Kobieta Bluszcz - Netkobiety.pl

Myślę że ta kobieta to "szczwana bestia"...ona Cię wykorzystuje. Chcesz tkwić w tym związku dalej? Przecież ona non stop cię kontroluje, a sama nie robi nic by utrzymać ten związek. Jeśli ludzie sobie ufają i się kochają, piątkowe spotkanie z kolegami na piwie nie jest zbrodnią. To że czlowiek jest w zwiazku nie oznacza ze ma być niewolnikiem i ma wyrzec sie swoich przyjaciol

A po drugie- kobieta to też człowiek i jeśli nie odczuwa pociągu seksualnego to coś jest nie tak. Chyba ze ten brak seksu traktuje jako kare dla cb za to ze spotykasz sie z kolegami.... aczkolwiek to strasznie dziecinne podejscie.

Decyzja nalezy do Ciebie, ale wydaje mi się ze bardzo meczysz sie w tym zwiazku.

Jestem z nia bo ja Kocham, ale niestety zaczynam dostrzegac jak nasz zwiazek wyglada. Jestem zamalo stanowczy, nandodatek ona zapadla na refluks gardlowo krtaniowy i raz podczas klotni wykrzyczala mi ze to przezemnie i ze mi nigdy tego nie zapomni. Chodzilem nawet do psycholoszki, a ona stwierdzila ze Moja ma DDA wywnioskowala to z moich opowiesci. Mecze sie i z nia z bez niej. Sam nie wiem co robic. Dodatkowo strach przed samotnoscia tez mnie powstrzymuje przed pojdeciem ostatecznej decyzji. Kiedys jedna z moich kolezanek powiedziala mi ze jestem dobrym kadydatem na meza, wiec nie mam co sie przejmowac ze odnajde kobiete z ktora bede mogl byc szczesliwy. Jednakze wciaz tkwie w impasie

Znalazła sobie wygodne miejsce, gdzie nie musi nic robić i wszystko jest po jej myśli Uciekaj, uciekaj bo ona się nie zmieni.

Rzeczywiście, adekwatny tytuł "kobieta bluszcz", na prawdę czytając twój post ma się wrażenie, że jesteś dobrym, rozumnym facetem, w którym można znaleźć oparcie, choć pewnie i swoja za uszami masz ( jak z resztą każdy z nas). Związek to przecież partnerstwo, a w waszym wypadku tego nie ma. Moim zdaniem, jeżeli ją kochasz to porozmawiaj z nią, niech wie co ci leży na sercu, ona nie może cały czas strugać księżniczki, bo ją nie jest. Jeżeli nic się nie zmieni, chyba nie warto trwać w tym układzie ( bo w obecnym stanie nie można tego nazwać związkiem). Poza tym bedąc w związku, też trzeba mieć  trochę prywatności, nie warto zrywać przyjaźni, bo co jest złego w wyjściu z kolegami na piwo, czy z koleżankami na zakupy. To wręcz sprzyja "zdrowiu psychicznemu"

Myślę też, że lepiej być samemu, niż z nieodpowiednią osobą. Samotność nie jest taka zła, uczy pokory i tego, że żyjemy też dla siebie, a nasza połówka jest dopełnieniem naszego życia, a nie jedynym sensem.

Sami sobie wybieramy takie zycie, związki. Widocznie wypełniają nam (im) jakieś potrzeby. Jak chcą tak mają. Nikogo nie żałuje, ale jeśli prosi o pomoc to pomóc wypada. To nie los kieruje nami, czy naszymi uczuciami. Wszystko jest w nas.

No nie zgodze się, bo dla mnie wszystko jest zaplanowane... Nie wiemy dokładnie kogo spotkamy, jak bedzie miał na imie, ze sie zakochamy, ale to my kierujemy tym wszystkim. To my kierujemy tymi słodkimi myślami, bo kogoś dopuszczamy do siebie, chcemy więcej, pociąga nas to uczucie. Nie drugi człowiek, tylko to co sie "dzieje". Nie widzimy czegoś, bo się mało znamy, bo złe zachowania usprawiedliwiamy, by dalej "to coś" czuć. Pozniej sie przyzwyczajamy i wychodzi cały brud, ale jesli dalej chcemy to coś czuć, to będziemy idealizować. Tak to działa.

