jestem nieśmiała - Netkobiety.pl

Witaj netkki, nie myśl tak ,że jesteś nieciekawa i ,że kto by się miał tobą zainteresować ! To złe nastawienie ! Nieśmiałość nie powinna Cię tak ograniczać, bo przecież przez nią nic nie będziesz mieć z tego życia. Nasz umysł podświadomy to potężne narzędzie, które może nam pomóc przezwyciężać wszelkie blokady - bo dla mnie nieśmiałość to taka blokada w myśleniu  o sobie trochę. Ale jak ciągle mu powtarzasz " jestem nieśmiała" to w końcu może w to uwierzyć !Nie ma dwóch osób nieśmiałych dokładnie w taki sam sposób. Dla jednych największym problemem jest mówienie do drugiej osoby, dla innej publiczne przemawiania, dla jeszcze innej stres. Dlatego zanim weźmiesz się za walkę z Twoją nieśmiałością, warto dokładnie uzmysłowić sobie, co dokładnie składa się na nią. W jakich sytuacjach jesteś nieśmiała najczęściej i w myślach oswajać te sytuacje. NIEŚMIAŁOŚĆ nie jest wrodzona! Jestem pewna, ze nieśmiałość można w sobie przełamać i  pokonać!

Nie potrafię sobie poradzić z nieśmiałością przed obcymi. Nie potrafię nawiązywać nowych znajomości, a każde wyjście z domu i załatwienie jakichś spraw np. na uczelni czy nawet przy głupiej ladzie w sklepie ( np. kiedy sprzedwczyni mi wsciska coś do wybranego ciucha to zamiast odmówić kupuję dla świętego spokoju ) sprawia mi duży problem. Zdaje sobie sprawę, że nieśmiałość mnie ogranicza i staram się z tym walczyć na co dzień . Ale nie zawsze mi to wychodzi. Mam też problem w rozmowie ze ?znajomymi? z uczelni, których zbyt dobrze nie znam.Boję się  cokolwiek powiedzieć, żeby nie pomyśleli że mówię jakieś głupoty więc często nie zabieram głosu. Po prostu wydaje mi się ,że nie mam nic ciekawego do powiedzenia ?  Natomiast w rozmowach z osobami które sa mi  bliskie ? szczególnie z moją mamą i bratem - jestem bardzo otwarta i nie mam już takich obaw i ograniczeń.  Jak zwalczyć nieśmiałość ?

Cześć.Mam 15 lat i jestem z obcego kraju.Przyechalam do polski 5 lat temu. W moim karaju i w mojej szkole bylam pewan siebie bardzo lubiana.mialam wielu przyjaciol itd. Jak przyjechalam do polski maialm 10 lat wszystko sie zmienilo.Przyszlam do nowej klasy i probowalam sie zakolegowac z lubianymi dziewczynami w klasie ale nie jestem typem czlowieka ktory sie narzuca wiec zrezygnowalam.Zakolegowalam sie z malo lubiana dziewczyna ale bylysmy odosobnione od klasy:( a pozatym jej wcale nie lubilam tylko nie chcilam byc sama. Potem sie przeprowadzilm do innego miasta ale w polsce i znow nowa klasa. tam w prawdzie siedzialam sama w lawce ale mialam z kim pogadac itp. Najlepiej bylo w gimnazjum..Zaliczalam sie do grupy 4 najbardziej lubianych dziewczyn..Bylo cudnownie mialam swoj kacik znajomych i mialam zawsze oparcie w nich.A teraz jestem w szkole sredniej z kolezanka ktora nie zdal raz.Lubie ja. Ale ona jest inna niz moje kolezanki z gimnazjum. Czesto mnie zostawia dla kolezanki z ktora nie zdala ucieka z nia z lekcji a ja jestem jak na doczepke ciagle do kogos sie doczepiam. wprawdzie nie siedze sama ale nie czuje tego czegos jak w gimnazjum ze jestem lubiana. zle mi z tym i to bardzo. nawet juz mi do szkoly nie chce sie chodzic;/....ale jestem niesmaial zeby to komus powoiedziec. np mamie albo kolezanka z gimnazjum:( Pewnie dla tego wygaduje sie na forum.co mam robic:(?????

