jak się pozbierać i zyć dalej. . . - Netkobiety.pl

Witaj. Na początku mogę powiedzieć ci tylko, że ci współczuje , lecz nie samego rozstania a bólu które ci ono sprawiło bo doskonale sobie z niego zdaję sprawę. Rozumiem że z jego strony nie było wielkich wyjaśnień i przeprosin za to co robi ? tylko stwierdzenie "wypaliło się" ?

zepnij poślady, albo odszedł do innej albo mu się znudziłaś, (te słowa uderzyły mnie najbardziej i pozwoliły wstać i zrobić krok do przodu po rozstaniu)

Będą łzy płacz zajmij się sobą i spróbuj to jakoś ogarnąć, swoim żalem nie zaszkodzisz nikomu innemu tylko sobie. Zerwij kontakt wyrzuć rzeczy, wstało słońce ziemia toczy się dalej. Spraw by ten ból uczynił Cię silniejszą osobą, mów rozmawiaj z kim możesz wyrzyguj każdy element BYŁEGO już związku.

Może dupek ze mnie ale z prawdziwymi aspektami samotności będziesz musiała zmierzyć się sama , nie ma lekarstwa ani uniwersalnej rady

Zgadzam sie z Toba, kurczak.
Ludzie sie rozstaja. Zwiazki sie koncza, wypalaja.I najuczciwszym(dojrzalym) jest wtedy powiedziec po prostu, ze tak jest. NIEdojrzalym byloby ciagnac to, oklamywac, sciemniac.
To chyba oczywiste.

Do Hekse
witaj, piszesz , ze nie masz sily tego zrozumiec.
Moze nie dobraliscie sie temperamentami ? zainteresowaniami? wnetrzem ? tym calym "Czyms", co trzyma pare razem , kiedy pierwsza fascynacja mija ?

Wiesz, czasami tak jest, ze zakochanie nie przeradza sie w milosc...
To wszystko. Nie dopatruj sie niczego wiecej.
Z pewnoscia jestes fajna babka, wartosciowym czlowiekiem i on tak samo ( no oprocz babki )
po prostu wypalilo sie.

Nie myśl juz o nim on nie jest ciebie wart. Nie czekaj na telefon od niego tylko zajmij się sobą. Zmień coś w sobie może nowa fryzura, zacznij nowe życie , pokaż że możesz miec lepszego że możesz byc szczęsliwa. Niech wie co stracił...

Nie wiem jak to możliwe, ale dzisiaj (27 dzień od rostania) poczułam że nie mam go już w sercu. Sama sobie nie wierzę. 3,5 roku miłości, a tu nic.... tak jakby go nigdy nie było. Pewnie jak go zobaczę to wszystko wróci, ale będę odwlekać ten moment najdłużej jak się da (bo będziemy musieli się zobaczyć, zostawił u mnie jeszcze część rzeczy, bo narazie nie ma miejsca).

Znowu zaczęłam się śmiać z radością nie tylko na pokaz. Tylko oczy zaczynają mi się śmiać.

Chciałabym by ten okres i taki mój stan duszy trawał jak najdłużej.

Miłej noc wszystkim

oj dłuuuuuuuuuuugo mnie tutaj nie było, ale do rzeczy- Wcale nie musisz się z nim widzieć jeżeli pozostawił u Ciebie kilka rzeczy wyślij kurierem, postaw na swoim i zrób to zanim sam o te rzeczy poprosi. Skoro zaczęłaś sie uśmiechac po c to psuć. Działaj kobieto jesteś, sama już zaczełas dla siebie terapię-wychodzenie do znajomych i in.