Toksyczny zwiazek daje objawy od początku, ale najczesciej albo ich nie zauważamy, albo uważamy to za normalne (np schemat rodzinny, lub kiedys w ten sam sposob sie zakochalismy).

Miałem do czynienia z czyms takim i widziałem naprawde POWAŻNE sygnały o tym, że dziewczyna jest bardzo niestabilna, nieodpowiedzialna, angażuje sie zbyt mocno, idealizuje, "leczy się" miłością, nie potrafi podejmować w ogóle decyzji, a także przyciąga ją zło itd A ja co? Dałem jej szansę mimo to. I tak jak przeanalizowałem sobie kilka innych relacji to wyszło to samo. Po prostu pewne cechy juz na start powinny odepchnąć i to też pewna naiwność - a dam jej szanse, zmieni się bo tak słodko mowi, a przeciez fajnie by było się zakochać. No i się stało.
Teraz gdy widze takie cechy (a widze je nagminnie - widocznie takie kobiety przyciagam, moja wina) to nie traktuje ich powaznie. Luzna sprawa.

Ale opisujesz to jakby to była jedyna jego "zła" cecha. Wolałabyś by gniew wyrzucał ostrymi słowami? Skądś ten gniew musiał być - te kłótnie i tak by były. Za bardzo chyba się skupiasz na tej jednej cesze. Ideał, który nie mówił to co złe, wszystko było tak w porządku. Może za idealnie, co?

to był akurat tylko przykład tego, że da się przeoczyć pewnie cechy toksycznie, nie napisałam tego żeby analizowac teraz mój związek bo to ani nie mój wątek, ani w sumie nie ma co już nad tym moim rozstaniem główkować.
tylko chcę ci uświadomić, że to że ty od razu dostrzegłeś objawy patologii to nie znaczy, że to jest reguła.
siedzę ostatnio mocno w tym temacie, czasem ludzie wchodzą w związki powiedzmy "zdrowo" nastawieni, ale związek i relacja z drugą osobą dopiero WYZWALA w nich najczarniejsze cechy charakteru (dowodem na to jest to, że ktoś może być twoim super kumplem, doskonałym wspólpracownikiem czy szefem, a w domu terroryzuje rodzinę). Oczywiście, ci ludzie mieli problemy od początku, ale tkwiły one głęboko,czasem nieuświadomione, albo wyparte. moglo je wyzwolić dopiero np wspólne zamieszkanie, urodzenie dziecka. I gwarantuję ci- NIE POZNASZ. Lubię cię thepass, ale proszę nie myśl, że znalazłeś klucz do rozwiązania takich problemów tylko poprzez obserwację zachowań drugiej osoby i odczytywanie "pierwszych sygnałów". Gdyby to było takie proste, to inteligentni ludzie by nie tkwili w takich związakach bo szybko by się połapali. ja mam swoją metodę mianowicie:  nie da się przewidzieć czy twój następny partner będzie toksykiem. wejdz w związek, nie można się tego bać, daj szansę szczęsciu. jedna rzecz: naucz się zrywać. zawsze, zawsze, zawsze trzeba potrafić odejść. nawet jak okolicznosci nie sprzyjają, a twoje poczucie własnej wartości nie istnieje. trzeba nie bać się zerwać. czy to z toksycznym przyjacielem, partnerem czy rodziną.

"Tylko akurat bez tej świadomości co jest czym jest o wiele trudniej rozpoznać szybko i zareagować na uciążliwe zachowanie, które może zabić relację."
dokładnie, doskonałym tego przykładem jest autor wątku.
ma całą listę zachowań dziewczyny. dla mnie to jest oczywiste co powinno teraz nastąpić, bo ja już wiem "z czym to się je".
nie dla wszystkich to jest takie klarowne i oczywiste.

