Kiedy samotność i dziewictwo zaczynają doskwierać... - Netkobiety.pl

W kwestii samotności nie mogę Ci za wiele poradzić, prócz tego, byś czekała. Facet nie przyjdzie an zawołanie niestety i jeśli żaden chłopak dotychczas ci nie odpowiadal w żadnej kwestii, to znaczy, że widocznie nie twój czas. Chemia to podstawa jakichkowliek bliższych relacji, także jeśli na siłę sie z kimś wiążesz, to będziesz nieszczęsliwa. Wiem, że łatwo mówić, ale ja też czekam na odpowiedniego.
Natomiast co do dziewictwa..powiem Ci tak, ja też miałam dość tego, że jestem dziewicą, a że dodatkowo nie wierzyłam, że kogoś poznam, to przespałam się ze swoim znajomym. I powiem Ci, że nie mam w związku z tym jakiegoś urazu. Może dlatego, że nigdy nie traktowałam dziewictwa jako jakiegoś hmm..skarbu. Owszem, żałuję, że nie mogłam przeżyc tego pierwszego razu z kimś bardziej odpowiednim. No ale cóż. Jeśli zdecydujesz się na seks, to nie wybieraj do tego byle kogo, w sensie nowo poznanego, kogos, kto Cie nie pociąga itp. Zawsze lepiej być cierpliwym, poczekać, ale jesli tak bardzo Cię to męczy, możesz spróbować tego poza związkiem. Ale pamiętaj, nie z byle kim.

Ja nie traktuję dziewictwa jak zbędnego balastu, tylko każdy ma swoje potrzeby, które kiedyś zaczynają dawać o sobie znać. Wszyscy wokół jakoś się odnajdują i parują a ja od zawsze sama i nie zapowiada się, żeby coś uległo zmianie. Wiem, że warto czekać, tylko nie mam pewności, że nie będę czekać aż do emerytury. Mam wrażenie, że zycie mi przez palce ucieka.

ragazza, chyba za bardzo skupiasz się tylko na tej jednej sferze życia. Wrzuć na luz, spełniaj się na studiach/pracy/poznawaj nowych ludzi i któregoś dnia spotkasz jakiegoś fajnego faceta. Niestety, ale w życiu tak już jest, że często nie dostajemy tego czego chcemy wtedy kiedy chcemy, tylko gdy najmniej się tego spodziewamy.

karpod, zgadzam się, że to zależy od charakteru i podejścia. To trzeba roztrząsnąć we własnym sumieniu i zadać sobie kilka pytań. Chciałam jedynie przestrzec przed pochopną decyzją, która może potem rzutować na dalszym życiu.

Łukasz 86, ja też od zawsze byłam typem samotnika, chodziłam swoimi scieżkami jak kot. Teraz , prawdę mówiąc, troche się to zmimeniło, mam znajomych za studiów, z którymi trzymamy się razem a  ja zaczynam się uspołeczniać.
Jednak, wróce do tego, o co mi chodziło. Otóż zawsze daklarowałam, że nikogo nie potrzebuje, wyjadę do jakiegoś egzotycznego państwa po studiach, nie chę żadnych dzieci, zostanę starą panną i postawie tylko na karierę. Pewnie wynikało to z faktu, że zawsze prorytetem była dla mnie nauka, to ona była na pierwszym miejscu. Uważałam, że najpierw musze skończyć studia a potem myśleć o reszcie. Tyle czasu poświęcałam na studia i tak bardzo mnie pochłaniały, że nawet nie przeszkadzał mi brak faceta. Myslałam , że to dobrze, bo pewnie i tak nie miałabym dla niego czasu i nic by z tego nie wyszło. I tak moje myślenie i styl życia, tak jak pisałeś, obróciło się przeciwko mnie. Dzisiaj już nie jestem sfeminizowanym singlem i zahartowanym kazakiem, który wszystko sam sobie i bez nikogo. Człowiekowi z upływem lat zmienia się myślenie. Dzisiaj chciałabym mieć kogoś koło siebie, potem mieć dziecko kiedyś i wcale nie chcę nigdzie dalej wyjeźdzać. Tutaj przyznaję rację Twojej opinii, że wszstko stopniowo, że najpierw trzeba nauczyć się raczkować i zmienić swoje nastawienie do życia.
To śmieszne, bo zazwyczaj nie użałam się nad sobą. Opanowałam niemalże do perfekcji samodzielne życie w pojedynkę , bo już od ponad 6 lat nie mieszkam z rodzicami. Jednak przychodzą takie chwile, jak teraz, kiedy zaczyna mi to przeszkadzać i mam wrażenie, że coś mi uciekło.

