Wszyscy chcą kochać... Netkafejka dla osób bi- i homoseksualnych - Netkobiety.pl

Każdy mój związek z facetem kończy się katastrofą. Powoli przestaję wierzyć, że uda mi się stworzyć prawdziwy, szczęśliwy związek z tymi Marsjanami... Czasem zastanawiam się, jakby to wszystko wyglądało z kobietą...

Bardzo dobry pomysł, gothka Melduję się jako biseksualistka
Mam podobną sytuację jak Ty, z tym, że ja swoją orientację już w pełni "potwierdziłam" sama przed sobą (nie bez pewnych trudnych i dramatycznych przejść, niestety). I teraz, pomimo, że mam faceta, którego kocham i z którym nie zamierzam się rozstawać ani go zdradzać, często brakuje mi kobiety. Myślę, że biseksualizm jest najgorszą z możliwych "opcji" - wcale nie daje więcej możliwości, tylko więcej problemów. Jeśli o mnie chodzi, zawsze byłam i będę rozdarta, bo - że tak się wyrażę - po której stronie bym nie stała, to i tak trawa po tej drugiej wydaje się bardziej zielona. Dlatego staram się po prostu do tego przywyknąć.

Anemonne miło Cię widzieć w tym miejscu
Masz racje z tym, że biseksualizm wcale nie daje większych możliwości... O wiele łatwiej byłoby mi powiedzieć o sobie z pełnym przekonaniem, że jestem heteroseksualna albo jestem lesbijką.
Teraz właściwie nie wiem, kim jestem. Mam w sobie mnóstwo wątpliwości, wyrzutów sumienia i żalu, że to wszystko jest takie trudne.
Mój mężczyzna wie o moim biseksualiźmie. Akceptuje to.
Dla niego to po prostu orientacja. Nie rozumie, że będąc z nim jednocześnie pragnę kobiety i czasami to staje się po prostu obsesją. Nasza miłość dla mnie to tak, jakby dać spragnionemu na pustyni łyżkę wody- dobre, ale jeszcze bardziej rozbudza pragnienie...

Mam nadzieję spotkać tu osoby z problemami podobnymi jak moje. Może w końcu poczuje się lepiej sama ze sobą.

Pewnie mało mamy na netkobietach homoseksualnych bądź biseksualnych dziewczyn... Chociaż tematy o fascynacji tą samą płcią się przewijają. Ciągle się męczę.
Od 5 lat znam pewną dziewczynę, która jest lesbijką. Zawsze się dogadywałyśmy, wiem, że ona czuła do mnie coś więcej niż przyjaźń. W tamtym roku doszło między nami do pocałunku.
Od tego czasu kontakt praktycznie nie istnieje Przeprosiła mnie za to, co się stało i tyle. To prawda, że mam faceta ale przecież mogłybyśmy się czasem spotkać i pogadać. Tym bardziej, że od czasu pocałunku myślę o niej częściej niż zazwyczaj... Wiem, że ona mnie rozumie i przeżywa podobne rozterki (z powodów religijnych).
Brakuje mi takich rozmów jak z nią. Chociaż z drugiej strony... nie wiem, co by się działo, gdybyśmy się w końcu zobaczyły...

a ja uwazam ze kazda kobieta ma w sobie cos z BI - tylko nie kazda ma odwage to powiedziec is ie do tego przyznac nawet przed samą sobą... pomyslcie - jak faceci gadają mówia o innym facecie - patrz jakie ciacho jaki ma fajny tyłek jaki jest przystojny??- NIE - chyba ze jest GEY a my? Ja nawet czesto do swego faceta mówie - patrz kochanie jaka ładna dziewczyna... ale ma ładny tylek zgrabne nogi czy cos tam... pociągają mnie ładne kobiety... miałam kontakt fizyczny z dziewczyną - raz w zyciu... ale jednak wolę faceta:)Mój M wie o tym ze kiedys miałam taki epizod - chyba go to kreci hehe bo pytał o szczegóły:)

Ja już trzem dziewczynom znalazłem partnerki bo nie mogły znaleźć partnerów.Są bardzo zadowolone.

