Czy potrzebujemy Boga? - Netkobiety.pl

Jakiego Boga masz na myśli? Takiego co w chmurze dymu grzmi na górze do wystraszonych ludzi? Czy może takiego którego stawiamy na samym początku jako stwórcę świata?

Myślisz, że to naprawdę Bóg dał Mojrzeszowi tablice z przykazaniami? Bóg stwórca świata? Tak się ujawnił?

Ależ skąd, bóg to ten, co chodził po wodzie

Temat nie dotyczy duchowości. Jeśli już ateiści wypowiadają się w tym wątku, to dlaczego nie argumentują swojej niewiary a wyśmiewają poglądy innych? Nie rozumiem tego ataku na osoby wierzące, przypomina mi to fanatyzm.

Gdzie się Picea dopatrzyłaś ataku na osoby wierzące? Przecież chyba liczysz się z tym, że nie wszyscy podzielają twoje zdanie a niepodzielanie twojego zdania nie jest atakiem.

Co do duchowości, sama powiązałaś potrzebę duchowości z wiarą w boga.

Jako osoba niewierząca, mogę twierdząco odpowiedzieć na twoje pytania
Ludzie potrzebują boga, bo...

Nie zacytuję, ale już jako nastolatka trafiły do mnie słowa A. Camusa w stylu - gdyby bóg nie istniał naprawdę, to człowiek wymyśliłby sobie go, by w coś wierzyć.

Fajnie jest mieć taki bufor - coś złego się stało = a widocznie bóg zsyłam mi karę, bym się opamiętała, coś dobrego się stało = wyproszone u boga,... itd. No ale trzeba wierzyć, uwierzyć w tę postać, a to już nie jest takie proste. Poza tym duchowość to niekoniecznie religia.

To fakt, że religia to taki zestaw gotowych prawd, nakazów, przykazów, zakazów i groźb. Załatwia za ludzi potrzebę myślenia, dochodzenia do własnych wniosków, rozwiązywania dylematów, na co nie wszyscy mają ochotę, energię czy choćby potencjał intelektualny. Być może niektórym pozwala opanować lęki wynikająca ze świadomości śmiertelności kiedy obiecuje im życie po śmierci. Do tego np. katolicyzm operuje chętnie pojęciami moralności katolickiej, etyki katolickiej czy już wspomnianej duchowości przez co wiele osób  uważa, że moralność, etyka czy duchowość to pojęcia katolickie, w ogóle nie mając pojęcia, że katolicyzm ich nie wymyślił tylko spożytkował.

Faktycznie jeszcze nie odpowiedziałam wprost na pytanie więc odpowiadam - nie, ludzie nie potrzebują boga ale potrzebują duchowości, refleksji, uczciwości, kultury/sztuki, piekna i jeszcze paru rzeczy.

Averyl

Pytanie jest skierowane do użytkowników forum. Ciekawa jestem zdania innych w danym temacie.
Osobistych pytań nie muszę upubliczniać.

Czy dobrze rozumiem, że podważasz fakt, iż Bóg przemówił do Mojżesza, przy użyciu argumentu, że byłoby to ujmą dla boskiego dostojeństwa? Przecież wspaniały Bóg matematyki, genialny fizyki, wielki demiurg i zegarmistrz wszechświata nie mógł przemówić do wysoko zorganizowanej, ale jednak skromnej kupki związków węgla, wodoru i tlenu, jaką, jeżeli istniał, był Mojżesz! Czy taki jest Twój argument?

Po pierwsze odczytujesz biblię dosłownie, co jest błędne. Po drugie przykładasz do Boga swoją ludzką miarę dostojeństwa.

Nie jestem człowiekiem wierzącym, ale nie jestem też niewierzący. Z pewnością nie jestem chrześcijaninem ani wyznawcą judaizmu. Rozumiem jednak religie księgi na tyle, żeby wiedzieć, że przestawiony tam Bóg jest w szmerze łagodnego powiewu.

