Nie wiem od czego zacząć.. hm...
Mojego męża poznałam kiedy miałam 15 lat. Długo się w nim kochałam zanim zostaliśmy parą, to też przez różnicę wieku, jak również przez fakt ze spotykał się również z innymi kobietami. Ponoć mój upór w miłości i moja niewinność sprawiły że byliśmy razem. Przy nim nauczyłam się wszystkiego. Nasz związek od początku był burzliwy. Kłótnie, rozstania, namiętne powroty, zazdrość - cały czas z mojej strony, oh..o wiele dziewczyn, tym bardziej że on studiował 200 km od mojego miejsca zamieszkania. Jako osiemnastolatka zaszłam w ciążę. Cóż, bałam się co będzie, ale byłam szczęśliwa. On właśnie kończył studia, ja liceum. Nie było łatwo, on nie miał pracy- chciałam żeby znalazł cokolwiek, byleby było się za co utrzymać. Moja mama chcąc pomóc dawała mu różne oferty pracy. . Teraz wiem, że jako mężczyznę upokarzalo go to. To jednak nie zmieniało faktu ze całą ciążę przeżyłam w samotności, czułam się odepchnieta... Nigdy nie zapomnę kiedy czekałam na męża w dniu jego urodzin przed jego domem a on odrzucał moje połączenia po tym jak mówił że niedługo wróci.. - świętował z kolegami. Wtedy zawsze byli koledzy. Miesiąc później urodziłam synka. On był ze mną na porodowce, pomagał, odcinal pepowine. Dostałam nawet bukiet róż..;) kilka miesięcy mieszkaliśmy u moich rodziców-bylo trudno. W końcu wprowadziliśmy się. Tam dopiero się zaczęło.. ja miałam tylko prace dorywczą, on pracował i w domu też prowadził swoją firmę. Ciągle było coś nie tak: a to obiad nie na te godzinę, a to pranie nie zrobione, a to dziecko za głośno się zachowuje i przeszkadza kiedy on pracuje przy komputerze. Nie mialam jak mu nie przeszkadzać kiedy mieszkaliśmy w kawalerce. Kłótnie, ciągłe kłótnie sprawiły że miałam dość. Czułam się sama w całym tym życiu. Po wiekszej awanturze wyprowadzilam sie. Jakiś czas pisałam z pewnym facetem. Nigdy nie zależało żeby się z nim spotkać ale uwielbiałam z nim pisać. W końcu spotkaliśmy się. Nie mialam zamiaru spotkać się z nim więcej, ale mój chłopak był zazdrosny i spodobało mi się to. W międzyczasie wróciliśmy do siebie potem znów się rozstalismy i tak kilka razy- dziecinada. W końcu miałam wrażenie ze zakochałam się... w mężczyźnie z którym pisałam. Przespalismy się. Ale wróciłam do ojca mojego dziecka. Nagle okazało się że jestem w ciąży.. Nie wiedziałam z kim. Nigdy nie czułam się gorzej. Straciłam szacunek do siebie za to co zrobiłam. Powiedziałam mojemu partnerowi o zdradzie. Początkowo przyjął to z godnością, ale ja dalej kontynuowałam tamtą znajomość. Kiedy wszystko wyszło na jaw ja poronilam, a między nami został żal i gniew. Mieliśmy nawet wypadek..wszystko przez te emocje, brak zaufania i moje oszustwa. Jednak kilka miesięcy później pobralismy się. Dalej było jak w sinusoidzie. Dopiero chyba rok temu zdałam sobie sprawę ze bardzo kocham mojego męża. Zawsze czułam ze staram się być dobrą żoną i mamą, ale mężowi i tak to dalej nie wystarczało. Starałam się za mało. Teraz czuję się bezradna. Dalej się klocimy, Maz zabrał mi ostatnio klucze do domu który remontujemy i powiedział ze ten dom jest jego. Ja muszę wrócić do rodziców, znów jestem w ciąży, pragnę żeby w końcu nam się ułożyło ale czuję się poniewierana, często słyszę że jestem dziwką..nie mogę tego znieść. Do tego mąż twierdzi że to nie jego dziecko. Nie wiem po co było mu małżeństwo, jeśli mi nie wybaczyl. Postąpiłam okropnie, ale teraz czuję że nie daję rady. Tylko syn i ciąża dają mi siły. Całe życie starałam się żyć pod męża, ale nie do końca potrafiłam. Teraz pragnę żeby mi wybaczyl i żeby koszmar się skończył. Mam wrażenie, że próbowałam juz wszystkiego. Pomocy....
