czy warto studiować pielegniarstwo ? - Netkobiety.pl

Ja właśnie kończę studia magisterskie na tym kierunku i jestem zadowolona. Pracuje i na pensję wogóle nie narzekam.

Nie tylko położne

Jeśli masz licencjat bądź mgr przed nazwiskiem będzie Ci łatwiej i masz z tego lepsze pieniądze, dodatkowe specjalizacje to tez dodatkowe pieniądze, za każdy kurs masz do wypłaty 150zł, a za magistra 500 zł do wypłaty. Więc nie jest źle ale faktycznie trzeba trafić na dobry szpital, gdzie doceniają pracę pielęgniarki i ich ciążką pracę. W dzisiajszych czasach zawód pielęgniarki jest coraz bardziej szanowany

Cóż, taka jest prawda.

dziekuje za odpowiedzi bardzo mi pomogly w podjeciu decyzji.

Pielęgniarka i położna to co innego, więc nie pisz że "zwykle takie pielędniarki np. położne "

balbina_ina  widzę że mamy te same zainteresowania.Ja też chciałabym iść na pielegniarstwo ale narazie nie mogę ma powstać w moim mieście ten kierunek za 2 lata,dziecko będzie odchowane więc wtedy będę mogła studiowac dziennie:)Pozostaje kwestia zdrowotna mam epilepsje dwa lata nie biorą leków więc mam nadzieje że będę mogła iść na ten kierunek studiów.Wiesz może czy mam się pytać o to lekarza rodzinnego czy lekarza medycyny pracy?:)
Mam nadzieję że napiszem mi jak się studiuje i czy ciężko się dostać

Gratuluje...

samotna 172  skladajac papiery na studia i tak musisz isc do lekarza po zaswiadczenie ,ktore wyklucza przeciwskazania do studiowania tego kierunku ,ale mozesz juz teraz zapytac lekarza  bo wiesz roznie bywa. Jesli chodzi o dostanie sie na ten kierunek  to zalezy  od miasta im wieksze miasto tym gorzej, u mnie w miescie nie mialam problemow ,ale tez mam bdb swiadectwo maturalne no zobaczysz.Trzymajcie za mnie kciuki ,zeby udalo mi sie to wszystko pogodzic:D

juz za miesiac studia sie zaczna ,aa ja sie boje,ze sobie nie poradze ,ze nie pogodze  macierzynstwa z nauka i praca,pamiec juz tez nie ta sama yyy chyba dopadla mnie jesienna nostalgia

Od października również zaczynam studia - kierunek pielęgniarstwo. Mam nadzieję, że to był dobry wybór i nie będę żałować

hej,dawno mnie tu nie bylo, co sie zmienilo? chodze na studia,ale juz sama nie wiem czy to jest to co chce robic w zyciu,maz namawia mnie zebym poszla do pracy oddala sie  fryzjerstwu a ja sama nie wiem czy to dobry pomysl ,czy nie bede zalowac jak odpuszcze sobie studia nie wiem