A oto Pan przechodził. Gwałtowna wichura rozwalająca góry i druzgocąca skały szła przed Panem; ale Pana nie było w wichurze. A po wichurze – trzęsienie ziemi: Pana nie było w trzęsieniu ziemi. Po trzęsieniu ziemi powstał ogień: Pana nie było w ogniu. A po tym ogniu – szmer łagodnego powiewu.
Kiedy tylko Eliasz go usłyszał, zasłoniwszy twarz płaszczem, wyszedł i stanął przy wejściu do groty.

Bóg w szmerze powiewu, w matczynym objęciu, w uśmiechu prostodusznego człowieka, w radości dziecka, w niewyszukanym smaku świeżego chleba, w subtelnych pojęciach matematyki. Bóg religii księgi jest kimś, kto przemawia poprzez drobnostki i detale. Kieruje się własną logika, którą dla nas jest sprzeczna. Ma własną moralność, która dla nas jest amoralna. Taki Bóg mógł "przemówić" do Mojżesza lub do grupy jakichś innych ludzi i w jakimś sposób natchnąć ich do zapisania tablicy z przykazaniami. Nie byłoby to dla niego żadną ujmą. Mógłby też zesłać mu tę tablicę prosto z nieba wraz z asystą chóru anielskiego i gromadą trąbiących na niebiańskich rogach cherubinów oraz dodać do tego trochę znaków np. spektakularny wybuch na słońcu, ale nie podejrzewam go o niską, typowo ludzką pompatyczność.

Religia to duchowa tradycja. Nawet najbardziej inteligentny i wrażliwy człowiek nie jest w stanie odtworzyć całej duchowości zawartej w religiach księgi, buddyzmie, hinduizmie itd. Wynika to z tego, że wielkie religie są dziełem kolektywnej inteligencji, wrażliwości i mistycyzmu wielu pokoleń ludzi. Duchowość zawarta w każdej z wielkich religii nie jest czymś stałym, ale ulegała ciągłym przemianom. Jeżeli ktoś chce poważnie przepracować jedną z wielkich religii, to wymaga to dużego wysiłku intelektualnego i moralnego. Poza tym nikt w naszych czasach i na naszych szerokościach geograficznych nie zmusza nikogo do tego, żeby porzucić własną duchową niezależność i przyjąć wszystko, co jedna z wielkich religii oferuje w sposób bezrefleksyjny.

Z tego powodu uważam, że krytyka religii, jaką podajesz wyżej, jest prymitywnym uproszczeniem i dotyczy wyłącznie niektórych form zinstytucjonalizowanej religii, która czasem jest narzędziem politycznym.

Niektórym tak. Jestem wielkim fanem religii chrześcijańskiej, ale nie wierzę w swoje życie po śmierci. Natomiast chcę, żeby moje życie miało również głębszy, duchowy wymiar i dlatego staram się zrozumieć i przetworzyć tę wielką tradycję, która jest mi bliska kulturowo.

W Nowym Testamencie zawarta jest opowieść o życiu jednego z najwybitniejszych filozofów moralnych. Pod wieloma względami Chrześcijaństwo jest wielką innowacją moralną. Chodzi np. o niezbywalną godność każdej osoby ludzkiej, o stosunek Chrystusa do kobiet i dzieci, złotą zasadę, relację człowieka jako istoty moralnej do państwa.

Jeżeli istnieje tylko materialna rzeczywistość uregulowana pewnymi prawami, to nie ma mowy o duchowości, refleksji, estetyce. Wówczas też cały Twój wywód jest pozbawiony sensu, bo jest odzwierciedleniem przemian fizycznych, które zachodziły podczas jego zapisywania, w Twoim najbliższym otoczeniu.

Jeżeli jednak jest coś zewnętrzne i niezależne w stosunku do materii oraz regulujących jej przemiany praw, to ten obszar można nazwać Bogiem. Czasem może mieć on charakter osobowy. W każdym razie Bóg i jego pojęcie jest warunkiem koniecznym dla duchowości, refleksji, moralności itd.

Żebym odczytać biblię trzeba najpierw zdać sobie sprawę skąd się wzięła?
Pojawiła się bodajże w III wieku jako ujednolicona wersja, by każdy z biskupów nie nauczał czego innego. Zrezygnowano z wielu ewangelii. Nakazano ich niszczenie. Tylko cudem coś przetrwało do naszych czasów. Ewangelia Judasza - uratowano ze skrytki bankowej w dużo gorszym stanie niż ją to wkładano, ze dwadzieścia lat wcześniej. Trzeba też odpowiedzieć sobie na pytanie, dlaczego z kilku równie, a nawet bardziej popularnych mesjaszy przetrwał właśnie Jezus? Można w to nie wierzyć, ale właśnie wtedy mamy do czynienia z wiarą, a nie wiedzą na temat chrześcijaństwa.

