przymusowe spotkanie z byłym. - Netkobiety.pl

Kasiu, zostawił mnie partner jeszcze w ciąży i niestety tak jak Ty mam przymus widywania się z nim. Nie jest to dla mnie łatwe w żaden sposób. To, że żywie do niego same negatywne uczucia też nie pomaga, bo jednak jakieś są. Nie pociesze Cie wcale, ale będziesz musiała to jakoś ścierpieć. Będzie to bolało, aż nie przyzwyczaisz się do tych widzeń, a jak już zaczniesz żywić do niego negatywne emocje to również będzie ciężko, bo każda nieodpowiednia rzecz którą zrobi będzie wywoływała frustrację. Z tej sytuacji nie ma wyjścia kochana, trzeba to przecierpieć, nie ma złotego środka. Oni nie rozumieją ile krzywdy robią nam przychodząc na takie spotkania, bo przecież "Kochają swoje dzieci" i przecież "bardzo im zależy na kontaktach", a tak naprawdę mogą się nie widzieć dwa miesiące nawet tak jak tu piszesz i nic im to nie zrobi... Mogę trzymać za Ciebie kciuki, abyś sobie poradziła z tą sytuacją. Wszystko minie gdy obie całkowicie zobojętniejemy na tych kolesi, którzy są nie wart naszego zainteresowania. Trzymaj się

,,Ja nie mam litości w ocenie takich doopków. Poszedł w tango z tamtą, bo Ty, po porodzie, zapewne zaabsorbowana opieką nad maleńkim dzieckiem, nie dopieszczałaś ego tamtego chłoptasia, może Twoje ciało się zmieniło, a może byłaś zbyt zmęczona na seks. Typowe. ''

Właśnie to strzał w 10 niestety to prawda, sama dziś mam wyrzuty, ze może go zaniedbalam.. ani czasu i ochoty na seks, zmęczenie, złe samopoczucie i wygląd.. no i w tym wszystkim pojawiła się ona.. jak to stwierdził mój były partner'' otworzyła mu oczy '' dojrzała 30 letnia kobieta z trzy letnim dzieckiem otworzyła oczy o 5 lat mlodszemu facetowi, który zostawił malutkie dziecko i narzeczoną. Rzucił wszystko i jest u niej..

Kasiu, a może by cię ktoś zastąpił, może twoja mama, albo siostra czy przyjaciółka i otworzył mu drzwi, poczekał aż zakończy wizytę? Masz prawo, poprosić kogoś innego o chwilowa opiekę nad dzieckiem, jemu nic do tego. Jak opadną trochę emocje i będziesz silniejsza psychicznie to wtedy sama będziesz mogła go wpuszczać do domu i kontrolować jego wizytę

Z tego co się dowiedziałam, mieli ze sobą już jakiś kontakt kiedy ja byłam jeszcze w ciąży. Pracuja razem. Na pożegnanie powiedział mi, ze ona mu '' otworzyła oczy''. Prawdą jest, ze brakowało mu mnie.. dawał mi to jasno do zrozumienia, ale nie przejmowalam się jego ''zachciankami''. Ale do głowy by mi nie przyszło, że mógłby nas zostawić dla innej kobiety   najgorsze jest to, ze go kocham.. i czekam, aż im nie wyjdzie.. a wiem, ze to głupie podejście

Właśnie nie wiem na co mu mogła oczy otwierać? Pewnie na wszystko to co jej mówił, jak to źle go traktuje, odrzucilam i zajelam się dzieckiem. Teraz ona jest dla niego idealna bo nie wychodzą z łóżka i poświęca mu tyle czasu ile on potrzebuje
po porodzie nie wspierał mnie.. rzadko mi pomagał.. więcej narzekał. Raz przychodził z kwiatami, nalegal na seks, a raz był zimny jak lod. W końcu oznajmił, ze się ''zakochał''. Wierzę, ze nie spali ze sobą jak jeszcze z nami był..Ale jestem przekonana, ze już coś między nimi było. Bo jaka szanująca się kobieta, która ma 3 letnie dziecko pozwala wprowadzić się do swojego mieszkania obcemu mężczyźni tak szybko?

