczenia lub jego potęcjalne reakcje i zastanów się do której opcji sama się skłaniasz.
A jak z narzeczonym? Niektórzy faceci zostanie kobiety przy swoim nazwisku bądź nazwisko dwuczłonowe odbierają jako godzenie w ich męskość.

Ja bym zostawila swoje, bo tez jest krotkie i w miare 'anglojezyczne' (mieszkam w Kanadzie), wiec super ulatwienie. A po drugie jest bardzo rzadkie.
A co do dzieci, to wiele par jest takich ze sa inne nazwiska i w dziesiejszych czasach to chyba juz nikt sie krzywo nie powinien patrzec.

Większość znanych mi kobiet przyjmuje nazwisko po mężu. Z podwójnym spotkałam się u adwokatek i lekarek oraz u dziewczyn, które mają dziecko z pierwszego małżeństwa noszące nazwisko ojca.
Wychodząc za mąż pierwszy raz wzięłam nazwisko eks. Bardzo mi się ono nie podobało, nie pasowało do imienia, no i było strasznie pospolite. Nie mogłam się przyzwyczaić i w sytuacjach oficjalnych podawałam panieńskie. Rozwiodłam się dość szybko i pierwszym dniu po uprawomocnieniu się wyroku poleciałam zmieniać. Kiedy będę wychodzić drugi raz za mąż będę mieć podwójne nazwisko. Moje jest krótkie, obcojęzyczne, sprawiające dużo problemów podczas jego podawania, trzeba literować, a i tak 50% osób zapisze źle. Ale jest moje, moich przodków, świadczy o moim pochodzeniu, historii rodziny i jest bardzo oryginalne, przynajmniej w tym kraju. Nazwisko partnera jest również krótkie, odrzeczownikowe, ale nie jest to nazwa własna. Nie gryzą się, o dziwo oba do siebie pasują, oba dźwięczne, każde w inny sposób. Oczywiście partner chce, żebym przyjęła wyłącznie jego nazwisko, ale nie ma opcji, albo oba albo zostawiam wyłącznie moje.

A później, w co trzecim przypadku, powrót do panieńskiego nazwiska Nie polecam, załatwianie wszystkiego od początku.

Przeciez dziecko moze miec oba nazwiska i po problemie.

Ja planuję mieć dwa, ale głównie dlatego, że moje jest króciutkie (4 litery, tak samo jak imię ), a przyszłego męża długie (9 liter) i w sumie do siebie pasują Zostać tylko przy swoim nie zamierzam, ewentualnie może się skuszę tylko na Jego, ale wyszłoby z tego dość popularne połączenie, bo i moje imię, i Jego nazwisko są dość pospolite.

Ja jestem dość staroświecka, przejęłam nazwisko po mężu. Absolutnie mi to nie przeszkadza, nie odczytuję tego w kategoriach "poddania" czy uległości, jak Olinka nawet się nad tym nie zastanawiałam.

Ja mam podwójne w tym jedno obcojęzyczne.