Czy naprawdę nie kocha ? - Netkobiety.pl

Dołącz do Forum Kobiet Netkobiety.pl! To miejsce zostało stworzone dla pełnoletnich, aktywnych i wyjątkowych kobiet, właśnie takich jak Ty! Otrzymasz tutaj wsparcie oraz porady użytkowniczek forum! Zobacz jak wiele nas łączy ...

Szukasz darmowej porady, wsparcia ? Nie zwlekaj zarejestruj się !!!


Forum Kobiet » STRES, LĘK, NERWICA, DEPRESJA » Czy naprawdę nie kocha ?

Strony 1

Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź

Posty [ 27 ]

Temat: Czy naprawdę nie kocha ?

Czy jeśli osoba w głębokiej depresji mówi, że nie kocha, to może naprawdę nie kochać czy mówi za nią choroba ? Czy są tu osoby, które mają doświadczenia w bliskich kontaktach z osobami cierpiącymi na takie zburzenia ?
Proszę, jeśli jest taka możliwość i ktoś mógłby mnie wesprzeć swoim doświadczeniem, żeby wpisał się w ten wątek, bo zaczynam wymiękać.
Pozdrawiam,
Natalia

Zobacz podobne tematy :
Odp: Czy naprawdę nie kocha ?

Może trochę rozwinę wypowiedź...
Zadałam pytanie, jak totalny laik, bo powoli czuję jak mój mózg się kurczy i zamiast wiedzieć coraz więcej, to wiem coraz mniej.
Mój facet zachorował na depresję i ta choroba zrównała z ziemią cały świat, który tworzyliśmy razem.
Jesteśmy ze sobą dość długo i doskonale się znamy, więc logika podpowiada mi, że odpycha mnie, bo cierpi, ale to nie pomaga mi do końca, bo...
No właśnie... Nawet ciężko to wyjaśnić słowami.
Byłam u wielu różnych lekarzy, czytałam książki, artykuły fachowe, byłam na spotkaniu grupy dla anonimowych depresantów. Chciał rozmawiać - rozmawiałam, chciał siedzieć i milczeć- milczeliśmy. Nie robiłam nic na sile, nie mowilam "weź się w garść" do niego - za to codziennie mówilam to do siebie, bo bywalo mi bardzo, bardzo źle.
Odsuwal sie ode mnie kawalek po kawalku, a ostatnio powiedzial, ze czuje sie bardzo zle i ze mnie nie kocha. Nie chce mnie oglądac, ani spędzac ze mną czasu...
Cierpię podwojnie - po pierwsze jako porzucona kobieta, po drugie - kocham go i martwię się o niego.
Bardzo proszę o pomoc, jeśli są tu osoby, którym temat jest na jakiś sposób znajomy.

Na koniec dodam tylko, że szukam dobrych rozwiązań, które pomagają rosnąć - tydzień temu rozpoczelam swoją wlasną terapię u psychologa, żeby się poukladac.

3

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?

Osoby z zaburzeniami psychicznymi nie potrafią lub boja sie okazywać swoich uczuć.

4

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?

A z jakiego powodu ta deprecha?

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?

Wiem, bo do tego też doszłam, ale mijają tygodnie, a on się nie odzywa. Powiedzial, ze za mną nie tęskni i ja to na swój sposob rozumiem, bo w tak glębokim cierpieniu czlowiek myśli tylko o sobie, ale czy brać jego slowa o braku milosci do siebie i traktować poważnie ?

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?

Mial bardzo trudną sytuację rodzinną - śmierć ojca - gwaltowna i straszna- wypadek samochodowy, i zerwane zaręczyny w poprzednim związku - od tego czasu byly dwa epizody choroby - ten jest drugi.

7

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?

A co niby ma poprzedni związek do tego?

