nie mogę zapomnieć o byłym... - Netkobiety.pl

Kochać możesz, ale nie warto czekać i myśleć. Ja już czekam ładne kilka lat i czas już zacząć układać życie na nowo bo młodość lada moment minie. Zacznij żyć swoim życiem najlepiej. Lepiej poczekać na kogoś kto nas obdarzy prawdziwym uczuciem. W moim przypadku ja już nie mam zamiaru angażować się pierwsza. Tak już zrobiłam i pożałowałam kiedy dowiedziałam się, że nie jest mną zainteresowany. Nigdy więcej takich sytuacji.

Gdy mężczyźnie NAPRAWDĘ zależy na kobiecie to znajdzie czas, aby się z nią skontaktować nawet jeśli ma nadmiar obowiązków. Ma ręce i nogi przecież.

Lepiej napisz co było przyczyną rozstania. Nic nie dzieje się bez powodu.

Trzymaj się..masz moje wsparcie, gdyż bardzo dobrze znam uczucie odrzucenia.

Mój ex odezwał się do mnie po 4 miesiącach od rozstania,dodam że naszym powodem końca związku była a raczej jest jego nowa dziewczyna.Wole nawet nie wnikać jak długo działał na 2 fronty zanim dotarło do mnie znaczenie jego dziwnego zachowania.Więcej pracy,drugi tel.,nagłe ochłodzenie jego uczuć do mnie itp.dużo by wymieniać.Ale pewnego dnia stracił czujność a może było mu już wszystko jedno i ktoś go z nią zobaczył i mi doniósł.Był foch z jego strony i zaprzeczanie wszystkiemu ale mi wszystko co robił,mówił ułożyło się w jedną całość :że to już koniec i że on kogoś ma.Wyprowadziłam się i nawet na koniec był dupkiem bo wybył z domu i nawet pocałuj w nos po 5 latach od niego nie usłyszałam na koniec.To tak po krotce moja historia.
Ale wracając do tematu.Przez te 4 miesiące zero kontaktu,nic.Rozpaczałam i cierpiałam bardzo i nawet 2 smsy napisałam o treści dlaczego to zrobił i że jest tchórzem i dupkiem.On nic nie odpisał bo niby co miałby mi odpisać na moją prawdę :)Pozbierała się jako tako i przestałam myśleć o nim a tu nagle odezwał się do mnie jakby nigdy nic że chciałby się spotkać i wszystko mi wytłumaczyć i zrozumieć co się stało.Że jest mu ciężko i nie ma dnia żeby o mnie nie myślał,że zrozumiał wszystko i wie,że mnie zaniedbywał i że zrobił dużo złego i nie muszę mu wybaczać bo sam sobie tego nie wybaczy i itp.Dałam się wciągnąć w smsowanie ale nie zgodziłam się na spotkanie bo nie widziałam i nie widzę sensu.Ponad 30 smsów do mnie wtedy napisał.Po paru dniach jeszcze jeden że nie może skasować naszych zdjęć i smsów bo zbyt dużo dla niego znaczą i że jakby mnie nie kochał to by nie płakał jak bóbr.no i najbardziej wzruszający teksy,że często mnie widzi nie tylko w snach.I nagle zrobiło mi się go żal,żal tych lat razem i w ogóle zmiękłam pisząc że bywają chwile kiedy mi go jeszcze brakuje.Durna jestem że szok.Inaczej o nim myślałam już aż do momentu jak moja kuzynka powiedziała mi że już go z nią widziała w lipcu a mi w tych smsach pisał że to się zaczęło długo po wakacjach a ja do diabła wyprowadziłam się w sierpniu.Napisałam mu (skoro już smsowałam z nim to był odruch)żeby więcej nic do mnie nie pisał i nie chciał sie spotkać bo brzydzę się nim i oboje są siebie warci i że miło mi że wszyscy wiedzieli o jego związku tylko ja na końcu mimo że mieszkaliśmy wtedy razem.I wtedy moj exik pokazał swoje prawdziwe oblicze,pisząc żebym nie pisała do niego wieczorem bo psuję jemu,im humor i że skoro nie chciała się spotkać to mam go nie oceniać przez to co mówią inni albo przez ostatni miesiąc mieszkania razem.Ze teraz jest z kimś kto go rozumie i docenia starania i że nie wyszło nam bo mieliśmy inne charaktery i że szkoda.Oraz że zawsze żałował że nie miałam doświadczenia w związkach.Po prostu chciał wszystko wyjaśnić bo chciałby powiedzieć mi cześć jak się gdzieś miniemy jak człowiek i iść swoja drogą ale że najtrudniejszę będzie mu się nie odwrócić. Znowu jestem w czarnej du... bo pozwoliłam sobie na to.Znowu wzbudził we mnie poczucie winy,że to ja zawaliłam,że to ja go unieszczęśliwiałam.Po diabła do mnie pisał?I to wtedy jak mi juz było lepiej teraz muszę znowu zaczynać od początku zapominanie o nim.Ktoś rozumie jego zachowanie?Bo ja myślę że on ma jakąś chorobę psychiczną.Może ktoś na forum mi wytłumaczy jego zachowanie?Jedno jest pewne nie dam sie wciągnąć drugi raz w smsy z nim.Najgorsze jest to że znowu wróciły mysli o nim,brakuje mi go.

