"Nie piję, bo nie lubię"-rzadkie zjawisko? - Netkobiety.pl

Hej:) ja też nie pije i to jak najbardziej z własnego wyboru. Dzisiaj znajomi już się przyzwyczaili i nic nie mówią, a nowo poznane osoby tylko się uśmiechają. Jednak pamiętam tak na początku jak się śmiali i mówili żebym nie żartowała. Tylko ja zawsze obracam to w żart więc jakoś nigdy się nie wstydziłam a wręcz cieszyłam jak po imprezie np byli wszyscy na kacu a ja wesoła jak skowronek:) Ja widzę teraz akurat same zalety tego że nie pije.

Bo alkohol nie jest do smakowania tylko do picia! Jak człowiek dorosły to chce, nie chce, a pić musi! Żartuję oczywiście Ja mam obojętny stosunek do alkoholu i piję jak mam ochotę i ile mam ochotę. Czasem się zdarza, że wypiję tylko jedno piwo, albo kieliszek wódki i koniec lub w ogóle nic nie piję jeżeli nie mam ochoty i żadna siła na świecie nie zmusi mnie do picia wbrew mojej woli ;]

Zgodzę się tutaj z Apoteozą - rzeczywiście, jest jakieś ogólne pojęcie że w niepiciu alkoholu jest coś nienormalnego. Jeszcze niepijącą dziewczynę się rozumie ("nie pije bo musi chłopa do domu odholować"), ale niepijący facet to już dziwadło.

Ja piję, bo lubię. Lubię wyskoczyć ze znajomymi na kilka kolorowych drinków, wypić piwko w plenerze czy lampkę wina wieczorem w domu. Ja lubię - ktoś może nie lubić. Jego sprawa. Ja na przykład nie lubię zielonej herbaty, to jej nie piję. Moja rodzona siostra nieznosi smaku piwa - ma je pić za karę? Bo tak trzeba? No litości.

A już osobną historię stanowią w moim przypadku spędy typu imieniny babci, święta i inne takie. Za KAŻDYM razem jest ta sama śpiewka "ale może kieliszek? coś ty taka spięta, są święta, trzeba się napić, rozluźnić".
No cholera jasna nie! Okej, wino do obiadu - jak najbardziej. Ale coś mocniejszego? W ogóle nie wiem kto wymyślił ten fantastyczny pomysł zakrapiania każdej możliwej okazji.

Znam chłopaka, który nie pije. Nie pije i już, co w tym złego? Ja jak nie mam ochoty też nie piję - żadna rewelacja.
A co robić w takiej sytuacji? Po prostu odmówić.
Dla mnie to nic dziwnego

mój kolega nie pije, gdyż ma w domu alkoholika, to zrozumiałe dla mnie.
moja babcia była alkoholiczką, odziedziczyłam po niej bardzo mocną głowę (głupie wykorzystywanie tego w czasach liceum)
ale teraz piję tylko okazjonalnie, a to symbolicznie na weselu, na imieninach. tak to nie czuję potrzeby pójścia do sklepu, kupienia piwa (bo nie smakuje mi w ogole). czasem mam na imprezie taki dobry humor (a nie wypiłam ani kropli) ze ludzie myślą, że jestem już po paru głebszych ^^
oni, roześmiani, tak owszem, są. szkoda, że na sucho sa cisi, mało gadatliwi. napiją sie...i...trzeba ich odwozić do domu potem, jako że samemu się jest nie sprocentowanym

