Rozwiązłość seksualna po ledwie zakończonym związku. - Netkobiety.pl

Daj spokój z wyrzutami sumienia... w naturze człowieka jest zapisane aby bzykać się ile tylko masz sił.
Nie zajdź w ciążę i nie złap syfa -- będzie okej.

W naturze może muchy jest bzykanie ile można, natomiast w naturę człowieka wpisane jest myślenie, emocje, pragnienia. Nie ułożyło się - dlaczego? Piszesz, że rzuciłaś się w wir seksu przygodnego - co to daje? O czym myślisz dalej będąc sama mimo, że ten seks tam jest.

No właśnie. Wolna jest, więc może korzystać.

Nie ma pojęcia rzeczy "normalnych" i "nienormalnych", jeśli seks sprawia Ci przyjemność to czemu nie uprawiać go? CHyba, że na drugi dzień siedzisz w kącie i myślisz "Co ja takiego zrobiłam? "

Barcelona, jak przeczytałam Twój pierwszy post, to tak jakbym czytała siebie. Z małymi różnicami, ale bardzo blisko.
Mam za sobą kilkuletni toksyczny związek. Nigdy tak bardzo nikogo nie kochałam, byłam już pewna, że to ten jedyny. Wcześniej wyznawałam wiele sztywnych zasad, byłam rozsądna, poukładana. Od rozstania minęło dobrych parę miesięcy, a moje życie to aktualnie jeden wielki chaos (pozytywny chaos). Robię wszystko, żeby tylko nie siedzieć wieczorami w domu, bo samotność napędza smutki. Zawsze wyznawałam zasadę, że nie sypiam z przypadkowymi facetami - teraz wręcz tego nadużywam. Jestem ponadto w "wolnym" związku - ja robię co chcę, on robi co chce, umawiamy się na miły wieczór i seks, wszystko bez zobowiązań.
Ktoś może uznać to co robię za niepoprawne i niemoralne, ale naprawdę po latach tkwienia w związku, w którym czułam się jak najmniej atrakcyjna kobieta świata, po prostu potrzebuję tego. I jest mi z tym naprawdę dobrze, szczerze to chyba nigdy nie byłam tak szczęśliwa. Ponoć unoszę się 2 cm nad ziemią. :> Wyrzutów sumienia nie mam żadnych. A i wiem, że to przecież czasowe. W końcu wyrosnę z poprzedniego związku i takie rzeczy mi już nie będą w głowie.
Najważniejsze, byś dobrze się czuła - zastanów się nad tym czy to co robisz daje Ci szczęście na daną chwilę. Jeśli tak, szalej i nie miej oporów.
Na pytanie czy takie zachowanie jest normalne, ja Ci odpowiem, że tak, dla mnie na pewno, bo mam identycznie. Więc się niczym nie martw, z Tobą wszystko ok!

Jasne, że mam takie obawy, ale dlatego nie przeginam. Nie idę na seks z gościem, którego poznałam 20 minut wcześniej w klubie. Partnerów dobieram w drodze selekcji. Mówię "przypadkowy", ale tak naprawdę muszę faceta troszkę poznać, na takiego "dopiero co" w życiu bym się nie zdecydowała, nie przesadzajmy. Jak poznaję faceta, który już swoją mimiką mówi mi "miałem przed tobą sto kobiet" albo wygląda niechlujnie, to oczywiście nawet go pod uwagę nie biorę. Prezerwatywy chronią przed choróbskami, więc bez nich ani rusz. A jednocześnie tabletki biorę, więc przy podwójnej antykoncepcji o ciążę też się nie martwię. A jak się JAKIMŚ CUDEM zdarzy - no cóż, trzeba będzie wziąć odpowiedzialność za swoje czyny.
Jeśli mogę być szczera, to najgorzej jest z pierwszym takim wyskokiem. Jakby mi ktoś powiedział jeszcze rok temu co ja będę wyrabiać, parsknęłabym śmiechem z niedowierzania. Ale zdarzyło się raz, to była chwila. I gdy rano obudziłam się szczęśliwa i uśmiechnięta po raz pierwszy od jakichś 5 lat, uzmysłowiłam sobie, że po prostu TERAZ tego potrzebuję.
Oczywiście do niczego nie namawiam was, bo to kwestie indywidualne. Jeśli po takim przypadkowym seksie czujecie się źle we własnym ciele i gryzą was wyrzuty sumienia, to najwyraźniej to nie jest to czego potrzebujecie. W takim przypadku odradzam, trzeba być w porządku wobec siebie przede wszystkim.

