Rok czasu bez pracy.. :( - Netkobiety.pl

Weź JAKĄKOLWIEK pracę. Nawet w McDonald, w biedronce na kasie  - gdziekolwiek. Będziesz inaczej się czuła, gdy zarobisz jakieś pieniądze. Jak coś przeżyjesz, będziesz może umiała o tym napisać. Fajny reportaż wyślesz do jakiejś gazety i może się zaczepisz w branży. Jeśli Cię ona w ogóle interesuje.

Doświadczaj, rób coś. Inaczej będziesz czuła się coraz gorzej.

Kto Cię utrzymuje? Nie sądzisz że już czas przejść na swoje?

Pracodawcy nie chcą zatrudniać osób z bezrobocia. Zainstaluj się gdziekolwiek i szukaj. pójdź w kierunku zainteresowań czy hobby. Pasja pomaga realizować się w pracy.

Wszytko co tutaj piszecie to czcze gadanie. Pewnie kazdy z Was pisze z punktu swojego siedzenia.. na stołku w pracy. Ja też w tamtym roku bylam na bezrobociu, teraz znów wylądowałam. Czemu?
Nie wiem.. może dlatego, że pracodawcy chcą sobie 4 litery szkłem obetrzeć?

Na tą bezużyteczną, łżącą w żywe oczy instytucję jaką jest UP nigdy liczyć nie mogłam - nawet nie przyznali mi środków na staż w firmie, który SAMA sobie załatwiłam (a mieli je - owszem, ale dla swoich z "plecami" - sprawdzona informacja). W swojej pierwszej pracy, parę lat temu siedziałam za głodową stawkę i na czarno. Zależało mi na doświadczeniu więc przebrnęłam. Potem udało się złapać coś lepszego, w końcu umowa i lepsza kasa, ale nie na długo. Pracodawca musiał mieć kogoś idealnego, nie mnie: pod ręką, umiejącego wszystko i najlepiej na 12h. Standardowe 8h tam to już była harówa i ledwo się trzymałam czasem. A tam teraz ciągła rotacja, ciekawe.. chyba nie znalazł frajera. Po 6 m-ach bezrobocia miałam farta i trafiłam do całkiem "udanej" firmy. Kasa znów ciut wyżej, warunki spokojniejsze. Tylko z umowami była niezła jazda.. W każdej chwili mogłam wylecieć - wszystko zależało od dobrego humoru i "niepodskakiwaniu" pupilkom szefa. I tak na tych jazdach spędziłam tam rok. Tylko rok, ponieważ szefowi odwidziało się mieć dodatkowego pracownika - wszak firma była do tyłu z finansami, a nowe samochody musiał sobie kupić..

Po roku wspomnianego wcześniej bezrobocia (z dorywczymi pracami w międzyczasie) trafiłam pod skrzydła wspaniałych, pustych obietnic zwykłej oszustki. Pół roku.. z czego, połowa na czarno i wyszło szydło z worka. To rodzinna firma, w kórej do kompletu brakowało córeczki - oczywiście na moim stanowisku. To dosyć świeża sprawa więc nawet nie chcę sobie o babsztylu przypominać, bo by mnie cenzura dorwała

Tak to wygląda od podszewki i nic tu po "dobrych" radach jak się zwyczajowo ma pecha. Ludzie, którzy dłużej pracują twardo trzymają się stołków, a ci co szukają pracy są zdani na takich jak wyżej opisałam palantów. Do tego dochodzi fakt, że niektóre branże są przepełnione, bo teraz każdy głupi może "robić" te rzeczy po byle kursie z netu (a tych pseudokursów od zarzygania).

Długi wywód, ale jakos nie mogłam się powstrzymać

Heidi, cóż.. trzeba robić co się da, szukać, ogłaszać się, próbować na własną ręke wszystkiego co dostepne. Jestem w tej samej sytuacji i zapewniam Cię, że jest w niej tysiące ludzi.
Rozumiem Twoje dołowanie się. Tak jest z czasem.. kiedy miesiące mijają i nic.. oszaleć można z żalu i bezsilności. Zwłaszcza przyrównując się do farciarzy, którzy wiodą niczym nie zmącone szczęśliwe życie.
Wtedy cała determinacja i chęć do życia uchodzi. Znam to dobrze.
Nie martw się i postaraj się znaleźć jeszcze jakąkolwiek motywację. To rada dla Ciebie jak i dla mnie samej heh