Czy znasz jakąś cywilizację ateistyczną? Rozumianą jako zorganizowana grupa społeczna o większej liczebności? Bo ja nie słyszałem o takiej. Piszesz "we wszechświecie". Czy znasz inną cywilizację we wszechświecie niż naszą? Bo ja nie znam.

   Czytając twoje posta mam wrażenie, że to pisze zwolennik
bardzo naiwnej teorii uosobienia Boga jako wszelakiego dobra.
Przypomina to jakieś pogranicze Świadków Jehowy lub podobnego odłamu. Jest ich tak dużo, że trudno je odróżnić, a może to odłam twój osobisty? Jeśli by przyjąć, że religia to duchowa tradycja (co jest oczywiste) i postępować z twoim zaleceniem to najlepiej korzystać ze wszystkich tradycji wielkich religii i chyba nie tylko tych wielkich.
Najlepiej jakby w kościołach czy meczetach każdego dnia była inna "religia". Uczestnik tych wielu obrzędów dopiero mógłby czuć się uduchowiony.
    Zapytam wprost czy jesteś Świadkiem Jehowy lub podobnego nurtu badaczy Pisma Świętego?

   Nie wiem czy ktokolwiek ze współczesnych autorytetów kościelnych lub etycznych podpisałby się pod taką tezą? Bardzo w wątpię. Twoje poglądy muszą się opierać na jakiś XIX-wiecznych przemyśleniach protoplasty tej "filozofii" lub sam ją na podstawie starych, innych poglądów wymyśliłeś?

Protoplasta to zasadniczo przodek, np protoplasta rodu.

Pytanie, o jakiego boga chodzi? Chrześcijańskiego? Muzułmańskiego Allacha? Czy jeszcze jakiegoś innego? Są w końcu religie (buddyzm), które obywają się bez boga w ogóle...

Sądzę, że bóg a duchowość to dwie różne sprawy, które niekoniecznie muszą dla wszystkich się łączyć. Ja wedle definicji kościelnej jestem ateistką, a wcale nie uważam się za osobę pozbawioną duchowości. Wręcz przeciwnie, mam czasami wrażenie, że zastanawiam się nad wieloma rzeczami częściej niż niektórzy moi wierzący znajomi A już na pewno moja znajomość chrześcijańskiej biblii jest nieco większa niż wielu z nich.

Zgadzam się, że ludzie szukają sensu w życiu. Ale ideą przewodnią ich życia nie musi być modlitwa, a np. pomoc innym ludziom, samorozwój, pozostawienie po sobie dobrych ludzi (dzieci). Istnieje wiele wymiarów duchowości. W niektórych religia wręcz przeszkadza się doskonalić...

Jesiennowiosenna

1.Pytanie brzmi CZY POTRZEBUJEMY BOGA, a nie w jakiego Boga wierzysz.
2. Pytanie zamieszczone jest w dziale RELIGIA- DUCHOWE POSZUKIWANIA, więc jak widzisz religię łączy się ze sferą duchową.
3. Nie napisałam, że religia to jedyny przejaw duchowości.

Swanen

W Biblii też są prawa, zakazy itp ale masz wolną wolę i wybierasz czy skorzystasz z tego, czy się podporządkujesz czy nie. Podobnie z prawem drogowym. Istnienie jakiegos znaku np zakazu nie oznacza, że wszyscy bęgą go przestrzegać.
Skoro nie wierzysz w Boga, to pewnie trudno będzie się Tobie zgodzić z boskim natchnieniem Biblii, którego zasady się nie zmieniają, a prawa tak.

Ty wierzysz w takiego Boga jak Ci przedstawiono, a ja wierzę w takiego jakiego mi przedstawiono, albo sobie wymyśliłem. Mogę tez nie wierzyć w Boga w ogóle. Albo zaprzeczać jego istnieniu. To wcale nie zmienia świata, ani mojego losu. Mogę twierdzić, że Boga nie potrzebuję.