Ooooo Kornelcia! <3

Kornelio widać,że bardzo przezyłaś rozstanie. Jeśli kogoś naprawdę mocno się kochało i w pewnym momencie związek sie rozsypał to zawsze pozostaje w pamięci wspomnienie o tej drugiej bliskiej sercu osobie. Sam mam w głowie moją ex mimo iż niebawem minie półtorej roku od rozstania. To uczucie chyba musi być i nic się na to nie poradzi . Najważniejsze by nauczyć się zyć bez obecności tej konkretnej osoby i bedzie dobrze

Kornelcia, no... W życiu nie ruszysz, jeśli wciąż czekasz. Kochaj go sobie, kiedyś przejdzie, ale nie wypatruj i nie wyglądaj znaków od niego, wszyscy którzy mają kontakt z byłymi Ci to powiedzą - kontakt pogarsza, utrudnia. Musisz sobie sama powiedzieć, że już go nie chcesz, że nikt, z kim chciałabyś spędzić zycie, nie skazałby Cię na takie cierpienie, i nie milczałby dodatkowo tyle czasu. Facet, z którym się zwiążesz, musi czuć do Ciebie co najmniej tyle samo, ile czujesz do niego Ty! Niestety, Twój były najwyraźniej nie jest tym facetem. Musisz go odpuścić w swojej głowie. Pomyśleć rozsądnie - czy umiałabyś być z nim jeszcze szczęśliwa? Dobrze wiesz, że byś nie potrafiła. Tęsknisz, to oczywiste. Ale to już nie wróci - i nawet lepiej, żeby nie wróciło. Nie zmuszaj się, żeby było super, przytulaj siebie, bądź dla siebie dobra, pogłaszcz się po głowie, bo przecież cierpisz, masz prawo cierpieć. Ale próbuj nowych rzeczy, idź sobie na ściankę, albo zapodaj sobie w prezencie skok na bungee Wszystko, czego byś nie zrobiła, gdyby nic w Twoim życiu się nie zmieniło. A może wycieczka? Są tanie loty, nie wiem jakie rejony lubisz, ale nawet do Barcelony można tanio dolecieć. Może takiego bodźca Ci trzeba? A może po prostu wieczoru z winem, sam na sam ze sobą, kiedy to wytłumaczysz sama sobie, mówiąc do siebie głośno i dobitnie, że NIE CHCESZ TAKIEGO FACETA? Ja dużo do siebie gadam, dobrze, że mieszkam sama - sama sobie tłumaczę, że przecież go nie chcę, tak, wciąż kocham, ale przecież nie chciałam nigdy być tak traktowana, i kłócę się ze sobą, i wkurzam trochę na siebie, że zawsze znajduję argumenty "ale...". No i dobrze. Czasem sama sobie dowalę takim spostrzeżeniem, że nawet pomaga Jak głośno sformułujesz myśli, to potem łatwiej je przetrawić i do nich nie wracać, coś tam sobie na stałe w głowie ułożyć, żeby nie wracało i nie mieliło się pod czaszką wciąż od początku.

U mnie wcale nie lepiej niż u Ciebie, krok wprzód, dwa w tył, i tak cały czas. Jeszcze nie odzyskałam równowagi, dopiero teraz docieram do stanu, który był wyjściowy - wracam do starych nawyków, powoli znów dbam o dietę, o regularność dnia (tak, dopiero teraz, a u mnie minęlo 9 miesięcy ). Wciąż siedzę na huśtawce z emocji, wciąż wracają do mnie jego słowa, nawet się z nim w myślach spieram. Wkurza mnie to Bo non stop siedzi mi w głowie, zasypiam wyobrażając go sobie obok. No i co z tego. Klapkę chyba zamknęłam, wiem, że kolejny powrót by mnie już chyba zabił - bo WIEM, że znów by odszedł, a wtedy to już tylko sepuku popełnić jako karę za własną głupotę i naiwność. To pomaga jakoś pchać ten wózek w dobrą stronę. Na razie wciąż wiec ten konflikt - marzę o nim, ale wiem, że nie wolno! Czekam, aż to minie, bo czasem czuję się jak jakiś schizofrenik.

