moja historia z dzieciństwa - Netkobiety.pl

Nie miałam do kąd sie wyprowadzić a pensję, którą dostawałam przekraczała możliwości aby nawet opieka mi mogła pomóc jako samotna matka zarabiałam w roku 2005 była 1600 zł. Wypadek w pracy spowodował, ze wypłacono mi odszkodowanie za który moglam wynająć mieszkanie, kiedy złamałam sobie rękę byly tego konsekwencje nie moglam juz wykonywać rzeczy które kiedyś na codzien moglam robić także zwolniłam sie z pracy. Podjęłam pracę ale juz na 3,4 etatu gdzie pracowałam 8 godz. Lecz za polowe pensji. Nie moglam wrocic do mamy na działkę bo nie miałabym życia w tejże okolicy panie lekkich obyczajów w pobliżu tejże działki i kilometr do przystanku uniemożliwiałoby normalne funkcjonowanie mojej córki. A corka miała wtedy 4 latka.
Czy naprawdę jestem zła matka która tylko kłopoty  na siebie bierze. Boje sie o dzieci aby nie miały gorszego dzieciństwa

Jestem za tym co musisz matka robiła wszystko abym byla winna za swoje życie nigdy nie starała,się nas usamodzielniać. Za późno wszysko zaczęłam działać. Postąpiłam źle zostając z człowiekiem, który praktycznie jest psychopatą znęcającym sie na rodziną. A po za tym czuje teraz jakbym miała caly czas jakiegoś pecha nigdy nic mi sie nie udali oprucz tego, ze urodziłam wspaniale i sliczne dzieci. Dlatego tez od pewnego momentu chodzę do psychologa na terapie i do instytucji, która pomaga rodzinom żyjącym w przemocy. Musze żyć aby wykształcić dzieci i żeby wiedziały, że maja we mnie oparcie.

Jako dziewczyna nastoletnia nie wiedzialam co to przemoc bo sądziłam, ze jest to normalne zachowanie rodziców.????????????????????????
DZISIAJ JUZ WIEM, ŻE CAŁE MOJE ŻYCIE DZIECINNE BYŁO PRZEMOCĄ WOBEC MOJEJ OSOBY

To jest normalne, tak mają dzieci toksycznych rodziców. Zresztą 1600 zł to wszystko i nic. Zapłać za przedszkolę, kup wyprawkę, kup buciki i kurtkę na zimę, bo dziecko rośnie, a tak w ogóle przetnij się na pół niech jedna połówka pracuje a druga zajmuje się dzieckiem. Jeszcze opłać rachunki i gotuj obiady do konca miesiąca za ta kasę. No i przede wszystkim kup sobie za to chociaz podpaski i szampon i najlepiej jeszcze coś z tego odłóż.
Poza tym ludzie chcący pomóc zawsze proponują przeprowadzke, dla mnie to smieszne. Dużo osób chce się dalej uczyć, każdy chce prowadzić normalne życie. Ja też się uczę i też mam toksyczna matkę doprowadzającą mnie do depresji. Ale jak zerwe z nią kontakt to bede kasjerką w biedrze a to też może mnie doprowadzić do depresji. Bo za taką wypłate to ja nawet pokoiku 2x2 nie opłace. No może opłace ale co z jedzeniem itd. Nie można mojego kierunku studiować zaocznie. Po prostu wyprowadzka a mieszkanie z toksycznym rodzicem w naszym kraju to jest wybór pomiędzy złym a gorszym. Tu nie ma wyjścia, no chyba, że rodzic na studia dać nie chce. Wystarczy wpisać w google "szukam sponsora" i możecie zobaczyć ile studentek się puszcza za dach nad głowa i kase na żarcie i pare prezencików. Kiedyś się myslało, że puszczają się take co ambicji nie mają a teraz to i takie co szukają sposobu żeby przetrwać. Wszyscy studenci w krajach zachodnich zawsze dostaja jakąś pomoc od państwa, w Polsce nikt o czymś takim nie słyszał.. Przykre to. Trzy lata temu to jeździłam na wakacje do pracy do Holandii i mi starczało tych pieniedzy nawet na rok. Teraz też jeżdżę i starcza? Ależ skąd. Pół roku maks i po kasie. I wcale więcej nie kupuje niż wczesniej. Czasem to sobie myśle że najlepszą inwertcją dla mnie byłoby opakowanie tabletek nasennych.