Powiedział, że nie czuje tego "czegoś" - Netkobiety.pl

Bosz... po swoch miesiacach oczekujesz deklaracji i wyzywasz faceta od dupkow...

Mial racje, od desperatek sie ucieka...

Jak nie czuję tego czegoś,  to nie czuje, nic z tym nie zrobisz.
Na szczęście krótko się znacie, pomysl,co by było,  jakbyś to usłyszała po roku albo co gorsza dwóch?
Trudno, pocierpisz teraz, widać to nie był ten co potrzeba.

Byłam zła, i jestem nadal, dlatego napisałam mu co o tym myślę.

Nie, nie oczekiwałam deklaracji. Chodzi mi o to, że z dnia na dzień stwierdził, że to nie jest to. Po co wcześniej udawał? Tylko tego nie mogę zrozumieć, dlatego jest mi przykro.

Tym bardziej postaraj sie wyrzucić go z głowy. 
Ty nie wiesz o co mu chodziło,  my na forum też nie. Jedno jest pewne, on tego dalej z jakichś powodów nie widzi.
Mówię Ci, lepiej , że to się stało teraz,  po paru tygodniach niż po paru latach.
To był początek znajomości.  Jak coś jest już teraz nie tak, to marne szanse na rozwój.

Nic nie poradzisz na to, że on nic nie czuje. Ma prawo tak być na początku znajomości, bo nikt od razu się nie zakochuje. Spotykał się z Tobą, jednak nic do Ciebie nie czuł. Nie powinnaś go wyzywać, bo zachował się wobec Ciebie w porządku, powiedział co czuje i nie reagował na Twoje zaczepki. Uważam, że powinnaś zapomnieć, bo do uczucia nikogo nie zmusisz.

Dlaczego uwazasz, ze udawał?

Bo to łatwiej przełknąć niż przyjąć do wiadomośći, że zmienił zdanie? Że jednak nie jesteś tym, czego szuka/oczekuje/ma nadzieje?...

Ale czy można zmienić zdanie w ciągu trzech godzin? Bo dokładnie w takim odstępstwie czasowym odbyły się między nami dwie rozmowy: pierwsza, kiedy było w porządku i, jak napisałam wyżej, mówił, że za mną tęskni itd., i druga: kiedy powiedział, że to jednak nie jest to. I nawet przyznał się, że czuje tak od dłuższego czasu. Więc co to jest? Nie udawanie? Bo nie uwierzę, że rozmyślił się w kilka godzin.

Zawsze czujemy rozgoryczenie, gdy my okazujemy uczucie drugiej osobie, a ona tego nie odwzajemnia. Uważam, że on nie zmieni zdania, a Ty powinnaś o nim zapomnieć. Poboli, ale w końcu nie była to długa znajomość (ani intensywna, wnioskując po Twoim opisie), więc powinno szybko Ci przejść.

Jeszcze raz napisze, że dobrze, że to tylko 2 miesiące.
Jabyś napisała,  że po 2 latach tak nagle powiedział,  to by było niepokojące.
2 miesiące to się ludzie dopiero poznają,  chociaż bywa, że i 10 lat kogoś znasz, a naprawdę nie znasz go do końca,  albo ludzie się zmieniają,  ale nie o tym temat.
W kręcił as sie szybko i przezywasz.  Może mu czegoś brakowało w tej relacji,  niekoniecznie Ty musiałaś coś zrobić nie tak.
Może on czegoś innego szukał,  może znajdzie to w kolejnym związku,  a może nigdy bo zawsze mu będzie czegoś brakowało. Tu go na forum nie znamy.
Potraktuj to jako kolejne doświadczenie,  nic złego przecież się nie stało,  nie macie wspólnego mieszkania,  konta w banku, dzieci czy ciąży.  Masz czyste konto plus jeszcze jedno doświadczenie,  niezbyt mile, ale takie już bywają doświadczenia. Ważne,  by wyciągnąć wnioski dla siebie,

A w czym on był wobec Ciebie nieszczery? Wyznał Ci miłość, której nie czuł? I dlaczego to Ty wiesz lepiej, czy prawdą jest, że tęsknił, czy może nieprawdą?
Zrozumiałem to tak, że w miarę rozwoju sytuacji Twój znajomy nie krył się z zainteresowaniem a Ty rozdmuchiwałaś to do rozmiarów większych, niż w istocie było, więc fałsz kryje się raczej w Twoich wyobrażeniach.

