Spotkanie "zapoznawcze" rodziców - masa wątpliwości... - Netkobiety.pl

Porozmawiałam z Narzeczonym, a przez telefon poinformowałam rodziców o oświadczynach: mój ojciec stwierdził, że się cieszy, reakcja mamy była... cytuję: "Mhm... (dobra minuta ciszy), a dobrze to przemyślałaś? Bo to tak szybko i w ogóle..." (od ponad pół roku razem z przyszłym mężem dawaliśmy im do zrozumienia, że mamy takie plany! A poza tym ślub planujemy dopiero na sierpień 2016, więc jeszcze ponad półtora roku). Nie powiem, że po takiej jej reakcji nie zrobiło mi się przykro, bo myślałam, że okaże jakąkolwiek radość... No trudno.

Co do kwestii związanych z weselem, to razem z Narzeczonym pojedziemy do moich Rodziców w lutym - on wtedy oficjalnie zapyta ich o zdanie i spróbujemy poruszyć temat ewentualnego wesela (na które, jak przypuszczam, będę musiała się zgodzić, licząc po cichu na to, że gościom, za którymi nie przepadam, nie będzie się chciało przyjechać). Ale opcji z poznawaniem się rodzin przed naszym ślubem dalej nie widzę za bardzo Macie jakieś jeszcze rady w tej kwestii? Jak to rozwiązać? Czy Rodzice Narzeczonych koniecznie powinni się poznać przed ślubem?

O rany, a ja myślałam, że to tylko mnie coś takiego spotkało.
Od zaręczyn do ślubu toczyliśmy z moimi teściami regularną wojnę o wesele.
U nas spotkanie zapoznawcze wyszło dość niezręcznie, jego matka skrytykowała nawet pierścionek zaręczynowy, od razu roztoczyła swoją świetlaną wizję wielkiego wiejskiego wesela o jakim cała gmina będzie opowiadać przez trzy sezony.
Moi rodzice delikatnie zasugerowali, żeby może zapytać zaręczonych, co mają w planach. A my mieliśmy w planach wegetariańskie wesele z najbliższą rodziną i dużą grupą przyjaciół z przymrużeniem oka i rock'n'rollowym dj'em.
Ślub, że nie kościelny jakoś przełknęli, ale najważniejsze (czyli wesele) miało już być jak oni chcą. Moi rodzice chcieli, żebyśmy byli szczęśliwi i oferowali całe wsparcie jakiego mogliśmy potrzebować, ale i oni nie byli w stanie pomóc. Mój narzeczony z początku po mojej stronie szybko się poddał i przestał się czemukolwiek przeciwstawiać. W efekcie po wielkiej awanturze między nami  i moimi rodzicami a jego rodzicami, gdzie oni wyszli z trzaskaniem drzwiami i wrzaskami, stanęło niby pośrodku. Niby, bo zgodziliśmy się na mięso w menu, zamiast zabawy był obiad w restauracji, zamiast znajomych zapraszaliśmy pociotki, których nie widzieliśmy od dzieciństwa. W rezultacie wyszło nijako, a przy zupie okazało się, że teściowa dodała do menu flaki, po kryjomu, bez naszej zgody. No bo co to za wesele bez flaków! Na koniec wszyscy rozjechali się na 3 imprezy: my na imprezę z przyjaciółmi, których nie mogliśmy zaprosić, moja rodzina do moich rodziców a jego rodzina do teściów. Żenada.

Uwierz, nigdy nie zadowolisz wszystkich. Ja próbowałam i w rezultacie nikt nie był zadowolony, wszystko wyszło sztucznie lub nijako, gdyby nie szampan, to wcale bym się dobrze nie bawiła Jeśli ktokolwiek ma być zadowolony z Waszego wesela to Wy. Nie daj sobie wmówić dyrdymałów o tym jak to wesele się robi dla gości i musisz ich życzenia uszanować. Goście popiją, pojedzą i potańczą a potem pojadą do domu i zapomną, a Wy będziecie pamiętać do końca życia.

Jak przewidujesz zgrzyty to słuchaj intuicji i odpuście sobie. Mówię to z własnego doświadczenia.

mirella90 przede wszystkim nie martw się na zapas! Pamiętam, że miałam podobne obawy przed spotkaniem rodziców moich i narzeczonego. Też są z dwóch różnych światów. Rodzice mojego narzeczonego są ze wsi, prowadzą gospodarstwo, mają 6 dzieci i zawsze razem. Moi rodzice z miasta i ciągle osobno, bo ojciec za granicą, brat za granicą, nie jesteśmy nawet nauczeni żyć razem. Rodzice narzeczonego są już dużo starsi a moi jeszcze stosunkowo młodzi. Uwierz, bałam się bardzo, że się nie dogadają. Bałam się, że zaczną się różnice poglądów, jakieś dziwne tematy albo niezręczna cisza... A co się okazało? Zaskoczenie totalne. Tak się świetnie dogadywali, że musieliśmy z narzeczonym namawiać ich na zakończenie tej sielanki, bo do rana byśmy siedzieli i bardzo się polubili, szczególnie nasze mamy. Zobaczysz, że i u Ciebie też będzie OK