"młoda'' /"stara" ale cięzarna-ludzkie gadanie - Netkobiety.pl

E tam po chrześcijańsku. Co prawda w Polsce większość ludzi ekhm definiuje siebie jako "katolika", ale wydaje mi się, że uprzedzenia wobec "matki z innego przedziału niż 25-30 lat" wywodzą się właśnie z nauczań w "kościele".
Ile to widzi się przypadków, gdzie - kiedy dochodzi do "niespodzianki" w postaci ciąży para pobiera się? Dla mnie to czysta hipokryzja. Robić to nagle i tylko dlatego, że na drodze pojawi się bobas?
W każdym razie wracając.

Obecnie jak wiadomo technologia idzie w górę. Kobiety dążą do samorealizacji, do bycia niezależną finansowo od partnera. Nie ma tutaj niczego złego na myśli - dąży, aby przetrwać nawet, jak *tfu, tfu* zdarzy się coś niespodziewanego. Dlatego - najpierw studia, potem praca, zbieranie kasy i.. no właśnie. Wtedy kobiety, bądź para decydują się na dziecko. Obecnie jest to w wieku późniejszym niż pięćdziesiąt lat temu.
I właśnie to "spełnienie" w pracy, intelektualne oraz materialne kobiety uważają za "ten czas, kiedy powinna mieć dziecko". A jak wiadomo, zazwyczaj studia trwają 4-7 lat, później praca - dodatkowe 5. No i dochodzi ta trzydziestka. c:

Dlaczego nie kobieta?
Tak czy siak przez prawo traktowana jest jako "dorosła", w głowie zazwyczaj siano, ale tak czy siak to już są kobiety c:

Ponad pięćdziesiąt lat temu dziewczyna, która miała 20 lat i nie miała męża była już starą panną.
Tak czy siak - czym różni się pracująca w sklepie 21 babeczka, od pracującej w sklepie 26 latki? Oprócz wiekiem, może jakimś tam doświadczeniem? Załóżmy, że obie mają chłopców. I ta i ta może chcieć założyć już rodzinę, a niekiedy taka 21'latka jest mądrzejsza od starszej koleżanki c:

Nie wspominając o tym,ze średnia długość życia znacząco się wydłużyła.

W 1975r,średnia długość wynosiła 63,42 lat dla kobiet i 59,39 dla mężczyzn.
Obecnie dla kobiet  81,6,a dla mężczyzn 73,8.

Ja urodzę po 40 stce albo wcale.
Ale szanse raczej marne, więc nie ma się czym stresować (tzn tym, że nie będę miała siły, albo nie zdążę wychowac i takie tam)
Na co dzień staram się nie myśleć o tym, temat wyświetlił mi się na głównej, więc weszłam.
Ale rzeczywiście coś w tym jest - rodzisz jako 18 latka- powiedzą, ze za młoda, pcha się w pieluchy. Rodzisz w wieku 35 lat - ostatni dzwonek, na pewno nie zdąży z drugim i dziecko będzie egoistą i jedynakiem. Rodzisz po 40 - już się tylko pukają w czoło.
Sądzę, ze to kwestia indywidualna i jeśli ktos ma zdrowie i finanse, to już jest jego sprawa czy urodzi w wieku 20 lat czy dużo później i nikomu nic do tego.

Własnie, zgadzam sie Akaya  Toba co do stwierdzenia `[..]Tak czy siak - czym różni się pracująca w sklepie 21 babeczka, od pracującej w sklepie 26 latki? Oprócz wiekiem, może jakimś tam doświadczeniem? Załóżmy, że obie mają chłopców. I ta i ta może chcieć założyć już rodzinę, a niekiedy taka 21'latka jest mądrzejsza od starszej koleżanki` mam takie samo zdanie na ten temat.
Saya16, `[..]Jak dla mnie slowa "18 letnia kobieta" to za duzo..
Wedlug prawa tak, ale dla mnie 18...21 to jeszcze dzieci.. `
jesli ktoras z bliskiego Ci otoczenia w wieku 19 lat zaszłaby w ciaze tez bys wyraziła soba sceptyczna postawe z zaistniałego faktu ?  BROŃ BOŻE, NIE ATAKUJE CIE. Jesli tak to dlaczego ? Wiadomo, wpadka jest wpadka ale czy to jest powod do negatywnych emocji i opinii ? Przeciez dziecko to jest cos niesamowitego, niewinnego co jednej jest dane a drugiej nie(bezpłodnosc itp.) Dlaczego nie cieszy fakt, powstania nowego zycia w ludzkim ciele tylko powoduje to plotkowanie na temat niedojrzalosci i ewentualnego niepowodzenia?

