Wojna i pok?j - Netkobiety.pl

Powiedz spokojnie, jak to wygląda z Twojej strony?
Najlepiej od początku.

Pozdrawiam

Jutro napisze, obiecuje, ale przygotujcie sie na horror, jakich mało.

Niejeden horror można przeczytać tu na Forum. Nie jesteś sama, pamiętaj. Poradzisz sobie.
Pomalutku dojdziesz do ładu. A jeśli Twój związek to był horror.... spróbuj myśleć, że teraz przełączysz się na jakiś pozytywny film obyczajowy Teraz jest Twój czas, by zadbać o siebie.

Nie jesteś sama...

Daj wiarę... Wszystko się jakoś ułoży. Musi. Nawet jeśli na te chwilę myślisz sobie: " co ta baba mówi". Nie wiem jakie masz nieszczęście, ale wiedz, że Ci tutaj dodadzą Tobie siły.

Dzień dobry.
Mam chwilkę czasu, wiec moze chociaż zacznę moją smutną historię, choć nie jest to proste.
On rozwodnik z dzieckiem, ja po paru lepszych i gorszych związkach, oboje samotni,zakochalismy sie w sobie, choć od początku coś było z nim nie tak.Trudno było mi to wtedy zrozumieć,
ale tego już nie da sie ukryć, ze wybrałam za męża przemocowca. Na swoje usprawiedliwienie mam tylko to, że nigdy nie spotkałam sie z czymś takim, a przemoc w białych rękawiczkach 15 lat temu chyba jeszcze nie była określona i nazwana, przynajmniej ja nie miałam pojęcia o czymś takim.

O problemach z jego córką napiszę w innym poscie, bo to jakby osobna historia.

9 lat temu odbył się mój smutny ślub i smutne wesele.

Po roku poszłam do adwokata w sprawie rozwodu, naswietlilam sytuację i co usłyszałam?
Cytuję: pani sie za dużo książek naczytała, za dużo filmów naoglądała, jaka miłość, chodzi o to, żeby żyć w zgodzie, niech pani ratuje małżeństwo, uśmiecha sie do meza i nie kłóci o byle pierdołę! Koniec cytatu.

Jak usłyszałam, tak zrobiłam. Odpuszczalam, wybaczalam, robił, co chciał.
Zaczęły sie ciche dni, wybuchy agresji, niekontrolowane ataki złości- standard.
Wymagania:rzuć prace, ja mam dość pieniędzy, twoja praca nie jest do niczego nam potrzebna,
Za chwilę:zabierz sie do roboty, za mało zarabiasz, jesteś leniem itd.klasyczy przypadek manipulatora. Ale najgorsze miało sie dopiero wydarzyć...

Rok po ślubie usłyszałam diagnozę, po której zawalił mi sie świat. Ale tylko mi i moim najbliższym.
Od meza usłyszałam coś, czego nie zapomnę: nie histeryzuj!
Histeryzowalam, wyłam, rozpaczalam.
Operacja, chemioterapia, szpitale, tak żyłam przez pare lat. Sama. Do szpitala przyjeżdżał na chwile, obrażony, zły, bo to moja wina, przeze mnie jest niefajnie, przeze mnie musi tu przyjeżdżać do tego strasznego szpitala, wiec ma dość i idzie na piwo...

Na chemioterapię mnie zawodził po moich prośbach, nigdy nie trzymał mnie za rękę, nigdy nie przytulił.

Choroba opanowana, jest w remisji. Nikt nie wie, na jak długo.

Pózniej było raz lepiej, raz gorzej, były wyjazdy, kwiaty prezenty, były kłótnie, wyzwiska, mieszanie z błotem.

Rok temu ponowna operacja. Już w miejscu zamieszkania, trzy kroki od domu.
Nawet nie zadzwonił, czy żyję, czy czegoś potrzebuję, przyszedl, kiedy miał czas, właśnie dostawałem zastrzyk z morfiną, to strasznie boli, płakałam, a on w tym czasie oglądał telewizje, no po prostu kuriozalne!
Przywiózł mnie do domu, strzelił focha, opiekowała sie mną siostra.

I już wiedziałam, ze mnie kocha i nigdy nie kochał.

Pracowałam, mimo, ze wysyłano mnie na rentę, nigdy nie szastalam pieniędzmi, tak jestem wychowana, zaczęły sie zarzuty, ze jestem skąpa, ze nie mam sie o nic martwić, bo kasy jest dość, obracamy sie w snobistycznym środowisku, drogie wycieczki i hotele na porządku dziennym, ale ja już tego nie chce, po co, i tak zawsze sie kłóciliśmy, wypieram to z pamięci.

Dwa lata temu miałam kryzys, nie mogłam pracować, nie byłam w stanie, wysłano mnie na świadczenie rehabilitacyjne, teraz pracuje na pół etatu, mam grupę inwalidzką, biorę silne leki,
I słyszę, ze jestem leniem, ze udaję, ze jestem chora, bo mi sie robić nie chce...to jego słowa.

Nie wytrzymałam, powiedziałam: dość.

Zaczęłam sie stawiać, walczyć o swoje, o szacunek i spokój, który jest mi niezbędny.
Stary dom, w którym mieszkamy, zaczął sie sypać, zażądalam remontu, który już sie ciągnie dwa tygodnie, z którym jestem praktycznie sama, bo mój maz uciekł do córki.