Dzięki za słowa otuchy.. Byłam na stażu z UP od razu po ukończeniu studiów, ale z zatrudnienia nici, bo nie mieli pieniędzy. Wysyłam CV gdzie tylko mogę, żeby się zahaczyć,ale nawet do sklepu mnie nie chcą bo szukają studentów a odnośnie doświadczenia zdobytego na stażu to jak już się trafi rozmowa kwalifik. to potencjalny pracodawca mówi,że niestety 4 miesiące to za mało
Najgorszej jest to,że jako osoba zarejestrowana w urzędzie pracy, nie mogę się podjąć nawet czegoś dorywczego za chociaż maleńki grosz.. bo stracę ubezpieczenie zdrowotne ehh

november, jestem z trójmiasta

To fakt. Mozna znalezc prace w Pl bez posiadania szerokich plecow.
Ja nie mam zadnych Ani waznych znajomych na stanowiskach ani rodziny na strategicznych pozycjach ale udalo i sie pracowac mniej lub bardziej regularnie od 17 roku zycia.
Wrazenie na pracodawcach robi zapal, checi i inteligencja.
Myslac o rodzinie...kazdy z moich kuzynow czy kuzynek znalazl sobie prace samemu bez zadnej pomocy czy protekcji. Pokonczyli uczelnie i od razu do roboty poszli. Problemow nie mieli

Szczerze powiedziawszy- to nie myślałam o przeprowadzce..  Miałam taki plan, żeby po ukończeniu studiów zahaczyć się gdzieś, a zarobione pieniążki przeznaczyć na jakiś dodatkowy kurs czy też zrobić podyplomówkę, ale jak to życie- boleśnie zweryfikowało moje plany. Najgorzej boli mnie fakt, że wysyłam CV i cisza, a za 2 tyg ta sama firma znowu wystawia ogłoszenie,że szuka pracownika- wysyłam ponownie cv i dalej nic
Słyszałam już taką opinie,że sklepy (zwłaszcza te w galeriach handlowych) nie chcą zatrudniać osób po studiach bo niby taka osoba, długo u nich nie popracuje ehh

Nie martw się, nie jesteś sama. Ja nawet byłam na doktoracie (przerwany przez ciążę) i co dalej? W tej chwili kończąc nie wiadomo co jest problem. Tak naprawdę znajdziesz pracę, prędzej czy później...to zależy od twoich wymagań i tego jak szybko los Cię zmusi do jej podjęcia. W tej chwili (z tego, co doczytałam) masz prawo wyboru i skorzystaj z niego, bo ja już straciłam. Nie chcę cię pocieszać, ale mając maleństwo bardzo okroiłam swoje możliwości pracy. Wiesz co...postawiłam na zupełnie coś innego, mało ma wspólnego z moim zawodem. Znalazłam firmę zajmującą się marketingiem sieciowy (mlm) i buduję swój biznes z firmą zagraniczną, która wchodzi do Polski. Muszę pracować i choć wiele osób traktuje mlm jako pracę dodatkową wzięłam się za to zajęcie poważnie. Ja jednak wychodzę z założenia, że warto na początek po prostu coś znaleźć, a w tym czasie szukać czegoś, co zdecydowanie bardziej będzie cię satysfakcjonowało. Może nie musi być to wspomniany mlm, ale po prostu się czymś zajmij.
spam

Heidi masz fajne studia, ciekawe, głowę nie od parady. Tylko myślenie jest dość ograniczone. Spójrz szerzej na świat. Dobrze piszą osoby- znajdź cokolwiek. Ja osobiście znam majorów wojska polskiego, wyższych ze służb Policji - oni zaczynali od zera, od krawężnika że tak powiem.
No jeśli nie masz znajomości, nie masz siły przebicia, nie masz doświadczenia - to musisz mieć chęci, zaciąć w sobie i starać się. No żadna praca nie jest na zawsze. Szczebelek po szczebelku i będzie coraz lepiej.
Opcja 2 - znaleźć bogatego faceta i zostać żoną. Też jakaś opcja. Inwestujesz w siebie, a potem odbijasz kupony

Ja po prostu jestem zdołowana brakiem stałej pracy. Najbardziej ogranicza mnie urząd pracy bo nie mogę podejmować żadnych nawet chwilowych zleceń (a niestety muszę być tam zrejestr. dla ubezpieczenia) I to nie jest tak,że ja szukam od razu jakiegoś wysokiego stanowiska- nie nie. Jedynym wyjściem jest dorabianie na czarno i dopóki była okazja to w ten sposób opiekowałam się dzieckiem.