Tak, wkręciłam się. Ale przecież nie poczułabym czegoś więcej, gdyby on się nie starał. Bo jak mówię - na początku byłam zdystansowana, później chyba za szybko zaczęłam mu wierzyć.

Wiem, że on miał już kilka partnerek i że z żadną mu nie wyszło, więc faktycznie, możesz mieć rację, że szuka czegoś, czego nigdy nie znajdzie i że zawsze będzie mu tego brakowało. Myślę też, że pewnie poznał kogoś innego, kto może bardziej mu odpowiada.

Tak, dobrze, że to tylko 2 miesiące. Trudno mi się z tym pogodzić, dlatego że w końcu coś zaczęło mi się układać i nagle kompletnie się rozsypało, chyba dlatego rozczarowanie jest większe. A poza tym naprawdę dobrze się z nim czułam i wiem, że mogło być z tego coś pięknego.

Tak, macie tutaj wszyscy rację, że ściągacie mnie na ziemię. W końcu niczego mi nie obiecywał. Za bardzo się zaangażowałam, teraz jest mi przykro. Sama jestem sobie winna. Mam jednak prawo do tego, by czuć się z tym źle i być na niego złą za to, że niepotrzebnie dawał mi nadzieję. Jestem po prostu zbyt wrażliwa i zbyt wiele sobie wyobrażałam. Dzięki za każdą odpowiedź.

To normalne, że Ci przykro i przezywasz, ale spróbuj się wyciszac i nie rozstrzasac aż tak bardzo całej sytuacji. Chociaż myśli będą wracać.  Trudno, dwa miesiące,  po roku byłoby ciężej.
Piszesz, że dawał nadzieję,  mówię Ci,  patrz na czyny, a nie na słowa.  Co z tego, że tak mówil?Nic z tego nie wynikło,  czyny nie poszły za tymi słowami.  Może jezcze spotkasz się z taką sytuacją,  to już będzie ostrozniejsza, będziesz wiedzieć,  że to co ktoś mówi,  może się nie pokryć z rzeczywistością.

A ja Ciebie Autorko rozumiem. Jakos nie wydajesz mi sie narwana napalona romantyczka ktora w kazdym gescie dopatruje sie big love i oplata faceta niczym bluszcz, raczej wrecz przeciwnie dosc dlugo buduje zaufanie do drugiej osoby ale gdy juz ono zakielkuje to jest prawdziwe i ciezko znosi sytuacje gdy okazuje sie ze zainwestowala to zaufanie w wydmuszke. Ja mam podobnie. Nienawidze gdy ktos robi z geby cholewe, facet tymbardziej. Nie w tym rzecz ze on okazywal zainteresowanie a nie powinien ale po co mowil ze jakies uczucie powstaje w nim do Ciebie ze teskni itp. No sorry takich slow nie mowie sie sympatycznej kolezance ot tak tylko komus co do kogo czuje sie potencjal na rozwiniecie sie czegos wiecej. Kazdy ma prawo oczywiscie zmienic zdanie ale sorry w ciagu 3 godzin? Chyba tylko jakis smarkacz tak ma.
Jedyne co zle zrobilas to ze go zwyzywalas. To bylo  bez sensu i nieco slabe. Takich kolesi ktorzy nie wiedza czego chca i rzucaja slowa na wiatr  jak przekupy na rynku spuszcza sie po brzytwie i nie daje sie jeszcze satysfakcji ze udalo im sie zranic Ciebie. Po tym jak powiedzial to co powiedzial nalezalo conajwyzej powiedziec ok szkoda ze tak predko Ci sie odmienilo ale lepiej teraz niz pozniej, trzymaj sie a potem poblokowac go wszedzie na wypadek gdyby za jakis moment znowu mu sie odmienilo ze jest jednak na "tak" i widzi potrzebe kontynuowania znajomosci. No ale zrobilas to w emocjach. Na drugi raz niestety licz sie z tym ze ludzie mowia czasem co im slina na jezyk przyniesie wcale tego nie czujac. Smutne to ale prawdziwe.