8

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?
NadziejaNaWiosne napisał/a:

Wiem, bo do tego też doszłam, ale mijają tygodnie, a on się nie odzywa. Powiedzial, ze za mną nie tęskni i ja to na swój sposob rozumiem, bo w tak glębokim cierpieniu czlowiek myśli tylko o sobie, ale czy brać jego slowa o braku milosci do siebie i traktować poważnie ?

W tak głębokim cierpieniu człowiek właśnie przestaje myśleć o sobie i dlatego nie jest w stanie kochać innych. Żeby kogoś kochać najpierw trzeba kochać samego siebie. Coć o tym wiem, bo osoba z mojej najbliższej rodziny cierpi na tą chorobę. Powiem ci jedno nie jest łatwo z tym żyć, ale to też zależy od tego jak głęboka jest depresja. Sama wiele razy słyszałam przez to nieprzyjemne rzeczy. On po prostu nie ma chęci do życia, nie widzi żadnych możliwości, perpektyw, nie chce mu się działać. Nie powinnaś brać tych słów do siebie.

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?

Napisalam o początkach choroby,a te byly kiedyś - teraz zaczęlo się w przelomie stycznia i lutego od problemów w pracy - stracil dość ważne zlecenie i wiąże się to z uszczupleniem budzetu. Widzialam, jak traci blask w oczach i zamyka sie w sobie. Mieliśmy zamieszkać razem już wiosną, a teraz nawet się nie spotykamy...

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?
daenerys7 napisał/a:
NadziejaNaWiosne napisał/a:

Wiem, bo do tego też doszłam, ale mijają tygodnie, a on się nie odzywa. Powiedzial, ze za mną nie tęskni i ja to na swój sposob rozumiem, bo w tak glębokim cierpieniu czlowiek myśli tylko o sobie, ale czy brać jego slowa o braku milosci do siebie i traktować poważnie ?

W tak głębokim cierpieniu człowiek właśnie przestaje myśleć o sobie i dlatego nie jest w stanie kochać innych. Żeby kogoś kochać najpierw trzeba kochać samego siebie. Coć o tym wiem, bo osoba z mojej najbliższej rodziny cierpi na tą chorobę. Powiem ci jedno nie jest łatwo z tym żyć, ale to też zależy od tego jak głęboka jest depresja. Sama wiele razy słyszałam przez to nieprzyjemne rzeczy. On po prostu nie ma chęci do życia, nie widzi żadnych możliwości, perpektyw, nie chce mu się działać. Nie powinnaś brać tych słów do siebie.

Stan jest ciężki i to bardzo, a ja przez ostatnie wydarzenia jestem sfrustrowana, przerażona i totalnie wypalona. Czuję się chwilami ,jakby doslownie mnie ktos pobil i nie potrafie uporządkować myśli w glowie. W jednej chwili go kocham, a za chwile czuje irracjonalny zal i nienawiść do niego... A za chwile do siebie samej, bo to przecież nie jego wina.

Czy Twoja bliska osoba też kompletnie Cię odrzucila w czasie trwania depresji ?

11

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?
NadziejaNaWiosne napisał/a:
daenerys7 napisał/a:
NadziejaNaWiosne napisał/a:

Wiem, bo do tego też doszłam, ale mijają tygodnie, a on się nie odzywa. Powiedzial, ze za mną nie tęskni i ja to na swój sposob rozumiem, bo w tak glębokim cierpieniu czlowiek myśli tylko o sobie, ale czy brać jego slowa o braku milosci do siebie i traktować poważnie ?

W tak głębokim cierpieniu człowiek właśnie przestaje myśleć o sobie i dlatego nie jest w stanie kochać innych. Żeby kogoś kochać najpierw trzeba kochać samego siebie. Coć o tym wiem, bo osoba z mojej najbliższej rodziny cierpi na tą chorobę. Powiem ci jedno nie jest łatwo z tym żyć, ale to też zależy od tego jak głęboka jest depresja. Sama wiele razy słyszałam przez to nieprzyjemne rzeczy. On po prostu nie ma chęci do życia, nie widzi żadnych możliwości, perpektyw, nie chce mu się działać. Nie powinnaś brać tych słów do siebie.