balbina_ina ja niedługo kończę pielęgniarstwo i niestety bardzo żałuję, że na początku nie zrezygnowałam. Głównie przez praktyki których na 1 roku nie ma za wiele, za to później są NON STOP... Personel najgorszą robotę zostawia studentom. Nie raz musisz "oporządzić" 20 pacjentów na oddziale (mycie, pampersy) i właściwie nic konkretnego się nie nauczysz. Robisz za kogoś to co jest najgorszego do roboty, za darmo i tyle. Właściwie przez okres cudownych praktyk dostajesz pracę noszowego, salowej i pomywaczki przez resztę czasu się szwendasz i traktują Cię jak "zło konieczne" no chyba, że trafisz na fajną zmianę to potraktują jak powietrze, może czasem coś pokażą, wytłumaczą.
A że się nauczysz robić zastrzyki, zakładać wenflony czy podawać leki to zapomnij. Może raz w tygodniu, miesiącu się uda coś zrobić jak się sama upomnisz że chcesz. Poczytaj w internecie artykuł "studenci pielęgniarstwa od mycia i sprzątania" cała prawda niestety. Będąc na 1 roku nigdy bym w to nie uwierzyła, teraz się przekonałam na własnej skórze... i bardzo tego żałuję.
Ktoś może powiedzieć, że za to potem masz pewną pracę, ciekawą... Wcale nie jest tak kolorowo. Praca ciężka i odpowiedzialna za marne grosze. Jak usłyszałam od starszych koleżanek ile zarabiają to mnie zamurowało. Ktoś powie to misja, powołanie... Śmieszą mnie już te słowa. Każdy chciałby żyć godnie. Jak miałabym wybierać to wolałabym usiąść na kasie w biedronce.
Polska jest sto lat za murzynami jeśli chodzi o pielęgniarstwo, brak szacunku, współpracy, niedocenienie zawodowe... Czy coś się zmieni? Nie wiem, wolałabym nie liczyć na to... Mam dość ciągłych rozczarowań.
Oczywiście znam osoby, które są zadowolone, podoba im się to i nie wyobrażają sobie robić czegoś innego, ale to niewielka bardzo niewielka część... Nie chcę Cię do końca zniechęcić, bo może będziesz w tym szczęśliwa, piszę na własnym przykładzie, jak zaczynałam studia też myślałam, że to dla mnie, ale one zamiast rozwijać bardzo efektownie mnie zgasiły...

feno ja mam. Bardzo się przyda. My kserowaliśmy ją (po kilka stron na 1 stronie) i wyszło dużo taniej. Bo książka składa się z 2 grubych części. Przyda się do podstaw pielęgniarstwa a później będzie pomocna przy pisaniu pracy licencjackiej więc polecam się w nią wyposażyć.

Powiem tylko tyle, ze rownoczesnie studiujac pielegniarstwo ucz sie jezyka angielskiego lub francuskiego i po szkole wyjezdzaj na zachod w poszukiwaniu pracy jesli mozesz, warto!
Zarobki przyzwoite i  na brak pracy  na pewno narzekać nie bedziesz..  są też inne atrakcyjne dodatki  (premie, pieniazki wakacyjne, zwrot za dojazdy itp)
Eh, w porównaniu z Polska to szkoda gadać, no chyba , ze teraz cos sie zmieniło.

