Czy romans zmienia rzeczywistość? - Netkobiety.pl

I męża, bo to jest niemal standard.

A co do krzywdzenia, to jak dla mnie duzej różnicy nie ma. Zdrada to zdrada, zawsze boli i nie ma na nią mocnych. Nie da się tego zrobić lepiej, czy gorzej.

Mądrą masz zonę Snake ale bylbys głupi uznając to za oficjalne przyzwolenie

Ci którzy uganiają się za więcej niż jedną, na końcu zostają sami

Hihihi Zamiast jednej sprawnej gonią te ledwo zipiące? Może tak być

He, he raczej skupiałem się na tej jesieni średniowiecza, a że uznaję kobiety za wyjątkowe złośliwe i mściwe stworzenia wolę żyć ciesząc się błogostanem. Poza tym jako człowiek mało wymagający wyznaję zasadę, że od przybytku głowa jednak boli.

Hrefi Twór romans nie zmienia rzeczywistości Ty z niej odlatujesz coraz bardziej jak fantazjujące dziecko w wirtualny świat.

Bez Twojej żony coraz większej pogardy dla niej  i lęku przed nią Twój romans kochanka  nie istnieje nie poradzisz sobie sam bez żony samotność bywa straszna w takim układzie ulga tylko na moment..Przeszkadzanie żony jest niezbędne tak samo jak niedostępność na wieki wieków kochanki .Bez kochanki też jesteś nieszczęśliwy i samotny.Jesteś uzależniony od dwóch kobiet a raczej od złudzeń i fantomów dwóch kobiet chorych uczuć.Kochanka ma to co Ty nie może odejść od męża chociaż wcale nie musi go nienawidzić (jeszcze ?).
Jednak straciłeś kontrole nie można w tym się urządzić na stałe to coraz większe zniewolenie a nie wolność nic od Ciebie nie zależy nie Ty wybierasz emocje one ciebie wybierają jedyne co możesz to jedne drugimi tłumić..
To tak nie działa że zawsze i na zawsze zmienia się później wzrasta "tolerancja" na te "dragi" i coraz więcej płacisz za gorszy towar mniej haju więcej bólu brak równowagi spadek i wahania.rozłożone na całe lata uznasz to wszystko za normalność.
Jedno jest pewne to dno tylko za ile lat .Syn też zacznie Ci przeszkadzać potem odda Ci wszystko co mu odebrałeś taki paradoks.
To co opisujesz jest modelowym przykładem utraty panowania nad własnym życiem i przeżywanie życia w złudzeniu że ma się nad nim panowanie.Stąd tyle sprzeczności i rozdarcie wewnątrz .Dziecko we mgle Goliat na pchle.
Bycie uzależnionym zaprzeczanie temu straszliwie w.......wia samego uzależnionego.Bo to takie pretensjonalne typowe.
Z tymi terapeutami coś ściemniasz nie usłyszałeś czegoś chyba albo miałeś pecha.Boisz się zmian .
Wizja przyszłości to też iluzja same "dobre" życzenia.

Tak Ulle Gary to "marzenie ściętej głowy" .

Hrefi, ja tam nie mam zamiaru Cię oceniać, tak jak inni to robią, ale mam takie pytanie. A co byś zrobił, gdyby Twoja żona zaproponowała Ci właśnie taki układ, że ona sobie też znajdzie kochanka ?

Hrefi
Zastanów się może czy myślisz, że twój syn chciałby, żeby jago tata stał się takim człowiekiem, jakiego tu opisujesz w odniesieniu do siebie w przyszłości. Czy chciałby, żebyś tak traktował kobiety. Czy myślisz, że to dobry wzór dla niego.
Czy myślisz, że będzie ci wdzięczny, za to jakie decyzje podjąłeś, a raczej jakiej nie podjąłeś. Czy w przyszłości nie będzie odczuwał tylko pogardy.