Witaj Riya

Rozumiem, że może Ci być ciężko w odnalezieniu się w grupie, wiele razy się przeprowadzałaś co nie ułatwiało sprawy. Trudno jest wejść zupełnie obcej osobie w nowe towarzystwo, szczególnie w wieku dorastania. Daj sobie spokojnie czas na zawarcie znajomości, pomyśl nad swoimi pozytywnymi cechami, które mogą się podobać twoim rówieśnikom (jestem pewna, że po zastanowieniu odnajdziesz ich całą masę). Bądź dla ludzi serdeczna i miła, to przyciągnie ich do Ciebie. Proponuję także abyś wybrała osoby, z którymi chcialabyś się zaprzyjaźnić i przy okazji zaproponowała wspólne wyjście do kina albo odrabianie lekcji.  Wiele zależy od Twojego zachowania i inicjatywy, jeżeli będziesz miała negatywne nastawienie do ludzi, oni będą to wyczuwać co nie polepszy sytuacji. Każdy dzień jest szansą na to by usmiechnąć się do drugiej osoby, lub porozmawiać z nią o czymś interesującym i zawrzeć nowe znajomości. Nie poddawaj się przy byle okazji tylko krocz pewnie do przodu pamiętając o swojej wartości i zaletach trzymam kciuki za Ciebie pozdrawiam

Słuchajcie chciałabym sie zakolegowac z takimi 3 dziewczynami ze szkoły . Ale nie wiem jak mozna sprawdzic czy one tez chca? jestem bardzo wstydliwa ! Kiedy jestem w ich towarzystwie nie wiem co mowic mozecie mi doradzic troszke

Talania, powinnas znaleźć jakiś wspólny temat, który Was łączy. Takich rzeczy może być wiele: moda, uroda, pasje, muzyka itd. Jak już znajdziecie punkt zaczepienia to dalej koleżeństwo jakos potoczy się  naturalnym torem. Głowa do góry, pokonaj wstyd!

No tak- wspólne zainteresowania- ale najpierw zastanów się czy na pewno warto się z nimi kolegować. Ja uważam że lepiej trzymać się z kimś wartościowym, kto Cię doceni niż z jakimiś grupami co sa na topie i ciągle trzeba im udowadniać swoją wartość. Ale jeśli uważasz, że te osoby są tego warte i bardzo tego chcesz- po prostu przebywaj z nimi jak najwięcej, posłuchaj o czym mówią i staraj się z nimi o tym rozmawiać (możesz poczytać w domu na te tematy)

w zasadzie to ja jestem też nieśmiały... nie wiem jak najlepiej poderwać dziewczynę skutecznie - znaczy, by sie kleiła do mnie i miała poczucie bezpieczeństwa... rozumiecie?

a gdy ona się otworzy trochę więcej, to już moja nieśmiałość jest przestrasznaaa - ściskam kolana, trzęsą mi się ręce, w oczach mam piach... plotę bzdury...

powiedzcie dziewczyny, jak z tym walczyć?
co wtedy do niej mówić w ogóle...

Hehehe... Danusiu, mówic i pisać jest im bardzo łatwo, uwierz mi, papier i monitor przyjmie wszystko. Ale jak dochodzi co do czego, to często strach przed nieznanym paraliżuje ich na maksa i wolą zrezygnować niż dać się ponieśc fali.

Ja też jestem nieśmiała! Chodź muszę przyznać, że z czasem trochę się z tego "wyrosłam". W sumie to zauważyłam, że ta nieśmiałość zaczęła mi przechodzić... niedawno.. bo w zasadzie w momencie pójścia na studia... i jako, że te studia są w systemie zaocznym... to przecież nie będę siedzieć w domu... poszłam do pracy. Na początku muszę przyznać było mi bardzo ciężko, tyle obcych osób i na dodatek wszyscy starsi, mało było osób w moim wieku. No ale po jakimś czasie zaczęłam się przełamywać, uśmiechać się do ludzi, naprawdę uśmiech pomaga! Oczywiście nie mogę teraz powiedzieć, że całkowicie pozbyłam się nieśmiałości. Po prostu teraz staram się o niej nie myśleć ;-)

Witam!!! Ja też jestem nieśmiałą osobą i bardzo mnie to denerwuje na początku gdy kogoś poznam to jakoś mi się udaje rozmowa ale póżniej to nie mam tematu i peszy mnie cisza a gdy juz cos powiem to pózniej myślę ale głupstwo palnęłam i wole się nie odzywać, chciała bym chodzic na imprezy nie siedziec w domu ale ja nie potrafię rozmawiać z ludzmi.  Pozdrawiam!!!

Jakbym widziała siebie. W domu potrafię sie drzeć, za to przy ludziach mój głos staje sie często ledwo słyszalny. Wielu spraw nie potrafię załatwić, wstyd przyznać ale nieraz prosze swoją matke by gdzieś tam zadzwoniła -zarejestrowała mnie do lekarza itp itd.
nettki, Twoja jak to mówisz szarość dotyczy wyglądu czy zachowania? bo jeśli wyglądu to w sumie można to łatwo zmienić. Mówisz że znasz pare osób na uczelni. Rozmawiasz z nimi?  jeśli tak to tą osobe z którą jesteś z nich najbliżej sprubuj zagadać o jakieś wyjscie,zaproponować choćby na początek wypad na piwo czy pizze

Ja cię doskonale rozumiem też mam ten sam problem.Też nie potrafie poradzić sobie z nieśmiałością