Kiedy "można" iść do łóżka z nowym facetem- pytanie do osób po 30stce. - Netkobiety.pl

Kitonko, nie ma żadnych odgórnych zasad. Są tylko zasady ustalane przez Ciebie. To Ty decydujesz kiedy chcesz iść z facetem do łóżka (zakładam, ze facet, którego spotkasz będzie chciał od razu ).
Nie musisz iść śladami bohaterek wspomnianych przez Ciebie filmów. Ale możesz. Wszystko możesz. Ty wybierasz swoją drogę i kierujesz swoim postępowaniem. Pilnuj tylko, żeby decyzje były Twoje. nie kieruj się "co ludzie powiedzą", "co on sobie pomyśli". "czy to wypada". Jedyny wyznacznik to czy Ty tego chcesz.

Faktycznie po 30-tce zwykle seks ma miejsce wcześniej niż w przypadku nastoletnich dziewic, a powstrzymywanie się "na siłę" jest sztuczne i dziwne. Co nie znaczy, ze masz iść do łóżka na pierwszej randce, jeśli to zupełnie nie jest w Twoim stylu. Ale też nie możesz sobie wyznaczać granicy czasowej. I, niezależnie od tego kiedy ten seks nastąpi - nie ma wielkiego wpływu na przyszłość potencjalnego związku. Większy wpływ ma dobór właściwego partnera. Więc skup się na obserwowaniu mężczyzny, słuchaniu jego poglądów, poznawaniu jego podejścia do życia zamiast koncentrować się na tym, czy iść z nim do łóżka teraz czy trochę poczekać

Remi, zapomniałeś wymienić mnie

Ja z żoną wskoczyłem do łóżka prawie natychmiast (miłość wakacyjna). "Nie będzie mnie szanował" -- uważam za totalną bzdurę (wybacz)... W wieku 30+ nie ma czasu na podchody -- najlepiej do łóżka iść od razu gdy oboje mają na to ochotę -- tak po prostu gdy im się chce seksu.

Tak się składa, że jesteś kobietą, która jest wolna i ma do wszystkiego prawo tak samo jak facet. Zatem jak masz ochotę na seks to idziesz na seks. W czym problem? Chcesz udawać "nie łatwą" i "nie oziębłą"? A nie możesz po prostu robić na co masz ochotę?

Jak dwoje 30+ ma ochotę na petting to robią petting. Jak chcą ostry seks to ostry seks. Jak chcą tylko kawę pić to piją tylko kawę. W końcu przeżyło się małżeństwo, dzieci, problemy, być może romans. Nie czas na podchody i politykowanie.

Działają maksymalnie denerwująco. Najlepiej gdy kobieta powie "Chcę się z Tobą kochać, ale jeszcze nie dziś, ponieważ XXXXXX", ale XXXX raczej nie powinno brzmieć "bo jeszcze za wcześnie". XXXXX raczej może być "bo jeszcze jestem spięta", albo "bo mam okres", albo "bo jeszcze się nie wyluzowałam", albo "bo teraz mam ochotę się tylko całować, a seksu się jeszcze krępuję", albo "bo dopiero co się poznaliśmy, więc chcę powoli do przodu a nie tak nagle".

Mówić prawdę moim zdaniem... Np. miałem taką sytuację, że ja chciałem ją pocałować, a ona mówi "Nie!". Nawet nie pytałem dlaczego. A potem sama mówi "No dobra! Pocałuj mnie teraz...". Było fajnie, otwarcie. To taki urok, kiedy jest się starszym niż w wieku licealnym.

Remi, nie wazelinkuj mi tu

Rację ma i Ban i Remi Wszystko zależy od tego, które podejście jest bliższe Kitonce. I facetowi, którego spotka na swojej drodze. Te "podchody" mają swój urok. Ale równie duży urok ma opisywana przez Bana wolność zachowań.
Większość osób po 3-tce jednak wyznaje filozofię Bana. Średnio sobie wyobrażam spotykanie się z facetem, który decyduje się na pocałunek na piątej randce... Myślę, że w okolicach trzeciej bym zwiała uważając, że on nie jest mną zainteresowany...