Witam,

Kończę mgr na dziennych i też boję się o przyszłość (może trochę mam lepiej bo to studia typowo ścisłe, techniczne i mam możliwość pozostania na uczelni). Obecnie nie pracuję bo nie dawałam rady z czasem, a na wakacje oczywiście wszystko już zajęte (więc dorabiałam gdzie się da, "na chwilę", "na dany projekt"). Przez miesiąc byłam na stażu - bezpłatny (może się przyda - nie myślę by to była strata czasu:)). Realia nas przytłaczają, ale niestety to też wina współczesnych studentów. Gołe studia nic nie dadzą. Muszą być kursy lub podyplomowe studia. Jak ja bym zrobiła? Nie mam pracy - idę na kasę, magazyn, sprzątanie, bądź coś ze swojej branży "by się sprawdzić" - taniej niż inni, ale będziesz mogła popracować nad swoimi umiejętnościami. W pewnej kawiarni (nie wiem czy mogę podawać dokładne firmy), jest taki przesiew, że na 100% przyjmą (choć zapierdziel i syf). Za odłożone pieniądze, szukam kursu bądź studiów podyplomowych (najlepiej z polecenia), kończysz i szukasz pracy. Możesz też pomyśleć o własnej firmie.

Przede wszystkim nie możesz się zasiedzieć. Byłam kiedyś na kursie "Autopromocja na rynku pracy" i tam też mówili (to padało w poprzednich wypowiedziach) pracodawcy, źle patrzą na ludzi bezrobotnych. Pamiętaj, że musisz się pokazać jako osoba zaradna. Będziesz mogła to wykorzystać nawet przy rozmowie i powiedzieć, że mimo, bezrobocia w Polsce poradziłaś sobie w taki a taki sposób. Ah i warto też wysyłać CV do interesujących Cię firm (szukaj w zakładkach PRACA na ich stronach) nawet, gdy nie prowadzą rekrutacji - zapiszą Cię w bazie i może kiedyś poproszą na rozmowę:)

I nie myślcie, że zostałyście zdegradowane gdy musicie podjąć pracę na niższym stanowisku niż by to wynikało z Waszego wykształcenia. Mus to mus! Ja pracowałam np. w kiosku, bo idealnie pasowały mi godziny zmiany i o dziwo kasa była niezła. A i zdarzyło się, że sprzątałam po ekipie remontowej (będąc już inżynierem):P Bądźcie kobietami pracującymi, które żadnej pracy się nie boją!:P Skończyły się czasy gdzie to faceci nas utrzymują, więc szukanie gościa z kasą nie jest dobrym pomysłem (osobiście bolałabym jechać na ścierach niż upokarzać się i przymilać do gostka, który kiedy zechce to mnie zostawi - moim zdaniem to bardziej poniżające:P).

Mam nadzieję, że może odrobinę pomogłam:)
Pozdrawiam!

lakhti
Świeta prawda z tym polskim "plecakiem" nie liczą się kompetencje lecz to że znajomek nie ma pracy.
U mnie też tak było trafił się znajomy wiec aut.
Jestem już ponad rok bez stałej pracy ale jakoś sobie radzę ponieważ MLM zmieniło moje życie.
Z obawy że to jakaś piramida obawiałam się i nie wchodziłam w to z pełnym zapałem.
Ale teraz jest inaczej działam od roku i nareszcie widzę sens życia

Do autorki postu. Ja także skończyłam dziennikarstwo i na ostatnim roku załamałam się ogromnie, że po tym kierunku perspektywy pracy to 0.

Ale. Po pierwsze dziś nie liczy się wykształcenie, ale doświadczenie. a więc możesz iść na kolejny kierunek i będziesz dalej tam, gdzie jesteś teraz, czyli w czarnej de.

po drugie: doświadczenie musisz gdzieś zdobyć. Jeśli nadal mieszkasz u rodziców, zostają ci kochana bezpłatne praktyki. Nie ma, że boli. Musisz się zmusić, żeby przez 2 -3 miesiące zapier..... za darmo. Ale ważne jest tam nastawienie, z jakim pójdziesz. To nie jest tylko praca za darmo. To jest też zdobycie praktycznej wiedzy.