Wersja mojego meza jest zgoła inna: to on musiał uciec przed moja agresją!?
Prawda jest taka, ze powiedziałam mu w oczy, ze nie pozwolę sie tak traktować, ze przestaje go kryć, przestaje kłamać, ze gdzieś z nim nie idę, bo sie złe czuje, ze każde wyzwiska notuje i pójdę z tym do prokuratora, wszyscy sie dowiedzą, wytoczę mu sprawę, będzie karany i straci uprawnienia do wykonywania zawodu.
Pózniej pozalowalam tych słów, wiem, ze znizylam sie do jego poziomu, ze tez zaczęłam manipulować, ze stałam sie podobna do niego, ze zaczęłam myślec tylko o sobie, nie potrafię taka być, nie chcę psuć świat mojej mamie i siostrze, zadzwoniłam, prosiłam, żeby sie zastanowił, co robi i to był mój kolejny błąd.

Wiem, ze wróci, wiem, ze nikogo nie ma, wiem, ze to kolejna kara dla mnie, bo śmiałam mieć własne zdanie, bo nie wytrzymałam po raz kolejny, bo jestem agresywna i powinnam sie leczyć!!!

Wiem, ze bardzo smutne to, co piszę, moze mam zły dzień, moze przelała sie czarna goryczy.

Co robić???

Czy ja go kocham?
Nie wiem, chyba nie, już nie.
Jak mam sie od niego uwolnić?
Wziąć rozwód?
Podzielić majątek?
A z czego będę żyła?
Nie jestem w stanie więcej pracować, nie dam rady, a moze nie brać rozwodu tylko żyć osobno?
Nie wpuszczać do domu?
To rownież jego dom. I tak postawiłam warunki po jego ucieczce, nie korzysta z niczego, nawet herbaty sobie nie robi, ale klucze ma, moze wejść, kiedy chce, no, kurczę, na to nic nie poradzę.
Był przed chwilą, umówił sie z malarzem na ustawianie mebli w pokoju, poinformował mnie o tym i wyszedł.

Mój Boże, po co mi to wszystko?

Dziękuję za wszystkie miłe słowa.

W internecie znajdziesz dwie, niezależne od siebie, strony tzw. Niebieskiej Linii, tam sporo informacji przygotowanych przez osoby pracujące z ofiarami i sprawcami przemocy, w tym adresy pomocnych stowarzyszeń, instytucji. 

To, że przelała się czara goryczy, to dobrze. Zaczęłaś działać. Jesteś zdeterminowana.

Myślisz, ze nie istnieją "normalni" i szanujacy, tacy, którzy nie oczekują wdzięcznosci, tacy, którzy nie niszczą drugiej osoby dopuszczajac najbardziej podłe intrygi i sposoby?
Owszem, zyjesz w matrixie. I niestety nie jesteś w tym odosobniona, bo wiele tu osób ma podobne odczucia i doswiadczenia. Moze napisz, cóz takiego dzis się wydarzyło, ze juz nawet w efekty interwencji z zewnątrz, niebieskiej linii ...nie wierzysz.
Zawsze jest jakies wyjscie. Chyba nie chcesz poddać sie juz na samym poczatku...?

Witam wszystkich,
Cóż mam napisać?
Wysłuchałam oszczerstw, kłamstw, gróźb, pózniej zażądał przeprosin, ja chyba oszalałam,
Słuchałam tego jak horroru, z którym nie potrafię, nie dam rady sie zmierzyć, i przeprosilam...
Poddałam się, ale nie do końca, wrócił, był potulny, jak baranek, posprzątał w domu, usiadł przed telewizorem z drinkiem, a ja mam dużo czasu, zeby uśpić jego czujność i wyzwolić sie z rąk kata i oprawcy. Nie mogłam tego zrobić teraz, kiedy był taki wściekły i nieobliczalny, znam go dobrze,
Wiem, ze muszę poczekać na właściwy moment, żeby uderzyć, kiedy nie będzie sie tego spodziewał, inaczej z nim nie wygram...
Wiem, bo kiedyś próbowałam i wiem, jak to sie skończyło...

Przede mną badania, zaraz po nowym roku, czekanie na wyniki, przerosło mnie to...

Nie usprawiedliwiam sie, ale muszę mieć chociaż chwile spokoju, żeby zacząć działać ,

To tyle...

Autorko
Jest Niebieska linia-trzeba tylko chcieć. Jesteś pod wpływem psychopaty, przemocowca, a Ty dodatkowo KKZB. Znowu rozpoczęliście swój toksyczny taniec.

Czytałaś książkę Mai, Moje dwie głowy? Może warto...

Udaj się na Niebieską, albo zadzwoń, tam Ci pomogą. Jest bezpłatna pomoc psychologiczna, grupa wsparcia.

Tak, tak to wygląda, że to przemocowiec. Zajrzyj na wątek Kobiet Kochających Za Bardzo.

I jeszcze jedno, od psychopaty się nie odchodzi, od niego się ucieka, nie oglądając się za siebie.

Dorula
Bingo, bingo, bingo. Ratuj siebie.