Cześć wolfcia - jako les i jednocześnie "mroczną rock'n'rollową duszyczkę" witam Cię szczególnie ciepło

Witam dzisiaj dopiero pierwszy raz zawitałam na to forum, właściwie znalazłam je przypadkiem, szukając w necie pewnych informacji...
Otóż może się przedstawię. Jestem Kornelia i mam 20 lat. Od 3 lat mam cudownego chłopaka, przystojny, inteligentny, wspiera mnie w każdej sytuacji, jest przy mnie zawsze kiedy tego potrzebuję, świetnie się dogadujemy, właściwie prawie w ogóle się nie kłócimy, nie sprzeczamy... Ale jest jeden zasadniczy problem Kompletnie nie pociąga mnie fizycznie... Fakt ciało ma boskie, jest piłkarzem... Ale na myśl o seksie ogarnia mnie przerażenie i wstręt... Myślałam, że to może być jakaś forma aseksualizmu...
Jednak po dłuższych przemyśleniach, stwierdzam, że to wszystko spowodowane jest tym, że czuję pociąg seksualny tylko i wyłącznie do kobiet... Kiedyś sobie tego nie wyobrażałam - uważałam, że tylko związek kobiety z facetem jest "normalny". Potem zaczęłam trenować piłkę nożną, przebywałam przez większą część czasu w gronie dziewczyn i to w większości dziewczyn bi- lub homoseksualnych... Zaczęło mnie to kręcić...
Kocham swojego faceta, ale leżąc w łóżku koło niego, marzę o związku z dziewczyną. Kiedy się kochamy (a występuje to tak rzadko, że nawet tego nie pamiętam, bo za wszelką cenę staram się tego uniknąć) wyobrażam sobie jak kocham się z dziewczyną, bo inaczej bym tego nie przetrwała. Tylko wówczas mogę marzyć o jakimś orgazmie...
To straszne, bo jestem zagubiona. Z jednej strony kocham swojego chlopaka, z drugiej nie wyobrażam sobie związku intymnego z kimś innym niż z dziewczyną. Tylko tego pragnę... On wie, że jestem biseksualna, nie wiem czy bierze to całkowicie na poważnie... Często myślę o zdradzie, ale to by go dobiło... Nie chcę go zranić, ale z drugiej strony się duszę w tym związku...
Też jestem zupelnie rozdarta...

A pytałaś go czy by go to dobiło i potraktował jak zdradę? Bo mi by nie przeszkadzało.

Tak szczerze, to nie miałabym żadnych oporów przed pójściem do łóżka z jakąś fajna laską, tylko mój Mężczyzna jest 100 % hetero i ma bardzo tradycyjne podejście do związków, więc nie chcę go ranić. Szanuję jego poglądy o 100% wierności. Kocham go strasznie, więc nawet nie mam do niego jakiś pretensji o to, że nie życzy sobie takich wyskoków. Fantazje to już całkiem co innego, jestem biseksualna tylko pod względem seksualnym. Psychicznie nie mogłabym stworzyć związku z inną kobietą, po prostu bardzo cenię męski sposób myślenia i to mnie bardzo pociąga i daje poczucie bezpieczeństwa. Ale nie mam nic przeciwko osobom homoseksualnym. Świat jest przynajmniej ciekawszy, bo nie jesteśmy tacy sami. Mam sama dobrego kolegę geja, jest świetnym gościem, więc co mnie obchodzi to, z kim sypia? On tak samo może mieć awersję do mojego mężczyzny, ze sypia z KOBIETĄ. Do mnie ma pewnego rodzaju seksualny odrzut i wcale nie czuję się tym urażona

Powiem tak - tematy o bi- i homoseksualizmie, w których można się wypowiadać na ten temat, już istnieją. To jest NETKAFEJKA, więc z założenia miejsce na luźne pogaduchy DLA NAS, osób bi- i homoseksualnych, a więc raczej nie miejsce na wypowiedzi osób hetero

Przepraszam, może wychodzę teraz na niegościnną i zarozumiałą, ale mam już trochę dość czytania tekstów typu "no ja jestem hetero i bym nie mogła, ale nic nie mam do osób innej orientacji". Myślę, że to właśnie powinno być miejsce, w którym nie będziemy musiały czuć się oceniane na zasadzie: jestem za homo - jestem przeciw homo. Nas naprawdę nie interesuje, kto jest za, a kto przeciw

Anemmonne słuszna uwaga. Tu nie pytamy kto jest za a kto przeciw. Jesteśmy tu, osoby bi- i homoseksualne i jesteśmy tacy, jacy jesteśmy. Chcemy porozmawiać o tym, co nas boli czy cieszy a nie być po raz kolejny ocenianymi.
wolfcia witam Cię bardzo serdecznie Miło, że do nas zawitałaś
Kornelia witaj wśród nas Czytając Twoją wypowiedź też zaświtało mi w głowie to, co napisały dziewczyny. Twój chłopak Cię nie podnieca, seks z nim Cię obrzydza, marzysz o dziewczynie. Czy więc związek z nim to nie tylko przykrywka prawdziwych pragnień o byciu z kobietą na zawsze? Tak, bycie osobą bi czy homo jest w naszych społeczeństwie źle postrzegane, jesteśmy brudni i nienormalni ale czy nie warto zawalczyć przede wszystkim o swoje szczęście?