Ale przecież pójście do łóżka wcale nie wyklucza dalszego poznawania, kolejnych spotkań, niepewności, pewności i rozwoju uczuć.
Takie zbliżenie właśnie wiele może o drugiej osobie powiedzieć i być wskazówką, czy mamy ochotę na dalszą znajomość.

Oczywiście, że jak ktoś woli, gdy tempo wtajemniczeń intymnych jest wolniejsze, jego sprawa. Ważne, żeby druga osoba miała podobne preferencje.

Pójście do łóżka szybkie oznacza - mam to co chciałem bez inwestowania za dużo czasu... Jest niezła, to warto dalej
Wszystko wiadome, wtedy, jaka niepewność, jakie poznawanie? Skoro już się poznało, co miało poznać i się wie, że będzie to dalej...

Co następuje po seksie - proza życia.
Zawsze warto być troszkę tajemniczą, niedostępną, bo na tacy to dostaję co zamawiam i tu nie ma zmiłuj się. Seks jest fajny, ale to tylko seks. Seks nie jest sednem czegokolwiek, nie daje przyszłości. To dodatek li tylko, potrzebny ale dodatek.
Uzależnianie od wieku swojego myślenia to  jednak błąd. Bo co ? Nie zdąży się naseksować przed śmiercią, bo będzie źle, jak nie pójdę z nim do łóżka, bo nuż ucieknie, bo , co jak jutro mnie auto przejedzie, a chciałam by wszedł we mnie i sprawił mi rozkosz... A tu auto go przejechało Czuję ból....
Ja wiem jedno - jak się czeka na coś to ceni się to bardziej niż jak dostaje się na dzień dobry.

Remi, Ty sam sobie zaprzeczasz

Skoro piszesz, że seks jest tylko dodatkiem, niczym specjalnie istotnym to dlaczego twierdzisz, że jak mężczyzna go dostanie to dostał już wszystko co może mu dać kobieta/poznał wszystko, co chciał u niej poznać i nie będzie zainteresowany dalszym poznawaniem?

Jeśli jest normalnym facetem (a na takim chyba zależy Ci kandydacie do związku?) to nic sobie nie pomyśli. Co najwyżej, że było fajnie. Jeśli zacznie się zastanawiać czy Ty tak z każdym (a nawet jeśli z każdym to co z tego?), zwinie żagle lub, co gorsza, zacznie robić jakieś insynuacje - to pomachaj mu na pożegnanie. Albo i nie machaj, bo szkoda zachodu na takiego pana.

Dojrzała dorosłość jest fajna. Można decydować nie będąc skrępowaną żadnymi "wypada/nie wypada". W pełnej rozciągłości uświadom sobie to, co napisał Ban: kobieta ma takie sama prawa w tej dziedzinie jak facet. Jeśli mężczyzna oceni Twoją osobowość, zamiary, charakter po tym, kiedy wylądował z Tobą w łóżku - to z nim jest problem, nie z Tobą.
Ale w wieku 30+ niewielu jest takich. Tu obowiązują naprawdę inne zasady. Większość mężczyzn w tym wieku nie ma problemów z akceptacją przeszłości partnerki. Nawet więcej - wielu ta przeszłość nie interesuje. Większość nie traktuje seksu jako dowodu miłości zarezerwowanego dla zaawansowanego związku. I większości seks nie przeszkadza w kontynuacji relacji

Na razie rozważasz czysto teoretycznie. Myślę, że kiedy znajdziesz się w takiej sytuacji w praktyce - nie będziesz miała tak wielkich dylematów i będziesz wiedziała co chcesz zrobić.