Stan jest ciężki i to bardzo, a ja przez ostatnie wydarzenia jestem sfrustrowana, przerażona i totalnie wypalona. Czuję się chwilami ,jakby doslownie mnie ktos pobil i nie potrafie uporządkować myśli w glowie. W jednej chwili go kocham, a za chwile czuje irracjonalny zal i nienawiść do niego... A za chwile do siebie samej, bo to przecież nie jego wina.

Czy Twoja bliska osoba też kompletnie Cię odrzucila w czasie trwania depresji ?

Nie, nie odrzuciła: jest moją mamą. smile
Ale czasami bywało ciężko. Wiem jak to jest, gdy musisz być silna za dwóch. To nie jest łatwe, ale jeśli go bardzo kochasz, to dasz sobie z tym jakoś radę. Depresja jest wg mnie taką chorobą falową. Czasami jest normalnie, czasami zapominasz, że ta choroba istnieje, a potem znowu powraca. To uczy cierpliwości. Jedyne co możesz dla niego zrobić, to obdarwać go bezwarunkową miłością. Ale chyba musisz sobie odpowiedzieć na pytanie, czy jesteś w stanie to udźwignąć. Mnie nie dano tego wyboru, rodziny się nie wybiera, ale nie oddałabym mojej mamy za żadną inną!

12

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?

Ja mam inne zdanie na ten temat. Moja przyjaciółka była w takim związku, do niedawna. Nie wiem czy u niego zdiagnozowano depresję czy po postu już miał źle poukładane w głowie, bo naprawdę zachowywał się tak, jakby miał głęboką depresję, potem jakby z niej wychodził i teraz znowu wydziwiał. Swoją drogą był to typ marzyciela artysty, który dużo filozofował. Ale do rzeczy. Facet nie chcial szukać pracy, bo marzył o wlasnej pracowni malarskiej, więc żadna praca mu nie odpowiadała. Powiedział, żeby ona szukała mu pracy, a on i tak wybrzydzał, że mu nie pasuje, że za mało płacą, że on tego robił nie będzie. Wolał siedzieć w domu, grać na komputerze i wiecznie narzekać, że dla niego nic nie ma sensu. Początkowo taki nie był, tak się zaczęło dziać jak się zwolnił z pracy i stwierdził, że nie będzie pracował gdzieś, gdzie nie może się spełniać. Pojechał ze znienawidzonym ojcem za granice, bo już musiał, nie mógl ciągle siedzieć tylko na jej pensji. Stwierdził, że zarobi tam na swoją pracownię i wszystko będzie cudownie, kupi jej dużo rzeczy, wezmą ślub itp. Po kilku miesiącach wrócił, kupił sobie playa za 1500zł i znów siedział w domu calymi dniami stwierdzając, że nie wybiera się już do pracy. I odwalił pierwszą akcję. Uciekł do matki do innego miasteczka, powiedział, że dla niego nic już nie ma sensu, że ich związek też nie ma sensu, itp. Ona starala się z nim rozmawiać, cierpliwie czekać, chciała pojechać go odwiedzić, to nie chciał. Zapytała kiedy zamierza wrócić do domu (to było mieszkanie jego rodziców, oni tam mieszkali we dwoje), to on jej odpowiedział, że wróci jak ona się wyprowadzi. No to po kilku dniach miała już spakowane walizki. Jego matka błagała ja, żeby go nie zostawiała, bo jego ojciec też taki byl, że chciał się rozstawać, ale wrócił po rozum do głowy i wrócił do niej. Dziewczyna już miała wychodzić, ale on wrócił do mieszkania, zapytał co to za walizki a ona powiedziała, że przecież tego chciał. Przeprosił ją i niby było wszystko okay przez jakiś czas (3 miesiace?) Po czym wyjechał znowu na zarobek do Anglii i tam po jakimś czasie stwierdził, że ich związek nie ma sensu, że on chce być sam, bo spodobała mu się wolność i niezależność od wszystkich. A poza tym, że poznał niezobowiązująco jakąś siksę przez internet, o dziwo z tego samego miasta co moja przyjaciółka, i jeszcze jej opowiadał, że chyba się w tamtej zakochał, że to coś poważnego, więc on z nią już nie chce być. Miala do niego lecieć do Anglii ale porozmawiała z kilkoma znajomymi i stwierdziła, że nie m sensu. Bo jak pojedzie a on jej nie przyjmie to nikt jej za bilet nie zwróci i tylko przykrości i wstydu sobie narobi. Nie raz widziałam jak plakala przez niego, ale ostatecznie zakonczyli związek jakieś 2 tygodnie temu. On dalej do niej dzwoni, żeby sobie pogadać, ale już nic więcej. I krzywda mu się nie dzieje, tylko jej narobił cierpień. Jeśli facet ma problem i ciebie nie chce, bo jest chory. To myślę, że lepiej odpuścić i dać mu spokój. Niech sam się wyleczy, wyzdrowieje, pokocha siebie i zaakceptuje otoczenie takim, jakie jest, a dopiero później będzie mógl pomyśleć o związku. A to niestety może potrwać latami. Czy warto czekać? Sama zdecyduj. Czy to się nie powtórzy? Nie ma takiej gwarancji. On ma rodzinę, która powinna się nim zainteresować, a ty jesteś mloda, więc nie marnuj sobie życia, bo i tak nic nie wskórasz w jego sytuacji.

