Upał i wszechogarniająca nicość! - Netkobiety.pl

O kurczę... To daleko. Bardzo daleko! We Wrocławiu byłam tylko raz, i miałam wrażenie, że jechałam na koniec świata..

Udało się jakieś spotkanie?

W ogóle, to co Cię skłoniło do zostania w mieście? Praca?

Praca, która jest ale jej nie czyć? Brzmi jak praca, która nie męczy ;p

Zimna woda przynajmniej jest?

Gdzie zniknęła kobieta?

Freud'ova, dlaczego nie przyszłaś wczoraj na Moczydło? Z Ewelką zapraszałyśmy ( W wątku 'Szukam koleżanki z Warszawy 30-40')? Było bardzo fajnie!

Dziś jest jednak nowy dzień, który spędziłam w większości samotnie, choć miałam inne plany. I jak czytam, co napisałaś tutaj, to jakoś tak poczułam, jakby to o mnie było.

Upał w małym mieszkaniu.

Faceta brak- rozstaliśmy się miesiąc temu po 8 latach. Pytanie, po co było to wszystko?

Praca jest, bardzo lubiana, i to nawet sporo, dlaczego więc nie potrafię się cieszyć? Praca to jednak nie wszystko, bo brakuje osoby, z którą można byłoby dzielić życie. Przy której miałoby się poczucie, że jest się dla kogoś naprawdę ważnym.

Samotność emocjonalna- ta jest najgorsza. Zawsze chciałam mieć przyjaciółkę od serca, zawsze o jakąś zabiegałam, zawsze bez skutku.

Moczydło? Cóż.. nie widziałam 'ogłoszenia'.. ;/ Z drugiej strony, powiem Ci, że to nie moje klimaty, tzn. ja się nie opalam, jestem naturalnie ruda i mam mega jasną cerę, i czuję, ze to nie dla mnie miejsce No i wiek.. mój 23 nie mieszczę się w przedziale!

Ja cały weekend spędziłąm tak samo.. Porażkowo tak trochę.. ale mówię sobie, że czasem tak jest, takie dni trzeba chyba przeczekać, a zdarzać się muszą..

Po 8 latach? Miesiąc temu? ... O kurde.. chyba chciałabym o tym z Tobą pogadać.. to mnie porusza. Ja mam taką osobowość, że po rocznym związku zapominałam 1,5 roku. Dlatego też nie pakuję się w byle relacje.. bo potem długo przeżywam...

Pracy mega zazdroszczę, ja właśnie przechodzę kryzys.. kończę studia i nie mogę znaleźć stażu.. Wszystkie darmowe, albo nieciekawe.. po XXX rozmowach rekrutacyjnych mam już dość. Poczułam bezsens.

Nie potrafisz się cieszyć? No cóż, podobno żeby być szczęśliwym, trzeba się móc tym z kimś dzielić. Ale ja też nie mam, już od dawna. Przykre to wszystko.

A przyjaciółkę... straciłam z głupich powodów, mimo że przyjaźń trwała całę nasze życie. Życie bywa jednak przewrotne. I teraz nie ma nikogo.

Freud'ova- przecież nie musiałyśmy się opalać na tym Moczydle non stop. Ja też mam jasną cerę i słońce mnie parzy. Ponadto jako tako w ogóle nie lubię leżec na słońcu, ale chodziło o to, żeby nie być samemu w piękny weekend. Naprawdę nie żałuję! A wiek? No przecież byśmy Cię nie wyrzuciły z tego powodu! Ja często zakładam tu wątki z propozycjami spotkań, zapraszam niby osoby w swoim wieku, ale- na litość- nie jest to jakieś żelazne kryterium!