Ja miałem podobnie, przeżywałem to samo. Dziś po prawie 2 miesiącach , prawie już nic nie czuje. Co mi pomogło? Zdałem sobie sprawę z jej wszystkich wad. Wypisałem sobie je na kartce i zapytałem siebie samego czy chcę z tą kobieta być? Odpowiedź była prosta. Nie. I teraz za każdym razem jak o niej pomyśle wyliczam sobie wszystkie jej wady, choćby to, że całe życie chciała mi zupy gotować, a ja z zup to tylko schabowe .  Wiem ze to jeszcze nie koniec, ze będą trudne chwile ale trzeba być silnym i z podniesioną głową patrzyć w przyszłość.

Cześć dziewczyny,
Tydzień temu zerwał ze mną chłopak i nie
mogę sie pozbierac cały czas sobie powtarzam że muszę się wziąć w garść
ale nie potrafię. Gdy sie poznaliśmy
to on miał żone ale już z nią nie mieszkał i chciał rozwodu. Po kilku
miesiącach był wolny a ja nieziemsko z nim szczęśliwa. Był dobry, czuły,
troskliwy po prostu ideał zapewniał że mnie kocha o czym sam mi
powiedział pierwszy bo ja do końca nie byłam tego związku pewna. Bałam
się że mnie rzuci tak jak żone i niestety miałam rację... Po 8
miesiącach bajki zaczął się dramat (przynajmniej u mnie). Powiedział że
nie widzi dla nas przyszłosci, że szuka czegos innego w związku i że to
nie to. Jak mi to mówił ( rozmowa trwała ok 2h) myslałam że umrę z bólu,
żalu nigdy nie czułam się tak strasznie jak tego dnia. Ale kolejne dni
nie były lepsze ciągły płacz. Najgorsze sa wspomnienia nie potrafię o
nim zapomniec a co najgorsze nie chce bo czuje ze straciłam kogos bardzo
wartościowego tego jedynego. Chciałam spędzic z nim resztę życia i nadal
chce, moje uczucia do niego się nie zmieniły i bardzo chce do niego
napisac że tęsknie ale wiem że nie powinnam tego robic bo on i tak nie
wróci. Ale ja tak bardzo go kocham nie potrafię patrzeć na innych facetów. Nie chce żadnego innego. Zawsze
robiłam wszystko z myślą o nim i dla niego w teraz nie mam dla kogo żyć.
Pomóżcie

witajcie dziewczyny,
dołączam do tego forum,  bo już nie wiem jak sobie poradzić, może takie wygadanie się na publicznym forum jakoś mi pomoże;//

tak jak większość z Was zostałam porzucona, zdarzyło się to miesiąc temu, ale dopiero od jakiegoś czasu czuje ten straszny ból, pustkę, nie potrafię sobie poradzić, nic mnie nie cieszy, a kiedyś uśmiech nie schodził mi z twarzy.. na początku myślałam, że może wróci, opamięta się i miałam nadzieję, że może zrozumie, ze czuje coś do mnie jeszcze, ale teraz już wiem, że nigdy nie będziemy razem..

byliśmy razem ponad 2 lata, intensywne 2 lata, codziennie spędzaliśmy ze sobą czas, byliśmy nie tylko dobraną parą, ale tez przyjaciółmi... mało kiedy się kłóciliśmy, aż z dnia na dzień uslyszałam, że ON nie jest gotowy na taki długi związek i że czuje, że nic z tego nie będzie i że się odkochał:(( zabrał swoje rzeczy i po prostu odszedł:(( ja przez ten czas pragnęłam kontaktu, wydzwaniałam, pisałam, żeby wrócił, żeby się opamiętał albo chociaż podał prawdziwy powód rozstania, prześladuje go do tej pory jestem taka żałosna.. a on tylko, że to normalne, że ludzie się rozstają:( Postanowiłam się wyprowadzić do rodzinnego miasta, spakowałam rzeczy i wyjechalam, bo mieszkaliśmy w mieście, w którym poznalismy się studiując, myślałam, ze to pomoże mi zapomnieć, ale gdzie tam.. Jeszcze głupia powiedziałam mu, że wyjeżdzam a on na to, ze bardzo dobrze, i ze dam mu spokój może.. Dodam, że minąl miesiać, a on ma już nową dziewczynę... wszystko stalo się jasne, musiał już ją poznac wcześniej ( Może to mnie tak dobiło, dziewczyny, jak teraz żyć??