Szanuję wiarę chrześcijańską, i wiarę w moc Biblii... i kiedyś byłem w takim środowisku, a dzisiaj jestem w innym miejscu ... i wiem, że to kompletnie do Ciebie nie dotrze -- mianowicie że Biblia nie wyróżnia się niczym innym spośród wielu innych książek, bo można twierdzić, że wszystkie inne też są natchnione przez Boga... albo można twierdzić, że żadne nie są natchnione.

O Bogu można rozmawiać tam gdzie zaczyna się nieoznaczoność -- czyli tam gdzie jego istnienie lub nie istnienie, wiarę w to... zależy tylko od naszych poglądów.

Jeżeli nie masz ochoty dyskutować, to tego nie rób, a jeśli chcesz, to nie poprzedzaj tego wypowiedzią w rodzaju: "nie mam ochoty, ale niech już Ci będzie".

Wydaje mi się, że jeżeli mamy wolną wolę, to możemy na przestrzeni naszego życia zmieniać poglądy pod wpływem różnych argumentów. Wolna wola nie oznacza, że jesteśmy zdeterminowani do tego, żeby wierzyć lub nie. Nie rozumiem więc, o co Ci chodzi. Nie wiem o jakich mówisz cywilizacjach, ani jaki to ma związek z resztą dyskusji.

To jest stwierdzenie. Nie ma tu argumentu.

Z całą pewnością nie wierzę w żadną z nich w tak prymitywny sposób, w jaki Ty je przestawiasz. Jeśli chcesz nas przekonać, że Bóg nie mógł fizycznie być w jakiejś chmurze, to nie musisz. Prawdziwy Bóg jest niefizyczny, alogiczny i amoralny. Jest też poza matematyką. Jest dla mnie kuszące, żeby uznać, że jego tchnienie jest w każdym istniejącym obiekcie oraz, że mógł natchnąć Mojżesza lub kogokolwiek innego do sformułowania dekalogu. Ty się z tym kategorycznie nie zgadzasz i nie podajesz żadnego argumentu. Poza tym, że przywołujesz tańcowanie słońcem przed pastuszkami w Fatimie...

Możesz mieć swoje przekonania, ale nie możesz zaprzeczyć, że nie mają one wpływu na świat. Przecież to, jakie ktoś ma przekonania w tak fundamentalnej kwestii, ma znaczenie. Powód jest na przykład taki, że jeśli ostatecznie rzeczywistość redukuję się tylko do praw fizyki, to nie istnieje żadna podstawa do tego, żeby głosić jakiekolwiek zdania moralne. Nie można powiedzieć, że coś jest złe lub dobre. Po prostu jest jakie jest, bo taka jest fizyczna rzeczywistość i nikt nie ma prawa zgłaszać protestu i nikogo potępiać. Nie ma miłości w przestrzeniach Banacha.

Nie wiem czy mam potrzebę Boga, ale z całą pewnością życzyłbym sobie, żeby zdania moralne były sensownymi wypowiedziami dotyczącymi realnego świata. To już zakłada, że rzeczywistość jest nieredukowalna do praw fizyki i nie jest w pełni naturalistyczna. Nie wiem czy to założenie jest prawdziwe, ale chciałbym, żeby było. W każdym razie to, jak się sprawy mają w tej kwestii, ma moim zdaniem gigantyczne znaczenie dla nas wszystkich i każdego z osobna.

Jest wiele wartościowych książek i wiele mogło być natchnionych przez Boga i zawierać objawienie, o ile Bóg istnieje. Z pewnością biblia jest bardzo wartościowa pod względem moralnym, duchowym i filozoficznym. W tym sensie biblia znacząco wyróżnia się spośród wielu innych książek, dotyczących religii, filozofii i etyki. Tak samo jak np. "Annus Mirabilis" A.Einsteina znacząco wyróżniają się na tle wielu innych artykułów o fizyce.

PEŁNA ZGODA! i rozbawienie z kacerza.

Ty natomiast jesteś na tyle skromna i powściągliwa, że nam o tym przypominasz.