Przypominasz mi trochę mnie - mam nadzieję, że już tylko sprzed lat. Zresztą możesz przeczytać sobie moje tematy - miałem podobne problemy. Mam wrażenie, że jesteś na tę chwilę strasznie wygłodniała uczuć, wręcz "potrzebująca". Wydawało Ci się, że znalazłaś kogoś kto będzie "właśnie tym" i idąc tym tropem wyidealizowałaś sobie jego obraz. Czas również ma tutaj ogromne znaczenie. Czy naprawdę sądzisz, że można poznać człowieka takim jakim jest w ciągu 2 miesięcy? Nie można. Pierwsze chwile to zakładanie maski i granie osoby lepszej niż jest się w rzeczywistości. Tak jak Tobie (i Twojemu ego) było miło, że ktoś zainteresował się Tobą, tak samo on miał podobne odczucia i chciał by stan ten trwał nadal. Nie znaliście się wtedy w ogóle (a przynajmniej od strony funkcjonowania w takiej znajomości, podobnie jak nie znacie się teraz), więc stanowiliście dla siebie "czyste karty". Padły miłe słowa, bo ktoś miał wówczas ochotę je wypowiedzieć, może była to prawda, może słodkie kłamstwo. Z czasem jednak, gdy nadal się poznawaliście, stwierdził że to nie jest to. To nie znaczy, że wcześniej kłamał, czy miał złe zamiary. Podstawową zasadą jest obecnie nie wnikać w intencje, przyczyny, powody. Nie znasz ich Ty, nie znamy ich my, zna je tylko on. A mogą być różnorakie. Może Twój charakter to nie to czego szuka, może pojawiła się nowa, może wróciła stara, a może jest zaburzony i uciekł przed bliskością. Naprawdę nie ma sensu tego drążyć. Nie zajmuj się próbami zrozumienia rzeczy, na które nie masz wpływu i których próba zrozumienia to strata czasu. Druga sprawa to Twoje poczucie własnej wartości. Jak to jest, że obcy człowiek ma tak ogromny wpływ na Twoje emocje? Czy czujesz się dobrze sama ze sobą? Lubisz siebie, swoje życie, rzeczywistość w której na co dzień funkcjonujesz? Taka emocjonalna reakcja jak Twoja moim zdaniem świadczy o tym, że chciałaś wypełnić jakieś deficyty swojego życia obecnością drugiej osoby. Wszyscy jesteśmy egoistami, mniejszymi, większymi, ale nikt nie będzie robił czegoś wbrew sobie, czegoś tylko dla kogoś (za wyjątkiem wtedy, gdy kocha, bo wówczas stawia się niekiedy czyjeś potrzeby nad swoje). On podjął taką decyzję, a nie inną i nic tego nie zmieni. Nie warto też wchodzić w jakieś dyskusje na ten temat, gdyż nigdy nie usłyszysz prawdy. Spojrzyj w siebie, w swoje emocje i zastanów się dlaczego tak reagujesz. Najłatwiejszą odpowiedzią będzie zrzucenie winy na czynnik zewnętrzny, ale przecież sama pozwalasz na wprowadzanie się w taki stan. Nie jesteśmy bezwolnym papierowym statkiem targanym falami oceanu. Skup się na sobie i wyciągnij wnioski na przyszłość. Każda taka sytuacja to trudny, ale doskonały moment na zdobycie doświadczenia, które być może przyda się w przyszłości.

Dziękuję. Chyba tego potrzebowałam. Żeby ktoś mnie zrozumiał.

Gdyby wcześniej powiedział mi, że nie czuje, żeby to było to, naprawdę byłoby mi łatwiej. Jakieś 2 tygodnie temu zwierzył mi się, z tego przez co przeszedł, i chyba to mnie ujęło. Wtedy coś zaczęło kiełkować. Miałam wrażenie, że doskonale się rozumiemy. Potem było tylko lepiej, przynajmniej sądząc po jego słowach i czynach, aż do momentu, w którym do mnie zadzwonił.

Mój problem polega na tym, że kiedy zaczynam się angażować to zawsze prawdziwie. Nie potrafię inaczej. I też nie mówię i nigdy nie powiedziałabym sympatycznemu koledze, że za nim tęsknię albo rodzi się między nami jakieś uczucie. Nie rzucam słów na wiatr.

Jeśli chodzi o uczucia - ja nigdy nie zaczynałam tego tematu. On musiał mnie "wyczuć" i pierwszy zaczął temat, mówiąc między innymi, że nie szuka przelotnej przygody itd. To było na początku, wtedy jeszcze włożyłam to między bajki.

Na początku chciałam spotykać się tylko na kawę, żeby porozmawiać i tak też było. Chciałam go lepiej poznać, nawet początkowo tempo było dla mnie nieco za szybkie. On ciągle wychodził z inicjatywą, pierwszy chwycił mnie za rękę albo pocałował, kiedy ja jeszcze niekoniecznie byłam do tego przekonana. Takie gesty powtarzały się coraz częściej aż w końcu, w pewnym sensie mu uległam. Poza tym naprawdę dobrze się rozumieliśmy, mieliśmy o czym rozmawiać, nie nudziliśmy się ze sobą, dlatego po prostu w to "weszłam".