Być moze, wydac sie moze ze jakos osobiscie  podchodze do tego tematu i w jakis sposob staram sie narzucic jakies swoje danie. Tak nie jest. Ciekawia mnie ludzkie mysli na ten temat.
Obecnie mam 20 lat, gdy urodze bede w wieku 21 a moj partner 27. Nie obyło sie bez głupich komentarzy czy podejrzliwych pytan. Sama czuje, ze ludzie czyhaja na niepowodzenie zeby stwierdzic ha ! Wpadka, rozeszli sie a dzieciak biedny został z matka. Nawet jesli taks ie stanie-Czy to jest temat ktory powienien nas-matki wstydzic?sprawiac by bylo nas wstyd pokazac sie same z naszym dzieckiem na ulicy? Wszystko idzie do przodu, technologia, nauka,moda, gonimy za byciem `na czasie` a jednak..Czemu ten temat ciagle jakos budzi kontrowersje ?

Vendicativo, dodam od siebie jeszcze kilka groszy. Fakt faktem - mając 21 lat ma się więcej siana w glowie niż koleżanki starsze, jednak jest pewno ale.
Mając 21 lat masz mniej problemów z "dogadaniem się" ze swoim brzdącem, nadganianiem techniki. Moim zdaniem warto być "luźną mamą", która jak dziecko się skaleczy nie leci od razu po opatrunek, tylko dalej bawi się z maluchem. I to właśnie może i w tym rzecz?
Będąc "pełnoprawną kobietą" - czyli około 25-30 lat jesteś już na tyle dojrzała, że Twoją głowę nie zajmują pierdoły tylko praca, dzieci, kuchnia (oczywiście mocno uogólniam, ale proszę mnie zrozumieć). A mając te 20 lat, trochę siana w głowie i w przeważającej części dziewcząt myślisz o spotkaniu się ze znajomymi... to owszem, kurs szybszego dojrzewania masz gwarantowany jednak należysz do grupy określanej jako "młody dorosły", student. A to są młode matki i ojcowie, którzy nie są jeszcze na tyle poważni, aby być "stuprocentowymi rodzicami", ale to właśnie ta grupa nadąża za dzieciakami. Technika idzie w górę i to właśnie ludzie młodsi jak wiadomo uczą się szybciej. A kto jest główną grupą docelową gier komputerowych, czy nowych "uprzyjemniaczy czasu"? No właśnie dzieci! A 20'latka łatwiej uczy się dajmy na to obsługi joysticka do playstation, niż 30'latka (potwierdzone info). Kiedy ich dziecko ma 8 lat, to matka ma 28, czyli nadal jest młodziutka, a dziecko rośnie, usamodzielnia się. Moim zdaniem uprzedzenia wiążą się także z tym, że - jak chyba napisałam - mając 20 lat nie myślisz o ślubie i dzieciach. Jesteś jeszcze trochę niedojrzały/niedojrzała emocjonalnie, nie masz tyle doświadczenia w życiu (a 3, 4 lata naprawdę dużo robią), ALE!
(to dalej moje zdanie), łatwiej jest mieć 20 lat i uganiać się za rocznym brzdącem, niż 30 c:

Akaya coś w tym jest..moja siostra np. urodziła pierwsze dziecko w wieku 30 lat....chuchała, dmuchała, ani razu w główkę się nie uderzyła, nie skaleczyła...a teraz ma 4 lata i jak lekko o coś stuknie to histeria...nie tyle dlatego że boli co szok, nie znała uczucia bólu itp. a siostra bezradnie rozkłada ręce, poza tym jej córka jest tak bardzo ostrożna że aż zbyt ostrożna, wszędzie boi się sama isć, nawet ze schodów zejść..siostra wie teraz że to przez brak usamodzielnienia, przez zbytnią ostrożność.
Ja pierwsze dziecko urodziłam w wieku 25 lat..też już "nie pierwsza młodość" ale mam kompletnie inne podejście...tak jak mówisz jak się skaleczy nie lecę od razu po opatrunek, jak lekko gdzieś uderzy to nie smaruję masłem czy śmietaną lub innymi specyfikami...owszem reaguje jak coś poważnego ale nadopiekuńcza nie jestem..daje jej chodzić przy mebelkach i upaść na tyłek, nie przytrzymuję, a moja siostra tak właśnie robiła i to był błąd.
Dlatego myślę że czym starsza mama tym bardziej przewrażliwiona i nadopiekuńcza...aczkolwiek nie można wszystkich do jednego wora wsadzić bo i wyjątki się znajdą