- folunia
- Niewinne początki
- Nieaktywny
- samotna_radom
- O krok od uzależnienia
- Nieaktywny
Zdradza jest najgorszą rzeczą z którą ciężko się pogodzić. Ja przed ślubem dowiedziałam się, że mój partner przez 5 lat związku 3lata zdradzał mnie z różnymi kobietami. A dlaczego? Niestety racjonalnej odpowiedzi na to pytanie nie uzyskałam. Odwołałam ślub i nie chciałam go znać. Ale po pewnym czasie coraz bardziej mi go brakowało. Starałam się mu wybaczyć, wróciłam do niego ale nie potrafiłam się do niego zbliżyć. Wszystko zaplątało się w taką pułapkę z której nie potrafiłam wyjść.
Myślę, że Twój mąż może stara Ci się wybaczyć , ale do końca nei potrafi. Może myśli ciągle o tym mężczyźnie i boi sie że znów go zdradzisz bądź zdradziłaś. Jest pełen obaw i nie dziw mu się, bo też na jego miejscu pewnie byś była.
Ale po mimo wszystko nie pozwól się obrażać w żaden sposób. Popełniałaś błąd do którego wiele kobiet nie potrafiłoby sie przyznać. Może brakuje wam szczerej rozmowy w której zarówno Ty jak i on powiecie o wszystkim co was boli. Wydaje mi się że nie ma innego rozwiązania niż najszczersza rozmowa. Zwłaszcza teraz kiedy spodziewacie się kolejnego dziecka.
Trzymam za Ciebie kciuki i życzę powodzenia!
- joanna925
- Cioteczka Dobra Rada
- Nieaktywny
zastanow sie czy na pewno chcesz zeby ci wybaczyl zastanow sie czy warto znow wrocicie do siebie do klotni wyzwisk i awantur wybaczyc a zapomniec to dwie rozne sprawy zdrady sie nie wybacza ani nie zapomina mozna nie wspominac tego tematu ale on zawsze wisi jak nieodbiezpieczony granat male pociagniecie i wybucha nawet nie wiesz kiedy wystarczy mala iskra zastanow sie czy nie lepiej sie rozwiesc podzielic czym macie i kazdy w swoja strone
- anete82
- Niewinne początki
- Nieaktywny
Zdrady nie można wybaczyć.
- czdzik29
- O krok od uzależnienia
- Nieaktywny
Zdrada w związku
Kiedy dowiesz się o zdradzie, niech twoim pierwszym krokiem będzie głęboki oddech. W głowie masz jedno gorączkowe pytanie: ?Dlaczego??. Nie próbuj na nie teraz odpowiadać.
Teraz zastanów się:
czy masz pewność co do niewierności partnera;
czy źródło informacji na temat rzekomej zdrady jest wiarygodne;
czy masz dowody na niewierność męża/żony.
Jeśli nie masz 100% pewności co do samego faktu zdrady, nie oskarżaj ukochanej/ukochanego. Jeśli zdrada okaże się zwykłą plotką, możesz zniszczyć swój związek bezpodstawnymi oskarżeniami. Dobrym sposobem jest odsunięcie się na jakiś czas od męża/żony, zamiast konfrontacji. Gdy żona zdradza lub zdradziła, daj sobie czas, aby w samotności nad tym pomyśleć. Zdrada męża wymaga dokładnie tego samego ? spokoju i chwili samotności.
