Ja,dziecko i ....ON - Netkobiety.pl

Witam was serdecznie ! Przyznaje ,że ostatni raz jaki byłam na Netkobiety był ponad rok temu,z bardzo podobnym problemem,który w zasadzie nie rozwiązał się,nie pomogły mi wszystkie rady kobiet,które bardzo dobrze doradzały-zostalam sama.Chcę pokrótce przedstawić moją historię i błagam pomóżcie, bo zabrakło mi już sił.Z natury jestem optymistka,odważna,wiedząca czego chce.Mimo zlej przeszlości,ojciec pił,znęcał sie nad matka,mną,uciekałam w ciepły kąt zaszywając sie u dziadków.zawesze powtarzałam mojej przyjaciólce ,ze nigdy nie będę miała męża,dzieci.Los sprawił,że z tej samej miekscowości uganiał sie za mną chłopak,polubilismy się i związek miedzy nami trwal ok 2lata.rozstalismy się,miałam wrazenie ,ze nasze cele się mijają,nie rozumie mnie,ani ja jego.zaczełam popadać w kompleksy i od lekarza dostałam recepte na MERIDIĘ.tabletki tak mi porobiły na glowie,że nie odrózniałam czasu rzeczywistego.przeszłam detoks i obudziłam się z ręką w nocniku,gdy miłośc mojego zycia odeszła ode mnie,a przyjaciółka wyjechała za chłopakiem do Czech.stany depresyjne trwały ok rok.były zapoznał swą żonę,a ja we wsi jestem sama.matka wyjechała po rozwodzie za granicę,z ojcem kontaktu nie utrzymywalam ,zostałam z dziadkami.Wsparcie ,podobna duszyczkę znalazłam u kolegi ,którego nigdy przedtem nie znałam,przypadek ,bo słuchamy tej samej muzyki.znajomi mówili mi ,ze on teoretycznie nie wychodzi z domu,dzieja sie rózne historie rodzinne,on sam ma schizofrenię,wiec jakby nie patrzec obydwoje potrzebowalismy siebie.poczatkowo niewinnie,zaczęłam wyjeżdzać za pieniadzem do niemiec,powroty konczył sie z nim,u niego,u mnie.Kochamy się od 2008 roku,zauroczenie?miłość? pożadanie?przyzwyczajenie?poznałam jego,rodzinę,na pozór standardowo ,ale jednak dziwnie.czytałam na temat jego choroby,leczy sie,inteligentny itp.wyczułam ,ze ma hustawki emocjonalne,ale nie przejmowalam sie tym zbytnio do czasu kiedy -spłodzilismy córeczkę.2013 urodziłam i zaczęły sie problemy.nie przyznaje sie do dziecka,to nie jego ,to kogo innego,raz daje na małą pieniadze,potem ucieka do domu.probowalismy zyć ze soba,on twierdzi ,ze wiecznie się kłocę,ze jestem taka i owaka.on leń totalny,raz sie weźnie za prace przy domu,nastepnym czase odsypia tydzień.znatury jest taki ,ze nikt go do niczego nie zaganiał i nie wymagał,bo matka wszystko za niego robiła.doprowadził do tego ,ze wystapilam do sadu o ustalenie ojcostwa i alimenty.od roku placi,lecz nadal ,,tworzymy rodzinę'' z tym ,ze on jest i go nie ma,wraca do domu.babcia zmarła,dziadek mieszka u swej córki,ja zostałam z póltorarocznym dzieckiem,domem i walacymi sie gruzami na około posesji,gdyz matka zażyczyła sobie remontów i rewolucji.on jest na rencie,ja nie pracuję.żyje z tego co matka przesle mi ,a dziecko za 250zł miesiecznie.n ie wyrabiam,bo do przedszkola nie oddam małej ,bo za mała,żłobek za drogi,a pracy w powiecie nie ma.czuję,ze nadal sie kochamy,ale jego przyjscia na 2 dni,a potem zostawianie mnie z dzieckiem na 2 tyg.psuje moją psychikę,i nie potrafie powiedziec sobie -stop -dość mam takiego życia!jak mam sie uwolnic od człowieka chorego na schizofrenię,by nie zniszczył mi ,a przedewszystkim dziecku zycia.mam 29 lat,ob 32.obiecywał,ze sie zmieni,ze znajdzie pracę i wszystko sie ułozy.marzę otym by miec normalny dom i męża.żyć jak przystało i nie męczyc się.chcę to zakonczyć,puki nie upadnę,bo tracę szacunek do siebie.