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?

Najbardziej boli mnie ta myśl, że on naprawdę nic do mnie nie czuje i że to wszystko nic dla niego nie znaczy. Nie mogę sobie poradzić z tą myślą.

14

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?

Radziłabym się pogodzić z tą myślą. Choroba czy nie, ale skutek ten sam. On nie czuje nic do nikogo i niczego. Ale nie obwiniaj siebie, bo nic złego nie zrobilaś. Po prostu nie możesz mu pomóc, ale nie doprowadziłaś do tej sytuacji.

15

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?
duszyczka napisał/a:

Ja mam inne zdanie na ten temat. Moja przyjaciółka była w takim związku, do niedawna. Nie wiem czy u niego zdiagnozowano depresję czy po postu już miał źle poukładane w głowie, bo naprawdę zachowywał się tak, jakby miał głęboką depresję, potem jakby z niej wychodził i teraz znowu wydziwiał. Swoją drogą był to typ marzyciela artysty, który dużo filozofował. Ale do rzeczy. Facet nie chcial szukać pracy, bo marzył o wlasnej pracowni malarskiej, więc żadna praca mu nie odpowiadała. Powiedział, żeby ona szukała mu pracy, a on i tak wybrzydzał, że mu nie pasuje, że za mało płacą, że on tego robił nie będzie. Wolał siedzieć w domu, grać na komputerze i wiecznie narzekać, że dla niego nic nie ma sensu. Początkowo taki nie był, tak się zaczęło dziać jak się zwolnił z pracy i stwierdził, że nie będzie pracował gdzieś, gdzie nie może się spełniać. Pojechał ze znienawidzonym ojcem za granice, bo już musiał, nie mógl ciągle siedzieć tylko na jej pensji. Stwierdził, że zarobi tam na swoją pracownię i wszystko będzie cudownie, kupi jej dużo rzeczy, wezmą ślub itp. Po kilku miesiącach wrócił, kupił sobie playa za 1500zł i znów siedział w domu calymi dniami stwierdzając, że nie wybiera się już do pracy. I odwalił pierwszą akcję. Uciekł do matki do innego miasteczka, powiedział, że dla niego nic już nie ma sensu, że ich związek też nie ma sensu, itp. Ona starala się z nim rozmawiać, cierpliwie czekać, chciała pojechać go odwiedzić, to nie chciał. Zapytała kiedy zamierza wrócić do domu (to było mieszkanie jego rodziców, oni tam mieszkali we dwoje), to on jej odpowiedział, że wróci jak ona się wyprowadzi. No to po kilku dniach miała już spakowane walizki. Jego matka błagała ja, żeby go nie zostawiała, bo jego ojciec też taki byl, że chciał się rozstawać, ale wrócił po rozum do głowy i wrócił do niej. Dziewczyna już miała wychodzić, ale on wrócił do mieszkania, zapytał co to za walizki a ona powiedziała, że przecież tego chciał. Przeprosił ją i niby było wszystko okay przez jakiś