Doskonale was rozumiem:( Mi po 2 latach związku powiedział że nie ma sensu zebyśmy byli razem. Całą winę zrzucił na mnie. Ze mało się starłam. A ja robiłam wszystko byłam na każde zawołanie. Zrezygnowałam dla niego ze wszystkiego. Jesteśmy razem na studiach i musze go widywać. Od rozstania minął miesiąc. Staram się zapomnieć ale to takie trudne bo jak tylko go zobacze to wszystko wraca. Powiedział że nie będzie męczennikiem. Bo on nie ma zamiaru mnie uszczęśliwiać. A ja go prosiłam tylko o to żeby był. Aż mnie serce boli z tego wszystkiego. Mówi że kocha ale nie możemy być razem. Ehh:(

Nie rozumiem facetów mówią że kochają, są z nami szczęśliwi a potem rzucają jakbyśmy nic dla nich nie znaczyły... Mój były powiedział że nie jest pewien swojej decyzji ale tak postanowił i juz. Jak można zniszczyć coś nie będąc tego pewnym sprawic cierpienie osobie którą jak twierdził kochał

Miłość od zakochania i fascynacji różni się właśnie tym, że zakochanie i fascynacja kończy się po pewnym - stosunkowo krótkim - czasie. To działa w obie strony, bo facetów, którym kobieta po roku, dwóch, trzech dała kosza też jest na pęczki.

Uszy do góry.

Piszę jak ja to widzę bo mam akurat takie doświadczenia. Mnie skrzywdził facet pewnie dlatego generalizuje ale to chyba naturalne w tym przypadku. Złość przelewa sie na cały gatunek

Ja właśnie też tak mam, że rano czuję się bardzo źle, ale z czasem to przechodzi i tak się to zapętla każdego dnia już od 3 miesięcy. Ja mam jeszcze o tyle do kitu, że niekiedy mam sny związane z Nią. Nie dość, że w dzień jestem przez Nią zdołowany to jeszcze nie mam nawet spokojnej nocy.

Myślicie, że wizyta u psychologa to dobre rożwiązanie i coś mi pomoże?

Ja właśnie próboje. Zawsze możesz pójść na jedną wizytę i zobaczyć..
Wstydzić się napewno nie ma czego -:)

Mnie też często się śni mój były. Też myslałam o wizycie u psychologa, myslę że wszystkiego warto spróbować . Dlatego nie wykluczam  tego jesli nie będzie lepiej...

Gosiu

trzymaj się, ale wiem że to trudne, nie proś go więcej by do Ciebie wrócił. Jest to strasznie ciężkie, ja sama przez prawie miesiąc błagałam i teraz wiem że to był duży błąd. W pewnym momencie prawie straciłam swoją godność, bo jego moje proszenie tylko albo śmieszyło lub złościło. Skutkiem tego było zwalanie winy na mnie. Że ja to czy że ja tamto. Nie warto, ból nas wzmacnia. Łzy popłyną jeszcze nie raz, pusty krzyk rozerwie nasze płuca. Ale z każdym dniem będzie lepiej.

Stawiaj malutkie kroczki do przodu, uśmiechaj się czasami wbrew sobie i rozmawiaj. Daj upust swoim emocjom, nie tłum ich.

Mam dziś straszny kryzys... wszystkie wspomnienia wróciły... nie mogę sobie dać rady z tym wszystkim myślałam że będzie dobrze ale jest coraz gorzej uświadomiłam sobie że mój były nie chce mnie już w swoim życiu jestem mu niepotrzebna do niczego a on mi ciągle bardzo, bardzo, bardzo
jest mi źle....