Piszę tutaj, bo odnalazłam swoje nowe powołanie, mianowicie- znięchęcanie każdego (komu przyjdzie do głowy) do studiowania tego kierunku.
Zacznę od tego że jestem na 3 roku...studia miały byc wyłącznie alternatywa,kołem ratunkowym, w razie gdybym nie dostala sie na inny kierunek. Dostałam się z palcem w tyłeczku. Ale manipulacja rodziny w dużym stopniu doprowadziła do tego, że jednak poszłam na pielęgniarstwo. Choć prawda taka że decyzja ostatecznie należała do mnie. Dzisiaj uważam ją za najgorszą jaką mogłam podjąć. Studia te zrobiły mi totalne pranie mózgu.Nie rozwineły w żaden sposób, a wręcz myślę, że cofnęły w rozwoju. Zgasiły całą energię jaką w sobie nosiłam. Obniżyły masakrycznie samoocenę, która i tak wcześniej nie plasowała się na zbytnio wysokim poziomie. Po tych 3 latach czuję się wrakiem.
Wydaje mi się, że zniechęcenie Was nie będzie mocno trudnym zadaniem. Może opiszę Wam po krótce jak wyglądał każdy kolejny rok. Na pierwszym w 2 semestrze macie tylko 2 tyg praktyk w szpitalu! co moim zdaniem jest sprytnym zabiegiem. Po 2 tyg nie koniecznie każdy jest w stanie stwierdzić czy widzi się w przyszłości w tym zawodzie. Ja próbowałam sobie wmawiać, że może tylko akurat na tym oddziale była taka kicha(a raczej ekhm.. kupa-trafiłam na interne, typowa umieralnie). Szłam na 2 rok z nadzieją, że może jeszcze się przekonam, może na innych oddziałach będzie to wyglądało lepiej. Niestety- nadzieja matka głupich. Gdybym miała choć połowę praktyk z 2 roku na 1 to jestem przekonana, że rzuciłabym te studia w pizdu. 
Przedstawię wam sylwetkę studenta pielęgniarstwa w szpitalu. Odwala brudną robotę-pamery, mycie, ścielenie łozek. Gdy to zrobi,a wszystkie te czynności zajmują jakas godzine, najlepiej żeby zlewał się z jakąś ściana, założył czapke niewidke. Bo po toaletach jest totalnie nieuzyteczny. A zaraz. Przepraszam. Są jeszcze badania, na ktore trzeba zawiezc pacjentow, albo jakas krew do laboratorium do zaniesienia, wtedy fakt, jest przydatny.Studentowi pielęgniarstwa również nierzadko powierzane są zadania salowej, jak wycieranie szafek czy przeprowadzanie dezynfekcji łóżek (!). Miłym faktem było jedynie to, że na 2 roku w II semestrze miałam naprawdę duzo wolnego, coś około 2 miesięcy, praktycznie cały marzec i maj ale nie każdej grupie się tak udało, niektórzy mieli porozrzucane troche w 1 semestrze trochę w 2. A jeżeli chodzi o 3 rok to już totalna porażka, multum praktyk, praktycznie sama geriatria i niestety  jeszcze mniej możliwości dostępu do zabiegów aseptycznych. Tylko na tych pierwszych praktykach na 1 roku i na małej części na 2 jest z wami  pielęgniarka z uczelni, która się wami opiekuje, po prostu uczy, tak jak to było w starych szkołach pielęgniarskich. Na pozostałych grupa studentow podlega pielegniarkom z oddzialu...co niekoniecznie jest dla nas korzystne. Najkrócej mówiąc praktyki na tej uczelni są totalnym marnotractwem czasu. I zapewniam, że to nie są wyłącznie moje odczucia. 
Co do zaliczeń, egzaminów itp. Chodziłam tylko na te wykłady które były obowiązkowe,dosłownie kilka razy przysiadłam do nauki, miałam totalnie olewczy stosunek a wszystko zaliczałam bez problemu. Ale nie dlatego, że jestem geniuszem czy mega inteligentem. Większość testów powtarzała się z poprzednich lat. Jeśli natomiast było coś nowego to tak czy siak na poprawce dawali to samo..Co dla mnie jest najzwyczajniej śmiechem na sali. Wykładowcy, prowadzący ćwiczeń, lekarze itd itp mają nas studentów pielegniarstwa i pielegniarki za tępaków. I niestety po części mają racje. Jeśli ktoś ambitny, to oczywiście, będzie się uczył, ale takich ludzi jest garstka. Oczywiste jest to, że większość chce iść po jak najmniejszej linii oporu.   
A teraz będzie mocno osobiście. Co do tego wyssania energii, o czym wspominałam na początku.Ten jakże przyszłościowy kierunek,po którym napewno znajdziecie pracę to zwyczajny piece of shit. A o tym niejednokrotnie będą was uświadamiali ludzie dookoła. Pacjenci- patrzacy na was z politowaniem i wyskakujący z pytaniami typu- "A nie wolala Pani na medycyne?",albo z komentarzami "szkoda Pań,takie młode,a to taka ciężka praca...". Znajomi- "DLACZEGO?!". Praktycznie w większości spotykałam się z negatywna reakcją, kiedy mówiłam co studiuję. Po prostu nie wiedzieli w jaki sposób odpowiadać, żeby nie zrobić przykrości. Tylko raz pewien chłopak powiedział mi: "Lał, naprawdę? super!",co mnie totalnie zszokowało. Niestety, zawód pielęgniarki nie ma prestiżu ani nie jest szanowany, przynajmniej w Polsce. Także możecie byc traktowane czasem troche jak ekscentryczki z racji wybranego kierunku. Ja jako wrażliwy człowieczek, łaknący mocno ogólnego poważania wśród ludzi i pewnego rodzaju zrozumienia źle to znoszę. Czuję się gorsza, nawet od tych co to poszli na pierwsze lepsze studia,byle jakiś papierek mieć. Niegdyś byłam radosną osobą,otwartą,teraz jestem spalona całkowicie. Zmarnowałam 3 jakże cenne lata swojego życia,dlatego że nie miałam odwagi rzucić tych studiów.Zjebałam sobie przyszłość.Juz nie wiem kim jestem i po co jestem.Nie mam siły. Odpycham nowo poznanych ludzi,a w dodatku widze ze powoli trace znajomych. Bo po prostu bije ode mnie niemoc. Robię i będę robic coś czego nie lubię. A tacy ludzie normalnie że odstraszają. 

