Wątpliwości co do ślubu - Netkobiety.pl

U mnie finanse są wspólne, jest jedno konto. Mój mąż też sobie nie szczędzi na jedzeniu, uwielbia dobrze zjeść, w markecie szybko zapełnia koszyk żarciem co mnie czasami wkurza, a nie zarabiamy kokosów. Ale przecież ja, jako kobieta, kupuję rzeczy których on nie kupuje: mnóstwo kosmetyków, perfum, dodatków, czasami buty, torebka itp. Na półce pod prysznicem do moich włosów stoi co najmniej 7 kosmetyków, a do jego włosów tylko 1 (szampon). Czyli patrząc na to w ten sposób, to się wyrównuje. Możesz w taki sposób myśleć, by było Ci lżej.
Jednak gdy mamy dół finansowy, oboje potrafimy zastopować - on z jedzeniem, ja z babskimi pierdółkami. Myślę że Twój facet też by potrafił, gdyby była taka potrzeba (teraz pewnie nie ma takiej potrzeby, bo żyje sam).

Co do palenia - my rzuciliśmy równocześnie, więc nie wiem. Sądzę że by mi przeszkadzało teraz, gdy sama nie palę i denerwuje mnie smród papierosów. Ale powiem Ci jako była palaczka (a paliłam b. dużo) - nie da się zmusić palacza by rzucił papierosy. Mnie wręcz irytowały takie rady czy groźby, w środku się buntowałam jeszcze bardziej. Na to prawdopodobnie nie ma rady. Masz 2 wyjścia: albo to zaakceptować albo liczyć na to że kiedyś SAM postanowi rzucić i to zrobi (to może być w bardzo odległej przyszłości albo nie zdarzyć się wcale).

Mam chłopaka w Twoim wieku z tym, ze trochę dluzej jestesmy razem. Dlaczego nie zobaczyliście najpierw jak będzie wam się mieszkało razem przed ślubem i nie macie wspólnych pieniędzy? To by ulatwilo sprawę bo przed ślubem możecie zobaczyć czy dacie radę z kasą itd. Palenie rzucić jest ciężko nawet jak ktos ma chęci.

Chęci to nie wszystko. Mój brat bez poradników sam z siebie rzucił. Chyba rodzinna u nas silna wola. Ale jego żona próbuje i chce lecz poza ograniczeniem papierosów nie może rzucić.

Dzięki baaaardzo za odpowiedzi. Tak, On wspomina często, że chce taką żonę jak ja. Mówi o naszej przyszłości. Rozmawiałam z nim na temat fajek, ale twierdzi że im bardziej marudzę, to  on chce robić na przekór. Dla mnie to niepojęte, niby kocha a nie może tego zrobić dla mnie dla naszej przyszłości.

sweetdelicja chyba po prostu szukasz pretekstu, żeby wykręcić się od planów małżeńskich i związku z facetem...Przecież kiedy go poznałaś wiedziałaś, że pali. Ma rzucić fajki dla "waszej przyszłości"? Też nienawidzę papierosów i palaczy, duszący zapach stęchlizny odrzuca mnie na kilometr, ale nie wyobrażam sobie zmieniania kogoś na siłę i szantażowania tekstami pt: "jak mnie kochasz to zrób to albo tamto"...

Napiszę przekornie. Zmień się. Rzuć słodycze, zmień styl ubierania lub cokolwiek innego, żeby go zadowolić. Na pewno jest coś, co go w Tobie irytuje, albo co by chętnie w Tobie zmienił, więc jak go kochasz, to zrób to dla niego.

Jestem pewna, że gdybyś to Ty paliła i lubiła palić, a on uzależniał decyzję o ślubie od tego czy rzucisz nałóg, czy nie, żaliłabyś się, że Cię nie akceptuje i że jest skończonym błaznem, bo zmienia Cię na siłę.