Pixy, trafiłaś w sedno sprawy. Na dzień dzisiejszy to ja chyba nie potrafiłabym z kims być. Prawdopodobnie  wycofałabym się w kluczowym momencie, bo generalnie boję się nowych i nieznanych sytuacji. Wynika to pewnie z mojej niskiej samooceny.

Pisząc "dziewictwo" miałam bardziej na myśli dziewictwo w sferze emocjonalnej, niż to w pojęciu fizycznym. Z tym drugim nie mam problemu, nie wstydze się tego ani też nie zamierzam się go  jak najszybciej pozbyć, bo to nie boli.

Jeśli chodzi o spotykanie się z facetami. Ostatnio spotkałam się z facetem poznanym w jakimś klubie, który przez 2 m-ce męczył, żeby się umówić. Niby wszystko w porządku, jakoś się rozmawiało, tylko wogóle nic mnie nie ruszyło, zero chemii. Po całym tym spotkaniu  tylko jakieś dziwne obrzydzenie do siebie czułam, że to takie sztuczne było i wogóle.

Nie wiem, czy to ze mną jest coś nie halo. Może ja jestem jakaś lewa i nieprzystosowana do życia w parze, tylko w pojedynkę.

Nie przejmujcie się. Ja mam 27 lat i jestem jeszcze dziewicą. Nie jestem szkaradną pokraką na której widok każdy facet wieje, nie uważam się też za osobę z problemami psychicznymi. Po prostu taki los. Zawsze gdy jakiś chłopak bardzo mi się podobał, pociągał mnie, i co gorsza, zaczynaliśmy się dogadywać, zostawiał mnie bo akurat wlazła mu do łożka jakaś przypadkowa panienka do której z czasem się przywiązał. Albo było tak, że odległość zaczęła przeszkadzać, i decydował się na łatwiej dostępny "towar" w pobliżu. Nikt nie dał mi nawet cienia szansy, żeby jakoś mnie ośmielić, nikt mnie nie adorował... Nawet już nie wspomnę o tym, że kochał, bo jestem w 100 % przekonana że żaden facet mnie nie pokochał. Wiem że to nie jest normalne, w końcu nasze prababki w wieku 16 lat zostawały matkami, moje rówieśniczki mają 2,3 letnie dzieci. Ja bym powiedziała, że winą jest fakt, że ze swoją wrażliwą osobowością wylądowałam w chorych i zakłamanych czasach. Wszyscy potrzebujemy seksu, bo to jest normalne. Tylko niestety nie wszyscy panowie wiedzą niestety, czego chcą. Bywałam na wielu randkach, mężczyźni z którymi wtedy rozmawiałam twierdzili że tylko o kimś takim jak ja, mądrym, ładnym (i z cnotą)  marzyli, a potem mnie olewali. To nie jest do końca tak, że coś jest nie tak z Wami. Może to po prostu większość współczesnych mężczyzn ma sprzeczne oczekiwania??? Szukają dziewic, tylko że dziewica nie będzie od razu tygrysicą w łóżku. Podobnie jest z szukaniem pracy, prawda??? Często wartościowy absolwent, ale bez praktyki w zawodzie, zwykle dostaje kopa już na starcie. Tylko żeby zdobyć to doświadczenie, trzeba w końcu zacząć u kogoś pracować.