Nie chciał bym aby miała kochanka bo nie chce mieć sytuacji jak Nathan z sąsiedniego wątku a że żona ma parcie na drugie dziecko to faktycznie mogła by się dorobić z nim dziecka całkiem szybko.

Czasem mi to wszystko jedno, czasem myślę że bym był zły na żonę. Ale napewno nie płakał bym z tego powodu.

Uleganie szantażowi emocjonalnemu do niczego dobrego nie prowadzi.
A strach ma wielkie oczy, zazwyczaj czarne scenariusze są tylko w naszej wyobraźni.

Dokładnie. Dopóki tego nie zrozumie, będzie stał w miejscu. A nawet staczał się w dół. I w pewnym momencie nie będzie już odwrotu.
Myślę niestety, że tak właśnie się stanie. A szkoda, i to pewnie całkiem fajnego faceta.
W ten sposób powstają takie osobniki jak Gary.

Ależ Elu, żona Hrefiego spieprzyła mu życie, bo się w nim pojawiła. A on, "Pan piękny i nadobny" zasługuje na więcej niż to pospolite babsko, co nie?

Pamiętajmy, że umysł zdradzacza to umysł spaczony, który wykrzywia rzeczywistość, często przypisuje zdradzanym cechy, których nie mają lub wyolbrzymia wady, które jak każdy człowiek, mają.

W zasadzie czuję że jest tak jak napisałeś. Czuję również coś na kształt staczania się i dążenia do dna ale nie wiem jak ono miało by wyglądać.

Pomimo uczucia jakim darze kochankę, pewnie na wskutek zmęczenia tym wszystkim, czasem myślę że nie będę ani z żoną ani kochanką. Z żoną to wiadomo dlaczego a co do kochanki - wspaniała kobieta ale problemów jakich może dostarczyć wspólne życie to sobie chyba sam jeszcze nie jestem wstanie wyobrazić - dwoje dzieci, mąż, zmiana pracy, sprzedaż domów, rozwody itp.

Czasem myślę aby odejść od żony, uporządkować sprawy rozwodowe i związać się z kobietą która ma to wszystko za sobą. Tu się pojawia jednak kochanka - przestałem patrzeć na inne kobiety od kiedy jestem z nią. Mało tego towarzystwo innych kobiet mnie denerwuje. Bardzo mocno się na niej skupiłem. Pewnie za mocno.

Musiał bym się fizycznie od niej oddzielić. Szkoda. Tyle trudu, tyle bólu, nerwów, wojny z małżonkami, upokorzeń. Na co to wszystko? Dużo zainwestowaliśmy w ten romans.

Z drugiej strony moje dziecko, które z każdym miesiącem staje się coraz ważniejsze w życiu. Już teraz mu poświęcam mu 90% wolnego czasu.
Co ja mu powiem jak dorośnie? Żona mówi, że sprawi iż syn mnie znienawidzi. Wierzę jej. Już teraz daje próbkę swoich możliwości.

To nie jest tak, że osoba zdradzająca to ten zły a zdradzana to niewinna ofiara. To nigdy nie jest taki prosty podział ról.

Powiem wam, że jak myślę że miałbym spędzić znów kolejne Święta albo Sylwestra z moja żona to mnie odrzuca na samą myśl. A to tylko 9 miesięcy zostało. Tak bardzo nie wyobrażam sobie wspólnego życia.

Słusznie również ktoś napisał w tym wątku, że ja nie wiem jak wygląda normalny związek dwojga kochających się ludzi. Miałbym do czego porównać.