U mnie bardzo podobna sytuacja Kasiu...tyle, że córka ma dwa lata. Poznał ją we wrześniu a początkiem października zakończył nasz związek...od tego czasu pare razy dawal mi nadzieję i odbierał, raz nawet bardzo chciał naprawić nasz związek ale on zawsze dużo gadal, a mało robił. Też dowiedziałam się, że zakochał się, bo był zaniedbany. A nie raz mówiłam, że musimy coś zmienić, bo tylko wymagał seksu ale nic nie dawał od siebie, sama radziłam sobie z rolą mamy, z domem i z pracami jakie zwykle w domu wykonuje facet, a seks był czésto ostatnią rzeczą o jakiej myślałam. Tez mam problem jak przyjeżdża do małej i jest ciężko ale staram się być silna i nie pokazywać tego. Trzymam za Ciebie kciuki abyś znalazła w sobie siłę

Kasiu, ojcem Twojego dziecka jest tchórz i kłamca.

Dlaczego nie chce powtórzyć tego, co mówił wcześniej?
Może tamta jednak nie jest spełnieniem jego marzeń i przygotowuje sobie grunt pod ewentualny powrót do Ciebie? ...

Może teraz po tych 3 miesiącach przyszedł Cię wybadać?...

Jeśli powie Ci o tamtej, to chyba mu jasno wskażesz drzwi, prawda?

A tak- furteczka dla skruszonego, który "zrozumiał", co zrobił i ile stracił jest uchylona, czyż nie?...

Takie jest moje zdanie.

Zobaczysz jeszcze będzie próbował odwracać kota ogonem nie daj się mu.

Ja jeszcze nie wiem jak często będzie chciał córkę odwiedzać. To się dopiero okaże z czasem. A ja właśnie byłam miła, spikojna, opanowana. Zadawalam mu pytania na które znałam odpowiedź, a on mnie kłamał. Nie wiem dlaczego go nienawidzę po tym wszystkim. Czas leczy rany, a mój czas stoi w miejscu. Może dlatego, ze nie mogę mu wykrzyczeć wszystkiego co wiem? Jak bardzo mnie skrzywdził, zdradził zostawił dla innej.. nigdy mu tego nie powiedziałam. Wiele razy walczylam żeby napisać sms-a, a w nim wszystko to co czuję. Ale kiedy on jest z nią nie będę się ponizac teraz czekam na kolejną wizytę, jak się zachowa i co będzie mówił. Jeśli będzie mnie kłamał zobaczę co kombinuje, jeśli przyzna się ze z nią jest sam od siebie to będzie moja ostatnia wizyta z nim i z dzieckiem. Poproszę kogoś żeby mnie zastąpił.

Kasiu, Twoje uczucie nienawiści do tego doopka jest jak najbardziej uzasadnione. To takie "nieładne" słowo dla niektórych, ale tak się właśnie czuje normalny człowiek, który ZAUFAŁ, a którego oszukano, okłamano, zlekceważono, porzucono w sytuacji, kiedy najbardziej potrzebuje wsparcia i któremu złamano serce. To uczucie przechodzi z czasem, nazywa się wybaczeniem, ale to jeszcze nie ten etap.

Kasiu, musisz odreagować tę sytuację. Wyrzucić z siebie te negatywne emocje, ból, gniew, niezgodę na takie potraktowanie - w przeciwnym razie "Twój czas w dalszym ciągu będzie stał w miejscu", jak to ujmujesz. Albo eksploduje w najmniej spodziewanym momencie wpędzając Cię w depresję. Tak ten mechanizm działa. Gniew niewyrażony powoduje przygnębienie.

Może być tak, że nie wytrzymasz i wykrzyczysz mu, co czujesz, może być tak, że to jest element Twojej strategii, że tego nie chcesz robić (bo czujesz się poniżona) i nie zrobisz tego. Nie doradzam Ci, które wyjście jest lepsze.

Jednak MUSISZ z siebie to wyrzucić - tutaj na forum, w rozmowie z zaufaną osobą, pisząc listy, których nigdy nie wyślesz. Sposobów jest wiele.