Czasem się z kimś spotykam. Fajny facet. Na szczęście jest w Polsce rzadko. To pozwala uniknąć tematu ewentualnego związku i zaangażowania To też pomaga, ktoś adoruje, miło jest spędzić razem trochę czasu, wypić winko, wyjść do kina. Jednak nic bliżej - gotowa nie jestem. W głowie i sercu wciąż K.

Kontakt mam z byłym zdawkowy, życzenia na urodziny moje, jego, oczywiście nerwy mi poruszył, bo znów chciał posączyć toksycznego jadu, tu jakieś sugestie, tu niedomówienia, tu przemilczane, tu sama się domyśl, nic wprost... Nie chciałam się w to bawić, pewnie myśli, że go nienawidzę, bo skutecznie ucinam takie rzeczy, sama też nigdy się nie odzywam. W końcu się zniechęci do takiego sztucznego podtrzymywania znajomości raz na 2 miesiące, bo ja w takiej formie jej nie umiem przyjąć, widzę zresztą, że wciąż próbuje manipulować i grać na emocjach, dupek jeden.

No, tyle o mnie. Jeszcze się pewnie pomęczysz trochę... Ale najgorsze za Tobą, do spokoju i równowagi bliżej, niż dalej

od czerwca nie mamy kontaktu.. tzn wtedy ostatni raz pisaliśmy i widzieliśmy się... a potem tylko napisał mi życzenia na ur.. potem ja jemu i tyle... nic więcej;(
Eh dziękuję Wam za te wszystkie słowa otuchy, jak tak mówicie no to tak musi być:(

Kornelio moj byly wrocil do mnie po 8 miesiacach. Przez pierwsze 4 miesiace mielismy ze soba kontakt, nie moglismy sie na dobre rozstac, rozdrapywalismy rany. Potem zero kontaktu. Poczulam sie wolna. Kochalam, ale zaczelam zyc swoim zyciem. Gdy juz powoli zaczelo sie ukladac, on wrocil. Przyjelam go, zaufalam, chociaz na poczatku bylo ciezko. Kolejne 5 lat bylismy razem. 2 miesiace temu znow odszedl... Wiem, ze juz nie wroci. Ja nie chce go wiecej widziec. Probuje zyc od nowa, bez nadziei na powrot, po prostu bez niego na zawsze. On zniszczyl tym drugim odejsciem wszystko co nas laczylo

Nie czekaj na niego, jesli ma wrocic to zrobi to w momencie kiedy bedziesz mogla bez niego zyc. Ale ja (bazujac na wlasnych doswiadczeniach) zastanowilabym sie 100 razy czy naprawde chce go przyjac i byc gotowa aby przezywac drugi raz to samo. Dla mnie 2 razy byc porzucona to wystarczajacy koszmar i kolejne podnoszenie sie z bagna...

Gdybym wiedziala ze tak bedzie, nie wrocilabym do niego.

ale to myślenie jest tak męczące, że szok... chce się uwolnić od wspomnień, ale jakoś nie potrafię;(;/ to mnie wykańcza;/

trzeba sie czyms zajac, robic co tylko sie da, zeby o nim nie myslec. Spotykac sie ze znajomymi, uprawiac sport, robic to co sprawia nam przyjemnosc, jezdzic na wycieczki. Przeciez zycie nie konczy sie na facetach, to nasze zycie i musimy je docenic, bo drugiego juz nie dostaniemy wiec po co tracic je na zamartwianie sie?

Ja robię wszystko co mogę, a jednak.... gdzieś w myślach dalej jest on.
Ale ja wierzę w to, że czas zrobi swoje. Tylko czasem trzeba sobie popłakać, wyżalić się. To bardzo pomaga

Facet, który rzuca... nie wiem.. może Twój ma po  2 miesiacach.. ale mój po 8?? zresztą sama nie wiem... ostatnio slyszalam ze pierwszy raz od zerwania zapytał się cos o mnie... SZOK.. ale co z tego skoro sam nie odezwał się? dupa

Ja nie mówię, że mój ma, bo sama mam wątpliwości
ale po prostu ciężko uwierzyć, że ich nie mają, przecież są ludźmi i chyba każdy człowiek je ma sprawa dyskusyjna
mój ma jeszcze nasze zdjęcia w salonie i na pulpicie w kompie i też się do mnie nie odzywa! - zrozum rozum

a i znowu ja mam walczyć o ten związek?? o nie.. nie ma takiej opcji;) to już przerobiłam i uważam, ze jeśli miałby cokolwiek jeszcze z tego wyjść to on powinien stanąć na rzęsach;) przynajmniej tak mi się wydaje.. nie wiem czy dobrze myślę...