Hrefi, ty zachowujesz się i myślisz tak, jakby nie docierało do ciebie, ze czas leci, naprawdę szybko mija.
Policz sobie ile już lat ciagasz się z tą mężatką, z tą twoja kochanką.
Lata mijają, a tobie ciągle wydaje się, że nic ci nie grozi, że zawsze będziesz miał bazę wypadową, czyli dom, rodzinę, a na boku kochankę i że tak będzie sobie trwało to wszystko aż do twojej śmierci.
Tymczasem rzecz może potoczyć się zupełnie inaczej, bo z jakiegoś powodu kochanka się wycofa, żona też może w końcu odpuścić sobie ciebie i nagle ty główny gracz zostaniesz sam jak kołek w płocie. Będziesz już miał ileś tam lat na karku i co wtedy zrobisz?
Ty masz jakieś dziwne skrzywienie psychiczne polegające na tym, że musisz mieć jakąś żonę, bo kręci cię zdradzanie żony. Obojętne czy żona byłaby ta kobieta, która jest nią teraz, czy zupełnie inna, to dla ciebie najważniejsze jest, by zdradzac żonę. Sam się do tego przyznałes.

Przypominasz trochę przekorne dziecko, a twoje żony miałyby być kimś w rodzaju twoich matek.

Wracając jednak do głównej myśli- za ileś tam lat obudzisz się z ręką w nocniku, bo przecież wiadomo, że tak jak żyjesz teraz wiecznie trwać coś takiego nie będzie.
Pytam co wtedy zrobisz?
Będziesz szukał kandydatki na żonę, ożenisz się z kolejną kobieta i kolejna żonę też będziesz zdradzał? Myślisz, że to będzie takie proste?

Naprawdę odpowiada ci takie życie? Fajnie jest codziennie i od lat okłamywać kogoś i wpuszczać w maliny?

Nie masz żadnych wzorców, jak powinno wyglądać życie w fajnym małżeństwie i że czasami jesteś już tym wszystkim zmęczony.
No jak to nie wiesz, jak mogłoby wyglądać życie bez boczniarki na doczepkę. To takich rzeczy trzeba jakiś specjalnie się uczyć? To ty nie wiesz, że jak jest się kimś, to się tej osoby nie zdradza? A jak coś ci nie pasuje, to rozwodzisz się i żyjesz sam albo szukasz kogoś innego. To takich rzeczy trzeba jakiś specjalnie się uczyć?

Nie wyobrażasz sobie następnych świat z żoną, czyli już za dziewięć miesięcy. To znaczy, że święta spędzasz z rodziną, kochanka też jest że swoją rodziną, ja nie wiem jak wy wytrzymujecie coś takiego.

Skoro przez to że masz żonę i musisz ją zdradzać, by twoje życie miało sens, to może rozwiedz się i pozostań wolnym strzelcem i może jako człowiek bez żony wreszcie nie będziesz musiał nikogo zdradzać?

Małżeństwo najwyraźniej ci nie służy.

Z tym się nie zgodzę. Znam z autopsji parę przypadków (moi znajomi), gdzie facet podle traktował swoją małżonkę, matkę swoich dzieci. We wszystkich przypadkach dzieci koniec końców stanęły murem za matką. Ci ojcowie, którzy zresztą nawet wcale nie byli podli dla swoich dzieci skończyli lub kończą dość marnie. Jeden leży na cmentarzu i widzę, że dzieci nawet nie przychodzą na jego grób kiedy są u matki. Z matką mają kontakt świetny. Inny zaszył się gdzieś na jakiejś pipidówie, żyje sam, a dzieci nie wzrusza nawet, że zniedołężniał. Zadarł z ich matką i koniec, cześć pieśni... Zawsze wygrywa ta strona, która zatrzymuje dzieci przy sobie, a przegrywa ta, która dostaje piętno winnej rozpadu szczęścia dzieci. Szczęście dzieci, to dwójka rodziców na co dzień. Nawet jeśli się żrą, bo to dzieci są w stanie przetrawić. Kto wypada z tego kręgu ten przeważnie przegrywa.
Mnie osobiście interesuje kiedy pan mąż kochanki wejdzie do akcji i skuje buźkę Hrefiemu, a jak był raczył kiedyś zauważyć taka perspektywa go oburza. Druga sprawa a propos tych szumnych wypowiedzi i uczuciach, to jak już kiedyś pisałem facet, który kocha kobietę robi wszystko żeby, to była jego kobieta i niczyja inna. Kochanka Hrefiego wraca do domu i oddaje się mężowi, no chyba, że ona też ostatnio też ogłosiła w domu moratorium na seks Wtedy wyczuwam szybkie poszukiwanie przyczyny i zmierzanie sytuacji w kierunku wspomnianego skucia buźki...