Wczoraj czytałam sobie trochę to forum i natrafiłam na długą konwersację nt. Prawa Przyciągania. Ktoś też polecił, aby obejrzeć film "Sekret" https://www.youtube.com/watch?v=3a4PjWT_lS0&list=WL&index=4 . W skrócie- jeśli jesteśmy negatywnie nastawieni do życia i negatywnie myślimy, przyciągamy negatywne zjawiska i wydarzenia. Aby coś zmieniło się w życiu, trzeba zmienić myślenie. Od wczoraj jestem bardzo pozytywnie zmotywowana, żeby pod tym kątem zmienić swoje życie. Nawet jeśli ten cały Sekret to bujda na resorach, to zmiana postawy na pozytywną chyba jeszcze nikomu nie zaszkodziła, tym bardziej, że ja jestem raczej malkontentem z natury.

O związku chętnie pogadam, jeśli Ci to pomoże. Ale wiedz, że w Twoim wieku też miałam inne nastawienie do związków. Między nami jest 10 lat różnicy- stara nie jestem, ale uwierz, to ma znaczenie. Doświadczenie życiowe zdążyło zrobić swoje.

Ja w wieku 22-23 lat zakochałam się na zabój w o 10 lat starszym koledze z pracy. Chyba nigdy później czegoś takiego nie przeżyłam. Z jego strony to był chyba rodzaj zabawy, a ja wpadłam po uszy. Bardzo ciężko przeżyłam rozstanie po pół roku "bycia" razem. Minęło dobre 5-6 lat, zanim byłam w stanie NORMALNIE o tym wszystkim myśleć, bez rozdzierających emocji. Od tamtej pory bardzo się boję powtórki z rozrywki, więc może dlatego zaangażowałam się w związek, gdzie było duuuuuuuuużo wzajemnej sympatii, ale brak miłosci... Nie chciałam po raz kolejny przeżywać tak silnego bólu w razie ewentualnego rozstania.

Teraz zamierzam skupić się na sobie, na samorozwoju, na poznaniu samej siebie. Uczynić się lepszym człowiekiem. Dopiero kiedy zaakceptuję siebie, lepiej poznam swoje potrzeby, naprawdę wady, jakie "wyszły na wierz" w moim ostatnim związku, będę się na poważnie za kimś nowym rozglądać. Owszem, dokucza mi samotność, szczególnie wieczorami, ale powtarzam sobie, że przez to trzeba przejść, że to normalne i- co najważniejsze- w końcu MINIE, bo WSZYSTKO w końcu łagodzi CZAS. Wiem to doskonale, już to przerabiałam .

Chyba nikt z tego wątku nie jest z moich okolic ? ( Wrocław )

Powiem Wam tak szczerze, ze nieraz myśle nad tym naszym życiem :-) bo w sumie każdy zyje praktycznie tak samo :-) tzn - praca często ponad siły, pogon za pieniądzem tak aby kupic sobie dom , najlepiej wolno stojący z ogródkiem, samochód oczywiście lepszy od sąsiada, telewizor najlepiej z 60 cali ustawiony tak aby inni przez okno widzieli :-) telefony w których nawet nie znamy połowy funkcji :-)
Poświęcamy zdrowie , a pozniej oddalibyśmy to wszystko zeby to zdrowie odzyskać.

Tak jest , nikt mi nie powie ze jest inaczej :-)

Często oglądam programy W. Cejrowskiego jak odwiedza kraje głownie Ameryki południowej. Moze by to wszystko rzucić w cholere uzbierać na bilet i ruszyć w podróż w jedna stronę ?
Oderwać sie od tych codziennych zmagań, monotonii i przeżyć zycie inaczej - ciekawiej.

Kiedyś w jednej z książek wyczytałem : " dla mnie szczęście jest wtedy kiedy mogę wisieć na hamaku i nic nie robić. Im dłużej tym lepiej, nic nie boli, nie nagli, nic nie czeka. Wy znajdujecie szczęście w ruchu a ja w bezruchu , wy musicie ciagle cos ulepszać, zmieniać, porządkować a my poszukujemy stanu ukojenia i kiedy go znajdziemy wolimy nic nie ruszać zeby tego nie zepsuć :-) ... Dla Ciebie ten hamak jest pełen nudy , dla mnie to RAJ na ziemi :-) ''

Kurczę chciałbym przeżyć to jedno zycie inaczej, a nie według starych oklepanych schematów