Aby uporządkować fakty i myśli, zapisz je. Odpowiedz sobie na kilka pytań.
Czy partner/partnerka zachowuje się inaczej od jakiegoś czasu?
Kiedy zmieniło się jego/jej zachowanie?
Czy partner/partnerka ma od jakiegoś czasu znajomą/znajomego, z którym często się kontaktuje?
Czy zostaje do późna w pracy?
Czy nadmiernie pilnuje swojej komórki i zabiera ją wszędzie ze sobą?
To typowe zachowania, które pojawiają się, gdy zdradza mąż lub żona. Jeśli na wszystkie te pytania odpowiesz ?tak?, zdrada małżeńska mogła mieć miejsce, ale nie są to żadne dowody. Zachowaj spokój. Spróbuj zanotować sobie to wszystko w jak najlogiczniejszy sposób. Trudno od ciebie wymagać całkowitego obiektywizmu w takiej sytuacji, ale postaraj się o to. Dobrym pomysłem jest rozmowa z przyjacielem lub przyjaciółką. Najlepiej, aby taka osoba znała cię dłużej niż trwa twój związek, to pomoże jej zachować obiektywizm.
- czdzik29
- O krok od uzależnienia
- Nieaktywny
Wybaczenie zdrady
Jeśli podczas przygotowań nie wykluczysz, że mogło dojść do zdrady małżeńskiej, czas na rozmowę. Aby ją przeprowadzić, nie możesz się rozpraszać:
wyłącz komórkę i poproś o to samo partnera/partnerkę;
wyłącz telewizor;
usiądź z partnerem/partnerką twarzą w twarz;
zapowiedz tę rozmowę, aby partner nic wtedy nie planował.
Jak powinna wyglądać taka rozmowa?
Mów spokojnie i rzeczowo.
Wyjaśnij, czego się dowiedziałaś, jak się z tym czujesz i dlaczego chcesz o tym porozmawiać.
Jeśli zebranie dowodów zdrady wymagało od ciebie naruszenia prywatności partnera/partnerki, przeproś za to.
Kiedy już to zrobisz, zatrzymaj się i poczekaj na reakcję ze strony partnera/partnerki.
W zależności od reakcji rozmowa powinna potoczyć się w różny sposób.
Jeśli partner/partnerka się przyzna i powie, że nie chce już z tobą być, wiesz już przynajmniej, na czym stoisz, nie ma sensu ratować związku, który już tak naprawdę nie istnieje ? zaakceptuj to.
Jeśli partner/partnerka się przyzna, ale powie, że to się więcej nie powtórzy, wysłuchaj jego/jej racji, nie podejmuj decyzji od razu, daj sobie na to czas.
Jeśli partner/partnerka wszystkiemu zaprzeczy, musisz zastanowić się, co jest bardziej prawdopodobne i czy twoje dowody rzeczywiście są niezaprzeczalne.
Pamiętaj, zawsze bierz pod uwagę w takiej sytuacji, jakie wyjście jest dla ciebie najlepsze. Nie walcz o związek, dla którego już nie ma nadziei. Jak wybaczyć zdradę? To trudny i bolesny proces. Jeśli wiesz, że kochana osoba nie dochowała ci wierności, tracisz do niej zaufanie. Można jednak nad tym pracować.
Po zdradzie najważniejsza jest otwarta komunikacja. Nie mów, że wszystko jest porządku, jeśli to nieprawda. Partner/partnerka musi wiedzieć, że może zdobyć twoje zaufanie, ale tylko naprawdę się starając. Twoja szczerość jest bardzo ważna w tym momencie, ale pamiętaj też, aby nie wyładowywać swojej frustracji na partnerze. Po prostu mów o swoich uczuciach. Wybaczanie to ważna część życia. Chowanie urazy, pamiętliwość, wypominanie błędów z przeszłości prowadzi do zgorzknienia i nienawiści. Związek, a szczególnie małżeństwo, nie może przetrwać bez wybaczania. Jeśli czujesz, że nie jesteś w stanie żyć z osobą, która cię zdradziła i wiesz, że to się nie zmieni ? nie próbuj naprawiać związku ?na siłę?.
nigdy !