Nic odkrywczego nie napiszę ani konkretnie nie poradzę, ale nie mogę zostawić tej historii bez komentarza. Nóż mi się w kieszeni otwiera. Typ zostawia malutkie dziecko (sorry Kasiu, pomijając Ciebie), od września nie odwiedza Waszej córki, ale potrafi zabawiać nieco starszego dzieciaka kochanki. Po prostu... KUR... MAĆ. I_see_beyond ma całkowitą rację. Chłopaczyna nie tak wyobrażała sobie życie seksualne przy maluteńkim dziecku, więc odeszła do kogoś, kto już nie jest aż tak zaabsorbowany nowym człowiekiem, a nie zdziwiłabym się, gdyby tamta kobieta wręcz walczyła o tego gnoja, aby tylko poprawić swoją sytuację życiowo-materialną. Trafił swój na swego, ona mu daje seks, on jej również seks i "samca u boku" (nie ukrywajmy, nieodchowane dziecko potencjalnej partnerki to często jest problem, więc koleś, który je akceptuje jest dla niektórych wręcz na wagę złota).

Ech Kasiu...mną targają takie same emocje...piszę listy do niego, których nigdy nie wyślę, ale to mi pomaga wywalić emocje jakie mną targają, do tego bardzo  mi pomagaja zajęcia fitness...spróbuj może i Tobie coś to da.
Mój prawdopodobnie będzie jutro u małej i wiesz co...zrobie makijaż, włosy, ubiorę się i pójdę sobie do kina, jemu tylko przekaże, że wrócę przed jego wyjazdem. Kocham go ale mam tyle negtywnych uczuc do njego, że boję się, że nie wytrzymam i mu wszystko wygarnę jak podle, ze mną postąpił.

Będzie nam ciężko się z tego wyleczyć, bo mamy z nimi dzieci i chcąc nie chcąc musimy się z nimi widywać...ale damy radę

Kasiu, przeczytałam co napisałaś i bardzo Ci współczuję i naprawdę wiem co czujesz.
Od siebie powiem Ci, że bardzo dobrze, że się wyprowadził w takiej sytuacji to naprawdę lepiej dla Ciebie.  Im szybciej pozbędziesz się nadziei, że on wróci tym szybciej dojdziesz do siebie.  Mój były mąż, mieszkał z nami jeszcze ponad rok, po tym jak powiedział, że mnie już nie kocha i że chce odejść. To był naprawdę masakryczny czas. Uwierz mi, że gdyby zrobił to od razu ja pewnie już dawno byłabym w innym miejscu.
Poradzisz sobie małymi krokami. Będzie dobrze
Twój amant teraz zupełnie nie myśli o Tobie i Twoich uczuciach. Żyje zupełnie w innej bajce i nic go stamtąd w tej chwili  nie wyciągnie.

Kasiu, mój mąż też mega przystojny, co z tego jak typ narcyza...  na pocieszenie powiem Ci, że z "ładnej miski się nie najesz"

Trzymaj się

Hej czuję się średnio.. znów żyje tylko niedzielą kiedy ma przyjechać mój były partner. Pierwszego spotkania się bałam, w końcu długą drogę przeszłam po rozstaniu. Myślałam, ze będzie mnie krzywdzil słowami np. O niej. Ale było inaczej i znów żyje nadzieją. Ale po co mi ta nadzieja.. Nie wiem.. Przecież wraca do niej..

Staram się myśleć co by było gdyby on chciał wrócić i przyznał, ze popełnił błąd..?Poczulabym ulgę. Nie myslalabym już ze sa szczęśliwi, ze teraz leżą w łóżku, ze spedzaja święta, sylwestra. Ale wiem, napiszecie, ze muszę się z tym pogodzić. Staram się, ale muszę go widywac i chce. Szykuję się cały tydzień na to. Idę pierwszy raz od kilku miesięcy do fryzjera, na rzęsy,  paznokcie tak jak kiedyś.. tylko nie dla siebie.. jeszcze nie..

Kasiu rozumiem ten Twoj stan zaraz po i ze próbójesz teraz robic te paznokcie itp dla niego. Niestety kiedy przypomne sobie siebie zaraz po (chociaz moj maz nie odszedl ale mnie zdradzil) to niestety robilam te same glupoty. Wszystko byle mu sie podobac a dzisiaj? Zal mi samej siebie i wstyd mi za swoja glupote ze robilam to wogole dla jakiegos faceta. Dzisiaj najwazniejsze jest dla mnie dziecko i JA sama. I wszystko co robie robie to robie juz dla siebie i dla dziecka i mam nadzieje ze juz nigdy dla zadnego faceta wiecej. Mam nadzieje ze ten beznadziejny stan minie Ci jak najszybciej i otrzaśniesz sie z niego.Zajmij sie soba i swoim dzieckiem i badz Ty dla siebie najwazniejsza bo za jakis czas bedzie Ci wstyd przed sama soba ze wogole tak myslalas i robilas. Pomysl sobie ze to on traci wiecej niz Ty bo Ty wychowujesz swoje dziecko a on zamiast swoje wychowuje obce. Skoro tak woli to jego sprawa niech to pozostanie problemem jego sumienia.