Nie widzę, żebym napisał gdziekolwiek, że mam jakąkolwiek konkretną wiedzę na temat tego, czego Bóg chce i jakie ma motywy. Nigdzie nie widzę ani jednego takiego fragmentu mojej wypowiedzi. U innych też tego nie widzę.

Nie jestem przekonany, co do istnienia Boga, co wyraźnie zaznaczam w kilku miejscach. Wszędzie, gdzie piszę na temat tego, jaki Bóg jest, odnoszę się do wizji Boga zawartych w biblii, teologii chrześcijańskiej oraz w koncepcjach niektórych filozofów i wierzących naukowców.

Tak. Racja. Nie znamy siebie. Powinniśmy iść do psychoterapeuty i odkryć, że byliśmy w dzieciństwie maltretowani psychicznie czy nawet fizycznie przez mamę, tatę lub starszego kolegę w szkole i stąd wszystkie nasze zachowania itd. Bla bla bla...

Najwyraźniej błędnie wydawało mi się, że Twój wpis odnosił się do mnie. Skoro jednak przyznajesz, że nie odnosił się do mnie, to drugim powodem było to, że moim zdaniem Twój zarzut był bezpodstawny również w stosunku do wpisów innych osób. Wobec tego uznałem za stosowne podzielić się tą opinią. Podobnie zresztą Ty uznałaś wcześniej za stosowne podzielić się z nami swoją.

to się nazywa megalomania, kacerz
i można to leczyć - chyba

Intuicję masz marną. Moje wrażenie, że rozmawiam z kimś na poziomie katechetki z podstawówki wzrasta. Jeśli wyeliminujemy z rozmowy "wrażenia" u twoich autorytetów naukowych, można nazwać je "domysłami", to o Bogu nie ma co rozmawiać, bo nie ma żadnego twardego dowodu na jego istnienie. Dla ciebie Biblia może być źródłem wiedzy. „Napisana przez Boga”. Dla mnie jest tylko książką napisaną przez ludzi. Bardzo dawno, bo od 2 do prawie 4 tysięcy lat temu, o ich wyobrażeniu boga.

Wybacz, ale to bym nazwał, że jakieś brednie wypisujesz.

Ty z jakimiś przedszkolakami tylko dyskutowałeś? To chyba oczywiste, a nawet ograniczyłbym to do treści intelektualnej. Reszta to tylko dla wyznawców.

Wszystkich tak pytasz? I tego typu zachowania nauczyłeś się czytając o moralności katolickiej? Nie pytam o inne, bo o innych jakoś nie bardzo wspominasz. Buddyzm i twoja  wizja Boga to odległe wiaty.
„-v-„ ma rację, może nie napisałeś o spotkaniu z Bogiem ale tak piszesz o nim jakbyś wczoraj był na herbatce u Boga, chyba katolickiego. Widzisz oceniamy kogoś po tym jak się zachowuje,  a nie tylko co mówi o sobie. W tym miejscu zgadzam się z nią, że sam siebie nie znasz.

To są twoje autorytety? Potrzeba im debaty, by stwierdzić, że jak Boga nie ma to nie można się do Niego porównać? Podam ci więcej takich myśli:
Jak nie ma grzybów w lesie, to wrócimy z grzybobrania z pustym koszykiem.
Jak w naszym sadzie nie rośnie śliwa, to nie będziemy mieli śliwek itd. Itp.
Może za następne dziesięć lat twoi panowie dojdą do wniosku, że nie tylko moralność ale nauka, kultura i sztuka są naszym tylko wytworem, pozbawionym obiektywnego sensu, jeśli za ten sens obiektywny rozumieć jakiś absolut. Powodzenia panowie, macie o czym myśleć.
Bardzo mi się podobał opis dylematów boskich przy wręczaniu tablic Mojżeszowi. Kocerz, reporter opisywał to jakby przy tym był?  Dla mnie twoje posty mają niewielką wartość poznawczą. Ani to religia, ani wiedza o niej. Nie mam potrzeby na takie posty odpisywać. Żyj sobie w swoim urojonym świecie. Chyba żebyś coś wartościowego napisał zgodnie z powiedzeniem: „nigdy nie zawadzi, jak głupi mądremu doradzi” 

PS Pytasz ile mam lat? Tyle ile na stodole łat, każda łata ma trzy lata, więc tyle mam lat.