Piszę ogólnie , bo nie chcę zawalić forum wątkami, no tak, wiedziałam, że pali, ale wierzyłam ze to można zmienić.We mnie irytuje go tylko to, że czasem się zbytnio zamartwiam, troszczę, no i próbuję coś narzucić jak sam powiedział, poza tym niby jestem jego ideałem, mój styl ubierania, włosy itp itd. Ja już na wiele spraw przymykam oko i akceptuje, ale tu chodzi o jego zdrowie. Nie chcę żeby więcej zarabiał. Jestem kobietą która chce i musi pracować, zarabiać, nie ma mowy,. nie chcę też od nikogo być zależną.Współczuję, że tak facet zrobił, po ślubie tak kopcił, a mój też mnie oszukał, bo niby brał tablety na rzucenie fajek, a w koncu się wydało że znow do nich wrócił.
Ja nie wiem czy to kwestia silnej woli czy serio te faje tak ciężko jest rzucić? Czyli zaakceptowałybyście to na moim miejscu ? Tylko kurcze straszne to, wiele cech tak mi się w nim podoba  a ta jedna działa jak płachta na byka, pal licho żarcie, najgorsze są te papierosy, ja nie chcę żeby umarł za 10 lat na raka płuc czy miał ze mną dzieci chore ,

haha , ale się usmiałam, ortodoksyjny żyd, raz że nick ,a  po 2 ten tekst :d , tak domyślam się, że są lepsi niż mój chłopak , ale cóż ideału mieć nie można. Ciekawi mnie tylko czy dziewczyny tez by miały opory gdyby kopcił czy raczej by to zaakceptowały w myśl zasady, że są gorsze wady

Ciekawość to pierwszy stopień do piekła A tak na poważnie, to po co Ci informacja, że jednej nie przeszkadza, a drugiej, że tak. Stworzysz statystykę i których odpowiedzi będzie więcej, tę wybierzesz? To Ty powinnaś wiedzieć co jest dla Ciebie do zaakceptowania, a co nie. Perspektywą w przypadku planowanego ślubu będzie całe życie. I nie ma co zwodzić siebie i życzeniowo myśleć, że może się zmieni. Spójrz na niego teraz takim, jakim jest i odpowiedz sobie, czy go akceptujesz (wady i zalety), czy będziesz w stanie dostosować się do wad i tyle. Opinie choćby miliona kobiet Ci nie pomogą, bo to Ty będziesz z nim w związku.

Agusia, czyli głównie z powodu fajek zerwałaś? Mój aż tak dużo teraz nie pali wg Niego, bo kilka dziennie, ale obawiam się, że ten smród i sama świadomość tego świństwa mnie zamęzy. Nie wiem jak się z tym pogodzić i nie trućsiebie i innych. A pytam innych kobiet, bo myślę sobie, że może ja przesadzam, żebym nie straciła fajnego chłopaka przez Jego nałóg, może są gorsze i rzeczywiście ja wyolbrzymiam? ale męczy mnie to , spędza sen z powiek, ostatnio się rozryczałam przy nim, a on co, tulił, przepraszał ze rani i nic

Powiem ci jak kiedyś było u mnie. Jak się poznaliśmy, to nie palił. Kiedyś mówił mi, że był palaczem, ale kilka lat temu rzucił. Po 2 latach, jak zmienił pracę i było stresująco, wrócił do palenia. Zdębiałam! Takiego go nie znałam. Strasznie mi to przeszkadzało, odrzucało mnie fizycznie, w ogóle nie wyobrażałam sobie wtedy jak można mieć dzieci z palaczem. Potem zaczęłam naciskać, a im więcej naciskałam, tym on więcej pokazywał mi jak lubi palić. Potem przeszliśmy w inną fazę, ja przez niego sama zaczęłam popalać, zaczęłam odpuszczać, potem on wszedł na etap że zaczął próbować wyjść z tego nałogu. No i później stałam się bardziej wyrozumiała (ja po papierosa sięgam w momencie stresu, może 1-2 na m-c), kibicowałam mu jak się potykał na tej drodze i jak wstawał. Potem mocno się zaparł i znów nie pali. Może na kilka lat, a może na kilka miesięcy. Nie wiem. Ale to silny nałóg. Musisz mieć  tego świadomość.