- zozi45
- Cioteczka Dobra Rada
- Nieaktywny
Witaj 
Bardzo wiele kobiet wybacza zdradę mężczyznom. Gdy jest odwrotnie...cóż...sama się orientujesz. Jednak wydaje mi się,że oboje nie pasowaliście do siebie od początku. Nie wykorzystaliście swej młodości,bo pojawiło się dziecko i niejako zmusiło Was do obowiązków. Szukanie pracy na cito,koniec z zabawą. Nawet nie wzięliście ślubu gdy byłas w ciąży z pierwszym Waszym dzieckiem. Wszystko mu przeszkadzało. Bo nagle musiał się wziąc za coś,na co nie był przygotowany. Wydaje mi sie,że mężczyźni również od kobiet oczekują,że to one będą się zabezpieczały przed konsekwencjami ciązy. Owszem,w tym przypadku nie pomyślałaś o tym ani Ty ani Twój kochanek. Trochę to dla mnie dziwne,bo przecież nie jest tajemnicą skąd biorą się dzieci i dziwię się,że się nie bałaś ryzyka. Nie samej ciązy,ale też innych "niespodzianek". Nie mam pojęcia po co wzięliście ślub,skoro Twój partner życiowy wiedział,że Go zdradziłaś. Może Ty poczułas się bezpieczniej (dziecko ma ojca). Ale czy warto? Już raz zdradziłaś i on Ci nie ufa. I już nie zaufa raczej. Niestety,my,kobiety wybaczamy łatwiej i częściej,a oni nie. Może są wyjątki. Szkoda mi dziecka Waszego i tego,które ma sie urodzić. Bo za błędy dorosłych płacą dzieci. A tak niedawno byliście sami dziećmi...ot i koło się zamyka.
zozi co za głupoty -" Nie wykorzystaliście swej młodości,bo pojawiło się dziecko i niejako zmusiło Was do obowiązków. Szukanie pracy na cito,koniec z zabawą. Nawet nie wzięliście ślubu gdy byłas w ciąży z pierwszym Waszym dzieckiem. Wszystko mu przeszkadzało. Bo nagle musiał się wziąc za coś,na co nie był przygotowany " kogo Ty tłumaczysz ?
- globulka97
- Niewinne początki
- Nieaktywny
Osobiście, nigdy nie wybaczę komuś zdrady... Najbardziej podłe co może zrobić swojej drugiej połówce. I nie ma na to żadnego wyjaśnienia i koniec kropka.
- Chryzant1841
- Niewinne początki
- Nieaktywny
Zdecydowanie zależy to od człowieka i od sytuacji. Są osoby, które potrafiłyby zarówno wybaczyć, jak i zapomnieć. Są takie, które udają, że nie ma sprawy, ale ta zadra gdzieś tam nadal w nich tkwi. Są też ludzie, którzy nie wybaczyliby takiej nielojalności nigdy. Zastanów się, czy będziesz z tym mogła żyć.
- ania2000
- Dobry Duszek Forum
- Nieaktywny
można wybaczyć, pytanie- czy warto.
- madoja
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Wybacz za tę złośliwość autorko, ale muszę...
Czy nie słyszałaś nigdy o antykoncepcji? Wciąż zachodzisz w ciąże, a wnioskuję że jesteś młodziutka.
- BlackAngel
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Ja wybaczyłam, ale nie zapomniałam.. i już chyba nie zapomne, przy każdej kłótni jest to mu wypominane.
