Nasza krótka historia: Jesteśmy razem 8 lat, nigdy nie było kolorowo, on zawsze był draniem. Ja- młoda, zakochana z klapkami na oczach a on to wykorzystywał i robił co chciał. Potem mi przeszło, ale jemu podobno zaczęło zależeć i tak przetrwaliśmy 4 lata. Zaszłam po tym czasie w ciążę i nagle wszystko się zmieniło- byliśmy przeszczęśliwi(tak mi się wydawało). Dzień po porodzie usłyszałam, że jestem popier***ona- czyli wszystko wróciło do normy. No ale mieliśmy już córeczkę i to dla niej znosiłam wszystkie następne upokorzenia- wyzwiska, krzyki, naśmiewanie się itd. Chciałam by miała ojca. Po prawie 2 latach znów zaszłam w ciążę i znów wszystko było dobrze. Obecnie córki mają 4 lata, a druga ma rok. Z mężem kłócimy się niesamowicie, na dzień dobry i dobranoc. Wyzwiska lecą przeróżne, nienawidzimy się strasznie. Wyprowadzałam się z dziećmi już nieraz, zmieniał się na tydzień i znów wszystko było do dupy. Nie chcę z nim być, tylko nie wiem jak odejść by dzieciom było dobrze, dokąd mam pójść by one nie ucierpiały??? To wszystko jest takie trudne... Kiedyś tak strasznie go kochałam, a teraz tak mocno nienawidzę...
- kala223
- Zaglądam tu coraz częściej
- Nieaktywny
- Anemonne
- 100% Netkobieta
- Nieaktywny
Gdy czytam coś takiego, szarpią mną niesamowite emocje, ale postaram się napisać to najłagodniej, jak potrafię: przestań niszczyć swoim córkom życie i psychikę, znajdź w sobie "jaja" i odejdź w końcu. Ty wybrałaś tego człowieka, ale Twoje dzieci niczym sobie nie zasłużyły na takie piekło.
- Stokrotka00804
- Dobry Duszek Forum
- Nieaktywny
powiem Ci tyle: moja mama ptrzetrwala w takim układzie kupe lat, wlasnie po to, zeby dzieci mialy ojca.
a ja? a moje rodzenstwo? Codziennie modlilismy się, żeby wzięli rozwód. ot, własnie.
- kala223
- Zaglądam tu coraz częściej
- Nieaktywny
To się tak łatwo mówi, właśnie chodzi o to, że ja nie mam dokąd pójść. Kocham dziewczynki nad życie i co, mam iść z nimi pod most? Jestem nieaktywna zawodowo od 4 lat, jak pójdę do pracy to kto się nimi zaopiekuje?! Dlatego trwam w tym związku. I nie wiem gdzie szukać pomocy.
- Stokrotka00804
- Dobry Duszek Forum
- Nieaktywny
to najczestszy powod, dla którego kobiety tkwia w chorych zwiazkach. Ale to niszczy nie tylko Ciebie ale i Twoje córki. ale ty o tym wiesz, nie muszę tego pisac.
wierz siebie, spojrz na to inaczej. poszukaj pomocy wsrod bliskich, lub mniej bliskich...
- kala223
- Zaglądam tu coraz częściej
- Nieaktywny
On dla dzieci ogólnie jest dobry, mało z nimi przebywa no i jest wtedy gdy jest dobrze, a jak coś się dzieje to go nie ma. Np gorączka, ząbkowanie itp to w nocy udaje że nie słyszy. Ale potrafi się z nimi powygłupiać itp. Chodzi mi o to, że tęskniły by za nim, bo nie jest dla nich taki zły...
- Kurcze
- Cioteczka Dobra Rada
- Nieaktywny
Jesli naprawdę byś chciała zrobiłabys wszystko, żeby odejść. Ja odeszłam z jednym dzieckiem 1,4 i z drugim w ciązy. Trafiłam do przytuliska dla kobiet, po dwóch latach dostałam mieszkanie z kwaterunku. Potem znalazłam prace , dzieci do przedszkola. Trudna droga, bez łez się nie obejdzie, ale przynajmniej spokojna. Nikt mi nie ubliża, nie dałam mu swojego adresu, alimenty na konto wysyłane bezpośrednio z jego zakładu po złożeniu w nim wyroku sadowego. Odwiedziny mi odpadły, bo nie kwapił sie i nie wie nawet jak jego dzieci wyglądają. W każdym mieście jest Opieka Spoleczna, Osrodek Interwencji Kryzysowej, tam jest psycholog, adwokat, wszystko za darmo. Jesli trzeba będzie dostaniesz u nich pomoc i pól roczne zamieszkanie. Trzeba sie tylko zdecydować, chcesz tak dalej żyć, czy chcesz coś zmienić.