Jak się powinnaś zachować? Po prostu bądź sobą i kochaj się kiedy poczujesz, że to ten moment. Uważam jednak, że po kilku randkach, to za wcześnie. Myślę, że miesiąc to taki rozsądny okres czasu, aby stwierdzić czy chce przenieść nową znajomość do łóżka. Oczywiście pocałunki wcześniej - jeśli tylko się ma na nie ochotę.

Pytanie autorki jest o tyle zaskakujące, że wydawać mogło by się iż osoba po 30ce sama wie co, gdzie, kiedy, jak i z kim chce robić. W tym wieku powinno się być świadomym siebie, swoich potrzeb etc.

Dla mnie i każdego szanującego się faceta ma to znaczenie.

Przecież wiadomo, że są takie dziewczyny na raz, a są takie co na partnerki się nadają. Te drugie się szanuje, z tych pierwszych się śmieje.

A te, co na partnerki się nadają, czasem decydują się na seks bardzo szybko, bo uważają tak samo jak ja.

No po 30-ce to.....zalezy jak jestescie na siebie napaleni Najczesciej podczas pierwszej wizyty u kogos w domu. A jak wytrzymacie z tydzien bedac sam na sam u siebie to juz niezle

Odgrzebuję stary temat.

Podobnie jak autorka wątku wypadłam "z obiegu", w moim przypadku kilkanaście lat temu. Poznaję mężczyzn i w zasadzie jak na razie wszystko opiera się na sondowaniu czy pójdę do łóżka w miarę szybko czy trzeba będzie nade mna popracować. Nie, nie jestem paranoiczką, która uważa że cały męski świat czycha na moją wątpliwą cnotę, tylko po iluś tam latach traktowania mnie przedmiotowo, chciałabym być potraktowana jak coś więcej niż materac.
Przyznaję, że w rozwoju seksualnym zatrzymałam się na etapie kilkunastolatki czerpiącej wiedzę z książek Wisłockiej i teraz czuję się wrzucona w świat trzydziesto-czterdziestolatków, którzy - jak się dowiaduję - już nie przejmują się pewnymi sprawami. Tak się bawią ludzie po trzydziestce welcome to the real world.
Przeczytałam właśnie, że gdyby facet nie wykazał żadnego zainteresowania "pocałowaniem" jednej z piszących na trzeciej randce, ta uciekłaby w popłochu... że związek można budować po seksie na pierwszej randce, a jeżeli seks byl kiepski to po co sobie głowę dalej zawracać, poza tym można wiele powiedzieć o kimś, po tym jaki jest w łóżku... Chyba jeszcze do tego nie dojrzałam.
Co z tym "poznawaniem własnych ciał", uczeniem się siebie? Być może ludzie w tym wieku, są już na tyle doświadczeni seksualnie, że po prostu mają opanowane uniwersalne chwyty, pasujące do każdej osoby
Czy na pierwszej randce mogę zaufać komuś obcemu na tyle, żeby iść z nim gdziekolwiek (hotel, mój/jego dom)? zdrowy rozsądek by mi nie pozwolił, niezależnie od tego jak bardzo hormony by mi buzowały. No chyba, że zrobimy to w miejscu publicznym
Nie mam gwarancji, że seks po pierwszej/drugiej/piętnastej randce będzie udany, tylko dlatego że obydwoje tego chcemy. Uważam, że po tej "którejś-tam" randce, można jednak kogoś wysondować na tyle, by wiedzieć czy warto tą znajomość kontynuować, a nad seksem popracować, zamiast zrezygnować z kogoś świeżo poznanego tylko dlatego, że seks był nieudany na drugiej randce.

Nie piszę tutaj o sytuacjach, gdy spotykamy się z kimś wyłącznie w celach seksualnych.
Ja tak jednak nie potrafię (tak sądzę) i piszę z perspektywy osoby, która musi czuć się bezpieczna i akceptowana (akceptowane nie tylko moje ciało), by czerpać przyjemność z seksu. Ale to tylko teoretyczne rozważania, nie sprawdzone jeszcze w warunkach polowych Nie mogłabym, po prostu nie mogłabym uwierzyć, że ktoś kto proponuje mi seks na pierwszym spotkaniu, widzi we mnie coś więcej niż kawałek mięsa. A to dla mnie obsesyjnie wręcz ważne. Niech on mnie chociaż lubi !

