Witam, przychodzę z problemem, który nęka mnie już od kilku lat i mimo rozmawiania z najbliższą rodziną nawet, nie mogę sobie z tym poradzić. Jestem wciąż młodą, osiemnastoletnią dziewczyną, ale dzięki mojej ogromnej ciekawości świata bardzo szybko zaczelam oglądać filmy porno oraz uprawiać samotnie.. cóż, milość? Kiedyś podniecało mnie tylko porno, ale od kiedy zakochałam się w pewnym chłopaku, to wystarczą mi wyobrażenia o nim, ale mniejsza o to. Obecnie jadę cały tydzień codziennie na kilku czy kilkunastu orgazmach. I zaczyna mi to powoli przeszkadzać w życiu, bo zajmuje pełno czasu; nie śpię po nocach, tylko oddaję się uzależnieniu, bo nie mam siły z nim walczyć. Jeśli chodzi o konsekwencje, to nie tylko pożeracz czasu i zirytowanie, kiedy ktos wchodzi do pokoju, chce spedzic ze mną czas, a ja tylko chcę, by wyszli, bym mogła kontynuować. Oprócz tego czytałam, ze gdy za dużo ma się takich doznań, zycie z partnerem w przyszlosci moze okazać się rozczarowujące - bo będę przyzwyczajona do jedego rodzaju przyjemnosci, orgazmów łechtaczkowych.
Przede wszystkim chcę wiedzieć, czy są tu również jacyś uzależnieni i zmierzają się z podobnymi problemami jak ja. A jeśli tak, proszę dać jakieś rady jak walczyć z tym pozornie głupim uzależnieniem, co wcale nie wydaje się taki straszny?
Powiem Ci trochę z własnego doświadczenia. Mam prawie 22 lata, od ponad 2 lat chłopaka. Nigdy wcześniej, zanim go nie poznałam nie masturbowałam się. To On wprowadził mnie w świat seksu. To On doprowadzał mnie do orgazmów. Kiedy jednak z powodu odległości nie widzieliśmy się około 3 tygodnie to sama to zaczęłam robić, z tęsknoty za Nim. Do dzisiaj tego żałuję, bo to było coś najgorszego co mogłam zrobić. Zdarzało się na początku dość często i sprawiało ogromną przyjemność. Później przyzwyczaiłam się do swojego dotyku i im częściej to robiłam to orgazm był prawie nie zauważalny. Miałam wyrzuty sumienia, nie czułam nic kiedy mnie dotykał, byłam sfrustrowana. Później powiedziałam o tym chłopakowi. Starał się mnie doprowadzić do orgazmu i co? Ponad rok się nie udaje. Mimo, że uczyłam go jak to ma robić. Po prostu to już nie to samo. Teraz od kiedy zaczęliśmy uprawiać normalny seks, to z masturbacją walczę, bo kiedy robię to sama to nie mam ochoty na seks z Nim. Powiem Ci, że czekanie na zbliżenie z Nim daje ogromną satysfakcję i przyjemność. Miłość i wsparcie partnera staje się moją siłą do walki. Nie zawsze mamy czas/ możliwość być tylko we dwoje. Nie mniej jednak potrafię 4-5 dni a nawet tydzień wytrzymać bez masturbacji. Jednak kiedy nie mamy jak się widzieć tydzień/ dwa to to wraca. Cóż jesteś młoda, hormony szaleją więc nie ma się co dziwić, ze to robisz. Jednak dla drugiej osoby warto to zmieniać. Staraj się znaleźć w sobie siłę, motywację i przede wszystkim jakieś zajęcie by o masturbacji nie myśleć. ,, Zajmij czymś ręce''. Porozmawiaj z chłopakiem szczerze, próbujcie razem małymi kroczkami z tym walczyć jak Ja 
To wszystko siedzi w naszej głowie, pojawia się głównie kiedy nam się nudzi, nie mamy co robić... Staraj się myśleć o chłopaku kiedy to robisz, że nie warto robić tego samej kiedy go masz.