Warto czekać.
Czytając Twoją wypowiedź pomyślałam  o sobie z przed pół roku. Samotna, lubiąca samotność, nie potrzebująca mężczyzny by czuć się szczęśliwą i atrakcyjną, potrafiąca świetnie wykorzystywać czas wolny i dość towarzyska. Nie zwracałam uwagi na chłopaków, którzy mieli z mojego punktu widzenia jakieś wady [coś co mi dawało znać, że to nie ten] przez co właściwie zawsze byłam sama [mam duże wymagania]. Przygody na jedną noc bądź koleżeński seks - odpada, więc wstrzemięźliwość seksualna aż pozna się kogoś wartego uwagi.
I tak od pół roku jestem z kimś wyjątkowym [ma pół wady] i z nim straciłam dziewictwo [w wieku prawie 23 lat]. Było warto czekać.

hmmm ale czekaj aktywnie; spotykaj się z chłopakami, którzy wydają Ci się interesujący, może to będzie tylko jednorazowe spotkanie, może zwyczajna znajomość, a może ktoś ważniejszy [ja wychodziłam z zasady co ma być to będzie]. I wg mnie: już na pierwszym spotkaniu da się zauważyć czy to jest to [gdy występuje jakieś skrępowanie, coś sztucznego czy coś co zwyczajnie nie gra to wiadomo, że to nie ten].

Powodzenia.

Żyrborka i Alexytymia, Wasze posty podniosły mnie troche na duchu .
Czasami czuje się jak odludek, który nie pasuje do reszty, ale widzę, że nie tylko ja tak mam i to mnie nastraja poztywnie. Żyję w zgodzie ze sobą i mam nadzieję, że również mnie spotka jeszcze coś dobrego w życiu. Zresztą, ostatnio mam wzwyżkę formy i  powrócił mi optymizm, którego w ostatnich tygodniach  brakowało.

Dokładnie taka sama myśl mnie dopadła .

Ragazza, ostatnie co powinnaś zrobić to związać się z kimś na siłę. Takie związki nie mają przyszłości, więc łatwo tu o rozczarowanie i jeszcze większą niewiarę, że coś się w Twoim życiu zmieni na lepsze. To nie musi być od razu płomienna i gorąca miłość, ale przynajmniej jakaś fascynacja, ciekawość tej drugiej osoby, sympatia, która z czasem może przerodzi się w coś więcej. Jeśli jednak nie czujesz zupełnie nic- to bardzo niewielkie jest prawdopodobieństwo, że taki związek ma przyszłość. 
Ja sama na swoją wielką miłość czekałam bardzo długo, zawsze kiedy zaczynało do mnie docierać, że kolejny facet to tylko kolejna pomyłka, uważałam, że nawet przez samą tylko zwykłą uczciwość należy się z tego wycofać. Bo tak naprawdę to w imię czego to ciągnąć? Po to tylko, aby nie być samą? W ten sposób oszukiwałabym nie tylko siebie, ale i partnera. Uważam, że zawsze warto trzymać się swoich zasad, bo kiedy już przyjdzie prawdziwa miłość będziesz szczęśliwa, że na nią zaczekałaś. Ale jeśli coś po drodze nie wyjdzie, rozsypie się po jakimś czasie- to trudno, tak bywa, trzeba iść do przodu i szukać dalej. Nie warto jednak czekać w nieskończoność, bo kiedyś przecież trzeba nauczyć się bycia w związku, kontaktu i intymności z drugim człowiekiem.

No tak... ale... z wiekiem te "momenty słabości" są destrukcyjnie silne. Z każdym kolejnym człowiek zaczyna się obawiać czy następny uniesie.

Mi się wydaje, że nie ma co czekać. Zanim się nie zorientujesz będziesz mieć 30 na karku lub więcej i co wtedy powiesz? Będziesz mówić sobie, że żałujesz pewnych momentów, niewykorzystanych sytuacji.

