jak się pozbierać i zyć dalej. . . - Netkobiety.pl

Ale to nie ma znaczenia ile ma lat... mnie zostawił blisko rok temu chłopak w jego wieku, ewentualnie rok młodszy. tez mi się wydawało, że jest dojdarzy a nie był, nawet nie miał odwagi zerwać.
a Ty ile masz lat?

Jedne drzwi się zamykają ale otwierają się inne. Teraz jesteś w czarnej otchłani ale to minie, zobaczysz. Popłacz sobie daj sobie czas na żal i złość. Zycie jest krótkie więc nie rozpaczaj zbyt długo. I nie czekaj bądź samolubna i zajmij się sobą tu i teraz. Z tego co piszesz może dobrze że tak się stało teraz a nie za kilka lat i dobrze że nie macie dzieci. Nos do góry i uśmiechnij się.

Dlaczego facet który postanowił nie ciągnąć związku jeśli uznał że już nie chce = niedorosły facet ? ("dorosły facet (tak mi się wydawało)") ? I don't think so.
Zauważyłem wiele takich przykladów, np :
temat, zostawił mnie facet po kilku latach, odpowiedzi : "szkoda ze po takim czasie sie dowiedziałas z kim byłas"
No bo tak, najlepiej ciagnac to, nie czując już niczego do drugiej osoby...
a kobieta to ucieka ze związku bez przyszłości, facet natomiast świnia, niedojrzały itp

Ostatnio edytowany przez kurczak (2012-01-30 23:02:45)

pomaranczowa 1 napisał:

kurczak napisał:

Dlaczego facet który postanowił nie ciągnąć związku jeśli uznał że już nie chce = niedorosły facet ? ("dorosły facet (tak mi się wydawało)") ? I don't think so.
Zauważyłem wiele takich przykladów, np :
temat, zostawił mnie facet po kilku latach, odpowiedzi : "szkoda ze po takim czasie sie dowiedziałas z kim byłas"
No bo tak, najlepiej ciagnac to, nie czując już niczego do drugiej osoby...
a kobieta to ucieka ze związku bez przyszłości, facet natomiast świnia, niedojrzały itp

Zgadzam sie z Toba, kurczak.
Ludzie sie rozstaja. Zwiazki sie koncza, wypalaja.I najuczciwszym(dojrzalym) jest wtedy powiedziec po prostu, ze tak jest. NIEdojrzalym byloby ciagnac to, oklamywac, sciemniac.
To chyba oczywiste.

Do Hekse
witaj, piszesz , ze nie masz sily tego zrozumiec.
Moze nie dobraliscie sie temperamentami ? zainteresowaniami? wnetrzem ? tym calym "Czyms", co trzyma pare razem , kiedy pierwsza fascynacja mija ?

Wiesz, czasami tak jest, ze zakochanie nie przeradza sie w milosc...
To wszystko. Nie dopatruj sie niczego wiecej.
Z pewnoscia jestes fajna babka, wartosciowym czlowiekiem i on tak samo ( no oprocz babki )
po prostu wypalilo sie.

Ja to rozumiem, ale to nie on zaczął rozmowę, że rozstajemy się. Po prostu nie wytrzymałam już napięcia między nami od prawie 2 miesięcy i go przycisnęłam, by w końcu poważnie porozmawiać. Przy czym chodzi, o to że przestał się do mnie czule zwracać, a pozostałe kwestie typu fizyczne, spacery czy spędzanie czasu razem były w jak najlepszym porządku.

Poza tym jak powiedział w końcu że się rozstajemy, przez tydzień u mnie nadal mieszkał, jadł, spał w tym samym łóżku co ja. Musiałam mu powiedzieć, że tak dalej być nie może. Potem jak zapytałam go czemu się nie wyprowadził od razu to powiedział, ŻE NIE MIAŁ TEGO ZAPLANOWANEGO!!!! To co miał zaplanowane?