Byłam na praktyce w dziale marketingu w pewnej renomowanej Kancelarii Prawnej. Dobrze wygląda na Cv, prawda? Zasuw był tam straszny, prawie codziennie wracałam do domu z myślą, że jutro już tam nie pójdę, ale szłam. Atmosfera napięta, roboty od groma. szybciej, dokładniej, kreatywnie. Nauczyłam się tam bardzo wiele, jestem więc wdzięczna samej sobie, że wytrzymałam.

Poza tym jest jeszcze wolontariat. Ja zatrudniłam się w jednej z wrocławskich organizacji non profit, w której mogłam pisać artykuły zdalnie, w domu, na kompie. Dzięki temu mogłam pracować fizycznie i jakoś się utrzymać. Dodatkowo, po pracy, prócz pisania artykułów, chodziłam na korki z angielskiego i teraz mówię już nieźle.

Wolontariat pozwala ci na pracę ,bo nie musisz tam być codziennie, ale tylko wtedy, kiedy możesz i ci pasuje. Np. soboty, albo piątki, albo wieczory itd.
Ważne są kursy. Podczas studiów dziennych można chodzić na rozmaite szkolenia, które finansuje UE,  i po ukończeniu przez pół roku też. Im więcej masz kursów, tym bardziej pokazujesz pracodawcy, że się rozwijasz, że pracujesz nad sobą, by mieć coraz wyższe kwalifikacje. W każdym mieście uczelnie mają takie projekty bezpłatnych szkoleń.

Są targi pracy dla absolwentów/ studentów i ogólnie; targi pracy. Jeśli szukasz pracy, nie możesz ich omijać. Są bezpłatne i bardzo dobrze jest mieć ze sobą kilka CV. A nuż kogoś szukają. I zadzwonią.

A teraz najważniejsza sprawa: CV. Żeby dobrze pisać dokumenty, trzeba mieć sporą wiedzę i doświadczenie. Ja dowiedziałam się tego na studiach i w czasie właśnie takich kursów. Jeśli ktoś, kto nie może znaleźć pracy, chciałby poprawić swoje dokumenty, to może napisać do mnie na maila, POMOGĘ. Napiszcie do mnie i zostawcie swojego maila. Zobaczymy, co trzeba poprawić, zmienić, dopisać, skasować, itd.

I nie pobieram za to pieniędzy. Już dwie z osób, którym ostatnio pomogłam poprawić dokumenty, znalazło pracę:) To bardzo mnie cieszy.

3 miesiące po obronie szukałam pracy i byłam naprawdę załamana. Brak pieniędzy, perspektyw i ciągłe siedzenie w domu. Wysyłanie aplikacji od rana do nocy. Wiem,co to znaczy. DEPRESJA.

Przez cale studia pracowałam. Dzienne studia. Mój dzień wyglądał tak: 5.00 pobudka 7-13.00 szkoła. 13.30 - 21. 00 praca. 22-22.30 rozmowa z chłopakiem, cześc kochanie, jak minął dzień? Albo popatrzenie na jego plecy, bo już dawno spał po 10 h pracy. Pracowałam: w call center, w monopolowym ( kasa niezła, ale atmosfera kiepska), w warzywniaku, w kolejnym sklepie i  kolejnym. Potem odłożyłam kasę, poszłam na praktyki bezpłatne(2 miesiące), potem znowu do pracy fizycznej+ wolontariat ( pisanie artykułów- 6 miesięcy) + korki z ang.

Dziś doszłam daleko. Ale nikt nic mi nie dał. Żadnych pleców, żadnej mamusi, tatusia, chłopaka czy wujka.

Jeśli chcecie kontakt do wolonariatu, gdzie można pisać artykuły, które są publikowane w internecie( oczywiście za darmo, ale to jakie doświadczenie!:) to piszcie na maila, chętnie pomogę.

W ten wtorek idę do pracy na naprawdę fajne stanowisko i aż mi krew wre od nadmiaru energii. Życzę Wam moi mili,  żeby każdy tak w końcu się poczuł. I lepiej szybciej, niż później, bo wiadomo, rachunki się same nie zapłacą.

Pozdrawiam cieplutko:)