No właśnie nie potrafię za chiny zrozumieć, że to taki trudny nałóg, może dlatego, że sama mam silną wolę.
Co do pytania o czekoladę, myślę, że dałabym radę i na pewno bym się zastanowiła że ktoś mi zwraca uwagę, tzn ze przesadzam i powinnam przystopować. Czyli widzę, że on nigdy nie rzuci, z tego co piszecie, to nierealne szkoda, byłam głupia, nie chcę wyjść za niego ani tymbardziej mieć dzieci, dałam mu czas, jak widać to był dość stracony czas.

Iceni, powiedziałam mu, na co on że rzuci bla bla bla
Czyli widzę że w Polsce uznaje się za guru faceta i tylko on ma stawiać na swoim, jestem osobiście za równymi prawami, ma być partnerski układ, ale gdy coś widzę ze robi nie ta , dla zdrowia przede wszystkim to nie będę milczeć. Nie zabraniam mu przecież wyjść z kumplami itp, chcę żeby rzucił to świństwo, egzekwuję, na dodatek dowie się niedługo czemu nie chcę się z Nim kochać , odrzuca mnie nikotyna i tyle.

Wszystko zależy od tego jakie Ty masz nastawienie do tego nałogu, a skoro Cię tak odrzuca (nie chcesz zbliżeń), męczy, to czarno to widzę. Są osoby których to nie rusza, ale jest też i ta druga strona. Sama musisz się nad tym zastanowić, nikt nie zrobi tego za Ciebie.

Jezeli ktos nie znosi palenia papierosow do tego stopnia, ze to odrzuca od seksu, to ... wiaze sie z palaczem?

Bo jak juz beda razem, to sobie go "wychowa"? Rzuci "z milosci"?

Bardziej cie, autorko, odrzuca od palenia, czy bardziej cie boli, ze nie chce mu sie tego zrobic DLA CIEBIE?

No dobrze, ale napisałaś, że jesteś z nim 3 lata, tak? Wcześniej normalnie uprawialiście seks, więc Cię nie odrzucało. A teraz nagle odrzuca, akurat wtedy gdy chcesz coś wymusić? Ja właśnie nie lubię palaczy, odrzuca mnie już od samego całowania, a co dopiero seksu. Jednak Ty przez te 3 lata dzielnie się całowałaś i uprawiałaś seks, a teraz nagle nie? No może rzeczywiście coś w Tobie pękło, ale mówię Ci jak to z boku wygląda, więc facet może myśleć tak samo jak ja, że szantażujesz go seksem.

A co do dbania na siłę o zdrowie faceta, to nie jest to opiekuńczość, tylko matkowanie. Może na początku coś takiego się facetom podoba, ale potem zacznie to irytować. Raczej nikt nie chce być w związku z własną matką. Ja chodzę lekko ubrana nawet zimą i wkurzyłabym się, gdyby partner zaczął zachowywać się jak mój ojciec i kazał mi się ubierać. To nie jest sexy, choć Tobie się wydaje, że to opiekuńczość. Jakie są jeszcze zachowania, które u niego tępisz w trosce o jego zdrowie?

Co bym zrobiła na Twoim miejscu? Na pewno nie matkowałabym facetowi. On musi rzucić to palenie, bo sam tego chce, a nie dlatego że Ty to na nim wymuszasz. To, co możesz zrobić, to ustalić z nim jakieś wspólne zasady, np. brak palenia w domu (tylko na balkonie/ na zewnątrz), dokładne mycie rąk i zębów po paleniu, noszenie w domu jakichś czystych ubrań, w których nie palił itp. No nie wiem, ale można to jakoś tak pomyśleć, że ten zapach nie będzie Ci aż tak przeszkadzał. Choć tu też trzeba chęci z jego strony. Moi bracia cioteczni porzucali palenie dopiero wtedy, gdy sami tego chcieli. Zwykle wówczas, gdy pojawiło się dziecko. Natomiast nie słyszałam o rzucaniu palenia dla kogoś. Dla mnie to nie jest zdrowe, tylko toksyczne. No ale rób jak uważasz, bo to Ty będziesz musiała żyć ze swoimi decyzjami.