Ja Cie doskonale rozumiem. Wiem co czujesz...
Musisz przez to przejść, bo nie masz innego wyjścia i dasz rade!!! wiem to!!! ja też dałam... choć wiem jak to bolało
Zanim zaczniesz nowy etap zakończ stary. tzn rób to czego właśnie potrzebujesz np. płacz, rozmawiaj, wyżalaj się ale nie udawaj, że nic się stało.

ja wiem ,że łatwo powiedzieć , jesteś fajna , znajdziesz kogoś itp ale trudniej zrobić. wszyscy będą ci mówić takie słowa.

gdy będziesz już czuła ulgę, ona przyjdzie, wtedy zakończ ten etap... możesz to zaprezentować wyglądem nowym, otworzeniem się na ludzi itp.

u mnie to trwało jakieś dwa miesiące, taka emocjonalna młocka...totalna masakra. ale później już było coraz lepiej. teraz minęło 10 m-cy i jestem gotowa na nowy związek. Co nie oznacza, że nie myślę czasami o nim, ale teraz raczej to  tęsknota do tego aby kogoś mieć, nie koniecznie jego

trzymaj się dasz rade :*

wróci nie raz, uwierz mi , wytrwałości !

Hekse napisał:

Nie wiem jak to możliwe, ale dzisiaj (27 dzień od rostania) poczułam że nie mam go już w sercu. Sama sobie nie wierzę. 3,5 roku miłości, a tu nic.... tak jakby go nigdy nie było. Pewnie jak go zobaczę to wszystko wróci, ale będę odwlekać ten moment najdłużej jak się da (bo będziemy musieli się zobaczyć, zostawił u mnie jeszcze część rzeczy, bo narazie nie ma miejsca).

Znowu zaczęłam się śmiać z radością nie tylko na pokaz. Tylko oczy zaczynają mi się śmiać.

Chciałabym by ten okres i taki mój stan duszy trawał jak najdłużej.

Miłej noc wszystkim

Bardzo mnie to cieszy, że już wyrzucasz go z serduszka
Mi to zajęło ponad 2 miesiące, ale widzę, że każdy jest inny i cieszę się, że Tobie poszło szybciej.
Bardzo dobry pomysł z tym kurierem. nie zapraszaj go, po co...?

Dzisiaj jest trochę gorzej..... ale cóż wszędzie tylko słychać Walentynki. A najśmieszniejsze w tym, że on nigdy o takich rzeczach nie pamietał - więc za czym ja tęsknię, co wspominam..... Nie wiem

Rozalia 21,

ja tez tak czuję, ze on był tym jedynym. Nigdy przedtem do nikogo nie czułam takiej miłości. No Ale trzeba sobie powiedzieć prawdę, on odszedł, to była jego decyzja i nie da się na sile być z kimś.

Jest mi nadal ciężko, ale wiem jedno nie warto czekać na kogoś kto już nie chce być z Tobą. To niszczy nas - nie jego. On już sobie żyje własnym życiem.

Najważniejsze po rozstaniu, przynajmniej dla mnie, było zrozumienie że teraz ja jestem najważniejsza. Bardzo różnie mi z tym jest, np. dzisiaj cholernie za nim tęsknię (mój błąd zobaczyłam jego nowe zdjęcie na FB, uśmiechnięty i ktoś musiał mu to zdjęcie zrobić). Chyba powinnam go usunąć ze znajomych, bo za bardzo we mnie jeszcze siedzi.

Trzymaj się, spróbuj z kimś o tym wszystkim porozmawiać, wyrzucić to z siebie, wyżalić się, wypłakać. To pomaga.

