Nie mam siły. - Netkobiety.pl

A ja się zapytam tak: dlaczego pomimo kilkuletniego "związku "każde z was mieszka oddzielnie? Jeśli jest tak jak myślę, a myślę że facet jest z z Tobą z nudów i wygodnictwa  (ciepła dupa do przytulenia, darmowy seks). Jeśli przychodzi Ci na myśl odpowiedź w stylu "tak ustaliliśmy, nie mamy warunków" lub inne tego typu pierdoły, to zadaj sobie to pytanie tylko  dla każdego z Was osobno.... ciekawe czy te powody będą tożsame i czy odpowiedź Cię usatysfakcjonuje.  Moim zdaniem szkoda prądu na tego gościa. On nie jest w żadnym związku z Tobą. To Ty jesteś w związku z nim. Nic więcej.  Kiedy się kocha i obu osobom zależy, potrafią dojść do konsensusu, kompromisu a przede wszystkim robią WSZYSTKO by spędzać życie razem.  Resztę odpowiedz sobie sama

Ponawiam pytanie:

Co zamierzasz zrobić?

Chociaż pytanie nie jest skierowane do mnie, odpowiem; NIC, ponad to, co do tej pory, czyli biadolić, żebrać o chwilę uwagi, pozwolić nadal pluć sobie w twarz, czekać i być na każde zawołanie.
Nie jestem tutaj  pierwszą osobą, która zwróciła uwagę na to, że  itsinthewater zupełnie nie reaguje na komentarze, nawet się do nich nie odnosi.
Wszyscy próbują otworzyć jej oczy i cokolwiek doradzić, a ona niczego nie przyjmuje, tylko niezmiennie nadaje swoją pieśń walczącej o miłość
itsinthewater najwyraźniej należy do osób bezrefleksyjnych, niereformowalnych, a kres jej cierpieniu przynieść może tylko sam obiekt westchnień, porzucając ją po prostu dla innej kobiety, bo dopóki takiej nie ma w zasięgu ręki, to itsinthewater jest doskonałą ofiarą, żeby po niej deptać.
Najgorsze, co mogloby się jej przydarzyć, to stały związek z w/w po uprzednim całkowitym spacyfikowaniu jej.

Zapytał co to byl za komentarz i czy sodowa mi uderzyla do głowy. Bo zapytalam jak mu wyleciało z glowy na co sie ze mna umawia i czy bedzie jeszcze ojciec go zabierał do pracy czy juz nie?

Kochasz go. W imię tej miłości pozwalasz na brak szacunku wobec Ciebie. Siebie samej nie kochasz, nie szanujesz, nie cenisz.

Chciałabyś, by było inaczej? Zacznij od siebie, od zmiany myślenia o sobie, traktowania siebie, dbania o siebie; odbuduj (jeśli go kiedykolwiek miałaś) szacunek do siebie. Póki co obydwoje jesteście twórcami toksycznego układu.

Zaraz, zaraz. Znów jest na Ciebie? Pomyliłaś mnie z kimś.
Napisałam tylko, że jesteś współautorką tego toksycznego układu. Ty, bo jesteś z nim i nie decydujesz się odejść, mimo że on lekceważy Cię i, jak wynika z opisu kolejnych zachowań wobec Ciebie, nie ma zamiaru z tego zrezygnować.

Pomóc można tylko osobie, która tej pomocy chce. Ty, póki co, chcesz użalania się nad Tobą; z mego doświadczenia wynika, że to nie ma nic wspólnego z pomocą.

Pierwszy swój post zakończyłaś pytaniem "Co robić?". Dostałaś sporo odpowiedzi. Z Twoich kolejnych postów wynika, że nie masz zamiaru z nich skorzystać. Wniosek? Albo, co wcześniej sugerowałam, jesteś trollem, albo musisz sięgnąć swego dna.

Myślę, że itsinthewater nie miała Ciebie Wielokropku na myśli, tylko swojego ukochanego, który nią pomiata, a następnie wpędza w poczucie winy.
itsinthewater nie przyjmuje, być może nawet nie czyta tego, co tutaj piszemy, a nawet, jeśli czyta, nie przyjmuje do wiadomości.
Zgadzam się, musi sięgnąć dna, lub zostać octatecznie porzucona.