Z Twojego opisu wynika, że jednak Mu matkujesz. Tego nie, tamtego nie, tu źle. Akceptowałaś Go takiego na początku ? Jeśli tak teraz też powinnaś.

No niestety, to co napisałaś, to relacja matka-syn, a nie partnerstwo. Niezależnie od tego jak Ci się z nim ułoży, powinnaś popracować przede wszystkim nad sobą i nad swoim podejściem do związku. Rzeczywiście jesteś nie fair wobec niego, bo na początku było fajnie, a teraz ciągle chcesz go zmieniać i tresować jak małpkę. Nic dobrego z tego nie wyniknie, szkodzisz tym przede wszystkim sobie. Mężczyzny się nie tresuje, trzeba go zaakceptować albo zostawić, skoro nie odpowiada. Są kobiety, którym nie będzie przeszkadzało jego palenie, kiepskie odżywanie i chodzenie w 3 koszulkach. Wydaje Ci się, że działasz dla jego dobra, ale tak naprawdę chodzi Ci o Ciebie, bo to Ty chcesz mieć Twój ideał, który zdrowo je, nie pali i ładnie się ubiera. On jest szczęśliwy żyjąc jak żyje (inaczej by to zmienił). Im szybciej to zrozumiesz, tym lepiej dla Ciebie, bo dopiero wtedy będziesz umiała stworzyć związek, w którym będziesz szczęśliwa. Inaczej będziesz powielać toksyczny schemat, w którym chodzisz sfrustrowana, bo partner się nie zmienia pod Twoje dyktando.

Na Twoim miejscu zostawiłabym ten temat. Nieważne czy to powiesz z uśmiechem i bez narzekania. Cały czas mu trułaś na ten temat, więc to będzie odebrane jako kolejne trucie. Przynajmniej ja bym tak to odebrała. On naprawdę nie ma 3 lat, żebyś musiała mu tłumaczyć, że papierosy szkodzą zdrowiu. On dobrze o tym wie. Jeśli będzie chciał rzucić, to sam poprosi Cię o pomoc.

Bez przesady. Po prostu albo się dotrą, albo nie . Każdy to przechodził w związku.

Taki naprawdę idealny ideał to raczej nie istnieje, dobrze byłoby stworzyć sobie ciut bardziej realny, dopuszczając istnienie jakichś wad,  wcześniej ustaliwszy sama ze sobą,  na co jesteś w stanie przymknąć oko, a czego zdecydowanie nie strawisz.
W tym konkretnym przypadku,  w Twoim wieku i sytuacji jeszcze wolnej i niezależnej,  chyba warto się jeszcze pokusić o przemyślenie sprawy. Dbanie o partnerkę to wielka zaleta, ale pożądanie, namiętność  też są ważne.

Dziś bardzo mnie zdołowało, że odkryłam że mój chłopak ogląda filmy pornograficzne, jeszcze kręcił i nie chciał się przyznac. Twierdzi że ma popęd i że raz na jakiś czas musi, fakt że my mieliśmy ostatnio z 2 miesiące przerwy, bo miałam mega problemy rodzinne itd. Po 1. czuję się oszukana, mimo ze jak mi tumaczył każdy zdrowy facet niby ogląda. Czy dla was to by było coś niepokojącego/złego? czy raczej normalne? on do mnie że lepsze to niż dzi...no tak, ale tak czy siak przykro mi, jeszcze próbował skłamac o rzekomo krępujący temat dla niego. Czy ja przesadzam? nie wiem już czy to normalne czy nie
Poza tym po s[przeczkach woli pobyć sam, staje się taki nieprzyjemny, sprawia wrazenie jakby mu nie zależało, choć tak powtarza ze kocha, no i teoretycznie czyny niekiedy to pokazują, ale w takich syt jak dziś wątpię czy  te jego słowa są prawdziwe. Wiem że nie jest dla niego seks najwazniejszy, może nie jest zboczencem itd ale poczułam się zle z tym