Im dłużej czytam to forum, im więcej mężczyzn poznaję, tym bardziej zdaję sobie sprawę, że z takim podejściem będzie mi trudno znaleźć partnera.  Nigdy nie miałam udanego życia seksualnego i może dlatego - jeżeli już nigdy nie będę miała takowego - będzie mi łatwiej, bo nie wiem co straciłam

Tak z innej beczki:
Kurczę, poza tym ja nie chcę czuć się gorsza tylko dlatego, że nie miałam udanego seksu. Nie chcę by przez to moje życie było postrzegane jako mniej wartościowe. Ok. widzę jak się uśmiechacie pod nosami i z politowaniem kręcicie głowami

Nie zawsze jednak życie układa się tak, jak sobie zaplanowaliśmy

fatrix! Przykro mi, że nie miałaś udanego zycia seksualnego, potem długa przerwa, a teraz jesteś w świecie 30+. Wcale się nie uśmiecham z twoich dylematów... Ale do rzeczy:

-- wcale nie musisz iść na pierwszej albo trzeciej randce do łóżka... -- w świecie 30-latków o tym się mówi wprost -- o seksie -- on mówi, że podobasz mu się, i że chętnie zaprosi Cię do hotelu, a Ty mówisz, że miałaś długą przerwę i się boisz, ale chciałabyś, ale jeszcze nie teraz... jasna sprawa...

-- marzenia zazwyczaj są piękniejsze niż real... jak nie wypali z pierwzym facetem, to poznasz nastepnego

-- seks w hotelu nie jest taki zły -- wystarczy abys czula sie bezpiecznie, i uwazala na choroby (np. HPV przez minetkę mozna zlapac)

-- możesz isc do hotelu na delikatne pieszczoty, masaz -- NIE na seks -- ale musisz sie umowic z gosciem, ze tak chcesz... nawet mozesz mu powiedziec, ze nie masz wprawy i caly ciezar spotkania spada na niego;

-- idac na spotkanie zaloz, ze bedzie do bani... -- na pewno bedzie lepiej i wyjdziesz zadowolona, niczego na starosc nie bedizesz zalowac

-- raczej otworz sie na dotyk, bycie blisko fizycznie -- w kazdej chwili jako 30-latka mozesz to przerwac, zmienic kierunek...

Bez przesady... jak sie tak strasznie boisz, to go poznaj intensywnie, gdzie pracuje, co robi, czy ma dzieci, dowiedz sie kim jest w realu. Idz koniecznie do hotelu -- nie do niego do domu, nie w odludne miejsce, zameldujcie sie oboje z dowodow osobistych, w domu zostaw kartke z kim i gdzie idziesz -- te kartke wyrzucisz gdy wrocisz.