Tak ma mój kuzyn - wybrał samotność. I choć uważam, że źle robi on nie da sobie przemówić do rozsądku. Facet ma 35 lat i jest sam jak palec. Przez życie przechodzi z przyjaciółmi, którzy jakby nie patrzeć albo mają już własne rodziny, albo zaczynają związki - ale nie są sami.

Wiele razy mówił mi, że chciałby to zmienić, ale czuje się na to już za stary, że żadna go nie zechce i w ogóle. Żałuje, że rozstał się pare lat z tą czy tamtą, bo teraz obie jego byłe panny są szczęśliwymi mężatkami i matkami, a on...??

Niestety życie ludzkie jest takie, że rzadko kiedy na samym początku spotkamy tego jedynego i właściwego. Mając za sobą parę związków (1 lub 2 ) będziesz pewna swoich oczekiwań dotyczących związku, partnerstwa, tego jaki ma być Twój partner. Teraz choć możesz mieć na to jakieś zdanie wiedz, że może ono ulec zmianie po poznaniu samej siebie będącej w związku.

Wiem, że możesz obawiać się samotności po zerwaniu, ale dzięki temu dowiadujesz czegoś więcej o samej sobie, a ponadto będziesz miała niezapomniane chwile. Uwierz, że warto spróbować;)

Bo jak to powiedział Tennessee Williams ??Kiedy tak wielu ludzi jest samotnych, byłoby niewybaczalnym egoizmem, być samotnym samotnie, warto poszukać sobie towarzysza"

Witam,
mam 21 lat i również mam problem z samotnością i dziewictwem..... Mam wrażenie ze moje życie jest takie puste...   Wszyscy na około mają kogoś, mają plany na przyszłość a ja? skończyć studia, znaleźć prace, kupić mieszkanie itd....i planowanie się kończy...Czasami mówię sobie ze jestem singielką z wyboru ale to jest takie okłamywanie samej siebie. Bo ja nie chce być sama....spotykałam się przez jakiś czas z pewnym chłopakiem...ale nie czułam tego "czegoś", przecież nie będę z kimś dlatego ze wypada już w tym wieku kogoś mieć albo dlatego że on coś do mnie czuje... Na dłuższą metę stałoby się to męczarnią dla mnie. Poza tym mam chyba problem z zaufaniem do innych<czytaj mężczyzn>. Kurcze nie uważam się za nudną i brzydką dziewczynę. Jestem dowcipna, miła, umiem porozmawiać na każdy temat a mimo wszystko jestem sama. Nie chce już tak dłużej.....

z twarza? Ja jak bede mial 24 lata:D a to tylko za rok to napewno bede sam i byc moze trafi mi sie isc na jakies wesele... W sumie rozumiem Twoje polozenie bo tez chciailbym wtedy pokazac sie z jakas fajna dziewczyna,,ale sie nie pokaze:d bo jej miec nie bede:D i co nie pojde przez to na wesele i bede sie tym przejmowal,,,pojde sam bo nie mam innego wyboru albo moge wogóle nie isc.,,,oczywiscie zle bede sie czul,,,ale tak jest i umiem sobie z tym poradzic,,,bo ine mam innego wyboru? nachlalbym sie i dobrze bawil mimo wszystko,,,:P

jeszcze wesele mysle to pol biedy, bo w sumie zawsze tez chodze sama, ale jakos tak wyszlo, ze poznalam niejednego fajnego chlopaka, tyle ze ja mam wyjazdowe zawsze, a zwiazek na odleglosc u mnei odpada niestety....
gorzej jest chyba ze studniowka, tu dopiero byl przymus przyjscia z kims, bo wiadomo wiekszosc ludzi ma kogos stalego i przeciez nei przyjdziesz sama...jakis czas temu to bylo, ale sobei przypomnialam ze musialam jakiegos kolege od czapy brac i ze na wolnych wychodzilam gdzies,bo ani nie chcialam z nim sie przytulac zbyt, ani nie chcialam patrzec na tych zakochanych......
GRRRRRR czemu jestesmy same ;( ?

