Mój ojciec jest alkoholikiem, nie wiem jak z tym żyć - Netkobiety.pl

18 lat- albo jesteś po maturze, albo masz za rok-
wiesz co masz zrobić? uczyć się, tak się wyuczyć, żeby iść na studia, usamodzielnić się i wyrwać z tego piekła i od tego chorego umysłowo człowieka.
gdybyś chciała się zabić, już byś leżała sztywna.
prosisz o rady, więc chcesz żebyśmy Cię odwiodły - i tu masz plus, bo ja i koleżanka wyżej radzimy Ci nawet nie myśleć o takich bzdurach.
tą śmiercią nic nikomu nie udowodnisz, jeżeli o to chodzi, pewnie chcesz żeby ojciec zobaczył Cię martwą i żałował każdego słowa-nie, tak nie będzie.
będzie mu źle jak się wykształcisz i będziesz poza jego chorym zasięgiem.
dziwną rzecz napisałaś:

czyli to nie są niestety przyjaciele.
weź się za siebie, pomoc czeka na Ciebie także w poradniach dla młodzieży, w szkole.
nie użalaj się, bo źle skończysz, wiesz, że osoby dobrze uczące się mają przecież stypendia? a na studiach to już w ogóle luksus.
musisz przetrwać, to będzie Twoją siłą.

Dziewczyno !!!!!  Nie jesteś sama w tym samym martwym punkcie tkwię JA jest mi trudno nie mam wsparcia i brak mi sił. W mojej matce bo jest tyle sama warta co mój ojciec przykre to ale prawdziwe. Rodzina jest nie lepsza nie mam wsparcia nawet w matce chrzestnej,mój ojciec to jej brat i tylko on tam  by jego chrześnica która ma męża i dzieci było dobrze zawsze pyta jak dureń jak Jaśko i Gosia kur...............a mnie bierze ciekawe czy tak jak ja bym miała dzieci by się on lub ciotka pytali co roku daje im mój ojciec prezenty na gwiazdkę, zająca ok fajne to jest ale bez przesady jakim prawem robi tam za dobrego dziadka bo ojciec kuzynki jest to samo alkoholikiem. Nie nawidzę własnej kuzynki za to wszystko, za to że dla babci mojego taty mama tylko ONA się liczy i jej brat który jest w Anglii tylko oni dostawali paczki na święta od babci a ja musiałam patrzeć teraz rozumiem nienawiść matki mojej do mojej babci a jej teściowej. Zostałam sama w domu młodszy brat popełnił samobójstwo dobre kilka lat temu (2004r) ukończone 18 lat ,siostra rok temu wyprowadziła się do faceta po awanturze z rodzicami  ja uciekłam od nich rok temu do Anglii do faceta i co z tego nie mogę na niego liczyć ,teraz mnie zaprasza do siebie mam żal do niego i wielki ból w moim sercu. Rodzicom  powiedziałam o wyjezdzie do Anglii to mnie zaszantażowali że, psa mi dadzą do schroniska i nie mam powrotu już do domu,chwila po tym ojciec dzwoni do kuzynki jej syn 3 latek opowiadział mu jak było w CHORWACJI SUUUPER do teraz słyszę radość tego dziecka jeszcze K..........A MAĆ  ona i jej małe dzieci 3 i ponad rok już byli wszędzie nawet na biegunie a ja tylko las  i las bo mieszkamy w lesie raz byłam w Anglii do której uciekłam.Nie mam gdzie iść nie mam pracy mam rentę na oczy wynajęcie mieszkania to pieniądze idą wszystkie a gdzie żyć nic mi nie zostaje ośrodek interwencji nie  może pomóc bo gmina nie będzie płaciła 15 zł za dzień  bo rodzice praują , jakiś czas temu chcieli mnie zabić co policja nic nie zrobili i nigdy mi nie pomogli. Wstydzę się swoich rodziców za to że, są alkoholikami że, z obcymi ludzmi potrafią rozmawiać a z własnymi dziećmi nie potrafią wstyd mi że moja matka kradła w sklepie i miała pracę i ma nadal pracę biedniejsi od niej nie kradli w sklepie, wstyd mi za wszystko i mam myśli że, ludzie teraz mnie tak samo postrzegają jak rodziców . Przyjaciele nie mam nikogo zero wsparcia i pytam czy Bóg istnieje , chyba nie . Modlę się o lepsze jutro i co nie przyszło nigdy do mnie jest tylko jeszcze gorzej ,każdy dzień jest gorszy od poprzedniego. Już w nic nie wierzę że, będzie lepiej może jak umrą rodzice ale nie życzę im tego jak moja matka życzy mi śmierci. Żałuję tylko jednego że, mnie urodziła mogła mnie dać do domu dziecka tam gdzie zostawiła swoje niby córki, mże one teraz mają lepiej a raczej na pewno nie muszą się wstydzić swojej matki Kure...................ki bo jest tanią sz.................... cała okolica ją zna z tego i ojciec  to samo k...........

Jola, jak napiszę, że masz być silna, że masz mieć psychikę ze stali, że dasz radę - to pewnie nic nowego nie wniosę. Ale jestem kolejną osobą, która dołoży małą cegiełkę do Twojej wiary w siebie i w to, że się uda.
Masz dopiero 18 lat. Dopiero teraz możesz ułożyć sobie życie tak, jak zawsze o tym marzyłaś. Teraz to jest tylko na wyciągnięcie ręki. Zmień otoczenie, na pewno znajdą się gdzieś ludzie, którym nie będziesz obojętna. Popatrz, już tutaj, na forum, podają Ci rękę zupełnie obce babki... A ile takich jest w realu? Nie musisz od razu każdemu ufać. Ale każdemu możesz pozwolić, żeby Ci pomógł.

Melduj nam tu, co się dzieje - wspólnie jakoś damy radę.

Liren, nie piszesz o Twojej teraźniejszej sytuacji. Masz chłopaka, męża? Dzieci? Jako dorosła kobieta musisz to wszystko przetrawić. Próbowałaś pomocy jakiegoś psychologa? Wiesz, profesjonaliści potrafią niekiedy wyciągnąć to, co w nas siedzi, przerobić i włożyć na to miejsce tak zwany DYSTANS do przeszłości. Fajna sprawa.