Ty czujesz się oszukana? Przecież to Ty jego oszukujesz. Na początku niby go akceptowałaś, a teraz próbujesz wychowywać. Papierosy, jedzenie, porno itp. Na potrzeby wcześniejszej dyskusji utrzymywałaś, że brak seksu wynika z tego, że przeszkadza Ci zapach dymu, a teraz mówisz o problemach rodzinnych. Obie rzeczy brzmią jak wymówka. Nie dość, że nie ma między Wami żadnego pożycia, to jeszcze zabraniasz facetowi oglądania porno i zaspokajania się na boku? Powinnaś być szczęśliwa, że jeszcze Cię nie zostawił. Ciągle go krytykujesz, a dlaczego nie spojrzysz na siebie? Jesteś kiepską kochanką (bo nie ma seksu) i kiepską partnerką (bo zachowujesz się jak jego matka). Rób jak uważasz, ale żadne z Was nie będzie szczęśliwe dopóki nie poskromisz swojej toksycznej osobowości, bo to Ty rozwalasz Wasz związek. Też uważam, że go nie kochasz, po prostu nie ma lepszej opcji, więc z nim jesteś. Żebyś kiedyś się na tym nie przejechała.

Ale zrozum, że to nie Twoja rola, by na nim wymuszać takie rzeczy. On nie jest dzieckiem i sam może za siebie odpowiadać. Dlaczego go nie rzucisz, skoro go nie kochasz i nie chcesz bliskości fizycznej z nim?

Myślę, że Go kocham, czuję się z Nim dobrze, w Jego towarzystwie, wiele cech, które ma są bardzo ważne, bo mało który chłopak jest opiekuńczy  czy taki dość romantyczny.Natomiast czując smrodek papierosów i widząc nasilenie choroby nawet najbardziej kochające by się zdołowały, nie wierzę że coś by w  nich nie pękło, przynajmniej raz na jakiś czas i ochoczo by wskakiwały do łóżka.To jest ciężka sprawa , wspieram go w  chorobie i póki co nie zostawię, muszę poukładać wszystko w  głowie, a takze powiedzieć mu ze mam problem : choroba plus faje, to mnie niekiedy odtrąca i dołuje, no i zapytam jak to rozwiązujemy? bo są to problemy. Choroba wiadomo, wspieramy się, wierzymy , aleee fajki przeklęte ją nasilają i zapytam do kiedy rzuci , ma podać termin bo mydli mi oczy co też nie jest w porządku. Przez pół roku niby nie palił a potem odkryłam z bólem ze wrócił , obiecał ze juz nigdy nie skłamie, bo to okropny ból. Nie chciał mnie martwić. Jest dla mnie ważny, przyzwyczaiłam się że fajnie gdy jest,a le aż teraz mnie wszystko swędzi, poprzez tą jego akcję ze skórą, mam nadzieję że to nic zarazliwego :(uwierzcie, pogubiłam się, a to nie są decyzję do podjęcia w dzień czy dwa, to ważna decyzja i chciałabym by była rozsądna. Dzięki za słowa krytyki, są cenne, ale zrozumcie ( co do syna marnotrawnego, no cóż zauroczył mnie, gdy go poznałam nie miał objawów choroby a palenie miał własnie rzucac,nie chce by to robił dla mnie lecz dla zdrowia, przyszłości, nadawaliśmy na tych samych falach, było i jest fajnie, ale teraz jakiś kryzys, a ciężko zostawić go ot tak, tyle przeżyliśmy, tyle nas łączy, nie jest złym chłopakiem, a ponadto jakoś gdy czuję kryzys , mam wątpliwości, on nie wie o tym ale wtedy łasi się jak kot, mówi jak bardzo kocha, pomaga, przytula, taki czuły jest, no więc serce mięknie, nie wiem czy można wątpić w miłość, nie wiedzieć czy się kocvha, no i z  czego to wynika?gdy go poznałam, przez 1. pół roku a nawet dłużej byłam pewna że to ten jedyny