Dlatego dziewczyny proszę Was wszystko tylko nie pielęgniarstwo. Przemyślcie i weźcie sobie moją uwagę do serducha. Nie wierzę, że ktoś może mieć powołanie do tego kieunku. Śmieszy mnie to. Przepraszam, że zalałam was tak osobistymi zwierzenami ale nie potrafiłam inaczej.

Masz rację,moja wypowiedź odnośnie studiowania na WUM-ie jest subiektywna,ale taki był mój zamysł, nie będę wypowiadać się za innych. Wystarczy pośledzić fora.Nie wiem jak jest na innych uczelniach. A nawet jeśli wygląda to trochę lepiej to co z tego? Czy to WUM, ŚUM, czy inne akademie bądź uniwersytety to zawód do którego przyuczają- jeden.W moim mniemaniu wygląda to tak- gówniane studia, gówniana praca. Przeszłam już przez najgorsze oddziały i różne szpitale więc wiem co mówię.
Chcesz konkretów:
- koleżanka szukała pracy w zawodzie kilka miesięcy w Warszawie, już wcale nie jest tak kolorowo jak może się wydawać
- nie marzcie o zarobieniu powyżej 2000 zł, phi co ja mówię, jak dostaniecie 1500 będzie dobrze (taka Warszafka!), chyba że macie takie znajomości że ktoś wam załatwi pracę w prywatnej klinice-tam już możecie dostać 3000 zł

A swoją drogą- rozumiem, że możliwość znalezienia pracy i zarobki są istotnym kryterium wyboru kierunku studiów ale chyba nie podstawowym.
   
Weźcie też pod uwagę fakt,że średnia wieku pielęgniarek według wielu źródeł to 44-47 lat.O czymś to chyba świadczy...

Śródki masowego przekazu was otumaniają, już od paru dobrych lat próbują podkreślają, że społeczeństwo się starzeje, i z racji tego pielęgniarki będą miały pewną pracę. Mówią Wam o perspektywie świetlanej przyszłości za granicą. Ale czy wyjazd za granicę to takie eldorado? Nie po to ucze się w Polsce, żeby wyjeżdzać za granicę.

zastanawiam, się ostatnio nad wyborem studiów pielęgniarstwa, czy ktoś wie jak odbywa się rekrutacja