Chyba byłoby mi lżej, gdybym znała prawdziwy powód. A tak, ciężko mi się z tym pogodzić. Ja byłam z nim szczera i wydaje mi się, że zasługuję na wskazanie rzeczywistego powodu.

Ale nie wymusisz tego od niego. Po co więc martwić się tym, że nie znasz tego powodu?

skoro nie miala okazji go poznac,to za czym placze? chyba raczej za swoimi niespelnionymi oczekiwaniami

nie dziwi
tylko w miejsce tego pana tak naprawdę może wstawić każdego innego, w sumie dowolnego byleby jakiś był

Czarna, jest więcej niż pewne, że to brak chemii. Prawda jest taka, że wyszukiwanie innych przyczyn to takie oszukiwanie siebie.
Jeśli poczułby chemię to żadna twoja wada nie powstrzymałaby go przed zaryzykowaniem, że a nuż się uda.

I powiem ci, że facet dobrze robi, że nie mówi szczerze dlaczego nie chce tego ciągnąć. Chcialabyś usłyszeć, że nie jesteś dla niego atrakcyjna?
Po co komu taka głupia szczerość. Można się przecież domyśleć wszystkiego.

Mialam kiedyś kolegę, byl świetnym facetem, idealnie nadawał sie na partnera. Ale zero chemii do niego, no zero. Nawet się pocalowalismy, mialam nadzieję, że coś sie we mnie ruszy, ale nic, zero. A on ciagle jakies teksty puszczal o tym jak to iskrzy między nami. Ale wszystko rozgrywalo sie w jego głowie.

Przyjmij, że z nim, by ci nie wyszło tak czy siak. Jeszcze czeka na ciebie fajny facet, stworzony dla ciebie .

Nie byłam dla niego tylko koleżanką, przynajmniej coś innego dawał mi odczuć. I jego słowa i czyny mówiły, że mu na mnie zależy. Czy facet powie koleżance, że za nią tęskni, że mu na niej zależy, że myśli o niej i ma poważne intencje? Bo to są dokładnie jego słowa.

Twierdził, że mu się podobam, że jestem w jego typie, pod tym względem padło wiele deklaracji z jego strony, choć ja o nie zabiegałam. Kilka razy zapytał mnie nawet, w takiej, luźnej rozmowie, jakie mam plany na przyszłość, jeśli chodzi o wspólne mieszkanie. No to jak byście to odebrały?

Wiem, że to zbyt krótka znajomość, ja po prostu za szybko mu uwierzyłam i zaufałam. Mimo wszystko wolałabym znać powód, jaki by nie był.

Tak, facet dziwny,już to wiemy i co dalej? Będziesz tak teraz w kółko myślała o tym, że mówił co innego, a zrobił co innego?
Ja wiem, że to nie jest fajne, też to przeżyłam i też do dnia dzisiejszego nie wiem o co chłopakowi chodzi. Ale stwierdziłam, że kij z tym, że nie wszystko muszę rozumieć. Na szczęście jest mnóstwo facetów, których rozumiem i to bardzo dobrze. Ewenementy zawsze się zdarzają, takie życie.

Co do jego pytań do wspólnego mieszkania - nigdy nie odpowiedziałam mu "och tak! bardzo chcę", ale raczej mówiłam wymijająco, że póki co nie można wybiegać w przyszłość, bo to dopiero początek znajomości i po prostu zobaczymy, co będzie dalej. Wydaje mi się, że pytał dlatego,bo być może myślał o tej relacji poważnie. Jak piszę - tak mi się wydaje, bo teraz okazuje się, że tak naprawdę niczego nie wiedziałam i nie mogłam być pewna. Myślę tylko, że po co pytać kogoś o coś, o czym wiem, że później i tak nie będzie na to szans...

Co do odbierania zachowania faceta w kontekście, czy była chemia, czy nie... To chyba ile ludzi, tyle opinii. Każdy może zinterpretować to inaczej.

I fakt, czas przestać się nad sobą użalać. To dla mnie duże rozczarowanie, duży zawód, ale jakoś to przeżyję, wyciągnę wnioski i pójdę dalej. Dziękuję Wam za wszystkie komentarze, bo jednak wiele mi dały i pozwoliły spojrzeć na sprawę okiem innych.