Dzięki chomik, masz rację, robię czasem z igły widły, wkręcam sobie różne rzeczy i sama potem cierpię. Ostatnio postanowiłam się skupić na sobie, na tym co lubię i na wdzięczności za to, co mam . Skupiam się na plusach i tak naprawdę jestem wdzięczna za ten związek, uczy mnie wiele i daje mi sporo radości.Chłopakowi zależy na mnie, pokonuje sporo km żeby się spotkać, wspiera itp itd. Wie że mnie kocha , tylko ja wciąż biję się z myslami.Najlepiej je odpuścić. Postaram się żeby w sferze seksualnej było ok, no chorobę też zaakceptuję, trudno. Wg mnie ma fajny charakter i mało jest takich chłopaków, może opis brzmi jak opis kolegi, ale dla mnie to są bardzo ale to bardzo ważne cechy, poza tym chłopak powinien mieć cechy przyjaciela, dobrego przyjaciela, bo związek ma się opierać na przyjazni, a nie tylko na pożądaniu.Nam dobrze się rozmawia, spędza czas, choć pewne sprawy muszę przetrawić.Boję się strasznie, że gdy będzie zle się odżywiał, palił nie pociągnie długo a przecież chcę z nim być, być szczęśliwa a nie patrzeć jak choruje. A masz jakąś metodę by na 100% wiedzieć czy kochasz tą osobę? ja myślę że samo to że kiedy ma do mnie przyjechać to w sercu czuję taka radość, szczerą radość i to jest jeden z sygnałów.poza tym uwielbiam się do niego przytulać, wtulac, sam mi mówi że b. lubi budzić się i zasypiać przy mnie tez.To było słodkie , wyręcza mnie w wielu sprawach, jest kochany. Tylko skąd te wątpliwości chore? chyba ze złości na wady.

Ale ściema...boisz sie, że nie pociągnie długo? Nie eeee...boisz się, że jak za niego wyjdziesz nie bedzie już odwrotu. Założysz obrączke na palec, poznasz kogoś atrakcyjniejszego od pana obecnego i bedzie kicha, bo już się nie wykręcisz.
W ogóle cały opis związku i tego faceta jest strasznie przykry. Piszesz jakbyś robiła mu łaskę,  że w ogóle z nim jesteś. Gość choruje?  "No trudno, jakoś to zaakceptuję". W jakimś  stopniu obrzydza? "No trudno, POSTARAM SIĘ,  żeby w seksie jakoś się układało". I tak dalej, i tak dalej....
Dziewczyno. Pytasz co chwilę jak mozesz się przekonać,  że  go kochasz i że to na pewno ten, co już z miejsca oznacza, że go nie kochasz. Doszukiwanie się w nim wszelkich możliwych wad tylko to potwierdza. Daj mu spokój i nie mąć mu w głowie.  Zajmij się sobą, zastanów czego w życiu szukasz, co chciałabyś dostać od drugiej osoby i co sama mozesz zaoferować,  bo na razie chyba niewiele. A jak już się tego dowiesz,  szukaj człowieka,  którego nie bedziesz musiała zmieniać,  bo on będzie sam z siebie taki, jak trzeba. Teraz brzmisz jak desperatka, która jest z pierwszym lepszym, bo nikogo innego nie ma na podorędziu...
Chesz dostosowywać faceta do samej siebie, bo kompletnie nie wiesz,  czego szukasz i czego chcesz. Przy okazji brakuje Ci pewności siebie, co sugeruje Twoja chęć kontrolowania każdego aspektu jego życia.
Partner ma być przyjacielem,  ale sama przyjaźń i fakt, że ktoś jest "nawet ok" nie wystarczy, żeby stworzyć fajny, pełen miłości i szacunku zwiazek na wieki wieków.