Szanowny iryd pozwolę sobie przedstawić fragment naszej dyskusji.

Napisałem:

Twoja odpowiedź była następująca:

Tego rodzaju argumentacja jest używana powszechnie również wśród uczestników obecnie toczącej się dyskusji na temat teizmu, ateizmu itd. Na dowód tego napisałem:

W każdym razie, jak sam widzisz argument jest używany współcześnie przez naukowców i przedstawicieli obu stron dyskusji na temat teizmu, ateizmu. Nie jest zatem prawdą, że żaden współczesny poważany i reprezentatywny przedstawiciel kościoła lub nauki by się pod nim nie podpisał, a to było Twoje twierdzenie. W ten sposób zostało obalone.

Dalej piszesz:

Czyli wcześniej chciałeś mnie wyśmiać, że ten pogląd pochodzi od bliżej nieznanego XIX wiecznego protoplasty tej "filozofii", a teraz sam uważasz, że jest to pogląd banalny i oczywisty.

Z kimś, kto nie pamięta tego, co sam napisał kilka wpisów wcześniej, niestety nie da rozmawiać, a w każdym razie nie da się rozmawiać poważnie, chyba, że rozmowa jest prowadzona, gdy jesteś w stanie nadzwyczajnego jak na Ciebie przebłysku trzeźwości umysłu, ale domyślam się, że na to zdobywasz się niezmiernie rzadko. Nie wiem czy wynika to z Twojej niskiej inteligencji. Możesz mieć też trudną sytuację życiową i to przejawia się w Twoich pełnych emocji i sprzeczności wpisach na forum. W każdym razie życzę Ci jak najlepiej i mam nadzieję, że Twoje niedomagania są tymczasowe.

Jesiennowiosenna

Temat NIE dotyczy rozważań związanych z duchowością - co jest jej przejawem, a co nie jest.
Pytam o osobisty punkt widzenia czyli Wierzę w Boga bo.... ale widzę, że zwłaszcza ateiści lubią tematykę religijną.
A wierzący wstydzą się, boją przyznać do swej wiary, lub nie wiem co ich jeszcze powstrzymuje.
Nie mam zamiaru nikogo krytykować co starasz się mi przypisać. A przepychanki słowne mnie nie interesują.
Skłonna jestem stwierdzić, że ateiści z taką samą wiarą atakują osoby wierzące co fanatycy religijni. Ale to odrębne tematy.

Cieszę się, że masz na tyle trzeźwości umysłu, żeby przyznać, że Twoje twierdzenie jest nieprawdziwe. Niestety Twój problem polega na tym, że można wykazać wewnętrzną sprzeczność wszystkich Twoich stwierdzeń.

Napisałeś na przykład:

Skoro dla Ciebie oczywistym jest, że bez Boga nauka nie posiada obiektywnego sensu, z czym ja się nie zgadzam, to wobec tego uznajesz, że wszystkie dowody i naukowe rozumowania jakie jesteśmy w stanie przeprowadzić są subiektywne i są naszym własnym nieobiektywnym wytworem. Jakich wobec tego dowodów oczekujesz, gdy piszesz:

Skoro Twoim zdaniem za słowem "udowodnij" nie kryje się żaden obiektywny proces rozumowania, to jak wyobrażasz sobie by można było cokolwiek udowodnić? Chyba, że przez "dowód" rozumiesz odwoływanie się do Twoich subiektywnych wrażeń na temat rzeczywistości? Wówczas jednak tylko Ty sam jesteś w stanie cokolwiek sobie udowodnić.

Innym razem piszesz:

Twój punkt widzenia na nieobiektywność nauki i rozumowań implikuje, że "twarde dowody" w ogóle nie istnieją. Jak więc możesz się ich domagać?

Twój umysł jest zaplątany w sieć sprzeczności logicznych, które sam tkasz.

.
Twoje tematy nie są trudne ale męczy w nich linearność.
I nie każdy post jest zapomniany,lecz może Twoje? Zastanów się dlaczego.