do męski_punkt_widzenia latwo powiedzieć, tylko,że wlasnie zazwyczaj tak jest idziesz na wesele, nie masz w moim przypadku partnera i cala rodzinka patrzy sie dziwnie:/ No taka niestety jest prawda. A  ludzie maja gdzieś dlaczego nie masz drugiej polowki.. Ich to nie interesuje dlaczego.. tylko patrzą, że nie ma i tyle.

do ragazza ja bym spróbowala kogoś poznać, na jakiejś imprezce, albo coś. Nie martw się, że nie masz faceta. Wiem co czujesz, bo ja też nie mam. Ok powiesz, że ja jestem jeszcze smarkulą, ale wiele dziewczyn w moim wieku już ma nawet dzieci... (to akurat nie jest powód do dumy) no, ale ogolnie maja facetów, są szczęsliwe, a ja tez jestem sama... Hm.. może dlatego, że też caly czas mowilam, ze faceci są glupi i, że ja ich nie potrzebuje bo sama sobie świetnie poradze? Chyba tak....
Nie zalamuj się, z jeden randki nic nie wyszlo to bedzie kolejny koleś. Nie przebieraj, tylko jak trafi sie wlasnie "ten" to bedziesz to wiedzieć.

katarzyn89 masz racje ze są dziesiątki chwil kiedy nie ma tej bliskiej osoby obok nas. No, ale cóz... takie jest życie niestety:/ Nic nie poradzimy.

niby wiek XXI ale duzo facetow mowi, ze oni wola zdobywac bo taka ich natura  a jak zdobycz za latwa to zadna dla nich zdobycz... niby bajki jakies, ale chyba prawdziwe;/
owszem lubie, jak mnei podrywaja i nei jest ich malo, ale impreza trwa iles czasu, potem sie wraca do domu i znow ta dobijaca pustka... wiec co wowczas poradzisz nam vinnga ?

Magda jesteś tutaj najmłodsza a użalasz się niemiłosiernie, ja nawet w chwilach depresji tak się nie użalałam jak Ty! Dziewczyno masz dopiero 19 lat! Ja jak miałam tyle to przez myśl mi nie przyszło żeby się tak użalać. Na studniówkę poszłam z kolegą koleżanki, najgorsza impreza na jakiej byłam ale się obyło. Na każde wesele chodzę sama i tyle, no co mam innego zrobić.

ech...ja nie wiem od czego to juz zalezy serio. jak bylam mala to zawsze mi sie wydawalo ze no jak nie w liceum to na studiach na pewno bede miec swojego faceta, bo to normalna kolej rzeczy. no i własnie widac, prawie jestem na 3 roku a regres jak byl , tak jest. ciezko jest tlumic potrzeby duszy i ciala, ciezko sie oszukiwac, ze wcale tego nei potrzebuje.

Korrrba heh a ja mam 24 i też nie byłam w poważnym związku i też jestem dziewicą, tu nie chodzi o to żeby się licytować :-) też niby nie jestem brzydka, gruba też nie ale przecież wygląd podobno nie jest najważniejszy , choć dla facetów chyba jednak bardzo ważny, oni chyba miss Polonii szukają, co niektórzy oczywiście hehhe   Powiem Ci, że ja to mam powodzenie albo u młodocianych ostatnio 17 latek mnie podrywał jak byłam na piwie z kumpelami :-) a jak usłyszał ile mam lat bardzo się zdziwił (podobno wyglądam na 16 hihi) albo właśnie jakieś dziadki także normalni, w moim wieku albo odrobinę starsi jakoś chyba mnie nie zauważają, nie wiedzieć czemu :]
więc nie martw się nie tylko ty tak masz.  Ja nie szukam na siłę związku, bo po co pchać się w co`s na chama , muszę się porządnie zakochać oczywiście w wzajemnością bo co to za miłość bez wzajemności...straszna, parę razy przez to przechodziłam nic przyjemnego.
Nieznajoma jesteś pełna optymizmu i dobrze! tak trzymaj trochę ci zazdroszczę bo ja z tej samotności w jakiś coraz częstszy dół popadam, może przez ten deszcz za oknem, kto wie...