Co do wypowiedzi, że niektóre z Was chciałyby spróbować z dziewczyną ale nie umiałyby związać się na stałe... Myślę, że samo fantazjowanie o seksie z kimś tej samej płci nie oznacza jeszcze bi- czy homoseksualizmu. To zaczyna się wtedy, gdy identyczna płeć kogoś drugiego nie przeszkadza nam w myśleniu o związku na dłużej czy wspólnej drodze przez życie.
Ja potrafiłabym iść przez życie z kobietą, gdybym jakąś pokochała prawdziwą miłością. Zasypiać przy niej, budzić się, wspierać się w trudnych chwilach i dzielić radościami. Nie patrząc na to, że ona tak jak ja jest kobietą...

Teraz pytania ode mnie: czy wasze otoczenie wie, że jesteście bi/homoseksualni czy raczej się z tym ukrywacie?

U mnie rodzina nie wie, wiedzą za to wszyscy najbliżsi przyjaciele i mój chłopak. Zarówno ja i kobieta, w której się zakochałam obracamy się wśród tych samych ludzi więc gdybyśmy im nie powiedziały i tak wszyscy by się domyślili. A tak po prostu potwierdziłyśmy ich przypuszczenia, że ja jestem bi a ona jest lesbijką.
Nie wiem czy kiedykolwiek przyznam się komuś nieznajomemu czy kogoś, kogo mało znam, że jestem biseksualna. Chociaż może zapytana o to nie zaprzeczyłabym...

Ja też ostatnio przeżyłam takie spotkanie- z tą różnicą, że ja tego bardzo pragnęłam... Minął rok od mojego pierwszego i do niedawna jedynego pocałunku z S. Cały rok jej nie widziałam, nie spotykałyśmy się chociaż prosiłam...
Już jakiś czas nie jest ze mną dobrze. Ciągle chodzę smutna i przybita, dobija mnie sytuacja w domu i częściej niż po telefon sięgam po żyletkę bo wolę zrobić sobie krzywdę niż zarzucać swoimi problemami innych... Wymieniałam z S. smsy. Tęskniłam.
W końcu wyjechałam na obóz, gdzie kiedyś się poznałyśmy i tam w czasie jednej z takich smsowych sesji wyznałam jej miłość. Powiedziałam, że nie wiem, co ze mną będzie dlatego chcę, żeby miała tego świadomość. Że jeśli się spotkamy powtórzę to patrząc jej prosto w oczy.
Przyjechała na kilka godzin i to były cudowne chwile- chociaż prawie w całości przepłakane. Siedziałyśmy przytulone, trzymałyśmy się za ręce. Powiedziałam ,,kocham" już nie smsem a wtulona w nią. Czułam jej delikatny zapach, miękką skórę... Od tak dawna tego potrzebowałam... Pocałowała mnie.
Potem dowiedziałam się, że ma kogoś. Że nie chce zdradzać.

Źle mi. Mam faceta, który mnie kocha i z którym jest mi dobrze. Powinnam być szczęśliwa i wdzięczna losowi. Dręczy mnie, że wciąż myślę o S., dążę do spotkań z nią i rozmowy. Nie musimy się całować ani nawet dotykać ale jej obecności pragnę bardziej, niż czegokolwiek innego...

zuza witamy wśród nas Mam nadzieję, że będziesz się u nas dobrze czuła i zostaniesz na dłużej

wlasnie, mnie takie sytuacje tez zdarzaly sie pod wplywem alkoholu. Inaczej nie ma odwagi..

Witam
Nie tak dawno temu nasza Olinka zapraszała Was wszystkich na konto Netkobiet na portali Nasza-Klasa, dziś ja również chcę Was zaprosić, z tym, że na inny portal społeczności owy ? Facebook.
Osoby które mają tam konto serdecznie zapraszam do klikania ?Lubię to!? na naszym netkobietyowym fun page?u, czyli po prostu na naszej stronie na facebooku stworzonej z myślą o Was
Pozdrawiam serdecznie i do zobaczenia na facebook.pl, moderatorka Delicious

http://www.facebook.com/pages/Netkobietypl/313241256921

Dziewczyny chyba zapomniały o naszym forum ... A szkoda ... Bo u mnie np zero zmian od poprzedniego posta ;(

No i cisza na wątku się zrobiła... Co tam u Was?