Kasiu ja doskonale wiem, co siedzi u Ciebie w srodku. Ja jak robię włosy, makijaż i paznokcie to tylko i wyłącznie po to aby czuć się pewniej,a on niech widzi co stracił.
Mój miał dzisiaj być u małej i przełożył też na niedzielę...te spotkania są najgorsze...chciało by się przytulić, wykrzyczeć jaką krzywdę zrobił.. wszystkie emocje na raz chcą wyjść na zewnątrz.

To wszystko minie Kasiu z czasem będzie coraz lepiej, wiem bo 11 lat temu przechodziłam to samo ...czas jest naszym zbawicielem

eni.lij mój były to jest jakiś inny przypadek...jest zazdrosny...dlatego jak przyjedzie to się wypindrze i wyjdę...powiem tylko, że wrócę przed jego wyjadzem. Wiem, że go będzie szlak trafial i może mi i wojnę o to zrobi, ale to będzie dla mnie satysfakcją.

Odkąd przestalam sobie robić złudne nadzieje, czuję się o wiele lepiej, bo zaczęłam iść do przodu. Kasiu Ty też przestań żyć nadzieją...będzie, co będzie, a nadzieja sprawia, że stoimy w miejscu. Trzeba ruszyć na przód dla naszych dzieci.

Kasiu nie ma za co, jestesmy w podobnej sytuacji.
Ja też długo stałam w miejscu...ale były sam pomógł mi ruszyć na przód...kilka razy robił mi nadzieję, a 3 tygodnie temu chciał wrócić, naprawić i niby było ok...ja się męczyłam, on ani razu nie powiedział, że kocha, że zrobi wszystko żebym mu wybaczyla...a że jestem starsza to nagle zaczął mu przeszkadzać mój wiek, nie wytrzymałam i kazalam mu iść do niej, niech ona zadba o niego skoro taki zaniedbany był. I wtedy postanowilam już nie żyć nadzieją.
Nie mówie, że jest łatwo, ale jego już w moim życiu nie będzie i jest mi łatwiej się z tym pogodzić.
A ból przeplatany nienawiścią, żalem, łzmi...będą jeszcze mi towarzyszyć pewnie długo. Ale i ja i Ty mamy kogo kochać, mamy dla kogo walczyć o siebie.

Lepiej jak zobaczy Cię wyszykowaną niż załamaną:)

Hej, mój też przełożył spotkanie na inny dzień. Tydzień temu też przełożył bo się źle czuł. Dziś też coś nie tak.. brak mi słów. Ja bez mojej córki nie mogę wytrzymać godziny, a oni mają zawsze coś ważniejszego.

Oni sami są dziećmi, w końcu odeszli, bo byli "zaniedbani".,.to czego my się spodziewamy po doroslych dzieciach...chyba trzeba przyzayczaić się do tego

Tylko po co im to testowanie naszych granic? Ja dziś tak wybuchnelam, ze kolejny raz przekłada spotkanie a ja mogłam mieć inne plany.. w końcu się rozlaczyl w trakcie rozmowy obrażony.

Bardzo podobną Kasiu...dlatego wiem co czujesz i wiem, że winisz się za to co się stało. Może i jakąś część winy ponosimy, ale czy my uciekłyśmy w ramiona innych facetów...przecież nam też brakowało ich wsparcia, czułości i można by jeszcze wymieniać. Oni nie dojrzeli do roli męża, do roli ojca...nawet teraz raz na parę dni nie można na nich polegać.
Ja mojego byłego kocham i nienawidzę i nie wiem,co bardziej. Mam ochotę wywalić z siebie wszysto co we mnie siedzi jemu w twarz...powiedzieć jak mnie skrzywdził, ale nie chcę się kłócić ze względu na małą