Jestem z Tobą, trzymaj się

Dzięki Hekse, teraz każde słowo otuchy jest dla mnie bezcenne. Płakałam kilka pierwszych dni nie spałam, nie jadłam ale moge powiedzieć że dzis jest troszkę lepiej. Nie jest dobrze absolutnie nie, ale w porównaniu do tego co było kilka dni temu... Wiem że masz rację że nie możemy nikogo na siłe do niczego zmusic dlatego nie proszę go zeby wrócił, wiem że to nic nie da. Próbuje o nim zapomnieć, czasem jest lepiej a czasem czuje tak ogromną pustkę że nie widze senu niczego, mam nadzieje ze tych lepszych momentów będzie coraz więcej. Cały czas czuje jednak pustkę, straciłam kogoś niezwykle dla mnie ważnego kogos z kim wiązałam moja przyszłość a teraz moje plany legły w gruzach. Moja przyszłość to pusta kartka ale liczę że kiedys trafi sie ktoś kto ją zapisze.

Gosiu,
wszystkie chyba wiemy co czujesz (niestety) ale przede wszystkim nie możesz się obwiniać. Nie jesteś wcale żałosna po prostu zakochałaś się a o miłości nie jest łatwo zapomnieć. Mój chłopak zapewniał mnie że mnie kocha i traktował jak księzniczkę a nagle z dnia na dzień stwierdził że nie widzi dla nas przyszłości i też myślałam na początku że to może nie jest prawdziwy powód rozstania ale nie znam innego i dlatego staram sie nie wynajdywać innych. Było nam razem cudownie co też on ciągle mi mówił. Moim błędem było zbyt mocne zaangazowanie bo im bardziej sie zaangażujesz tym mniej przygotowana jesteś na coś złego.  Gosiu bądź silna, jestem z Tobą i pewnie inne dziewczyny też

p.s. Czy wy też tak macie ze z rana po przebudzeniu dopada was handra a po południu wszystko staje sie prostsze?

Ostatnio edytowany przez rozalia21 (2012-03-12 17:19:41)

Hekse napisał:

Rozalia 21,

ja tez tak czuję, ze on był tym jedynym. Nigdy przedtem do nikogo nie czułam takiej miłości. No Ale trzeba sobie powiedzieć prawdę, on odszedł, to była jego decyzja i nie da się na sile być z kimś.

Jest mi nadal ciężko, ale wiem jedno nie warto czekać na kogoś kto już nie chce być z Tobą. To niszczy nas - nie jego. On już sobie żyje własnym życiem.

Najważniejsze po rozstaniu, przynajmniej dla mnie, było zrozumienie że teraz ja jestem najważniejsza. Bardzo różnie mi z tym jest, np. dzisiaj cholernie za nim tęsknię (mój błąd zobaczyłam jego nowe zdjęcie na FB, uśmiechnięty i ktoś musiał mu to zdjęcie zrobić). Chyba powinnam go usunąć ze znajomych, bo za bardzo we mnie jeszcze siedzi.

Trzymaj się, spróbuj z kimś o tym wszystkim porozmawiać, wyrzucić to z siebie, wyżalić się, wypłakać. To pomaga.

Jestem z Tobą, trzymaj się

Droga Hekse. Właśnie przeżywam to samo. Zostawiła mnie dziewczyna po 4 latach. Powód? Brak "kompatybilności" i ktoś bardziej "kompatybilny".
Wiem co czujesz, ale widzę że zbierasz się jakoś. Bądź dzielna. Jeśli zostawił to znaczy że Cie nie doceniał. Będzie ktoś kto będzie potrafił.
Jestem z tobą

rozalia21 napisał:

Nie rozumiem facetów mówią że kochają, są z nami szczęśliwi a potem rzucają jakbyśmy nic dla nich nie znaczyły... Mój były powiedział że nie jest pewien swojej decyzji ale tak postanowił i juz. Jak można zniszczyć coś nie będąc tego pewnym sprawic cierpienie osobie którą jak twierdził kochał

To tak jak w moim przypadku:(

rozalia21 napisał:

Nie rozumiem facetów mówią że kochają, są z nami szczęśliwi a potem rzucają jakbyśmy nic dla nich nie znaczyły... Mój były powiedział że nie jest pewien swojej decyzji ale tak postanowił i juz. Jak można zniszczyć coś nie będąc tego pewnym sprawic cierpienie osobie którą jak twierdził kochał