Potrzebujemy jako ludzkość, nad sobą siły wyższej.Tej siły, która będzie w jakiś sposób dawała nam nadzieję, na pozybcie się bólu.I pozbawiała Nas niewiadomej z sensem życia.Wiara w Boga, to odpowiedź na wszystko.Na krzywdy, na szukanie sensu, w ciężkch sytuacjach życiowych.Wiara, to pomoc by być lepszym.....Teraz jednak po tych słowach pragnę naświetlić, Wam moje spostrzeżenia.W porównaniu z Ateistami.............. Ateiści, z którymi mam do czynienia, są ludźmi dobrymi.Od nich nie otrzymałam nigdy bólu...chamstwa, propagandy......piszę propagandy, bo czym jest chodzenie do kościoła.A w afekcie czynienie cierpienia bliźniemu...Spotykam się właśnie z takimi postawami....osobami namiętnie odwiedzającymi Kościół.A potem jakby zapominając o tym ....zabijają słowem i uczynkiem bliźniego.... Spójrzmy głębiej na wierzących Islamistów.Mają Boga.Ale jak są bardzo bezwględni względem człowieka?Może Bóg, to siła, którą czerpią garściami w imię zła?

To jest akuratnie przykład ucieczki w psychologiczny azyl. Znieczulania się wiarą, jak lekiem przeciwbólowym. Weźmy najlepszy przykład Jezusa. Czy jemu dano jakąkolwiek nadzieję na pozbycie się bólu? Przecież Jezus prosi o odsunięcie od niego kielicha goryczy. A ten kielich musi wypić. Oprócz bólu fizycznego, nie oszczędzono mu bólu psychicznego. Na krzyżu Jezus czuje sie opuszczony przez wszystkich, nawet samego Boga. Z ogromnym bólem Jezus krzyczy: Boże czemuś mnie opuścił?
Można się znieczulać swoją wiarą lub niewiarą, można przez to czuć się lepszym od innych. Ale to tylko takie próby ucieczki od samego siebie, udawania kogoś innego. Ucieczki od prawdy o samym sobie.

to może na własne potrzeby założę, że Autorka pyta mnie osobiście czy potrzebuję Boga. nie chcę wypowiadać się w cudzym imieniu więc powiem za siebie. no więc czy potrzebuję Boga ? miałem to szczęście, że wychowałem się w rodzinie wierzącej ale z pewnymi widełkami. w mojej rodzinie o Bogu rozmawiało się i w dalszym ciągu się rozmawia. temat Boga zawsze był żywy przy tym miałem pełną swobodę do niezgadzania się ze wszystkim co słyszałem, to było przyczynkiem do rozmów, wchodzenia w intelektualny kontakt z tym co się wyznaje. tak zostałem wychowany. w dorosłym życiu powielam ten sposób, który jest bardzo praktyczny. praktycznie wg mnie jest wierzyć i jeszcze praktyczniej jest wierzyć właśnie tak, w taki sposób. o ile kiedyś Bóg to był pewien aspekt o tyle w dorosłym życiu Bóg jest mi potrzebny na co dzień ( hej nie pisze się tego razem !? ). gdy zrozumiałem Jego realność i prawdomówność i zrozumiałem świadomie, że Jezus Chrystus oddał za mnie życie, moje własne zmienia się codziennie. wiem skąd przyszedłem wiem dokąd zmierzam. wiem co jest dobre i co złe. jestem świadom swych upadków i powstań.

ktoś może mi zarzucić, że piszę bardzo tylko o sobie, a gdzie chrześcijańska troska o drugiego ? może na poczet tego powiem, że nasz świat potrzebuje reformy moralnej, zastanówcie się czy to prawda. czy faktycznie jej potrzebujemy. jeżeli tak, to czy Jezus nie jest tym reformatorem, którego powinniśmy przyjąć ? kacerz co stoi na przeszkodzie w zaakceptowaniu Boga ?

a ja gdybym nie wierzył musiałbym uwierzyć, że nawet te drobinki szczęścia i piękna, które przytrafiają się na tym świecie nie mają żadnego znaczenia, że wszystko co piękne i wzniosłe więdnie i umiera tak samo jak wszystko co plugawe, że nie ma różnicy pomiędzy tym za co moglibyśmy umierać od tego przed czym odwracamy spojrzenie, że nie było żadnej wartości w cierpieniu ludzkim milionów i jednostek, że tego wszystkiego nikt nam nie zapamięta i nie wspomni...