O nieee, na pewno nie jest tak, ze nas to nie rusza, przynajmniej nie wszystkich!
Ja niestety jestem tym ktorego to ruszylo, a dziewczne wyglada na to ze w ogole bo sie nie odzywa, na imprezie udawala ze mnie nie widzi/nie zna i jak to wytlumaczycie? Hmmm?
No wlasnie...:((
Z reszta przeczytajcie moj watek to zobaczycie jak moze byc...;O

Tytul to dziwne zachowanie i dziwne rozstanie pare postow nizej..

Mozna zrobic konfrontacje pogladow i typow zachowan - moze jeszcze cos odkryjemy!

no hola hola..ale tutaj ona zerwała, więc wiesz... my tu dyskutujemy przede wszystkim o tych porzucających, a my w roli porzuconych... tylko hymmm u Ciebie pół roku związku.. u mnie 5 lat... my po 3 latach nikogo poza sobą nie widzieliśmy..  a jak już takie schody po pół roku to hymm nie widzę tego... chociaż my 5 lat przechodzilismy a i tak mnie rzucił.. także nie wiem juz sama.. jak widac nie jestem dobrym znawcą związków;( skoro mnie rzucił...

masz racje:D:D:D dziękuję za te słowa otuchy:* od razu mi lepiej, chociaż przez chwilkę;)

Kornelciu, dziś po raz kolejny pomyślałam o Tobie jako szczęściarze, bo po raz kolejny mój były się do mnie odezwał. Nie wiem, po co mi nerwy porusza, nie wiem, po jaką cholerę raz na miesiąc daje o sobie znać jakimś durnym linkiem, fakt że zawsze czymś, co mnie zainteresuje, informacją o nowej książce ulubionego autora, koncercie ulubionej kapeli gdzieś, albo o sporcie, który lubię... Ale korespondencja wygląda tak, że wysyła linka z informacją, że może mnie to zainteresuje, ja odpisuje suche dzięki, posłucham, albo dzięki, przeczytam - i koniec. Rozumiem, że jego nic nie rusza, czasem wpadnie na coś co mu o mnie przypomni, i się tym ze mną podzieli, przecież mieliśmy "utrzymać kontakt". Ale w takiej formie ten kontakt nie jest wcale dla mnie fajny, w żadnej w sumie by nie był. Głupie, że wciąż mnie to rusza w jakikolwiek sposób, może kłuje dlatego, że to wszystko co zostało, jakiś durny suchy link raz na miesiąc, że przypomina że właśnie tyle dla niego znaczę - przebłysk myśli pod wpływem jakiegoś impulsu raz na jakiś czas, kiedy ja już tyle czasu nie umiem przestać myśleć i myślę non stop. Eh. Kornelia, ciesz się, że nie masz okazji do takich wywodów, że nie porusza nerwów w ten sposób. Bo to chyba gorzej boli. I na pewno nie pomaga.

Nie mamy nadziei na powrót, złe słowo - nie chcemy do nich wracać, bo nie chcemy życia z kimś takim u boku, z kimś, kto nas zranił do szpiku i w dupie ma nasze uczucia. Pamiętaj, heloł. Mój się moimi jeszcze dodatkowo bawi. Noł łej...

A to do usług, pisz częściej, to będę się starała Cię wyciągać za uszy, jak będę akurat miała dobry czas A nie odpisanie to będzie oznaka, że już jestem zdrowa. Na razie jeszcze nie jestem... Nie ma co się oszukiwać. Czytam sobie na bieżąco dziewczyny (i męskich rodzynków) z wątku o zdradzonych i porzuconych, czasem to sobie myślę, że cholera momentami gorzej się czuje niż oni, na szczęście to tylko momenty. W końcu 9 miesięcy bez K. za mną. Dawaj Kornelcia, zaciskamy zęby i do przodu