Dżizus, serio? Bite dwie strony rozkminy dlaczego facet się zawinął? I naprawdę nikt nie wie ani nawet się nie domyśla?
Koleś inwestuje dwa miesiące wakacji w rozwijanie relacji w celu chyba dla wszystkich wiadomym, no błagam.
Ja rozumiem tydzień, dwa czy no dobra, niech będzie i miesiąc, można wytrzymać i jeszcze coś tam pościemniać,
ale jak po dwóch miesiącach nie było żadnego seksu, to mnie akurat bardziej dziwi czemu tak długo z tym zwlekał,
a nie dlaczego postanowił zerwać znajomość. No nie wierzę, że nikomu nie przyszło do głowy, że to był jedyny powód...

Mhm, jasne.
Spróbuj ich trzymać przez dwa miesiące z daleka od łóżka, to zobaczysz jacy oni wszyscy są fajni i nie tacy jak tamten.
Większość ucieknie już po 3-4 tygodniach, a pozostali niedługo później. Podając powód z tyłka wzięty, bo godni zaufania tacy

Zamiast czuć się oszukana, naiwna i głupia potraktuj to wszystko jako doświadczenie.
Nie poszłaś z cwaniakiem do łóżka i to najważniejsze. Poza tym cała sytuacja potwierdza, że pośpiech i zbyt szybkie dążenie do seksu, może się źle skończyć dla osoby, która szuka poważnego związku.

Zgadzam się z dwoma powyższymi postami.. koleś chciał "zamoczyć", nie udało się to się zawinął i to być może do portu, gdzie będzie mu dane.. to zrobić

Nie zadreczaj się już,  bo teraz to już wpadasz w kołowrotek myśli.  On nie chciał i tyle.
Spotkasz kogoś innego, o ile dasz sobie szansę i będziesz w siebie wierzyła. Może nie od razu, ale kiedyś to nastąpi,  tylko nie myśl negatywnie.

To zależy.  Jak chcesz to to robisz. Jak nie to nie. Jak czujesz presję,  to niedobry znak. Zwykle to wszystko wychodzi naturalnie;)

Moim zdaniem czekanie 2 miesiące, to jest zdecydowanie przesada. Ale to moje zdanie, każdy robi jak uważa.
Ja tam nie widzę nic nienaturalnego, żeby się przespać ze sobą na pierwszej randce czy po dwóch tygodniach znajomości.
Różnie z tym bywa oczywiście i nie ma jakiejś reguły, że to ma być tyle i tyle, no ale dwa miesiące czekania na coś,
co nie wiadomo kiedy nastąpi, to powiem szczerze sam bym odpalił wrotki, bo to życia szkoda, przynajmniej w moim wieku
Wielokrotnie spotykałem się z opiniami dziewczyn, które jasno stawiały sprawę, że nie wyobrażają sobie związku z facetem,
który byłby słaby w łóżku i nierzadko ten "pierwszy raz" był przy okazji testem kandydata czy coś z tego może być czy nie.
Ale wracając do tematu, to tak, oczywiście, przeciąganie sprawy w nieskończoność może ostudzić zapędy każdego faceta,
nie tylko tego konkretnego o którym jest tutaj mowa, ale każdego innego, który w przyszłości będzie na jego miejscu.
Pewnie zaraz mi się za ten wpis dostanie, no ale bądźmy realistami. Która z dziewczyn na wątku czy w ogóle na forum
nie poszła do łóżka na pierwszej czy drugiej randce i żaden wielki dramat się nie wydarzył, a wręcz przeciwnie?

Dla mnie akurat 2 msce to zadna nieskonczonosc tylko cos ponad 8 tyg w trakcie ktorych ciezko orzec czy wogole chce sie z danym facetem cos budowac. No i teraz jesli ktos kompletnie oddziela seks od uczuc to jasne ze moze sobie isc do lozka z kims dla samej ochoty bzykania sie ale ktos kto jednak chce to zrobic z kims na kim chociaz troche mu bedzie zalezalo nie pojdzie na calosc tylko dlatego zeby nie sploszyc faceta. Kwestia dobrania sie osob o tych samych oczekiwaniach. Jedni sie przespia na 1 randce i bedzie super a inni zrobia to po paru mscach i tez bedzie fajnie. Jesli jednak spotykaja sie osoby o roznych oczekiwaniach to sorry nie widze powodu zeby jedna z nich zmuszala sie do czegos na co na ten moment nie jest gotowa.