Chmik, ja wszystko rozumiem, ale lekceważące podejscie autorki do chlopaka, az wypala oczy.

Sweetdelicja, to odwróć na chwilę sytuację i przeczytaj swoje posty w taki sposób,  jakby pisał je Twój facet. O Tobie.

Co byś o nim pomyślała? Co byś pomyślała o poziomie zażyłości i jego intencjach?  Co byś pomyślała o samej sobie? Co chciałabyś mu powiedzieć po przeczytaniu o sobie tych wszystkich sugestii?

No dzięki dziewczyny Wiem, że macie mnie za jakąś idiotkę , ale serio kilka miechów temu byłam Go taka pewna, nie myślałam o nikim innym. Nie mam pojęcia skąd się to bierze , może jakiś wpływ ma na to moja kuzynka która Go nie lubi, twierdzi że wyczuwa że to że tamto, ciągle mi powtarza ze jest podobny do jej byłego i takie tam. Oczywiście słucham siebie ale może nieświadomie gdzieś coś utkwiło, któreś z tych zdań. Muszę się skupić na sobie, obserwować gdy on ze mną jest, ale tak jak pisałam jest kochaną osobą Dobrze mi kiedy z Nim jestem, w łóżku też jest dobry, stara się, nie jest egoistą, mogę na Nim polegać. Uwierzcie łapę doła serio nie z powodu że kogoś tam poznam lepszego, ale że moje szczęście z nim nie będzie trwało długo, bierze garśc prochów, pali. Czyli nie dba o siebie Po co miałabym kłamać? wiem czemu się martwię , bo Go znam. Faktycznie pogubiłam się i wiedziałam zawsze jakiego chłopaka chcę mieć, ON jest w znacznym stopniu tym ideałem. Wiem, że chociaz z pozoru poznałabym lepszego niby, wyszłoby że np wszystko super , ale np małomówny a rozmowy sa dla mnie ważne (z moim chłopakiem o wszystkim możemy na luzie rozmawiać, dużo rozmawiamy), albo że leser ( mój jest zaradny, pracowity, nie zginie z Nim żadna kobieta, choć ja nie wyobrazam sobie być zależną, dużo sama pracuję i cieszę się, że mam swoje) itp itd
Ok, fajny pomysł z odwróceniem ról, też niekiedy wczuwam się co gdyby ...dlatego traktuję innych tak jak sama bym chciała być traktowana, ale czasem pękam.
Chcę z Nim być ale jakiś lęk mi towarzyszy, lęk o przyszlość. A Wy gdybyście miały ocenić z opisu chłopaka co byście powiedziały? wiem że ciężej z opisu, ale bardzo proszę bo mnie już pomogłyście :*
Wiem, że mogę brzmieć jak desperatka, ale to nie tak, długo byłam sama i jakoś wolałam to niż być z kimś t tak, gdy poznałam jego to było jak strzała amora, a co się dzieje teraz sama nie ogarniam, naprawdę !dlatego proszę o pomoc, komuś z boku łatwiej ocenić bezstronnie. Macie rację , to ze mną jest coś nie tak w takim razie.
Może brzmi desperacko, bo nwiem ze to taka najważniejsza decyzja życia i nie chcę ranić ani siebie ani nikogo. Wolę się uporać z myślami, uczuciami niż powiedzieć coś czego nie cofnę, oboje nie jesteśmy zwolennikami rozstań i powrotów, to mało poważne, aczkolwiek o wątpliwościach jak mu wspomniałam, powiedział że na pewno na siłę nikogo nie może zatrzymać i unieszczęśliwić, ale widziałam łzy w oczach, na 2 dzień przyjechał z ogromną czekoladą i łzami , 1 raz widziałam go tak wystraszonego , bał się wejść bo potem mi powiedział że myślał że to ostatni raz, nie spał do 2. itd Wtedy długo rozmawialiśmy, przytuliłam Go i poczułam że nie mogę go zostawić, powiecie z litości, raczej nie, za dużo przeżyliśmy i poczułam że on jest mi bliski, było mi smutno na myśl że go już nie zobaczę, nie usłyszę...to chyba miłość, a teraz może chwilowy kryzys