czas (3 miesiace?) Po czym wyjechał znowu na zarobek do Anglii i tam po jakimś czasie stwierdził, że ich związek nie ma sensu, że on chce być sam, bo spodobała mu się wolność i niezależność od wszystkich. A poza tym, że poznał niezobowiązująco jakąś siksę przez internet, o dziwo z tego samego miasta co moja przyjaciółka, i jeszcze jej opowiadał, że chyba się w tamtej zakochał, że to coś poważnego, więc on z nią już nie chce być. Miala do niego lecieć do Anglii ale porozmawiała z kilkoma znajomymi i stwierdziła, że nie m sensu. Bo jak pojedzie a on jej nie przyjmie to nikt jej za bilet nie zwróci i tylko przykrości i wstydu sobie narobi. Nie raz widziałam jak plakala przez niego, ale ostatecznie zakonczyli związek jakieś 2 tygodnie temu. On dalej do niej dzwoni, żeby sobie pogadać, ale już nic więcej. I krzywda mu się nie dzieje, tylko jej narobił cierpień. Jeśli facet ma problem i ciebie nie chce, bo jest chory. To myślę, że lepiej odpuścić i dać mu spokój. Niech sam się wyleczy, wyzdrowieje, pokocha siebie i zaakceptuje otoczenie takim, jakie jest, a dopiero później będzie mógl pomyśleć o związku. A to niestety może potrwać latami. Czy warto czekać? Sama zdecyduj. Czy to się nie powtórzy? Nie ma takiej gwarancji. On ma rodzinę, która powinna się nim zainteresować, a ty jesteś mloda, więc nie marnuj sobie życia, bo i tak nic nie wskórasz w jego sytuacji.

Depresji nie da się do końca wyleczyć. Zaznaczyłam, że autorka wątku sama musi przekalkulować, czy jest w stanie żyć z takim człowiekem. Trochę wkurza mnie twoje podejście. Przykład opisany przez ciebie to Piotruś Pan, a nie osoba z depresją. W naszym społeczeństwie istnieje takie podejście, że te osoby "wymyślają", że mają humory i są leniwe. Dlatego tak mało osób przyznaje się do tej choroby i decyduje się na leczenie. Ci ludzie nie są gorsi, oni po prostu zazwyczaj mają za sobą bardzo ciężkie przeżycia. Więcej empatii.

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?

Jestem zdecydowana walczyć o tego czlowieka, bo go kocham. Kocham miloscia swiadomą i wiem,ze depresja, to nie katar. Chce tylko wiedziec w jaki sposob ustalic jego uczucia i na ile sam jest w tym stanie dla siebie wiarygodny. Muszę wiedzieć czy w tym przypadku : nie chce z Tobą byc oznacza to samo, co normalnie. Moze pytanie wydaje sie glupie, ale naprawde sama juz nie wiem, co myslec i nie mam z kim o tym pogadać...

17

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?

duszyczka ten artysta to bardziej skażony borderline czy zaburzaniami dwubiegunowymi aniżeli samą depresją. Tak wygląda z opisu.