Mielismy dzisiaj klotnie, w ktorej powiedzialem ze nie wiem po co z nia jestem. Po czym trzasnela drzwiami samochodu i wybiegla. Po przyjsciu do domu zastalem ja jak sie pakowala ale wiedzialem ze to tylko udawane pakowanie wiec sie nie przejalem, tzn przejalem sie ale udalem ze to juz mnie nie rusza, zaczela rozmawiac ze mna, po czym doszlo do wymiany zarzutow, ku mojemu zdziwieniu powtarzala niemalze slowo w slowo to co ja mowielm. Wszystko odracala kota ogonem. Po jakies 3 godzinach niby doszlismy do jakiegos porozumienia, lecz nie na dlugo. Zrobilismy sobie bardzo pozny obiad. Usiadlem na miejsce na ktorym zazwyczaj siada i od tego kolejna awantura sie zaczela. Celowo nie ustapilem i powiedzialem ze juz siedze wiec nich tam usiadzie to zaczela sie wyklocac i mowic ze sprawdzam ja, ze ona sobie tak nie pozowoli. Ze nie mam prawa jej sprawdzac, ze wymuszam na niej zmiane miejsca. o.0 czy miejsce przy stole ma az tak kolosalne znaczenie? Bo troche sie zdziwilem ta reakcja na glupie miejsce przy stole.

Powiem tak...nic nie zmienisz sam. To choroba. Będzie się pogłębiać i zacznie się rzucanie przedmiotami, wyzwiska, śledzenie, wywalanie ubrań, afery i rękoczyny. Później zaczniesz pic, albo popadniesz w depresje a ona stanie się "ofiarą" przemocy. Znam to z doświadczenia zawodowego, i wierz mi, że się nie mylę. Wzbudza poczucie winy, czuje sie odrzucona, sponiewierana, zmęczona, maltretowana, oszukana i robi się coraz bardziej nerwowa.Drobne rzeczy wywołują aferę o której nawet byś nie pomyślał. Analizuje każde Twoje słowo, wie co chciałeś powiedzieć, co pomyślałeś, wie to lepiej od Ciebie. Zmykajcie do specjalisty albo uciekaj, przykro mi, ale to jedyne wyjścia jeśli chcesz żyć "normalnie".Pomoc terapeuty jest niezbędna. To nie jest kobieta która super się ustawiła i tak jej wygodnie, to zaburzenia, zbyt niskie poczucie własnej wartości.Nie pozwól wyładowywać na sobie frustracji.Jeśli ja kochasz to pomóż jej, bo sama nie da sobie rady, nie dostrzega tego, ze potrzebuje pomocy.

Ona Cię nie akceptuje. Robi wszytko byś tańczył jak ona zagra. Pewnie Cię kocha, ale zdaje się, że ma całkowity problem z sobą i akceptacją Ciebie takim jakim jesteś. Ty się nie poddajesz jej działaniom, więc szaleje. Nie wiem czy jest na to jakaś rada. Najgorsze, że poprawa jest na chwilę-jak piszesz, a potem znów to samo. Może powinieneś dać jej się wyprowadzić, wtedy by oprzytomniała.

Jeżeli będziesz to dalej ciagnac to wydaje mi się ze ktoś w końcu nie wytrzyma. Musi się cos zacząć zmieniac ona nie uważa ze jest z nia cos nie tak, i nie chce się leczyc? to ty niedługo nie wytrzymasz bo to takie znęcanie psychiczne, Musi isc do psychologa zapisac się na jakies zajecia, cos musi się zmienić a jeżeli nadal nie będzie chciała będzie ciagnac to bledne kolo nerwowe to radziłabym skonczyc ten związek. I dlaczego ty się zapisales do takiej grupy? masz problemy z przemocą? bo czytając od początku to wlasnie ty wydajesz się takim stabilnym zrównoważonym mezczyzną i raczej to ona powinna gdzies pojsc.