Nie ma na to reguły kiedy, to nie gwarantuje tak naprawdę niczego. Dla własnego komfortu psychicznego, można na początku trzymać emocje na wodzy i sprawdzić jaki mężczyzna ma do Ciebie stosunek, czy nie jest jakimś zarozumiałym cwaniaczkiem, czy jest z nim o czym porozmawiać czy ciągle tylko puszcza aluzje jak fajnie by było gdyby ... . Jeśli chodzi o mnie to było bardzo różnie choć doświadczenia mam małe, ale z pierwszym partnerem poszłam tak samo jak Ty jako nastolatka, mając 19 lat, po półtorej miesiąca, faktycznie było więcej tego zastanawiania, a czy wypada, co sobie pomyśli, pomijając że człowiek nie wiedział co i jak , związek rozpadł się po 6 latach, póżniej poszłam na 3 randce i też mimo ze spotykałam się z nim pół roku to była klapa, z moim obecnym partnerem to była jak miłość od pierwszego wejrzenia, byłam barmanką a on moim klientem mi szczena opadła na jego widok a jemu na mój zaraz wymieniliśmy się num i odrazu mi napisał, że go zaczarowałam, że szkoda że wyjeżdza do domu itd. od tego dnia półtorej miesiaca dzień w dzień ze sobą pisaliśmy, dzwoniliśmy po kilka razy, gadaliśmy po 2 godziny jak nie więcej, spotkaliśmy się pierwszy raz nie oficjalnie i to był taki szał, że już nawet nie myślałam co wypada, pomyślałam że jestem dorosła i tego chce, a facetowi chyba też zależy skoro przejechał 450 km by się ze mna spotkac i tak mu zależało by mieć kontakt ze mna, nie wazne czy byl w Rosji czy Angli, nie mogłam mu się oprzeć i nie żałuje teraz mieszkamy razem i jakoś staramy się by było ok.
Więc to wszystko zależy od Ciebie, a czy zaowocuje to czymś więcej zależy od tego w jakim stopniu zależy mężczyźnie, Tobie, jakie macie charaktery i czy będziecie umieli się dogadać.
Najważniejsze jak się boisz, to do niczego się nie zmuszaj, powiedz że Ci zależy ale jescze potrzebujesz troche czasu, tak jak wiele osób tutaj już sugerowało.

Witam,

borykam się z podobnym problemem.. Jestem sama 8 miesięcy, rozwiodłam się. Mam 30 lat i trójkę dzieci. Niestety, moje ciało nie jest już idealne, a dodatkowo mój mąż był moim jedynym mężczyzną. Nie wiem czy będę w stanie otworzyć się przed kimś innym, nie wiem też na ile mogę sobie pozwolić, ile czekać z tym kolejnym "pierwszym razem".. Mam nadzieję że będzie tak jak piszecie, wszystko samo się wyjaśni - tylko jak ja mam kogoś poznać jeśli jestem zabiegana między pracą i dziećmi?

Z tego co czytalem tu na innych watkach to podobno kobiety po 30 generalnie mają wiekszą ochote na seks (albo po prostu wiek zmusza je, żeby wreszcie już tak nie odmawiały).

Ja żyje wręcz nadzieją, że może właśnie wśród kobiet lekko po 30 znajdę wreszcie dziewczyny lubiące seks a nie obrażające się na samą jego propozycję. Wreszcie w tym wieku nawet kobiety (podobno?) daja ujście swoim potrzebom. Obym taką spotkał.

Tak więc wiek po 30 to jeszcze nic aż tak strasznego.

Jeśli mogę się wypowiedzieć - wprawdzie jestem "świeżą" trzydziestką, ale zauważyłam już, że moje potrzeby względem seksu się zmieniły (jak byłam jeszcze z mężem) - chciało mi się więcej, dłużej i ogólnie czułam, że ewoluuję w tej dziedzinie. Szkoda że teraz nie mogę się tym cieszyć..

To akurat nie jest kwestia libido tylko samoświadomości. Kobieta po 30-tce (uogólniam ) mniej się przejmuje "wypada/nie wypada", "co ludzie powiedzą", "uzna mnie za łatwą" W młodszych wiekowo środowiskach seks jest czymś bardziej tajemniczym i intrygującym (szczególnie "opinię publiczną" , koło 30-tki większość osób uznaje, że dorośli ludzie po prostu seks uprawiają i nie dopisują do niego jakiejś szczególnej ideologii.

CrazyChild! O ciało zadbaj, o siebie zadbaj. Wiekiem się nie martw, bo hormony i libido będzie dobre pewnie do menopauzy... Rozeznaj się w temacie i zobaczysz, że wiek 30+ wcale nie jest starością jeśli chodzi o seks.