Co do depresji ogólnie to nie sądze, by mogła wykluczyć miłość. Człowiek wtedy potrzebuje jeszcze bardziej jej. Gorzej jak uleczy sie partnerem, dowartościuje i zostawi w zdrowotności. Na odwrót to chyba nie działa.
Jak tak mówi to tak jest. Dorosły człowiek. Wie jakie są konsekwencje powiedzenia takich słów i wie czym jest rozstanie.

18

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?
daenerys7 napisał/a:
duszyczka napisał/a:

Ja mam inne zdanie na ten temat. Moja przyjaciółka była w takim związku, do niedawna. Nie wiem czy u niego zdiagnozowano depresję czy po postu już miał źle poukładane w głowie, bo naprawdę zachowywał się tak, jakby miał głęboką depresję, potem jakby z niej wychodził i teraz znowu wydziwiał. Swoją drogą był to typ marzyciela artysty, który dużo filozofował. Ale do rzeczy. Facet nie chcial szukać pracy, bo marzył o wlasnej pracowni malarskiej, więc żadna praca mu nie odpowiadała. Powiedział, żeby ona szukała mu pracy, a on i tak wybrzydzał, że mu nie pasuje, że za mało płacą, że on tego robił nie będzie. Wolał siedzieć w domu, grać na komputerze i wiecznie narzekać, że dla niego nic nie ma sensu. Początkowo taki nie był, tak się zaczęło dziać jak się zwolnił z pracy i stwierdził, że nie będzie pracował gdzieś, gdzie nie może się spełniać. Pojechał ze znienawidzonym ojcem za granice, bo już musiał, nie mógl ciągle siedzieć tylko na jej pensji. Stwierdził, że zarobi tam na swoją pracownię i wszystko będzie cudownie, kupi jej dużo rzeczy, wezmą ślub itp. Po kilku miesiącach wrócił, kupił sobie playa za 1500zł i znów siedział w domu calymi dniami stwierdzając, że nie wybiera się już do pracy. I odwalił pierwszą akcję. Uciekł do matki do innego miasteczka, powiedział, że dla niego nic już nie ma sensu, że ich związek też nie ma sensu, itp. Ona starala się z nim rozmawiać, cierpliwie czekać, chciała pojechać go odwiedzić, to nie chciał. Zapytała kiedy zamierza wrócić do domu (to było mieszkanie jego rodziców, oni tam mieszkali we dwoje), to on jej odpowiedział, że wróci jak ona się wyprowadzi. No to po kilku dniach miała już spakowane walizki. Jego matka błagała ja, żeby go nie zostawiała, bo jego ojciec też taki byl, że chciał się rozstawać, ale wrócił po rozum do głowy i wrócił do niej. Dziewczyna już miała wychodzić, ale on wrócił do mieszkania, zapytał co to za walizki a ona powiedziała, że przecież tego chciał. Przeprosił ją i niby było wszystko okay przez jakiś czas (3 miesiace?) Po czym wyjechał znowu na zarobek do Anglii i tam po jakimś czasie stwierdził, że ich związek nie ma sensu, że on chce być sam, bo spodobała mu się wolność i niezależność od wszystkich. A poza tym, że poznał niezobowiązująco jakąś siksę przez internet, o dziwo z tego samego miasta co moja przyjaciółka, i jeszcze jej opowiadał, że chyba się w tamtej zakochał, że to coś poważnego, więc on z nią już nie chce być. Miala do niego lecieć do Anglii ale porozmawiała z kilkoma znajomymi i stwierdziła, że nie m sensu. Bo jak pojedzie a on jej nie przyjmie to nikt jej za bilet nie zwróci i tylko przykrości i wstydu sobie narobi. Nie raz widziałam jak plakala przez niego, ale ostatecznie zakonczyli związek jakieś 2 tygodnie temu. On dalej do niej dzwoni, żeby sobie pogadać, ale już nic więcej. I krzywda mu się nie dzieje, tylko jej narobił cierpień. Jeśli facet ma problem i ciebie nie chce, bo jest chory. To myślę, że lepiej odpuścić i dać mu spokój. Niech sam się wyleczy, wyzdrowieje, pokocha siebie i zaakceptuje otoczenie takim, jakie jest, a dopiero później będzie mógl pomyśleć o związku. A to niestety może potrwać latami. Czy warto czekać? Sama zdecyduj. Czy to się nie powtórzy? Nie ma takiej gwarancji. On ma rodzinę, która powinna się nim zainteresować, a ty jesteś mloda, więc nie marnuj sobie życia, bo i tak nic nie wskórasz w jego sytuacji.