mam wrażenie że to co było wcześniej, tzn. te zasady nie mają już większego znaczenia. Otworzyłaś się przed tym człowiekiem, zdarłaś kurtynę pruderyjności, zasmakowałaś seksu i cielesności. Po tym już nie ma raczej powrotu do zasad. Człowiek z trudem rezygnuje z zaspokajania potrzeb fizycznych. Też kiedyś myślałam że te zasady są nie do przekroczenia. A i owszem ale granica się przesuwa i to tylko od własnej woli zależy jak daleko się posuniesz. to się nazywa nigdy nie mów nigdy.
Osobiście nie mogę się wypowiadać na temat rozwiązłości bo takowej nie przeżyłam. Ale faktycznie jest pewna prawidłowość w przekraczaniu i wyznaczaniu granic w związku czy bez niego.

Jeżeli Tobie to odpowiada i powiedzmy wybierasz partnerów w sposób "rozsądny" to czemu nie? Jesteś szczęśliwa to nie ma po co doszukiwać się niepotrzebnych problemów.
Olej myśli o byłym bo się tylko orasz.
Poza tym faktycznie kobiety chyba poprzez flirty czy też nowe znajomości chcą poprawić swoją samoocenę, dowartościować się. To dziwne gdy "obcy" facet jest w stanie zauważyć twoje wdzięki...  a twój luby nie potrafi wykrzesać najprostrzego komplementu.

Remi, jak zawsze kulą w płot
Tylko na jednym mi dotychczas zależało i został uświadomiony w mojej seksualnej przeszłości. Tylko co ma piernik do wiatraka?

Owa "rozwiązłość seksualna" po nieudanym związku jest jedną z wielu możliwych dróg na poradzenie sobie z emocjami. Chyba wcale nie najgorsza. Lepiej tak niż np. pocieszać się alkoholem, narkotykami czy chociażby zamknąć się w 4 ścianach i wpadać w depresję.

Łatwiejsze? Ale do czego? Chyba nie do leczenia? Wszystko zależy od przyczyn i stopnia uzależnienia.

Facet zawsze wybierze tą, która wydaje mu się lepszą kandydatką. Jeśli przeszłość seksualna jest najważniejszym kryterium wyboru danego faceta to ja w takich zawodach bez walki oddałabym jury w ręce konkurencji

Co do moralności nie pytaj się o to lepiej na forum, bo to sprawa strasznie względna, ile osób tyle opinii. Co do sposobu radzenia sobie z rozstaniem to faktycznie jakaś metoda to jest, ale nie wszystkim wszystko pasuje. Jeśli pojawiają się wyrzuty sumienia może warto znaleźć inną drogę by dojść do siebie?

Skoro tam mówisz, to widać faceci nie muszą walczyć o ciebie.
Wszystko jest ważne, przeszłość seksualna, również.

Mam poczucie źe z jakiegoś powodu sama się ranisz bardzo dotkliwie.Dobrze wiesz jak  moźe skończyć się takie szukanie bliskości - uzaleźnienie pd alkoholu,seksu,ciąźą której nie chcesz a nawet śmiercią.
.

Pisałaś ,źe on był pierwszy któremu zaufałaś.
Skąd ta nie ufność do ludzi?
Wiesz,brakuje Ci dojrzałości i wiedzy i dlatego tak bardzo cierpisz.

