Błagam , niech ktoś pomoże mi podjąć jakąś sensowną decyzję co mam robić bo stoję na rozdrożu ,ale do celu....
Od dawna podejrzewałam , że moja siostra zabiera mi dzieci, podjudza,w tym stanie trwałam 16 lat,Ja ustawiona, zaradna zawsze starałam opiekować się siostrą która jest samotną panną bez dzieci.Ofiarowałam jej przede wszystkim swoje uczucie, zawsze wspierałam słownie, finansowo. Mam 2 córki które często przebywały u mojej matki i siostry,nie , żebym je tam wysylała dla mojej wygody.Studiowały w Toruniu więc wyjazd do ciotki traktowałam jako przystanek przed wizytą w domu .Cieszyłam się, że mają dobre relacje z ciotką, że chcą tam przebywać.Bylam czasami o ich relacje zazdrosna ale wstydziłam sie tego uczucia bo to siostra więc o co chodzi, Po smierci mamy w grudniu natknęłam się na skypie na korespondencję mojej siostry z moją dorosła juz corką(wiem że nie powinnam czytać czyjejś poczty bo to niemoralne )ale nie mogłam powstrzymać się gdy przeczytałam że treść dotyczy mojej osoby. Boże chyba wolałam tego nie wiedzieć co o mnie pisały,że na siłe robię prezenty by zagłuszyc swoje sumienie, że jestem rozhisteryzowaną paranoiczką. Czytałam to wszystko i łzy spływały mi po policzkach niczym wielkie krople deszczu, To przecież niemożliwe- czytałam kilka razy-niestety to wszystko dotyczyło mnie. Najgorsza było to gdy doszlam do zdania gdzie ciocia zapewniała moją córkę że ona wprawdzie jej nie urodziła ale tak naprawdę to ona jest jej matką i przypominała jak wredna osobą jestem ja,a moje dziecka nie powiedziało nic, nie powstrzymała tej fali nienawiści ,kłamstwa. Uważałam że nasze kontakty są bardzo dobre a tu się okazuje że moja córka staje się moim wrogiem.Płakałam kilka dni, do siostry nie odzywam się ,Proszę pomóżcie mi , przy śmierci mamy obiecałam jej że zaopiekuję się siostrą, Niestety po tym co zrobiła to nie możliwe .jak zachować się w stosunku do córki by wiedziała że bardzo mnie skrzywdziła Ewa
1 2013-01-16 19:21:55 Ostatnio edytowany przez ewunia59 (2013-01-16 20:22:27)
- ewunia59
- Niewinne początki
- Nieaktywny
- Emilia
- 100% Netkobieta
- Nieaktywny
Jeśli twoja siostra jest dorosła, to dlaczego masz się nią opiekować? Sama powinna umieć o siebie zadbać.
Wszystko wskazuje na to, że siostra jest zazdrosna o to, że to ty masz dzieci i tobie się w życiu ułożyło. Nie wiem, jak bardzo złośliwą, zawistną osobą bez skrupułów trzeba być, żeby robić to, co ona robi. Moim zdaniem powinnaś z nią porozmawiać, i to ostro. Jeśli uważa, że jesteś "rozhisteryzowaną paranoiczką", to niech powie ci to prosto w oczy, a nie robi wodę z mózgu twoim dzieciom. Jakie były twoje z nią relacje? Czy ona zawsze ci czegoś zazdrościła? Może czuła się po prostu gorsza?
Jak układają się twoje relacje z córkami? Czy te żale, które czytałaś, są całkowicie bezpodstawne? Wyssane z palca?