Obecnie nie jestem w związku , niedawno zakończyłam tą niemiłą historię . Tak , niemiłą . Piszę i uważam tak , bo ten facet stał się tylko i wyłącznie odskocznią dla mnie od tego , co tak naprawdę dzieje się w moim życiu , w mojej słowie , co czuję . Stał się zabawką , którą manipulowałam jak tylko chciałam , bo widziałam , że mnie kocha i jest w stanie zrobić dla mnie naprawdę wszystko . De facto był przykrywką chyba tylko i wyłącznie dla rodziców , znajomych i dla mnie też w sumie . Chciałam jakoś zapomnieć .? o tym uczuciu , myślałam , że jak będę miała faceta na stałe , to w końcu mi przejdzie . A stało się zupełnie inaczej ... Zawsze na pierwszym miejscu stała ONA . Aż w końcu zakończyłam tą farsę , nie chciałam już dłużej chłopaka wykorzystywać . Bo sobie na to nie zasłużył , za dobry facet z niego .Tak więc będąc w związku z facetem ciągnie to tej jedynej ... A to jest najprostrza i najkrótsza droga do niczego ... Bo nie dość , że niszczy się siebie , to jeszcze rani się drugą osobę w 'związku' . Destrukcja z efektami ubocznymi .

Zależy, co rozumiesz przez "udany związek". Ja swój związek uważam za całkowicie udany, mimo, że czasem tęskni mi się za kobietą. Ale czy heteroseksualnym osobom nie zdarza się tęsknić za osobami przeciwnej płci innymi niż partner? To, że ktoś jest biseksualny, nie oznacza, że musi zdradzać partnera na lewo i prawo, choć życie z osobą tej orientacji na pewno do łatwych nie należy - bycie osobą tej orientacji również.

No cóż, u mnie sprawa jest pokomplikowana. Jestem biseksualna, podobają mi się i mężczyźni i kobiety. Jednak jest tylko jedna kobieta, o której już tutaj wspominałam i o której mogę powiedzieć, że czuję do niej coś więcej niż tylko to, że mi się podoba.
Ostatnio trochę się u mnie działo i rozmawiałam z nią o tym wszystkim. Pierwszy raz tak zupełnie szczerze. Wiele sobie wyjaśniłyśmy. Wniosek jest taki, że może gdybyśmy się spotkały kilka lat później i byłybyśmy starsze inaczej by się to wszystko między nami poukładało. A tak miałyśmy -naście lat i żadnego pomysłu co zrobić z tym, co nam się przytrafiło. Każda z nas bała się tego, co czułyśmy do siebie a co wcześniej uważała za nienormalne albo grzeszne. W konsekwencji unikałyśmy siebie i tęskniłyśmy nic nie robiąc. Teraz jest już za późno, by wracać na rozstaje dróg i iść inną drogą. Ja już nawet tego nie chcę.
Nasz pocałunek był jej inicjatywą. Ja byłam już wtedy w związku, ona była wolna.
Tak jak Anemonne uważam swój związek za szczęśliwy i udany. Czuję się kochana i szanowana. Mojego partnera nigdy nie zdradziłam ani z kobietą (oprócz tego jednego pocałunku o którym wie) ani innym mężczyzną i nie mam takiego zamiaru. To, że wie o moim biseksualizmie nie oznacza, że mogę to wykorzystywać.
Biorę odpowiedzialność za swoje wybory. W życiu wybrałam jego. 
Owszem, zdarza mi się tęsknić za tą jedną dziewczyną lub za kobietą ogólnie, która będzie kimś więcej niż koleżanka. Ale czy osobą heteroseksualnym nie zdarza się marzyć o randce z innym facetem lub spotkaniu z inną dziewczyną niż partnerka? Te fantazje nie kolidują z tym, by stworzyć szczęśliwy i udany związek.
Jeśli któregoś dnia poczuję, że chcę odejść od mojego mężczyzny i stworzyć związek z kobietą lub innym mężczyzną to tak zrobię. Podwójne życie mnie nie interesuje. Mój partner jest cudownym człowiekiem i zasługuje na lojalność.

flowerek ładnie powiedziane o miłości do dwóch osób;)
To wszystko jest trudną sytuacją. O tyle skomplikowaną, że nie zawsze można zwierzyć się komuś bliskiemu bez usłyszenia epitetów w stylu: nienormalny, dziwny albo dowiedzieć się, że ma się nie po kolei w głowie.
Tak, jak już tu nie raz padało, powiedzieć można, że zawsze życie po drugiej stronie, z kimś innym, będzie wydawało nam się lepsze i bardziej pociągające. Nieznane kusi. Tęskni się do ramion, którymi nigdy nie zostaniemy objęci.
Można się z tym pogodzić i żyć albo próbować walczyć. Moim zdaniem- oba rozwiązania są bez sensu na dłuższą metę Orientacji tak czy tak nie zmienimy.