To ja podepnę się pod ten temat coby nie zakładać nowego czy coś i zapytam. Czy i jeżeli tak to czym waszym zdaniem różni się seks ( czy to pierwszy czy kolejny ) w tym przedziale wiekowym od tego dajmy na to naście+ lub 20+?

odpowiadajac na pytanie w topicu:

kiedy sie chce

Adiaphora,  z całym szacunkiem, ale się nie zgodzę. Pomiędzy "anachronizmem" a seksem "w stylu byle jak, byle szybko, byle gdzie, z byle kim" jest cała gama innych, acz nadal  normalnych sytuacji. Mnie taki dystans, zwany szacunkiem,  ze strony mężczyzny by nie odpowiadał, bo lubię spontan i otwartość, i ilość ma znaczenie. Co nie znaczy, że chciałabym  z łóżka nie wychodzić i mieć tam pół miasta
Myślę, że każdemu według potrzeb. Nie można się zmuszać i pozwalać się poganiać,  ale mając świadomość innego podejścia drugiej strony,  delikatnie i dyplomatycznie uprzedzic go o tym. Fakt, to sztuka. Ale jasne sytuacje są najlepsze. Bajecznie, gdy trafią na siebie osoby mające to samo podejście. Czego życzę

A szacunek to nie są dla mnie sztuczne granice, że np. całuję się na trzeciej randce, a do łóżka idę na dwudziestej. To jest uznanie, że druga osoba ma swoje potrzeby, uczucia itd., niekoniecznie identyczne jak nasze - i ma do tego prawo.
Ja się wcale nie zarzekam, że będę "z tym" czekać Bóg wie jak długo. Ale przeżyłam związek, w którym czułam osaczenie i przymus, zresztą nie chodziło wcale o seks, tylko całokształt: szybkie parcie na ślub, chęć spędzania ze mną całego mojego wolnego czasu (brrr! koszmar!), niebranie pod uwagę mojego wolniejszego tempa, potrzeby namysłu i przeanalizowania swoich uczuć, które od początku były bardzo ambiwalentne. Dziś wiem, że go po prostu nie chciałam, ale wtedy naprawdę pogubiłam się w tym wszystkim, a bardzo pragnęłam skończyć z samotnością.
Akurat jeśli chodzi o fizyczną bliskość, mój były był powściągliwy. Ba, na pierwszym etapie naszego chodzenia myślałam: "No, kiedy mnie ta oferma wreszcie za rękę weźmie?" . W policzek też cmoknęłam go pierwsza. A potem powoli, spokojnie doszliśmy do wszystkiego.
I jedno wiem: cokolwiek zrobię, chcę to zrobić z przekonaniem.

Wypada...nie wypada....
Iść wtedy, gdy się to wyczuje, że obie strony są gotowe i  tego chcą.
Można i na pierwszej randce, można i na dziesiątej.
Najgorzej chyba to "fałszywie" się krygować "Chcę, ale przecież to nie wypada".
Z ostatnim partnerem poszliśmy do łóżka na trzecim spotkaniu, jednak wcześniej mnóstwo godzin przegadaliśmy przez telefon (mieszkamy dosyć daleko od siebie), oboje wiedzieliśmy, że na tym spotkaniu TO nastąpi. Nie żałuję, nie czułam się głupio.

Ludzie, zwłaszcza faceci, często tak właśnie definiują szacunek do siebie: poszła do łóżka na 1, 2 lub 3 randce? Nie szanuje się. A według mnie szacunek do siebie mam nie wtedy, kiedy czekam do piątej randki z pocałunkiem, a do 15. z pójściem do łóżka. Szacunek do siebie mam wtedy, gdy nie robię czegoś, na co nie mam ochoty, np. nie idę do łóżka, bo ktoś naciska, albo boję się, że pomyśli, że jestem jakaś dziwna, niedzisiejsza, albo idę szybko do łóżka z facetem na 1. randce i nie boję się, co sobie pomyśli. Jednym słowem robię coś, bo chcę, nie robię, bo nie chcę. To jest według mnie szacunek, a nie jakieś z góry ustalone terminy i daty, kiedy można.