Pytasz czemu pielęgniarki zdecydowały sie na taki zawód . Podejrzewam, że  jak większość miała zupełnie inną jego wizję, natomiast w zderzeniu z polską rzeczywistością szpitalną...ta wizja im się mocno skrzywiła. Widzisz,nawet Ty oceniasz pielęgniarki jako te siedzące i pijące kawkę-kolejny stereotyp. Owszem są oddziały na których praca pozwala na jej częste popijanie ale sa i takie na których  przez kilka godzin nie ma czasu żeby napic się łyka czegokolwiek. Zgadzam się że jest w tym zawodzie niestety dużo wypalonych kobiet  ale grono to będzie rosło. Pielegniarek jest coraz mniej jak i chętnych na te studia co spowoduje że na te już pracujace spadnie jeszcze wiecej obowiazkow. A pensja taka sama... Niestety to okrutne ale jednak mimo wszystko sprowadza się do kasy. Póki ten zawód nie zostanie doceniony i nie będzie lepiej opłacany sytuacja się nie zmieni. Niech nikt nie oczekuje że pielegniarki beda świętymi matkami Teresami. Pielęgniarstwo to  zawód, nie misja. Zgadzam się, że jesli ktoś decyduje się na jego podjęcie powinien profesjonalnie podchodzic do wykonywanych obowiązków ale prędzej czy później przy polskich realiach braknie mu sił. I to o czym piszesz- chęć niesienia pomocy innym, niestety zapomną o tym prędko w szarej rzeczywistości szpitalnej.
Pytasz kto zarabia więcej...daleko nie trzeba szukać. Ale mi chodzi o to, że skoro moje zarobki mają równać się zarobkom choćby kasjera w supermarkecie...to o czym my tu mówimy. Jeśli pilęgniarka ma chodzić wiecznie uśmiechnięta i być zadowolona z życia musi dostawać GODZIWE pieniądze .A pracując na 2 czy 3 etaty, mając rodzine i starając się jakoś ogarniać życie,wybaczcie- nie będzie.

Mogło teraz wyjść na to że moje frustracje sprowadzają się do kasy. ale to nie tak. Ja szanowałam ten zawód i był okres że naprawdę widzialam w nim sens. To nie jest praca papierkowa, ślęczenie w biurze, to jest bezpośredni kontakt z drugim człowiekiem i to jest fajne. Ale podejście ludzi, państwa, ogólu do tego zawodu gasi  wszystko.

olakuzniar- czy twoja siostra była po licencjacie czy miała tytuł magistra gdy wyjechała? mogłabyś napisać coś więcej o jej pracy za granicą, czy od razu udało jej się trafić na oddział szpitalny czy może do był jakiś dom opieki? będę wdzięczna za odpowiedź.

Gdybyście poszukiwali sposobu na dodatkowe źródło dochodu, to może być idealna oferta dla was!

Poszukujemy partnerów biznesowych zainteresowanych współpracą jako niezależny dystrybutor w firmie DXN.

Oferujemy fachową pomoc ze strony bardziej doświadczonych dystrybutorów oraz uczestnictwo w systemie bezpłatnych szkoleń na terenie całej Polski.

Zalety współpracy:
- możesz kupować zdrową kawę oraz inne produkty firmy DXN w cenach hurtowych i zarabiać na jej sprzedaży nawet do 40%
- możesz zostać naszym partnerem biznesowym i zarabiać na rekomendowaniu produktów DXN oraz na poszukiwaniu nowych klientów i dystrybutorów
- ty decydujesz ile chcesz pracować ? może to być twoje praca dodatkowa albo stałe źródło dochodów
- masz możliwość pracowania z domu
- wysokość twojego dochodu uzależniona jest od twoich rzeczywistych wyników

W przypadku podjęcia decyzji o współpracy, a także w razie dodatkowych pytań prosimy o kontakt telefoniczny (789415942), mailowy lub przez skype: oresta223.

Nie studiuje pielegniarstwa ale się wypowiem
Ja też słyszalam, że za granicą to jest COŚ, ale ile zarabia początkująca pielegniarka w Polsce? pewnie niezbyt wiele. A zawód odpowiedzialny jednak i na pewno cięzki bo jednak zajmowanie się chorymi ludzmi nie jest łatwe.

fedaczek - zrezygnuj z tego zawodu, bo będziesz nieszczęśliwa, skoro już teraz masz dość, to co powiesz za 5,10 lat?

Co Ty ględzisz... przeczytałam trzy po trzy co napisałaś... Niestety ludzie idący na pielęgniarstwo z zapałem są wrażliwi, ale ta wrażłiwość sprawia, ze po wyzbyciu się naiwności poprzez patrzenie na cierpienie drugiego czowieka, lekarzy interesantow, roszczeniowych ludzi zaczynają przybierać formę cynika. Uwierz, że znieczulica u wrażliwca przyjdzie szybciej niż u dystansowca. Więc nie mów, że ktos moze miec powołanie do tego zawodu. Chyba asceta!