Oj rozalia. Ja jestem facetem porzuconym przez kobietę (jak to wogóle brzmi? /: )
Mógłbym to samo powiedzieć o płci przeciwnej. To chyba nie kwestia płci, ale osób, braku empatii, braku porozumienia, lodu który gdzieś tworzy się miedzy ludzmi, braku chęci do walki o coś,  za dużej pewności że ktoś zawsze będzie. Sam już niewiem, ale rozumiem Cie. Nie jako kobiete tylko kogoś kto został porzucony...

rozalia21 napisał:

Nie rozumiem facetów mówią że kochają, są z nami szczęśliwi a potem rzucają jakbyśmy nic dla nich nie znaczyły... Mój były powiedział że nie jest pewien swojej decyzji ale tak postanowił i juz. Jak można zniszczyć coś nie będąc tego pewnym sprawic cierpienie osobie którą jak twierdził kochał

heh, dziwnym trafem moj na poczatku mówił tak samo "nie jestem pewien, ale jak już postanowilem to zdania nie zmienię"... paranoja:(

rozalia21 napisał:

fuorviatos napisał:

rozalia21 napisał:

Nie rozumiem facetów mówią że kochają, są z nami szczęśliwi a potem rzucają jakbyśmy nic dla nich nie znaczyły... Mój były powiedział że nie jest pewien swojej decyzji ale tak postanowił i juz. Jak można zniszczyć coś nie będąc tego pewnym sprawic cierpienie osobie którą jak twierdził kochał

Oj rozalia. Ja jestem facetem porzuconym przez kobietę (jak to wogóle brzmi? /: )
Mógłbym to samo powiedzieć o płci przeciwnej. To chyba nie kwestia płci, ale osób, braku empatii, braku porozumienia, lodu który gdzieś tworzy się miedzy ludzmi, braku chęci do walki o coś,  za dużej pewności że ktoś zawsze będzie. Sam już niewiem, ale rozumiem Cie. Nie jako kobiete tylko kogoś kto został porzucony...

Piszę jak ja to widzę bo mam akurat takie doświadczenia. Mnie skrzywdził facet pewnie dlatego generalizuje ale to chyba naturalne w tym przypadku. Złość przelewa sie na cały gatunek

Wiem Rozalia. Znam to doskonale

Jak się trzymacie? U mnie dzisiaj trochę lepiej, choć przyznam wczoraj to była porażka.

Co do dyskusji jaka się wywiązała, to coraz częściej dochodzę do wniosku, że to co się dzieje między nami (czyt. nim i nią) jest po części odbiciem tego jaki jest świat teraz. Wszystko jest dostępne, i po co próbować coś ratować czy też rozwiązywać problemy, skoro można odejść (wręcz czasami uciec) od problemu. Przecież to takie proste. Cały czas słyszy się, że trzeba żyć pełnią życia, że jak coś chcesz to to bierz lub idź za tym. Dlatego też związki w naszych czasach są niestety płytkie, bo przecież znajdzie się inna/inny. Mój po 6 tygodniach od naszego rozstania już miał inną, przecież to takie proste i zarazem dla mnie smutne i bolące

Mi pomagają znajomi i przyjaciele, którzy wspierają mnie na każdym kroku. No i oczywiście mama, która odbiera moje telefony i w dzień i w nocy.

Zastanawiam się też nad pójściem do psychologa, bo niestety związek z nim dość mocno nadszarpnął moim poczuciem własnej wartości. Dla niego cały czas byłam niedoskonałą i powinnam była się zmieniać. Cóż tak nie może być - teraz to wiem, bo jak się kogoś kocha to się kocha całego z zaletami i wadami. Nie da się zmienić kogoś. Ja nigdy nie chciałam go zmieniać. Choć on twierdził, że się dla mnie zmienił - przestał imprezować, zaczął spędzać ze mną więcej czasu, polubił przytulanie. Wg mnie to że chce się z kimś więcej spędzać czasu to normalne, przecież ja też znalazłam dla niego czas w moim życiu. Cóż chyba nigdy tego nie zrozumiem, ale mam nadzieję, że jeszcze kiedyś kogoś pokocham tak silną miłością jak jego . . .