Oj wiem, wiem

A małżonka, która bardziej cię kojarzy z forum kazała zapytać czy ty aby na mnie nie lecisz? :LOL:

Ja nie narzekam ale wiesz, żonaty jestem, to taki jakby bardziej godny zainteresowania. Dla niektórych...

Czyli ta Twoja kochanka to taka trochę żona Nathana... pisałeś wcześniej że byś się wściekł gdyby Twoja żona miała romans, bo mogłoby się to skończyć jak w tamtym wątku, ale nie pomyślałeś, że Twoja kochanka tez może z Tobą wpaść? W końcu i jej mąż, jak Nathan, powie "Basta! Szmaty w domu trzymać nie będę". Co wtedy?

Tak ci się biedaczek poskarżył?

A nie pomyślałeś czasami ze Ona Ci to mówi byś spokojnie spał ?
Ze nie ma tego czy tamtego , ze on jest taki czy owaki , ze między nimi nic nie ma i tak dalej . Przecież to są typowe gierki by zatrzymać kogoś przy sobie i przede wszystkim zaslepic . Normalne jest gdyby było tak jak Ona Ci to opisuje to nie była by z nim bo po co skoro wszystko jest dla niej wstrętne a już wogole dotykanie go . Wierzysz w bajki które Ci opowiada .

O hoho! myślałam, że Twoja kochanka żyje w konspirze udając grzeczną żonkę.
Żaden zazdrosny mąż nie zniesie powrotów rano i braku seksu 3 miesiące-  uff. Ona nawet nie potrafi byś z Tobą szczera- mąż ma ją gdzieś- chyba od dawna.

Wiesz tak sobie myśle ze skoro obojgu takie życie na boku im odpowiada to nic nam do tego . Trochę to takie skazywanie siebie na porażkę nie mając świadomości tego co będzie jak się to wszystko skończy . Ludzie żyją z dnia na dzień nie patrząc na konsekwencje a te potrafią być zabójcze . Tez się o tym przekonaliśmy ze matrix to nic w porównaniu z rzeczywistością i najgorzej jeżeli trzeba do tej rzeczywistości wrócić która się miało w tyłku podczas trwania romansu . Wtedy przeważnie zostajemy z niczym .

Dziwi mnie troszkę tutaj takie osadzanie ludzi ze to na bank nie jest miłość . Przecież o tym nie wiemy bo nie jesteśmy w ich głowach . Każdy inaczej rozróżnia to pojęcie i inaczej je definiuje także ja w to nie wnikam . Co do sytuacji jego kochanki to myśle ze to typowe sprzedawanie bajek by zamydlić mu oczy ze niby u niej w związku jest bajzel a tak naprawdę ani on ani my nie wiemy jak naprawdę to wyglada . Prawda jest taka ze jak by było tak jak ona to opisuje to już dawno zaczęli by jakiś temat o przyszłości albo chociaż jego próbę a tutaj nic nie ma tylko zabawa w matrix który obojgu im odpowiada . Wszystko jest na miejscu czyli rodziny w komplecie a dla otoczenia idealna rodzinka a romans na boku o którym nikt nic nie wie i który im obojgu odpowiada . Prawda jest taka ze gdyby bardzo mocno się kochali i zależało by im na sobie to nie ma opcji by cokolwiek im stanęło na drodze a ich partnerzy mieli by czas na ułożenie sobie życia z kimś innym . Tylko tutaj brakuje jednego , odwagi ale kto zrezygnuje z tego co ma się teraz czyli ułożona rodzinka która każdy widzi i chwali na boku . Problem będzie wtedy jak się romans skończy choć do tego daleko bo żadne nie chce go kończyć bo tak najwygodniej ale to dopiero 1.5 roku i myśle ze za kolejne 1.5 roku ktoś pęknie a wtedy obudzi się z tym co sobie przygotował i co zostało kiedy matrix trwał w najlepsze . Rzeczywistość jest brutalna i boli gdy dociera do nas co sobie narobiliśmy zamiast zrobić krok w przód a żyliśmy chwila bo tak było najwygodniej. Jak się mówi A to potem jest B i słowa są niczym w porównaniu z rzeczywistością gdy wkoncu do nas dotrze co nas czeka . Szansa jest jedna bo życie tez mamy tylko jedno .