Ona pochodzi z rodziny wg mnie Patologicznej. Rodzice ciagle sie kloca wyzywaja, dra sie na siebie, Ojciec obraza Matke i wyzywa dzieci, jak byla mala to byla bita przez rodzicow bez powodu. Jej starsza o 6 lat siostra jawnie jej nienawidzi umie jej wypominac to ze jak byla mala to musiala sie nia opiekowac. Opowiadala jak ojciec wpadal w szal to z mama uciekaly z domu, a brat chowal sie w szafie po to by pozniej drzwi otworzyc. Dlatego staram sie jej pomoc. Wiem ze jest jej ciezko, ze nie wyniosla z domu wzorcow zachowan i nieswiadomie powiela je teraz. Nieraz mi plakala ze chce sie wyprowadzic ze nie moze sie doczekac az uwolni sie z tego koszmaru. Niestety wprowadzila ten element do naszego domu. Mysle ze to niesiwadomie robi. Jest tak jak ktos napisal wyzej, mysli ze ma racje i ze ja sie myle i jestem winny. Niestety widze podobienstwo do zachowania jej rodzicow. Zachowuja sie jak Paniska obrazaja sie o byle gowno i ciagle darcie japy. Kuriozalna sytuacja byl u nas w zeszlym tygodniu bo jej rodzice przyjechali na tydzien, nigdzie nie chceli wychodzic bo im w domu dobrze, tlumaczyli ze sa domatorami, ale jak wracalem z pracy to musialem wysluchiwac ze im sie nudzi i chca wracac bo tu beznadziejnie. Pozniej "Tesciu" jak to on  nie chcial wyjsc z domu bo zawsze trzeba go blagac i prosic, ja powiedzialem ze jak nie chce to niech zostanie, a my sobie pojdziemy to nagla obraza na mnie ze jak tak moge mowic. W koncu Panicz po dobrcyh 15 minutach Tesciowej z corka sie zgodzil wyjsc, na co tesciowa focha strzelila usiadla i powiedziala ze nigdzie nie idze. I tak wkolko z nimi jest. Moja mowi mi ze widzi to ich zle zachowanie przeprasza za nich, ale co z tego ze w chwili klotni zachowuje sie dokladnie tak samo. Ze wzgledu na to co przeszla w zyciu myslalem ze bedzie bardzie doceniac spokoj i stabilizacje. Jednak mam wrazenie ze jej przeszlosc nie pozwoli nam zbudowac trwalych relacji.

Niestety zapisalem sie bo przestalem nad nerwai panowac, dwa razy doszlo do tego ze ja chwycilem mocno i szarpnalem. Dlatego poszukalem takich zajec.

Mysle ze ona wciaz walczy o ich milosc, Mamy Taty i Siostry, jednak wiem ze do tego nie dojdzie. raz byla sytuacja ze jej siostra obrazila sie na nia za to ze w dniu swojej obrony moja nie odebrala od niej telefonu, po czym cala rodzine nakrecala przeciwko mojej, matka jej sie na nia wydarla jak mogla itp. Pozniej siostra ja obarczala wina ze to z jej powodu nie zlozyla jej gratulacji i chyba 3 maila wyslala do niej z pretensjami ze to wszystko jej wina.