Teraz wiele zaleźy od ciebie - ,moźesz  "podnieść" się i wyjść z tego mocniejsza .
Posłuchaj swojego wewnętrznego "JA"

Autorko czasami tak jest że do jakiegoś momentu żyjemy według sztywnych zasad, jesteśmy porządni i ułożeni. Tylko bywa tak, że te zasady nie są naszymi własnymi zasadami i przekonaniami, a narzuconymi przez wychowanie/przekonania innych ludzi/ czasem samych siebie bo mamy wyobrażenie że tak a nie inaczej "powinniśmy się zachowywać". A potem burzliwie je obalamy. Możliwe że Ty też kiedyś żyłaś według jakiegoś takiego spisu reguł i powinności. Ludzie, którzy kiedyś trzymali się sztywno zasad czasem mają taki moment w życiu, że szaleją bardziej od reszty Wystarczy moment, w którym coś się zawali w życiu (jak np. u Ciebie to rozstanie) i burzy Ci się porządek świata i wiele przekonań, które wcześniej wyznawałaś upada. Czasem okazuje się, że niektóre z nich wcale nie były twoje własne, a narzucone z zewnątrz. Plusem takich zawirowań jest to, że poddajesz w wątpliwość wiele rzeczy, które kiedyś Cię określały (np. "jestem spokojna, ułożona, tego i tego nigdy bym nie zrobiła"). A takie rzeczy często są czymś co sami tworzymy, coś w rodzaju naszej "twarzy wyjściowej dla innych" w którą sami potem zaczynamy wierzyć i wydaje nam się że tacy naprawdę jesteśmy. W momentach kryzysów mamy okazję bardziej niż kiedykolwiek dotrzeć do prawdziwych siebie. I ułożyć sobie na nowo system wartości, taki który będzie naprawdę naszym własnym.

Takie okresy kryzysu i różne zawieruchy są nam wbrew pozorom potrzebne, życzę Ci byś swój przeszła bez nadmiernych wyrzutów sumienia ale też żebyś się w nim nie zatraciła. Powodzenia w owocnym powrocie do równowagi

WitchQueen twoja wypowiedź nie zmienia faktu, że dopasowujesz się. Bo załóżmy, że ów ukochany nie jest najlepszy we wszystkim, bo pewnie nie jest, i co? Przeżyjesz. To tak samo jak facetowi zależy na kobiecie, to nie obchodzi go ilu robiła loda, czy że ma mniejszy biust niż podoba się.
Jedna wypowiedź kobieca niczego nie zmienia.

Remi, to po prostu działa tak - są cechy u partnera, które:
1) nam odpowiadają
2) nie odpowiadają, ale możemy zaakceptować
3) nie odpowiadają, nie możemy zaakceptować, ale on może bez wielkiego bólu je zmienić
4) nie odpowiadają, nie możemy zaakceptować, a on nie może/nie chce ich zmienić.
Tylko i wyłącznie w tym ostatnim przypadku zmieniamy partnera, a nie na siłę jego próbujemy zmienić albo na siłę próbujemy się dostosować, chociaż wiemy, że to nie wyjdzie.

A kwestia JAKIE to cechy, to jest kwestia indywidualna. Mnie np. przyjaciółka ostatnio wyśmiała, bo powiedziałam, że dla mnie bardzo ważne jest, żeby mój partner/ka lubił muzykę. W ogóle muzykę, dobrą muzykę, mniejsza o gatunki, bo w każdym się znajdzie dobra muzyka. Dla niej to jest pierdoła, a dla mnie to ważne, bo ta muzyka jest jakimś ważnym dla mnie elementem życia. Z kolei dla niej dość ważny jest wygląd, a dla mnie to sprawa trzeciorzędna, bo mam tak, że jak ktoś mnie sobą zafascynuje, to i fizycznie zaczyna mi się podobać. I odwrotnie oczywiście.

No, chyba, że trafiło się na dupka, który ma się za 8 cud świata i wychodzi z założenia, że on się nigdy nie musi zmieniać, tylko zawsze to my musimy - wtedy wiadomo, odpada, bo jest dupkiem. Czy tam rurą w wersji kobiecej.  ;-)

A czy gdzieś napisałam, że zakładam, iż na 100% będziemy ze sobą do śmierci? Małżeństwa się po 20 latach potrafią rozpaść. Dowodzi to jedynie tego, że nie należy wierzyć, że życie się potoczy idealnie według wymyślonego przez nas scenariusza.