Dziewczyny, nie możecie pozwolić tak się traktować. Musicie wyznaczyć granice, konkretnie - kiedy i w jakich godzinach może się spotkać z dzieckiem, i później się konsekwentnie tego trzymać. Nie zmieniać ustalonych wcześniej dni bo misiowi coś wypadło i akurat dzisiaj nie może. Jeśli umówicie się na widzenia w środy i niedziele i jemu coś w środę wypadnie to nie ma, że on przyjdzie w czwartek lub piątek. Jeśli umawia się na niedzielę a potem odwołuje - OK, następny dzień kiedy może przyjść do dziecka to środa. I tyle. Nie wtedy kiedy jemu pasuje, tylko kiedy Wam. Macie teraz swoje życie i musicie je sobie ogarnąć, ująć w jakieś konkretne ramy, stąd ustalenia, które muszą pozostać niezmienne. I zero tłumaczeń gdzie i z kim wychodzicie jeśli wychodzicie - to już jest tylko Wasza sprawa. Bo inaczej oni Wam wejdą na głowy, będą sobie pogrywali, przekładali i odwoływali spotkania w nieskończoność.To taka forma testu na ile mogą sobie pozwolić, a raczej na ile Wy im pozwolicie.
Trzymajcie się. Choć nie byłam w  podobnej sytuacji to domyślam się że musi być Wam bardzo ciężko. Teraz najważniejsze jesteście Wy i Wasze dzieci i na tym musicie się skupić, żeby Wam było jak najlepiej.

Hej dziewczyny. U mnie wizyta dziś.. też czekam i zobaczę jak będzie. Wiem, ze mój były partner rozstał się z tą kobietą i od tygodnia wynajmuje mieszkanie sam. No cóż.. miłość się skończyła.. do nas się odezwał żeby właśnie dziś przyjechać z prezentem dla małej. W sumie będzie to drugie spotkanie odkąd jest sam. Najgorsze jest to, ze zostałam tak potraktowana a i tak czekam na niego jak się zachowa, co będzie mówił czy będzie chciał wrócić. Nie wiem po co mi to... przecież ten człowiek to drań, który zostawił mnie i małe dziecko.

Ja dziś będę rozmawiałam z nim o konkretnych widzeniach. Bo jaśnie Pan będzie przyjeżdżał kiedy mu będzie gorzej. A jak znów jakąś pozna to przestanie się odzywać..

Ulzylo mi ze nie są razem.. cieszę się.

Ja jestem po ..ciężko było ale dałam rade,  na godzinę wyszłam sobie na kawe do kawiarni zeby pozbierać myśli .oczywiście padło pytanie gdzie idę, na które nie odpowiedziałam.
Kasiu napisz po spotkaniu jak sobie dalaś radę

Kasiu jesli zdecydujesz się na przyjęcie go pod dach, to nie od razu i tylko na Twoich twardych warunkach.
Tak się składa, że moj mąż rownież chciał wrócić po trzech miesiącach od odejścia do nowej miłości. Ja przyjęłam go praktycznie bez żadnych konsekwencji, cała szczęśliwa, że pan zechciał wrócić. Nawet większych obietnic z jego strony nie było... Wprowadził się i było dobrze kilka dni, potem zaczął byc oschły, niemiły, na moje pytania co się dzieje, słyszałam tylko "chciałaś to wróciłem", a po miesiącu go nie było, ukochana przyjęła go z powrotem i są razem juz prawie rok. Z perspektywy czasu myśle, że zbyt łatwo go przyjęłam, nie musiał się o mnie starać więc nie docenił kompletnie szansy, którą mu dałam... Nie popełnij mojego błędu.
Poza tym Kasiu Ty tez potrzebujesz czasu, teraz działasz w emocjach, chcesz wszystko wybaczyć byle tylko wrócił. Wiem, bo przeżywałam dokładnie to samo, tylko teraz po czasie myśle, że nie potrafiłabym byc z nim szczęśliwa, żyć jakby nic sie nie stało, po pierwszej euforii wróciło by wszystko co przeżywałam, jak cierpiałam kiedy zafundował mi to piekło. Teraz na chłodno z perspektywy czasu nie jestem juz taka pewna, że chciałabym jego powrotu.