No i po kozaku Głupi fejs, foty z imprezy w jego NASZYM domu z jakimiś babsztylami... 10 kroków do tyłu, po co ja na to patrzę w ogóle?
On myśli, że już jestem poskładana, znaczy nie wiem co myśli, ale nie wie na pewno, że się nie poskładałam, tryskam energią i radością, a w środku zgliszcza. Zgliszczy nie widzi. No, w jego życiu też mnie nie ma, durny link nic nie oznacza. Dziś mam pierwszy kryzys od bardzo dawna, taki bardzo silny kryzys. Fajka za fajką. I nic z tym nie mogę zrobić. Nie mogę mu BARDZIEJ pokazać, że mi wisi, zresztą po co, jak to jemu wiszę i powiewam? Szlag by to jasny trafił. Przerażona jestem dziś, widzę jaki jest rozmiar zniszczeń we mnie, to będzie cholernie trudno kiedykolwiek komukolwiek wyprostować

Przyłącze się do tematu, związek niecałe 2 lata, rozstanie prawie 2 miesiące temu. Pisałyście o facetach tych porzucających że nie mają uczuć, ja za to trafiłem na dziewczynę bez uczuć i długo nie potrafiłem w to uwierzyć. Dzisiaj 3 próba podejścia i kolce wystawione z jej strony. Boli, dużo mniej niż na początku ale nadal bo miałem nadzieję że po takim czasie zacznie jej mnie brakować. To była ostatnia próba.

Może nie mocno - zdmuchnęła płomyk nadziei, definitywna krótka informacja że nie ma szans na powrót. Zresztą ... zdrowy rozsądek mówi ze dobrze się stało, gorsze jest to że zleciało kawałek czasu, ja jestem w punkcie wyjścia, a licznik bije.

Chodzi o mój własny licznik w latach wyskalowany   były nadzieje że teraz to już się uda, a wyszło jak zawsze.

Mój wiek jest z boku, ona 30. Wysłałem sms krótko po rozstaniu bez odzewu został, później po 2 tygodniach znowu taki bardzo dyplomatyczny to odpisała ale nic w sensie chęci powrotu no i dzisiaj już bardziej konkretnie napisałem.
Ona niestety jest tak uparta że na prawdę by musiała mocno kochać żeby chcieć wrócić, a wiem że tak na pewno nie jest, więc nie ma co żałować. Został żal i ból po stracie, że nie wyszło.
Pozostało sie pozbierać i szukać kolejnej miłości, a z tym nie będzie łatwo.

...e tam nie od parady mawiaja, że tego kwiatu to pół światu

Nic na siłę na spokojnie i powolutku... kto wie co tam za "rogiem" już na Ciebie czeka

Trochę więcej wiary w siebie ...bez zbędnego ciśnienia i bicia zegara biologicznego

i jak tam Wczesna złożył Ci były życzenia w ogóle?? komuś złożył?? była/ były?? Dla mnie te święta były koszmarne... pierwszy raz od pięciu lat samotnie, wszędzie wspomnienia... a  pomyśleć, że on bawił się w najlepsze...:(

Złożył ale to ja mu pierwsza złożyłam i jestem o to na siebie wściekła, pewnie by o mnie zapomniał gdybym mu nie przypomniała jak ostatnia głupia
Dla mnie też Święta były koszmarne, nigdy nie czułam się tak samotnie, wiem co czujesz, przykre to

Złożył. Nie w Wigilię, a z samego rano w pierwszy dzień Świąt, ale napisał życzenia. Krótkie, ale bardzo dostosowane do mnie W Wigilię chodziłam jak struta, a potem dobiłam się, bo dziękując za życzenia zaraz posłałam je też jego mamie. No i mama tęskni. Szkoda, że synek nie
MałaOliwka, no to gratuluję, nie?

jak widzisz nie wszystkim zdarzają się powrotu, bo mi też nie.. jak na razie... a niedługo będzie całe 9 miesięcy... praktycznie bez kontaktu (życzenia okazjonalnie i przez pierwsze 3 miesiące jakiś tam sporadyczny kontakt):( chyba ciągle trzyma się podjętej decyzji, ostatnio widział mnie, zagadałam jednym zdaniem, odpowiedział z uśmiechem szerokim jak nie wiem co... i to na tyle... ciekawe czy oczka świeciły mu się na mój widok czy jak;/ bez sensu wkręcać sobie, eh. teraz sylwka, pierwszy raz od kilku lat bez niego... oby następny rok był lepszy od tego... życzę tego sobie i wszystkim tu obecnym i złamanym serduszkom:*

MałaOliwka cieszę się z Twojego szczęscia:) to bardzo pozytywne co napisałaś, gratuluję:)
Oby nam sie udało..

Hej Kornelcia, jak tam życie? Jakieś postanowienia noworoczne, zmiana nastroju na lepszy, nadzieja (jak ktoś wyżej zgrabnie to ujął) wywalona do kosza?

Pozdrawiam!