Jeżeli chodzi o prace to na tą chwile w Warszawie jest kicha. Naczelne pielęgniarki w szpitalach mówią, ze ten rok jest wyjątkowo ciężki.   Ci co od razu po odebraniu dyplomu wyrwali sie na Banacha pracuja. Cześc w innych szpitalach miala juz zagrzane posadki , częsc po prostu trafila na odpowiedni moment i udalo im sie samemu ogarnąć coś. Ale generalnie nie ma co liczyc że z marszu trafi sie na "wymarzony" oddział, a na ten moment że znajdzie sie cokolwiek od tak <pstryk>

Zauważyłam, że wypowiada sie jakas rówieściczka/rówieśnik ode mnie z roku:) Pozdro! jakos raźniej jak wiesz że nie ty jedna z takimi dylematami. mam taki sam stosunek co do tych co pracuja na Banacha. narzekajcie na zarobki, a potem idzcie, łapcie pierwsza lepsza prace i tym samym udowadniajcie że nie zasługujemy na wiecej. 

Ktoś tu powyzej pisał, fedaczek rzuc to. Pewnie masz racje. Nie ukrywam, spedza mi to sen z powiek, bo tu chodzi o to jakie bedzie moje życie. A jak to śpiewał Rojek " i choćbyś chciał, drugiego juz nie będziesz miał" .

Nie warto studiować pielęgniarstwo .Czy masz średnie czy wyższe wyksztalcenie to i tak tą samą pracę musisz wykonywać i to tu w Polsce za marne grosze.Czym się różni zawód pielęgniarki od położnej?Kursem specjalistycznym.Do tego zawodu trzeba mieć trochę powołanie bo to zawód trudny i niewdzięczny .Jeśli o pracę i opiekę pacjenta to Onnaa trochę masz rację .Dlatego  też ,żeby pracować w tym zawodzie trzeba mieć końskie zdrowie i powolanie.

A jak to widzicie  w perspektywie faceta który ma 27 lat? Rozmawiałem już z kilkoma osobami i wszyscy polecają. Oczywiście interesuje mnie tylko praca za granicą. Gdybym miał pracować w Polsce nie zainteresowałbym się takim zawodem. Proszę o jakieś opinie.

Hej wszystkim. Mam 20 lat. W tym roku kończę technika farmaceutycznego. Z pracą, nie mówiąc o stażu będzie cięzko, więc zastanawiam się nad pielęgniarstwem. Mam ogromne obawy czy dam radę z chemią i fizyką. Od lat mam z nimi problem. Proszę o informację jak to wygląda jeżeli chodzi o naukę. Pozdrawiam

Ja dopiero idę, ale uważam, że warto. Moja uczelnia to Wyższa Szkoła Mazowiecka w Warszawie.

powolanie w tym przypadku faktycznie brzmi zbyt patetycznie, to jednak praca, trzeba oczywiście mieć, jak napisalaś pewne predyspozycje, ale to w dalszym ciągu praca i obowiązki, z których należy się wywiązywać dobrze i mieć świadomość, że pracuje się na żywym organizmie, ponosi się odpowiedzialność za zdrowie i życie ludzi. To jest duży stres. Obcuje się z chorymi, cierpiacymi ludźmi i trzeba mieć cierpliwosć, wyrozumiałość oraz więcej empatii niż siedząc za biurkiem w urzędzie. Także na pewno nie jest to praca dla każdego.
Zresztą u nas patrząc na zarobki chyba niewielu pragnie takiej pracy. Pielęgniarki to nie siostry miłosierdzia.

dużo lepiej, ale czy wystarczająco? Chodzi o to, aby zarabiały tyle, żeby nie pracować 2 razy więcej bo z takiej pielęgniarki żaden pożytek gdy chodzi jak zombi z przepracowania. Jeszcze pomyli pacjentom leki i wyprawi ich w zaświaty, albo sama umrze na dyżurze jak ta lekarka z Bialogardu, która ponoć pracowała 4 dobę z rzędu.