Nawet jesli nic nie zdecydujesz to powinnaś iść po wsparcie psychologiczne do tego OIK.
- kala223
- Zaglądam tu coraz częściej
- Nieaktywny
Dziękuję za tą radę, poszukam takich ośrodków w mojej miejscowości. Boję się strasznie przyszłości, pomimo wszystko boję się, że pożałuję tej decyzji, że nie dam rady finansowo, że dzieciom będzie czegoś brakowało. Jestem w rozterce, a na rodzine nie mam co liczyć.
- Kurcze
- Cioteczka Dobra Rada
- Nieaktywny
A teraz twoje dzieci mają wszystko? A może czegoś za dużo, jak tatus taki bogaty załóż sprawę o alimenty na siebie i dzieci, adwokat z OIK ci pomoże, kazdy się boi i ja się bałam, ale nie żałuję,dzieci rosną bardzo szybko. Jak je kochasz i szanujesz nauczysz je kochać i szanować, nauczysz, że kazdy ma swoje prawa ale i obowiązki. Maja się uczyć, bawić, ale też muszą byc odpowiedzialne za swój los. dziecka trzeba tego uczyć od malego, tak samo empatii, czyli wspierania siebie i ciebie nawzajem. A życie tak czy siak idzie do przodu i nie pyta, czy ty dobrze, czy źle przezyłas dzień. Po co więc żyć w strachu, upokorzeniu tym bardziej, że mozesz byc tego pewna takie będą również twoje dziewczynki, uległe i bez charakteru, bo przejmą to z waszych relacji w domu.Nie gódź sie ewentualni3e na rozwód bez orzeczenia winy, bo odchodzisz przez niego. A w zyciu róznie bywa i może się okazać, że kiedyś będziesz mogła skorzystać z tego wyroku w jakijść trudnej sytuacji zyciowej.
- kala223
- Zaglądam tu coraz częściej
- Nieaktywny
No dzieciaczkom niczego nie brakuje, tzn nie musze martwic sie o rzeczy niezbedne, bo na to zawsze sa pieniadze. Jestesmy przeciętni, wiec na wysokie alimenty nie mam co liczyć. Właśnie obawiam się ze dzieci wyniosą jego despotyzm z domu albo moją uległość i będą takie jak ja albo on, a tego bym nie chciała... Fajnie że jest ktoś kot, miał podobną sytuację i wyszedł na prostą, bardzo mi to pomogło. Teraz rozejrzę się za OIK i domu samotnej matki. Tylko boję się ze zabraknie mi sił w pewnym momencie...
- Kurcze
- Cioteczka Dobra Rada
- Nieaktywny
Każdemu brakuje, popłaczesz sobie jeszcze nie raz, normalna kolej rzeczy. Tylko musisz wiedzieć co jest dla ciebie najważniejsze, po co to wszystko robisz i od czego chcesz sie uwolnić. Jesli dodasz do tego pracę nad dziećmi i poczucie odpowiedzialności za ich los, to nawet jak bedziesz tęsknić za kimś bliskim, to 1000 razy się zastanowisz, czy znów nie wdepniesz w jakieś g...o. I czy warto wszystko zaczynac od nowa.
Przemyśl, obierz kurs i tam zmierzaj i nie daj sie z niego ściągnąć.
- czy jestem?
- Zbanowany
- Nieaktywny
Ja mogę Ci powiedzieć tylko tyle że 20 lat trwałam w takim związku i zaciskałam zęby, a teraz syn mnie lekceważy a córka ucieka z domu ze starszym facetem a teraz się okazuje że za to wszystko ja jestem odpowiedzialna i winna bo nie umiałam powiedzieć dośc.