rozumiejąc istotę naszej ludzkiej egzystencji można postradać umysł. w bardzo poruszający sposób odpowiedziałeś na moje pytanie kacerz. odpowiedziałeś głosem niewierzącej ludzkości. przecież ktoś kto "odkrywa" że Boga nie ma nie robi tego z entuzjazmem, radością, podobnie jak dziecko, które odkrywa, że nie ma rodziców, jest samo.

mimo, że urodziłem się w rodzinie którą opisałem trochę powyżej zawsze byłem czuły na perspektywę osób niewierzących lub zagubionych o ile była ona świadoma i wolna od kiczu. wtedy jeszcze bardziej rozumiałem sens słów Jezusa:

nigdy nie przyszedłem do Boga z dalekiej podróży zmarznięty i zmęczony, On był blisko mnie od kiedy pamiętam. Ty kacerz masz inną perspektywę, Ty właśnie jesteś takim człowiekiem. na ten stan o którym piszesz, na to co przeżywasz potrzebny jest Ktoś potężny. nie znam odpowiedniejszej osoby od Jezusa Chrystusa.

gdyby nie On stan potępienia, odrzucenia nas ludzi trwałby aż do czasu gdy ostatni człowiek umrze. ten dawny grzech został zadość uczyniony śmiercią Chrystusa. On gwarantuje ludziom zmartwychwstanie i wolność od stanu potępienia. póki co jednak w tym życiu musimy doznawać ciężaru zła. co o tym wszystkim myślisz kacerz ?

dróg zapewne jest wiele. uczynić swe życie radosnym tu na Ziemi można na różne sposoby, wcale nie trzeba wierzyć w Boga lub cokolwiek. jest jednak pewien typ wrażliwości ludzkiej, która domaga się odpowiedzi. nie każdy pochyla się nad tym, wielu nawet nie słyszy jej głosu. lecz gdy zaczyna mówić... jakby samotność zstępowała z nieba. "Stąd ucieczki nieprzytomne pustą drogą. Jakby gdzieś coś za zakrętem było tam." jakby, jakby...
i ta właśnie wrażliwość pytająca jest moim zdaniem najbliższa człowiekowi w Prawdzie. każdy inny ktoś pędzący za czymś nie widzący zbliżającego się końca lub nie chcący go widzieć to jest pewna niezgodność, pewna ucieczka, unik, nie prawda, bo Prawdą jest nadchodząca śmierć. jeżeli człowiek nie ulegnie masowemu znieczuleniu pyta sam siebie, pyta wokoło, gdy nie znajduje... smutnie karłowacieje.
ścieżka z Bogiem w moim życiu to nie jest ścieżka ustawicznej bożej radości. to nie jest trwanie w zachwycie i zaklinanie rzeczywistości. nie robię Ci wyrzutów kacerz bo tego nie powiedziałeś lecz wielu ludzi tak to odbiera. jest to natomiast ogromna ulga, że to wszystko ma sens. trochę to dziwne bo właśnie w tym sensie zbiega się rozum i serce. dla mnie Chrześcijaństwo to system, który daje pokarm umysłowi by serce bez wątpliwości mogło zaufać. to jest droga dla nóg by Boga odnajdywać.
chciałem napisać bardziej indywidualnie do Ciebie kacerz ale znów wyszło ogólnie. wydajesz się osobą, która buduje swój świat przez sito własnego umysłu. coś jest prawdą jeżeli mieści się w pewnej logiczności. zapewniam Cię, że w Chrześcijaństwie odnajdziesz logiczność nadrzędną. nie chcę być tu nachalny i przekonywać kogokolwiek, zresztą nie podałem żadnego argumentu, po prostu lubię rozmawiać o rzeczach istotnych.

Księga Ozeasza 13: 14

o dzizas, jesli tak ma wygladac wiara, to ja dziękuję
wolę moje zycie bez Boga, ale za to szczesliwe

chociaż nie, batozenie bardzo lubie ale tylko w sprzyjających okolicznościach )