Nie wiem dlaczego ona tak wlaczy o tą milosc ze strony rodzicow skoro niby ona sama to widzi. Ja z checia bym nie widywal sie znimi bo zakazdym spotkaniem z jej siostra albo z jej rodzicami potrzebuje kilku dni aby sie pozbierac. Raz "tesciu" mnie zwyzywal ze jestem pizda bo sie ozenic nie chce z jej corka. pozniej gada ze nie dbam o nia bo pralke mamy zepsuta a ja nie chce przyjac pieniedzy od niego. Innym razem nasluchalem sie ze jestem Benkartem itp. Chcialem mu odpowiedziec, ale skubany by wtedy zemscil sie na zonie. Moja blagala mnie bym nic nie robil bo matka dostanie w twarz za to ze on w pyskowke wejdzie ze mna. Moim zdaniem uleganie mu to blad i ze one daja sie tak traktowac, nawet tesciowa zlozyla doniesienie a policje ale wycofala zeznania. Reagujac zrobie zle, nie reagujac tez. Jestem troche  w patowej sytuacji. Moja mam z kolei twierdzi ze szkoda nerowo i bym sobie jakiejs dziewczyny z normalnego domu znalazl, stabilna emocjonalnie, sama sie obawia ze skoncze w kartotece policyjnej bo w koncu niewytrzymam...

PS. na terapii wsrod uczestnikow panuje przekonanie, ze jakby partner byl normalny to by nie bylo zaistnailej sytuacji, nadmienie ze na terapie uczesczaja rowniez kobiety.

A i jeszcze jedno, przez lata niepowodzen w relacjach miedzyludzkich, nauczylem sie ze niezawsze mam racje i nie warto sie palowac na tematy ktore defakto nic do zycia nie wnosza, tzn na stopie towarzyskiej, w zwiazku z tym jezeli gdzies wystepuje konflikt zawsze najpierw analizuje swoje zachowanie czy ja nie popelniam bledu, do sie odnosi w zasadzie do calego zycia rowniez zawodowego, najpierw eliminuja swoją pomyłkę. Dlatego to ja pierwszy poszedlem na terapie i do psychologa

No i dzis znowu klotnia. Nie chcialem tego ale od slowa do slowa poszlo. Tym razem troche mnie ponioslo, nazwalem jej zachowanie glupim a ja Kretynka. Nie umiemy rozmawiac ze soba, tylko wciaz zale wylewamy na siebie. Ja w glebi serca wciaz chce ten zwiazek. Dzis jej powiedzialem ze jestem na skraju rozstania. Ona na to ze nie moge jej wciaz szantazowac. Ze albo zrywam albo tak przestaje mowic. Nie radze sobie ani z nia ani z ta sytuacja. Wciaz zyje w stresie. Chce to polubownie rozwiazac ale jak dochodzi do rozmowy to zawsze staje na tym ze sie klocimy. Niby niepozornie sie zaczyna. Ciekawe jest to ze na kazdy moj zarzut ona odpowiada dokladnie tak samo. np Ja: " Ty nie sluchasz co mowe i ciagle mi przerywasz w srodku zdania", Ona: " O wlasnie ze to ty taki jestes" i tym podbone szkoda pisac. Takze dzis nie wytrzymalem i ja poranilem slowami. Najdziwniejsze jest to ze mowilem tak specjalnie zeby ja zranic. Nie wiem co sie ze mna dzieje.

Witam

Dlugiej przerwie pisze ponownie, nie bede opisywal co dzialo sie od ostatniego posta w szczegolach. Po krotce. Proby naprawy naszego zwiazku zakonczyly sie poraszka. Moja wogole nie sluchala co do niej mowilem a tym bardziej nie chciala zmienic nic w naszym zwiazku. Postanowilem ze sie rozstaniemy. Dzis jej oznajmilem ze to koniec. W koncu zebralem sie w sobie. O rozstaniu myslalem juz od dawna, lecz ciagle sie ludzilem ze uda sie mi ten zwiazek naprawic. Zludzenia zniknely. Nie odnalazlem szacunku w naszym zwiazku. Do tego upokorzyla mnie przy jej znajomej. Dluzej nie wytrzymalem. Dopiero dzis sie rozstalismy i pewnie jeszxze jakiszal do mnie przyjdzie, ale poczulem wewnetrzna ulge. Co wlasciwie swiadczy o slusznosci decyzji. Dziekuje wszystkim za wsparcie . Pozdrawiam 

Dlaczego Ty a nie ona?

Bez jej terapii będzie coraz gorzej. Na Twoim miejscu bym się ewakuował.