Depresji nie da się do końca wyleczyć. Zaznaczyłam, że autorka wątku sama musi przekalkulować, czy jest w stanie żyć z takim człowiekem. Trochę wkurza mnie twoje podejście. Przykład opisany przez ciebie to Piotruś Pan, a nie osoba z depresją. W naszym społeczeństwie istnieje takie podejście, że te osoby "wymyślają", że mają humory i są leniwe. Dlatego tak mało osób przyznaje się do tej choroby i decyduje się na leczenie. Ci ludzie nie są gorsi, oni po prostu zazwyczaj mają za sobą bardzo ciężkie przeżycia. Więcej empatii.

Ja też zaznaczyłam, że nie wiem czy zdiagnozowano to u niego, ale naprawdę czasami miał takie naloty. Ona sama mówiła czasem, że "znów wpadł w takim stan pustki i bezsensu, że nic do niego nie dociera od kilku tygodni". Może miał stany depresyjne, z który starał się wychodzić, ale jak widać bez dłuższego skutku. Ja myślę, że ta panienka, o której opowiadał, to tylko przykrywka dla tego, żeby ona go zostawiła, bo on chciał być sam i koniec. Nawet do rodziny nie chce już wracać zza granicy.
Ale na koniec dodałam, że musi sama zdecydować, bo wiem, że to ciężka choroba, z której można nawet nigdy się nie wyleczyć. A co z tego, że będzie trwała przy nim, a on przez cały czas będzie na nią obojętnym? Pomoże to jemu albo jej? Dziewczyna sama musi się zastanowić czy da radę.
Może chłopak mojej przyjaciółki też ma jakiś długotrwały stan depresyjny z wahaniami nastrojów, nie u każdego objawia się to tak samo. Podałam tylko przykład, żeby ustrzec ją przed cierpieniem, w razie, gdyby zdecydowala się przy nim kurczowo trzymać.

19

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?

Nadzieja- bardzo Ci wapolczuje.napewno to ciezkie byc z osoba ktora mowi ze nie kocha. To ze jest chory to wiesz. To ze czuje wszechobecna beznadzieje tez wiesz. Wiec napewno to ma wplyw tzn choroba na sposob postrzegania swiata,Ciebie itd..moze probuje wolac o pomoc wlasnie tymi slowami? Moze chce wiecej milosci,zalowania itp?? Wszystko zalezy od Ciebie,czy go kochasz,ile jestes w stanie zniesc. Poprobuj jeszcze,mobilizuj go, nawet nakrzycz,wykrzycz swoje zale,,moze go nie mobilizujesz?? Sama pislas ze nic mu nie mowisz.  Spytaj go czy jest pewny tego co mowi, czy bedzie mu lepiej bez Ciebie, w czym mu przeszkadzasz. Ja bym powalczyla nawet wbrew jemu ale do czasu. Tzn zrobila bym wszystko by sie wyleczyl. Jak by uparcie nie chcial i syt by trwala kolejne miesiace to bym wtedy odpuscila ale tak by jak by cos zrobil sobie sama prEd soba wiedziec ze zrobilas wazystko co bylo w Twojej mocy. Mowie,wszystko zalezy jak bardzo Ci zalezy.