Upilam się, potrzebowałam tego. Boję się wyjść bo on zadzwoni i będzie zły, zrobi na złość i wyjdzie kilka razy. Nie chcę żyć w strachu.  Obiecywał że przyjedzie po mnie do pracy i wyleciało a moje rzekome komentarze są chamskie. Doprawdy zapytanie jak to, inaczej się umawialiśmy i czy pracujesz z ojcem to chamstwo nad chamstwami!
Ja nie porzucę swojej pracy w kancelarii, on nie porzuci swojej. Za tydzień mam urodziny, przysięgam że to będzie przełomowy dzień. Mam ochotę mu napisać jak bardzo mnie rani i jak bardzo jestem nieważna i mam to wszystko już gdzieś, ja potrzebuję wsparcja. Mój poprzedni facet po sprzeczce czekal na mnke na mrozie bo my zależało żeby się nie klocic. Bralam urlop w momencie gsy szef wyjechał i mamy sajgon, po to żeby spędzić razem 4 dni, on sobie zakpil, jutro też pracuje z ojcem, wiec ja od jutra szukam terapeuty. Muszę z tego uciec, bo sie niszcze, mam zbyt wiele do stracenia, wszystko co osiągnąłam ciężką pracą. Słucham antidotum Kasi Kowalskiej i czuję się żałosna, bo on ma mnie gdzies.

Wybacz szczerość, ale to już jest nudne, co tu wypisujesz. Zrób sobie prezent na Urodziny i naprawdę zakończ tę imitację związku. Pozdrawiam i żegnam, dobrze Ci życzę, lecz już mi się nie chce czytać tego "koła Macieja".

Autorko, gdzie są Twoje granice? Twoje, bo granice każdego człowieka zostały już dawno przekroczone, przez tego faceta.
Ile jeszcze musisz zaliczyć dołów?
Ile przykrości musi Ci zrobić?
Ile razy będziesz pytać "co robić"?

Co musi się stać byś doszła do ściany i podjęła jedną, prostą decyzję?

A może lubisz to? Nie wiem, może trwanie w czymś beznadziejnym jest dla Ciebie wyzwaniem?

Weź rozbieg i walnij głową w ścianę, może w końcu zdasz sobie sprawę, że trwanie w tym "związku" jest chore.

Samo pójście do terapeuty też niczego nie zmieni, bo terapeuta nie jest dobrą wróżką. By 'coś' zmienić (tu tym 'czymś' jest m.in.: sposób myślenia o sobie i relacjach interpersonalnych) należy podjąć decyzję i ją zrealizować.
W rzeczonym wątku (jeśli wydarzenia w nim opisane są realne) decyzja jest jedna: trwać w układzie mimo wszystko.

Autorka najwyraźniej tak jak nie przyjmuje do wiadomości komentarzy, tak też w przypadku chłopaka nie przyjmuje do wiadomości, że on jej nie chce.
Wydzwania do niego, wypisuje, tworzy scenariusze wspólnego urlopu - nie przyjmując do wiadomości, że chłopak relację już zakończył.

Dziękuję wam wszystkim za otwarcie oczu, był moment,że cały czas myslalam że ze mną jest coś nie tak bo nigdy nie byłam dla niego wystarczająca. Wczoraj nastapilo apogeum, przekroczenie wszelkich granic. Byliśmy umówieni na 13, wcześniej był w pracy z ojcem, o 12.30 do niego zadzwonilam, bo znów czekalam, ile można, a on.. Naskoczyl na mnie ze jego rodzice widzieli że dzwonie, on nie może do mnie przyjechać, bo będą wiedzieli ze jedzie do mnie,  prosił mnie żebym nie dzwonila przy nich, jestem nieposluchana i jak on ma nie blokować moich połączeń? Do tego kilka przeklenstw. A ja po prostu nie wiedzialam gdzie  jest bo sie ze mna umawial i zadzwonilam wyłącznie raz !!  I pomyślałam : za co mam coś takiego znosic? Przestalam sie do niego odzywac, on do mnie również. Choć mialam ochotę mu napisać wszystko co mysle, to jednak bez sensu bo ja jestem zla i nieposluchana.

Czy Ty jesteś w jakimś amoku?

Jestem głupia. Przelknelam jakoś to, że zostawil rzekomo telefon w schowku auta i nie zadzwonil jak obiecał w weekend, ze jednak nie przyjechał, że olewal to co pisze... Ale dzis sa moje urodziny, nie złożył nawet życzeń, poszedl spac o 18... Odwiozlam mamę na dworzec, myslalam ze zadzwoni, ale cisza... Ryczalam jak wracalam do domu, to bardzo boli, ale to koniec.