co do slynnego watku wesel to dzis rano mi kolezanka opowiadala jak to super sie wybawila ze swoim chlopem na weselu w weekend ale on nie chcial isc na poprawiny, bo wolal sie poprzytulac...jakie to słodkie grrrrrr.
a na moja uwage ze ja ide tez teraz, ale z kolega, nawet nie mrugnela okiem, tylko dalej nawijala, jaki to jej chlopak jest super ;/

Martyna777 Nic złego ale panowie po 40 czy po 50 ( i starsi bo zdarzali się i tacy) raczej mnie nie kręcą heh :-) A co do tego małolata , możliwe , że chciał się popisać albo był już z leksza wcięty po którymś piwie z kolei i myślał ze równolatkę podrywa
Katarzyn89  tak to już jest , że ludzie zakochani tracą zmysł dostrzegania cudzych problemów bo są tak obrzydliwie zakochani i chcieliby ogłosić to całemu światu jak to jest obrzydliwe szczęśliwy a my takie samotne żuczki musimy się uśmiechać , gratulować udanej imprezy i udawać ze wszystko ok 

Martyna777 ale koleżanka Kasi mogłaby wyrazić odrobinę zainteresowania ze swojej strony a nie dalej nawijać jak to było super się poprzytulać i bawić razem ze swoim księciem nie uważasz :-)

ale jak to sie mowi "syty glodnego nie zrozumie" .
macie tez tak, ze nawet włąsnei znajome parki Was irytuja ? przyznaje sie zazdroszcze im chorobliwie i niestety sie to poglebia i przejawia moim raczej niechetnym stosunkiem, nie lubie za bardzo z nimi chodzic jak sa w parach...
nie zazdorszcze ludziom jakiejs przeolbrzymiej kasy, władzy ani zawodu. ciesze sie z tego, co sama mam, tylko tej 1 rzeczy tak bardzo mi brak...

Mam taką samą sytuację! Moja koleżanka przez cały czas nawija o sowim chłopaku, jaki to on nie jest kochany, gdzie to oni razem nie byli itp...na prawdę staram się nie zazdrościć jej tego, ale jak widzę dookoła same pary to jest mi na prawdę przykro, tym bardziej, że szkoła sprzyja 'parowaniu się'. Dałam jej kiedyś do zrozumienia, że nie chcę już o nim słuchać bo wszytko ma swój umiar, chętnie doradzę i pomogę ale bez przesady! Jakiś czas po tym powiedziała mi 'biedna ty jesteś..."
Dziwi mnie to, że niektórzy są tak nieczuli i nie widzą problemów innych(tym bardziej, ze jest to mój największy i to chyba widać). Podobnie jest na domówkach tez zawsze sporo par i do kogo się tu odezwać jak każdy zajęty druga połówką...

Odnośnie starszych panów to faktycznie oni nie mają zahamowań i pewności siebie im nie brakuje...

Dziewczyny fakt zakochani wkurzają jak się jest samemu ja staram się nie pokazywać po sobie kiedy jestem w towarzystwie par (niestety prawie wszyscy moi najbliżsi znajomi maja drugą połowę ), że dołuje mnie jak to bardzo oni się kochają. Ogólnie na jakiś domówkach czy wspólnych spotkaniach aż tak się nie afiszują ze swoim uczuciem wiec nie jest źle
ale nie powiem zachowania zakochanych denerwują mnie to jak cholera hehe ach ta zazdrość, wiem paskudna wada

Dzięki Martyna777  wiem ile mam lat nie musisz mi przypominać cóż starość nie radość eheh
kiedy się miało te naście :-)

Piszesz : "jakis czas temu wymyslilam ze musze sie starac i rozwijac, po to by jakis super men to docenil i zeby byl dumny ze znalazl taka madra babeczke:P jak sobei pomysle ze robie to dla niego, nawet jesli to hipotetyczne, to jakos mnei motywuje:D"