Witam Ja jestem lesbijką, od trzech lat, nieco ponad, w związku z dziewczyną
W ogóle bardzo się cieszę, że jest taki temat, nie wiedziałam jak to tu jest z homoseksualizmem

Hej dziewczyny ! Już jakiś czas temu zarejestrowałam się na tym forum,pisałam tutaj o innym problemie. Przyznam, że tą netkafejkę i wątki w nim śledzę od początku. I postanowiłam napisać, bo jak widze ciiiisza i nic się tutaj nie dzieje : ( Tak, jestem lesbijką, mam 21 lat, jestem ze śląska. Ostatnimi czasy bardzo doskwiera mi samotność, brakuje mi kontaktu z osobami z "branży". W swoim życiu, miałam pare kobiet,raz na krótsze dystanse, raz na dłużej, mniej zaangażowane, lub bardziej w znajomość czy w związek. Większość lesbijek, jak się domyślam, ma swoje konta na specjalnych portalach, gdzie można poznać inne lesbijki,zaprzyjaźnić się, związać. Ja również takie posiadam gdy wchodziłam w ten świat, byłam w 7 niebie,myślałam : " tyle dziewczyn,tyle możliwości, w końcu ktoś jest taki jak ja i mogę kogoś takiego poznać". Tylko wszystko się zweryfikowało pod wpływem czasu,doznać.. Tzw "branża" przypomina mi małą wieś, skupowisko ludzi, którzy się znają, mniej lub bardziej, gdzie zanim powiesz jakąś plotkę, ona trafia już na drugi koniec,gdzie ktoś kto nawet Cię nie widział na oczy, zna tylko z opowiadań, (bo koleżanka koleżanki, która ma znajomą itp. )ma do powiedzenia na Twój temat tak wiele jakby conajmniej przez pare lat spędzała z Tobą 24/h ... Nie chodzę do klubów branżowych, byłam pare razy, napatrzyłam się, wystarczy... nie spotykam się z 15 osobami naraz w centrum miasta, "lesbami" wygolonymi prawie na łyso, które słowo "kurwa" używają jako przecinka w zdaniu, które mają chód w stylu "łubu dubu" i ostentacyjnie pokazują swoją inność śliniąc koleżankę obok ... Mimo, że sama mam pociąg do kobiet, kocham kobiety i nie wyobrażam sobie życia z facetem, to z takimi "lesbijkami" nie lubię przebywać i się utożsamiać i tego nie robię... Nie wiem, może to taki region, śląsk, może w innych regionach inaczej postrzega się lesbijki.Nie wiem od czego to zależy, a tutaj tak właśnie ja to widzę. Oczywiście są też "normalne" dziewczyny, niestety rzadko mam okazję takie poznać. I dlatego zastanawiam się, gdzie się podziałyście "normalne" dziewczyny ?:) Brakuje mi takiej normalnej, lesbijskiej, bratniej duszy.

Czarna21, Ty masz super szczęście, że masz obok siebie dziewczynę, którą zapewne kochasz,i jesteście ze sobą już tyle czasu Jeśli byłybyście chętne na jakieś spotkanie, jeśli w ogóle mieszkacie gdzieś tutaj to ja również miałabym super szczęście ;D Ale popisać też możemy, dlaczego nie : mój nr gg 15797072 .

Niestety jestem z ZUPEŁNIE innego miejsca

Czarna21, oj,oj szkoda. Chciałabym poznać kogoś NORMALNEGO, z tzw branży. Ale coś tu mało nas jest chyba .. ?

No to jest nas już dwie ;D A prawda, że wiele kobiet chciałoby poeksperymentować, są ciekawe innych doznań ... Ale każda od czegoś zaczynała, może odkrywają dopiero swoją prawdziwą tożsamość ;p

Różne są historie, życie róznie się układa. Ja na początku strasznie u siebie tego nie akceptowałam. Bałam się, w sumie co się dziwić. Miałam jednego faceta, tzn jeśli chodzi o łóżko, związki trwały zaledwie do miesiąca czasu max, wszystko na siłe. Za to jak poczułam ciało kobiety ... już nie miałam wyrzutów sumienia

Były już dwa spotkania i wstępnie szykuje się trzecie Serdecznie zapraszamy!