20

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?
NadziejaNaWiosne napisał/a:

Jestem zdecydowana walczyć o tego czlowieka, bo go kocham. Kocham miloscia swiadomą i wiem,ze depresja, to nie katar. Chce tylko wiedziec w jaki sposob ustalic jego uczucia i na ile sam jest w tym stanie dla siebie wiarygodny. Muszę wiedzieć czy w tym przypadku : nie chce z Tobą byc oznacza to samo, co normalnie. Moze pytanie wydaje sie glupie, ale naprawde sama juz nie wiem, co myslec i nie mam z kim o tym pogadać...

To walcz, ale nie zapomnij też o własnym szczęściu. Aktualnie chodzi do psychologa, bierze leki? One bardzo pomagają.

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?

Jest pod opieką psychiatry i leki bierze od jakiegoś czasu, ale nie działają szybko, tzn nie dzialają tak szybko, jak by się chcialo... Trudne to wszystko dla mnie,ale uwazam, że we dwoje damy ze wszystkim rade. Na razie się usunęlam, chociaż to bolesne i trudne, bo chce dla odmiany dać mu trochę przestrzeni, żeby mógl dojść sam z sobą do ladu. Myślę, że miesiąc ciszy to dobry czas... A co po tym miesiącu ? Póki co totalny brak pomysłów... Dlatego tak ważne jest dla mnie w tym momencie uporządkowanie myśli, a ile bym się nie zastanawiala, tak caly czas wracam do punktu wyjścia. Kilka miesięcy temu wymienialiśmy się kluczami do swoich domów i patrzyliśmy na siebie w ten jeden, jedyny sposób. Teraz pustka, cisza i stypa jak po pogrzebie.

22

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?

Wydaje mi się, że podjęłaś dobrą decyzję. Jemu przyda się trochę czasu, żeby chociaż w małym stopniu dojść ze sobą do ładu, a ty będziesz miała czas, by jeszcze raz wszystko przemyśleć, odpocząć. Na twoim miejscu jednak od czasu do czasu wysłałabym mu coś miłego, jakiś śmieszny filmik. Takie drobiazgi sprawią, że będzie miał świadomość, że go wspierasz, a jednocześnie zostawisz mu dużo przestrzeni. Głowa do góry. smile

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?

Chcialabym wyslać coś dobrego i milego, ale nie wiem, czy w tej sytuacji powinnam zrobić to niedlugo, czy jeszcze na jakis czas zniknąć z powierzchni ziemi. On doskonale wie, ze go kocham i że wystarczy jeden sygnal, sms, telefon i ja się pojawię. Wie, że myślę i że jakoś tam czuwam, ale skończyl ze mną i co by nim nie kierowalo, to mysle,ze musze zrobić kilka krokow do tylu, żeby sytuacja nie zrobila sie niesmaczna, bo to nie pomoze ani mnie ani jemu. Co myślicie ?

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?

Witaj nadzieja . Właśnie umieściłem podobny wątek do twojego ... z tym że odemnie odeszła dziewczyna najprawdopodobniej z powodu depresji. Też pisze że nie kocha i nie wiem co robić. Życzę ci wszystkiego dobrego i aby wszystko się ułożyło jak należy.

25

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?

Moim zdaniem trzeba walczyc, ale tez do pewnego momentu... Nic na sile hmm

26

Odp: Czy naprawdę nie kocha ?

Nadzieja... strasznie Ci współczuję, moja koleżanka przechodziła coś podobnego ze swoim chłopakiem. Niestety te leki też często mogą wpływać na zaburzenia w wyrażaniu uczuć... Pozostaje Ci czekać i przede wszystkim zadbać o siebie!

Posty [ 27 ]

Strony 1

Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź

Forum Kobiet » STRES, LĘK, NERWICA, DEPRESJA » Czy naprawdę nie kocha ?

Zobacz popularne tematy :

Mapa strony - Archiwum | Regulamin | Polityka Prywatności



© www.netkobiety.pl 2007-2024