To nie powinno być powodem twojego rozwoju, powinnaś to robić dla siebie a nie dla faceta!
Nie martw się jesteś jeszcze młoda (wnioskuje z nicku 89 ze to twój rok urodzenia) masz czas.
Ja już mam gorzej Kumpele w moim wieku pozakładały rodziny, tworzą szczęśliwe związki, niektóre zmierzają do ołtarza, niektóre maja już to za sobą a ja wciąż sama niestety, ale  nie łam się na nas też przyjdzie pora , ja staram się nie tracić nadziei a to forum mi troszkę w tym pomaga 
pozdrawiam

Też mnie to zastanawia, gdzie można poznać normalnego, inteligentnego faceta...i wolnego oczywiście. Bo jak się jakiegoś interesującego osobnika spotka to się okazuje, że zajęty.

Już sama nie wiem, może mój problem wynika z tego, że cały czas obracam się w jednym i tym samym środowisku. Ciągle przebywam z jedną i tą samą grupą znajomych, nie poznając praktycznie nowych ludzi.  Podobno, żeby nie stać w miejscu jak ja, trzeba zmienić srodowisko osób, wśród których się człowiek obraca. Tylko nie wiem, jak zmienić to środowsko, skoro nie jestem zbytnio otwarta i dobrze jest mi w swoim środowsku, czuje się w nim pewnie i moge być sobą.

Niby się obracam wśród  ludzi  (kino, kręgle, koncerty, galerie handlowe.. przecież tam jest mnóstwo obcych ludzi) o jednak nikogo nowego nie poznaje.  Może dlatego, że jak jakiś facet  spojrzy na mnie na ulicy to ja zaraz wbijam wzrok w podłogę. Nie potrafię się nawet uśmiechnąć, czy nawiązać  kontaktu wzrokowego, bo jestem na to zbyt nieśmiała. Nie ma nawet mowy , żebym sama do jakiegoś podeszła i zagadała.

Może to przez swoją nieśmiałośc i zaniżone poczucie własnej wartości jestem wiecznie sama?  Nie wiem, staram się znaleźć przyczynę, bo wiem, że we mnie tkwi, i coś z tym muszę zrobić. ..

Kasia wszystkie twoje posty wypełnia tak żal, zazdrość, że inni są zakochani. Mam tyle lat co Ty nigdy nikogo nie miała, a jakoś nie mówię, że zakochani to mają tylko siebie i do nikogo sie nie odzywają.

A może masz za wysokie wymagania?

No niestety żeby poznać kogoś interesującego niestety trzeba mięć szczęście, bo co mi po tym, że wychodzę w miasto a zarywają do mnie nie Ci , którzy bym chciała, może wybredna jetem
ale po co się zmuszać do zawierania znajomości z kimś kto Cię w ogóle nie pociąga ani fizycznie ani intelektualnie. Ragazza znowu widzę podobieństwa między nami, ja tez praktycznie wciąż obracam się w tej samej grupce znajomych (głównie par niestety) i może dlatego nie mogę spotkać kogoś nowego, interesującego. A co do wspomnianego przez Ciebie podrywania u mnie również odpada, nie mam o tym pojęcia, niby stara rura ze mnie ale zero doświadczenia w tej materii pewnie niejedna 16 mogłaby mnie tego uczyć , porażka

do martyna 777:no i dobra, moze i jest we mnei zal, przynajmniej tego nie ukrywam, wiec przestan sie juz czepiac , bo zauwazylam ze ogolnie nikt nic nei moze powiedziec bo zaraz go zjedziesz. nie po to pisze na tym forum, zeby ktos po mnei jezdzil, tylko zeby sie wygadac.

a tak a propos farta mojego, to dzis kolezanka mi cos mowila ze cos szepnela pewnemu kolesiowi ze mi sie podoba, a on na to ze o kurcze no szkoda ze wczesniej nei wiedzialem, bo juz sie z kims umawiam ;] no i ogolnie powiedzial ze z checia by sie umowil, ale sory gregory, za pozno. hell yeah