Gary, bardzo lubię czytać Starowicza, ale tej książki nie znam. Dzięki za polecenie.
Całkowicie się z Tobą zgadzam, że każde z dwojga powinno zapytać się siebie samego, czego naprawdę chce.
Ja wiem, że nie jestem osobą otwartą na wszystkich bez wyjątku i natychmiast. Własnej natury nie zamierzam gwałcić. I nie o sztuczne krygowanie mi chodzi, ale o nasze rzeczywiste potrzeby. Mnóstwo kobiet ma same siebie za nic, idąc albo nie idąc do łóżka nie myśli, czego pragnie, tylko co ON sobie o nich pomyśli, albo jak go zatrzymać przy sobie.
Nie potępiam łóżka na pierwszej randce, ale z prawdziwą bliskością i więzią to niewiele ma wspólnego. A ja właśnie tego pragnę.
Dla mnie iść do łóżka z kimś obcym to tak jakby z gołym tyłkiem paradować po ulicy. Lubisz?

No, nie wiem, może ja głupia jestem
Chyba po prostu różni są ludzie. Nawet w banalnych przypadkach widać, że jeden na dzień dobry jest przyjacielem wszystkich, a inny otwiera się powoli, z rozmysłem. Ja raczej z tych drugich, choć zdarzały mi się wyjątki od tej reguły.

Gary ma rację, spłycilyscie temat, wręcz zdemonizowałyście go, wrzuciłyście ludzi  do jednego wora,  i wyszło przesłanie: "ja taka porządna, a wy lubieżni zbereźnicy"   To, co tu opisujecie,  to raczej margines. Większość tkwi zazwyczaj pośrodku, czyli bez pruderyjnej spiny, ale i nadmiernego luzu.

Ale tu jest prawda: dla mnie seks to w sumie tylko przyjemność. Czułość i bliskość zdecydowanie bardziej odczuwam podczas np. przytulenia do pleców podczas mycia naczyń,  pogłaskania po dłoni przy wspólnym oglądaniu filmów czy jeździe autem, czyli delikatnym i bardziej świadomym kontakcie fizycznym. W czasie seksu zależy mi głównie na daniu i wzięciu rozkoszy, oraz rozładowaniu napięcia i żądzy
A a'propos tematu, powtórzę za jedną z poprzedniczek: kiedy się chce.

I taka jeszcze refleksja mnie "najszła", że oddając się komuś bez przekonania i prawdziwej chęci, nie szanuję również tego człowieka, daję mu byle co.

Można samemu, pewnie. Ale to nie to samo, prawdziwa przyjemność to wymiana. Dla mnie.
Też nie chcę wartościowac ani seksu, ani ludzi. Dlatego wypunktowalam cytaty, które, według mnie, są oceną i krytyką postawy "mnóstwa kobiet". Nie trawię moralizatorow. Może się mylę i rzeczywiście miałyście inne intencje, taki był mój odbiór. Mam wrażenie,  że bronisz swoich zasad,  wyśmianych przez jakiegoś pacana,  i niesłusznie uważanych za pietnowane, poprzez atak na osoby o innym podejściu. Głos jednostki, na dodatek niezbyt kulturalnej, nie jest głosem ogółu. Tak naprawdę dla mnie  nie ma  postaw lepszych czy gorszych, są po prostu różne, indywidualne. I powinno się każdej osobie dać prawo do decydowania o własnym ciele i postępowaniu. Stąd cytat "kiedy się chce". W domyśle: kiedy mnie i tylko mnie  się chce. Ma się wpływ na kogoś, więc warto swoje zasady z góry określić, a że one się komuś nie spodobają,  to jego, nie Twój problem. Ty masz prawo uważać tak, on inaczej, i basta.
Przyjemnej niedzieli