Polacy uważani są generalnie za naród dużo pijący i to prawda, że młodzi ludzie często w towarzystwie piją, a niepijących być może uznają w pewnym sensie za dziwaków.
Jednak tacy ludzie istnieją i moim zdaniem trzeba to zrozumieć. Ja jestem niepijąca, ale rozumiem też pijących. Ja nie wstydzę się tego.
Nie ze względów religijnych czy rodzinnych, tylko najzwyczajniej w świecie alkohol nie smakuje mi. Nie sądzę, by było to dziwne, każdemu smakuje co innego, np jeden uwielbia smak jabłek, inny może nie cierpieć. Tak samo z alkoholem, więc nic na siłę.
Zdarza mi się napić, ale to z trzy razy na rok, na większą okazję i jest to symbolicznie , np lampka szampana albo lampka wina. Najwięcej w życiu wypiłam trzy lampki. Nigdy nie byłam pijana. Generalnie mam koleżanki, które też raczej niepijące. To nie jest tak, że odrzucam pijących, ale po prostu Ci więcej pijący imprezują itp, a ja nie lubię imprez, wolę spotkać się w kameralnym gronie, dlatego też moje znajome są zbliżone charakterologicznie do mnie.
Najbardziej nie smakuje mi piwo, nawet smakowe. Próbowałam i naprawdę było dla mnie ohydne, żądnej przyjemności z picia. Gorzkie, obrzydliwe jak dla mnie.

Widzę, że doświadczenia macie różne, jak i różne powody nie picia. To bardzo interesujące i wprowadzające "powiew świeżego powietrza" w stereotypy.
Powiem Wam, że ja się spotykam z różnymi reakcjami, od "nic w tym dziwnego" do "a ty co, matka karmiąca??". Niestety nie wszyscy traktują alkohol w tych samych kategoriach "lubię-nie lubię" co choćby przywołane przez truskaweczkę jabłka Dla niektórych picie przynajmniej okazyjne jest jak chodzenie do pracy-czymś kulturowo oczywistym. Cóż, każdy ma prawo do swojego subiektywnego podejścia i mnie to absolutnie nie przeszkadza, jeśli równocześnie szanuje moje

Ja mowiac szczerze troche sie opilam juz w zyciu alkoholu. Ostatnie dwa lata byly latami ciaglych imprez, zabaw, czy tez zwyklych przesiadywan ze znajomymi "przy piwku". Czasami nie znalam tej granicy, kiedy mozna skonczyc, ale teraz juz sie chyba nauczylam.
Osobiscie wkurza mnie, jak cale towarzystwo pije, a jedna osoba nie - bo wtedy przyglada sie, a pozniej tylko gada, co kto robil, jak kto zareagowal na alkohol itd. Bo tak jest... gdy kogos kto pil zapytasz "Jak bylo na imprezie?" to odpowie "aaa stary, super, impreza przednia". A jak zapytasz kogos kto nie pil, to odpowie "fajnie bylo, ale X sie troche upil, a Y odwalalo po alkoholu..."...
Nie znaczy to oczywiscie, ze kazdy musi pic, ale jednak niepijacy maja bardziej utrudnione zadanie wkupienia sie w towarzystwo

tez nie pijam alkoholu, kiedys jasne, ale doszedlem do wniosku ze to bez sensu. jak ktos nie umie pic to nie powinien tego robic, lubie kotrolowac sytuacje, miec jasne zmysly, a po wypiciu  nawet 1 piwa czuje ze przestaje nad soba panowac, a to nie zawsze dobrze sie konczy ;p na 10 obficie zakrapianych imprez 8 razy budzilem sie naprawde z konkretnym moralniakiem, czy tez z bliznami ktore juz nie znikna. i jedno jak i 2 moze bawic do jakiegos wieku, potem jest zalosne ;p ale nie wyobrazam sobie imprezy na ktorej sie swietnie bawie bez alkoholu, najlepsze zabawy w ktorych mialem okazje oczestniczyc byly jak bylem zdrowo zaprawiony ;D

Trochę głupie podejście, to tak jakby nie będąc pijanym nie można być wyluzowanym i mieć odjazdów.
Nie bierz tego do siebie, nigdy się nie trzymałam z taką grupą osób, bo jeszcze do niedawna nie piłam i one właśnie myślały jak Ty. Że ja będę wszystko pamiętać trzeźwym okiem i powiem komuś, że niby było fajnie, ale... W sumie to prawda, jak już zdarzyło mi się być na takiej imprezie, to właśnie tak relacjonowałam wydarzenia!
Teraz już piję, bo lubię, aczkolwiek nie czystą wódkę - nie smakuje mi. Ale nigdy nie zdarzyło mi się przesadzić, przekroczyć jakiejś granicy i miło wspominam zarówno imprezy z alkoholem jak i bez niego. Nadal jednak nie zadają się z grupą osób, której celem imprezy jest schlanie się, no bo przecież to takie cool i będą mogli opowiadać, że był odlot...