Kasiu, wybacz, ale wyleję Ci kubeł zimnej wody na głowę. Ojciec Twojego dziecka, mało, że postąpił z Tobą podle, to jeszcze skutecznie wpędził Cię w poczucie winy, nazwał nieatrakcyjną i zarzucił brak dbałości o niego, gdy byłaś w ciąży, czy później z małym dzieckiem przy piersi. Tymczasem, od pewnego czasu zdradzał Cię już, po czym porzucił z dnia na dzień dla innej kobiety. Owszem, nie zapomniałaś o tym, ciągle cierpisz, ale krzywdzisz się robiąc sobie nadzieję na jego powrót.

Chce zobaczyć?! Po trzech miesiącach całkowitego braku kontaktu, nagle żąda spotkania? Po tym jak Cię potraktował wypadałoby może najpierw stworzyć jakiś klimat, przynajmniej przeprosić, spytać o możliwość spotkania, a nie żądać. Zjawił się łaskawie jak gdyby nigdy nic, przyszedł "obejrzeć" dziecko, nie wykazywał chęci do rozmowy na Wasz temat. Z pewnością wyczuł Twoje emocje, tego nie da się ukryć, myślę, że on wie, że Ty ciągle czekasz na niego, na jego łaskawy gest.
Umawia się na następne spotkanie z dzieckiem i nie przychodzi.

Masz tutaj jasny dowód na to, że on nie ma poczucia winy, nie zależy mu ani na Tobie, ani na dziecku. Jego nagłe pojawienie się być może było spowodowane kryzysem w jego związku z tamtą kobietą, poczuł się samotny i w chwili słabości przypomniał sobie, że jest ojcem. Gdyby faktycznie cokolwiek zrozumiał i chciał naprawić swoje rodzicielskie zaniedbania, starałby się trzymać fason i nie popełniać dawnych błędów. Wygląda na to, że był to chwilowy kaprys.
Tymczasem Ty...

Błąd, nie rób tego, wybacz, ale to żenujące, zwłaszcza biorąc pod uwagę jego zachowanie; roszczeniowe, bez cienia żalu, czy wyrzutów sumienia. Nie chodzi o to, żebyś przyjmowała go w wyciągniętym dresie i z tłustymi włosami, ale robienie się na bóstwo w tych okolicznościach jest bezcelowe i nieco żałosne.
Najgorsze jest to, że on dostrzega Twoje starania, wie, że wystarczy jeden jego gest, a Ty przyjmiesz go z otwartymi ramionami, tyle, że jego zachowanie, nie wskazuje na to, żeby brał taką ewentualność pod uwagę.
Kasiu, nie czekaj na niego cała drżąca i pełna nadziei, nie ma na kogo. Na ten moment nie masz żadnego sygnału, że on w ogóle myśli o powrocie do Was, on nawet Waszą córkę traktuje jak zło konieczne. Musisz liczyć się z tym, że on w każdym momencie może znowu zniknąć, pogodzi się z tamta, czy pozna nową, Z Was już dawno zrezygnował, o czym może świadczyć jego aktualne zachowanie.
To co możesz zrobić, to ustalić z nim najpierw mailowo, następnie sądownie jego kontakty z dzieckiem, a i tak nie będziesz w stanie ich egzekwować, jeżeli on nie będzie miał takiej potrzeby.
Tymczasem dbaj o siebie, korzystaj z terapii i nie łudź się płonną nadzieją na jego wielki powrót. Zaoszczędzisz sobie czasu, stresu i rozczarowań.

To prawda. ..nie ma co żyć nadzieją. Ja odkąd to zrozumialam jest mi łatwiej iść do przodu...nadzieja wyniszcza, bo zamiast szybciej pogodzic się z rozstaniem, żyjemy złudnymi marzeniami.
Mój były też niby chciał wrócić,  godził się z nią i zmieniał zdanie . Nawet ostatnio pisał,  że jest samotny,  że ma już dosyć koleżanek,  pytał czy się już odkochalam...ale na mnie to już nie działa.  Nie będę kołem zapasowym i Ty też nie chciej nim byc. Jeżeli kocha Cię naprawdę to niech walczy, niech się stara.  Ale Ty idź do przodu z nim czy bez niego dasz radę.

Hej ja po psychologu ok, aczkolwiek staram się sama z tego wyjść. Zaczęłam czytać książki, wychodzić do ludzi.. Ale mój były nadal chce widywać dziecko i przyjeżdża do nas co jest bardzo ciężkie..