Związki mają to do siebie, że się czasem kończą. Byliśmy ze sobą 2 lata, miło ten związek wspominam, w przeciwieństwie do poprzednich, ale skoro się uczucie wypaliło, to trzeba było podjąć jakąś konkretną decyzję. Mamy ze sobą kontakt od czasu do czasu, zdarza nam się porozmawiać. Nie mamy do siebie o nic pretensji, bo to był fajny czas. Nikt nikogo nie obraził, nie zdradził, nie zachowało się żadne z nas jak idiota/idiotka. Nie było płaczu, histerii, wyrzucania sobie jakichś żali. Jedno drugiemu powiedziało co mu leży na sercu na spokojnie i wyszło nam, że ta relacja nie ma dalej sensu.

Nadal uważam, że to była dobra decyzja. Ja jestem szczęśliwa, mocno mi się pozmieniało w życiu od tamtego czasu, ale na lepsze. Przygodnych partnerów seksualnych miałam przez ten czas kilku, jestem wolna, fajnie mi z tym. Akurat mam teraz kogoś na oku, zobaczymy co z tego wyjdzie. Jak nie wyjdzie, też super. Nie mam zamiaru się spinać.

O co Ci właściwie chodzi?

Facet, który mi się aktualnie bardzo podoba ma bardzo już konkretne zakola, więc wychodzi na to, że łysienie mnie nie rusza.
Ja wiem, że to jest jeden z bardziej powszechnych kompleksów u facetów, ale prawda jest taka, że większości kobiet kompletnie to nie przeszkadza. Spory procent męskiej populacji traci włosy w którymś momencie, więc to dość naturalne. Nie sądzisz?

to samo sie tyczy facetow, wiec nie wiem po co to pisac.

A te bzdury to, przepraszam, do mnie?
Jakieś problemy natury emocjonalnej? Kompleksy? Bo na to wygląda.

A ja tez zauwazylem wsrod kolezanek ze kobietom jakby troche odbija po tym jak ich facet rzuci po dluzszym zwiazku a zwlaszcza pierwszym partnerze i szaleja przypadkowe sexy nie ktore chca jakby sie zemscic na nowych facetach czego wogole nie rozumie co ma jednop do drugiego nie kazdy taki musi byc. A i takie zachowanie nie ma sensu jezeli ktos jakies tam swoje zachowania czy zasady wyznawal to czemu raptownie zmienia sie i nie przestrzega. Jak dla mnie to jest przegiecie zbyt mocne tak jak z alkoholem gdzie z noemalnego picia wpada sie w alkoholizm. I teraz taka dziewczyna kolejnego partnera pozna zapwne innego niz takiego jak by byla soba jak wczesniewj bo duzo zalerzy od tego co robimy jak sie zachowujemy. Ogolnie i tak nie rozumiem takich przemian czemu to niektorzy tak sie zmenaja slaba psychika czy co.

Słaba psychika, i brak twardego kręgosłupa moralnego. Uważają ze korzystają z życia to niech to robią, tylko zazwyczaj takie osoby nigdy nie zaznają tego czym jest prawdziwa rodzina.

Sam mam negatywne zdanie o seksie bez zobowiązań, nie wygłoszę go tutaj bo jestem kulturalny.
Ale czytając teorię z ... niektórych użytkowników to wyczuwam jakiś smuteczek, że tego sami nie doświadczają.

Ale każdy ma prawo się zmieniać. Ludzie nie są przez całe życie tacy sami, mają różne etapy. Jak ktoś to robi żeby się mścić, albo coś sobie udowodnić to uważam, że ma poważny problem emocjonalny. A z tym zrywaniem, to myślę, że proporcje są po połowie - rzucają i kobiety i faceci. I tak samo niektórzy z nich odreagowują związki.

Myślenie się ludziom z wiekiem zmienia, podejście do pewnych spraw. Nie mów mi, że masz takie samo podejście do życia jak na przykład w wieku 17 lat. Ja też trzymam się w życiu pewnych zasad, nie robię pewnych rzeczy itd. ale moje spojrzenie na świat jest teraz mimo wszystko inne niż powiedzmy 6-7 lat temu.