Miłego dnia, trzymajcie się wszyscy. Słońce dla nas też wyjdzie

Hekse napisał:

Jak się trzymacie? U mnie dzisiaj trochę lepiej, choć przyznam wczoraj to była porażka.

Co do dyskusji jaka się wywiązała, to coraz częściej dochodzę do wniosku, że to co się dzieje między nami (czyt. nim i nią) jest po części odbiciem tego jaki jest świat teraz. Wszystko jest dostępne, i po co próbować coś ratować czy też rozwiązywać problemy, skoro można odejść (wręcz czasami uciec) od problemu. Przecież to takie proste. Cały czas słyszy się, że trzeba żyć pełnią życia, że jak coś chcesz to to bierz lub idź za tym. Dlatego też związki w naszych czasach są niestety płytkie, bo przecież znajdzie się inna/inny. Mój po 6 tygodniach od naszego rozstania już miał inną, przecież to takie proste i zarazem dla mnie smutne i bolące

Mi pomagają znajomi i przyjaciele, którzy wspierają mnie na każdym kroku. No i oczywiście mama, która odbiera moje telefony i w dzień i w nocy.

Zastanawiam się też nad pójściem do psychologa, bo niestety związek z nim dość mocno nadszarpnął moim poczuciem własnej wartości. Dla niego cały czas byłam niedoskonałą i powinnam była się zmieniać. Cóż tak nie może być - teraz to wiem, bo jak się kogoś kocha to się kocha całego z zaletami i wadami. Nie da się zmienić kogoś. Ja nigdy nie chciałam go zmieniać. Choć on twierdził, że się dla mnie zmienił - przestał imprezować, zaczął spędzać ze mną więcej czasu, polubił przytulanie. Wg mnie to że chce się z kimś więcej spędzać czasu to normalne, przecież ja też znalazłam dla niego czas w moim życiu. Cóż chyba nigdy tego nie zrozumiem, ale mam nadzieję, że jeszcze kiedyś kogoś pokocham tak silną miłością jak jego . . .

Miłego dnia, trzymajcie się wszyscy. Słońce dla nas też wyjdzie

Miałam dokładnie tak samo chciał mnie zmienić uważał że mało się angażuje że mi nie zależy i może miał racje jednak gdy pokazałam że mi zalezy to on mnie rzucił! Nie wiem do tej pory jaki był jego cel ale zgadzam się w 100% że jak się kogos kocha to sie go akceptuje takim jakim jest a nie zmienia na siłę ja go akceptowałam chociaż miał wady i wiele rzeczy mi przeszkadzało. Mój były był bardzo wymagający co zreszta od razu zauwazyłam też twierdził że najwazniejsze to byc szczęśliwym i brac z zycia jak najwięcej. Widocznie ja go hamowałam nie wiem sama... Ostatnie zdanie Twojej wypowiedzi odnosi się też do mnie...

Hekse napisał:

Trzymaj się, ale wiem że to trudne, nie proś go więcej by do Ciebie wrócił. Jest to strasznie ciężkie, ja sama przez prawie miesiąc błagałam i teraz wiem że to był duży błąd. W pewnym momencie prawie straciłam swoją godność, bo jego moje proszenie tylko albo śmieszyło lub złościło. Skutkiem tego było zwalanie winy na mnie. Że ja to czy że ja tamto. Nie warto, ból nas wzmacnia. Łzy popłyną jeszcze nie raz, pusty krzyk rozerwie nasze płuca. Ale z każdym dniem będzie lepiej.
Stawiaj malutkie kroczki do przodu, uśmiechaj się czasami wbrew sobie i rozmawiaj. Daj upust swoim emocjom, nie tłum ich.

Hekse. Powinnaś być z siebie dumna za taką postawę. Wielki krok! Gratuluje i cieszę się szczerze.

Ostatnio edytowany przez fuorviatos (2012-03-13 17:06:34)