3 2013-01-16 22:40:35 Ostatnio edytowany przez ewunia59 (2013-01-16 22:41:20)
- ewunia59
- Niewinne początki
- Nieaktywny
Emilka,nawet nie wiesz jak ciężko w ogóle mi o tym było napisać. Przyszło to do mnie niespodziewanie- w życiu bym się nie spodziewała, że siostra zrobi mi takie świństwo a ja jej ufałam, zwierzałam się.Czułam jako matka że coś jest nie tak ale wstydziłam się tej zazdrosci o uczucie córki a ona zapewniała mnie że jest wszystko ok. Okazało się że ciocia zrobiła jej takie pranie mózgu że teraz boi się że ja zerwę z ciocią kontakt i ciocia zostanie bez opieki- ciocię zostawiam jej w spadku- nie miały litości dla mnie więc co mam robic.Kocham córkę i muszę walczyć o nią ale nie mogę pozwolić by takie zachowanie uszło jej płazem.Proszę podpowiedz co Ty zrobiłabyś na moim miejscu.Z siostra nie chcę rozmawiać ani ostro ani w zaden inny sposób, zraniła mnie tak okrutnie,że kontakt z nia byłby dla mnie czyms traumatycznym.Naprawdę wierz mi nie zrobiłam nic czego mogłabym się wstydzić stąd mój gniew i żal
- Emilia
- 100% Netkobieta
- Nieaktywny
Nie rozumiem o co chodzi z tą opieką nad ciocią? Czy twoja siostra jest niepełnosprawna? Bo sprawna dorosła osoba opieki nie potrzebuje.
No wierzę ci. W takim razie jedynym wytłumaczeniem zachowania twojej siostry jest jej zazdrość o twoje relacje z córką. Na pewno samotna osoba, bez mężczyzny, rodziny, dziecka tęskni za ciepłem, uczuciem, ale żeby rozwalać twój związek z córką? Nie tędy droga. Zresztą osoba dojrzała, zrównoważona psychicznie nigdy by czegoś takiego nie zrobiła, nie podkopywała by miłości twojej córki do ciebie. Zastanawiam się, czy ta twoja siostra ma wszystko w porządku z psychiką, chyba nie bardzo.
Co bym zrobiła? Na pewno porozmawiała z córką. Zadałabym pytania o tę rozmowę. O to, kim jest dla niej ciotka. Kim ty jesteś. Dlaczego nadwyrężyła twoje zaufanie. Dlaczego nie rozmawiała z tobą o waszych relacjach, jeśli miała jakiś problem, tylko szła się zwierzać ciotce. Córka musi też wiedzieć, że ją kochasz, ale cię zraniła. I musi ponieść tego konsekwencje. Nie powinnaś tolerować obrzucania błotem twojej osoby. Z siostrą bym jednak porozmawiała, choćby przez telefon, że nie życzysz sobie jej wtrącania się w relacje twoje z córką, że to twoje dziecko a nie jej i choćby stanęła na rzęsach, to to się nigdy nie zmieni. Że ona już wybrała - samotność i staropanieństwo i tego już nie odkręci, więc niech wreszcie nauczy się żyć sama. Że rozwalenie twojej relacji z dzieckiem nie sprawi, że nagle ze starej panny stanie się matką. Powiedz jej jak się czujesz i czy się z tego cieszy, czy jest dumna z siebie, że cię doprowadziła do łez, żalu... Powiedz jej, że cię zraniła, że ty jej ufałaś i nigdy nie spodziewałaś się, że cię tak potraktuje. Gdyby twoja siostra była dojrzała emocjonalnie, miała poukładane w głowie, posiadała pasje i plany to w życiu by się tak nie zachowała. Mnie osobiście najbardziej oburzyło zdanie, że ty urodziłaś, ale ona jest matką. Większej bzdury w życiu nie słyszałam. Ty wychowałaś, ty wykarmiłaś, ty kochałaś dziecko od pierwszej chwili jego życia. A ona nie zważając na to robi dziecku wodę z mózgu i ci je kradnie. Niech zacznie żyć swoim życiem. Rozmawiając z nią mów spokojnie, nie płacz, nie krzycz, nie sprawiaj jej tej satysfakcji.
- irda
- Do zakochania jeden krok
- Nieaktywny
Dosłownie zagotowało się we mnie , ja myślałam że to ja mam tylko taką siostrę .....
Ewunia , jak najszybciej postaw sprawę jasno porozmawiaj z siostrą .Córka powinna mieć szacunek do Ciebie ,a siostra zamiast ją o tym uświadomić to jeszcze jest przeciwko Tobie i młodą nakręca . Ciekawe w imię czego ?