Często mi mówił i mówi że on jak z kimś jest angażuje się bardzo i chce być  tylko z tą osobą na zawsze, szuka miłości, pomimo 3 nieudanych związków szuka dalej i że np nigdy by nie zdradził by nie zniszczyć uczucia, zawsze chciał mieć jedną dziewczynę, kobietę na całe życie, tym tez mnie ujął, jeśli mam mu wierzyć

sweetdelicja, nie wychodź za mąż.

Ty nie kochasz tego faceta - miłość nie polega tylko na tym, że się dobrze z kimś czujesz.

W ogóle go nie akceptujesz.

Nie będziecie ze sobą szczęśliwi, jeśli zdecydujecie się na ślub. Ty będziesz wiecznie gderać, krytykować i wymuszać na nim różne zmiany, a on będzie nieszczęśliwy. Oddalicie się od siebie, któreś z Was kogoś pozna i rozwód gwarantowany.

Po co Ci to? Nie lepiej poszukać kogoś, kto Ci będzie odpowiadał? Kto nie będzie musiał robić gruntownego makeover'u tylko po to, byś była zadowolona?

P.S Babcia zawsze mawiała, że jak się ma wątpliwości, czy się chce z kimś wiązać, to znaczy, że absolutnie nie wolno tego robić.

P.S 2: Już teraz macie problem z seksem, naprawdę myślisz, że po ślubie będzie lepiej?

Pop corn jesteś super babeczka podobnie jak chomik itd , postawiłyście mnie trochę , dzięki za wsparcie, mądre pyt itd.
Widzisz dla mnie był wszystkim , tym jedynym, wszystko zaczęło się psuć gdy łapałam doły widząc objaw choroby ale czasem myślę że ważne że się leczy i może medycyna da radę złagodzć te objawy, no i gdy mnie okłamał trochę, bo rzucił palenie niby, chciał , no i 2 miechy nie palił, a ukrył że zaczął znów, dopiero gdy coś zaczelam wyczuwać, przyznał się, nadszarpnął moje zaufanie już dwa razy,a  może przesadzam, ale oby w innych kwestiach tego nie robił, może faktycznie cały probloem jest we mnie i chłopak jest super, dlatego przemyślę to. Pytasz czy jestem pełna energii? o tak i przed sptkaniem i po , chciałabym jak najwięcej czasu z nim spędzac, zawsze daje mi siłę gdy jedzie a ja wiem ze wróce po pracy i on będzie nieraz tylko ten związek dawał mi siłę. Co ja mu daję w zamian? myślę  że z pozoru wszystko wygląda na normalne, nie wieże znów mam zawahania. Dbam o niego, jeśli mnie poprosi żebym coś zrobiła kulinarnego wkładam w to całe serce i nawet lepiej mi wychodzi wszystko zauważyłam bo dla niego, powtarza ze jest mi wdzięczny ze go nie zostawiłam w chorobie, to mu daje siłę i ze dużo dla niego robię ogólnie. Zawsze praktycznie wykluczając jakieś gorsze dni które każdego dopadną jestem miła, ciepła, wyrozumiała , seks też sprawia mi radość, choć mam jakieś schizy czasem Niczego już nie oczekuję, chce żeby był zdrowy i nie kopcił a reszta ok.