O tym mówimy, bez nawet złego małżeństwa ten romans nie byłby dla Ciebie tak atrakcyjny (patrz przykład Szarego), bo byś emocjonalnie nie podołał.. a tak frustracje wyładowujesz na żonie, która nie widzieć czemu w tym tkwi, ale tak podobno ofiary przemocy domowej mają.

Jakie własne szczęście? Czyje? Bo nie swoje, nie żony... dziecka? Chyba żartujesz, że ono nie widzi co się wyprawia między Wami? Chyba masz na myśli własną wygodę, choć też nie... obstawiam strach przed konsekwencjami i nową rzeczywistością.
Przecież wiadomo, że z kochanką nie będziesz... a nawet jak i ona odejdzie od męża czy sama, czy on ją w końcu kopnie, to ta Wasza relacja będzie zupełnie inna niż ten ekscytujący romans... nie będzie super adrenaliny i seksu ze schadzek, tylko proza życia i konieczność stawienia czoła konsekwencjom.

Sam sobie zgotowałeś ten los...

Ok, tylko po co wyładowujesz swoje frustracje na żonie? Ona nie jest winna Twojego romansu.

Ale wybrałeś romans i to była Twoja i tylko twoja decyzja.

I tak jak mówisz, zacznij od zmiany pracy... to chyba na tę chwile najlepsze rozwiązanie.
A najlepiej też pobądź trochę sam...

Gdzieś przeczytałem ze romans utrzymuje związek małżeński bo trzymasz dwie sroki za jeden ogon ale gorzej jak romans się kończy i widzisz z czym zostałeś  a tak naprawdę zostaniesz z niczym . Albo wrócisz do starego życia które już się nie zmieni albo zaczniesz nowe tylko do tego potrzeba odwagi mój kolego . Życie masz jedno .

Szary80

Jak się dziś czujesz i ile to już czasu minęło od zakończenia twojej przygody z mężatką?

Rozumiem Cię doskonale dlatego to Ja musiałem to skończyć póki mam jeszcze szanse na nowe życie z kimś innym . Zgodzę się z Tobą ze mi zależało i Ona o tym wiedziała ale myślała ze tak bardzo mi zależy ze będę w tym tkwił całe życie . Po 3.5 roku każdy by sobie odpuścił . Nie wnikam co u niej i żyje swoim życiem . Nie jest łatwo bo byłem zaangażowany ale otworzyłem oczy i mam nadzieje ze Ona uszanuje ciszę z mojej strony skoro ja uszanowałem jej decyzje ze robi to dla syna i dla mamy bo tak musi być jak to tłumaczyła . Nauczkę dostałem i nigdy więcej takich chorych relacji .

Romans to jednak bagno. Mogliście mi napisać 1,5 roku temu ale wy nie - Hrefi, dawaj, fajna zabawa. Polecamy

Dziś jest 1.5 roku a ile przed Tobą ?
Tego nie wiesz i uwierz mi ze to co teraz czujesz jest niczym w porównaniu gdy podacie sobie ręce na dowidzenia . To co sobie myślisz ze jutro będzie lepiej jest niczym gdy to poczujesz i wtedy zrozumiesz ze skończyć romans jest latwiutko ale zapomnieć o nim już nie tak łatwo i to dla obojga stron .