6 2013-01-17 20:49:05 Ostatnio edytowany przez ewunia59 (2013-01-17 20:51:56)
- ewunia59
- Niewinne początki
- Nieaktywny
Zastanawiałam się nad tym czy w ogóle pisać o mojej sprawie bo logicznie mysląc to jeśli w rodzinie jest ok to dzieci nie uciekają w inne uczucie. Ale wierz mi , jako matka dałam z siebie wszystko, córka zarzuca mi że jej młodszy brat miał wiecej pozwolone niz ona . Tlumaczyłam, że byłam juz o 4 lata(taka między nimi róznica)mądrzejsza, bardziej doswiadczona jak chować dzieci.Ale gdzie tam , ciocia jej wmówiła że to na pewno przez to że syna kocham bardziej i ona ciocia jest tą osoba która jej to wynagradza,Kocham swoje dzieci jednakowo, nigdy nikogo nie wyróżnaiłam.Boże ile to razy ja jako dziecko miałam zakazy i z tego powodu miałabym nienawidzieć matkę? paranojaTragedia, nie mam sił mysleć o tym, córka się nie odzywa ,wiem że kontaktuje się z ciotka,Nie wiem co robić, czasami zastanawiam się czy warto walczyć skoro córka juz wybrała. Chciałabym wyjaśnić te wszystkie kłamstwa ciotki ale nie chcę dzwonic bo popłaczę się i okaże swoją słabość. Proszę poradź co robić, ciotka szantażuje ją że ma depresję , że została sama. Zrobiła jej wodę z mózgu a ja cały czas byłam dumna że mam taką cudowną córkę. Jak zrobić by córka zrozumiała że to co robi ciotka jest chore
boję się, że jeśli miała wmawiane od dawna że matka jest zła to odkręcenie tego będzie ciężkie.
Sama juz nie wiem - może faktycznie jestem do niczego?
- Emilia
- 100% Netkobieta
- Nieaktywny
Zawsze tak jet, że starszemu dziecku więcej się zabrania, młodszemu na więcej pozwala, zwłaszcza jeśli to młodsze to syn. Bo syn nie zajdzie w ciążę. Mojemu młodszemu również o 4 lata bratu rodzice pozwalali zdecydowanie na więcej, przez pewien czas miałam o to do nich żal, ale od dawna już nie. Rozpamiętywanie tego co było, różnic w wychowaniu i błędów, jakie moi rodzice popełnili byłoby niedorzeczne. To śmieszny argument i dziwię się twojej dorosłej córce, że go przytacza. Twoja córka jest dorosła, powinna być dojrzalsza, a nie jest. Nie wiem dlaczego tak bardzo uzależniła się od uczuć, dlaczego na siłę szuka miłości nie tam, gdzie powinna. Ciotka jest od tego, żeby być ciotką, kocha inaczej niż matka. Ja jestem taką trochę przyszywaną ciocią i mimo, że uwielbiam to dziecko, to nie czuję tego, co jej mama. Porozmawiaj z siostrą, powiedz, że krzywdzi nie tylko ciebie, ale i twoje dziecko. Próbuje coś ugrać, wygrać, zabrać dla siebie. Zabiera ci miłość twojego dziecka i tym samym je krzywdzi. Bo to ty jesteś mamą, a nie ona. Trochę za późno się zreflektowała, że coś straciła i w zły sposób próbuje do zdobyć. Powiedz jej też, że ty będziesz matką zawsze, niezależnie od tego, jak bardzo namąci w głowie twego dziecka.
Życzę twojej córce, by dojrzała, nabrała dystansu. Bo teraz zachowuje się jak nastolatka, jak gówniara, która nie ma swojego rozumu.
Możesz tylko rozmawiać i okazywać córce, że ją kochasz. W końcu nie słowa wiele znaczą, lecz czyny.
A siostra... cóż, stosuje szantaż emocjonalny próbując wzbudzić litość. Depresja. A niby z jakiego powodu? To że jest sama, to nie znaczy, że ma prawo żądać opieki albo użalać się nad sobą. Jej życie, jej wybór. Musisz koniecznie z nią porozmawiać.
I nie, nie jesteś do niczego. Jesteś fantastyczną matką. Między tym, jak zachowuje się twoja córka, tym co mówi i robi siostra i tym, jaką jesteś matką nie ma zbieżności. To że obie cię ranią, to jest ich wybór, a nie twoja wina.