Do autorów wyżej: Na szczęście nie mam takiego towarzystwa, abym była zmuszona opowiadać, kto ile wypił, i kto, jak się przewracał. Nie muszę pić, aby się śmiać, wygłupią i dobrze bawić.  Raczej dla mnie jest dziwne, że aby się dobrze bawić trzeba się napić. Generalnie, jak gdzieś idziemy to spokojnie, ja pije soczki i zwykle wracam autem, nikt nigdy nie miał mi tego za złe, ponadto nikt mi nie zarzucił, że jako nie pijąca, źle się ze mną bawili, nawet gdy jeszcze nie miała prawo jazdy.

Świat jest, jaki jest- trzeba nauczyć się dostrzegać jego piękno, na co mi środki zniekształcające rzeczywistość!

Nie zgadzam się. Nawet jeśli w towarzystwie inni pili, a ja nie, albo inni tak , a ja symbolicznie, to nigdy nie gadałam tak na innych. A żeby wkupiać się w towarzystwo przez alkohol to już kompletna głupota, kulturalni ludzie potrafią bawić się moim zdaniem bez alkoholu albo z małą dawką. Dlatego dla mnie ktoś kto ze mnie śmieje się, że nie pije albo bardzo mało, to jest żałosny.
Ja mam raczej znajomych tak samo małoi pijących jak ja, ale nikogo nie skreślam, dlatego dla mnie głupie jest skreślanie, bo ktoś nie pije.

witam, hymm ja równiez nie piję z wyboru , nie ciągnie mnie do niego.

wódka dla mnie nie ma smaku, a piwo, tylko sie po nim odbija i do tego brzuszek rosnie ;p

nic dobrego alkohol nie wnosi do zycia

Temat wprost stworzony dla mnie. Jestem osobą niepijącą i ludzie niestety bardzo dziwnie na mnie patrzą.

Nie piję z wyboru, dla zasad, ale i dlatego, że jakoś nie ufam ludziom po alkoholu. Zaznaczam jednak, że nie mam w rodzinie alkoholika, nigdy nie spotkała mnie też krzywda ze strony osoby pijanej. Po prostu kiedyś tam uznałam, że to nie jest coś, co chcę, by było częścią mojego życia.

Co do smaku - smakuje mi tylko wino i drinki, ale oprócz spróbowania nie piję. Wódki-wódki nie mam natomiast zamiaru próbować nigdy.

Tam, gdzie się urodziłam i mam znajomych 'od dziecka' nie byłam jakaś dziwna, bo nie piję. Traktują mnie ludzie normalnie, bo mnie znają i wiedzą, że i tak umiem się bawić. Ale rok temu zaczęłam studia i niestety brać studencka nie chce zapraszać mnie na imprezy. Jest to dla mnie śmieszne, bo cóż, dopóki się nie dowiedzą o moim niepiciu mówią, że jestem wesoła i dobrze ze mną się bawi.

To tyle z mojej strony, pozdrawiam. (;

Zgadzam się, że jak się zbyt wiele wypije, to nie jest się sobą, ale z drugiej strony, kiedy pije się w towarzystwie ludzi zaufanych, nie ma zagrożeń, że zrobi się coś strasznie głupiego . Moim zdaniem towarzystwo jest tutaj kwestią kluczową . Sama bardzo lubię piwo, nie widzę nic złego w piciu, nawet na poprawę humoru i dziwię się np. opiniom, że ktoś, kto pije codziennie jest alkoholikiem i powinien się leczyć. Nawet jak sobie codziennie pije, ale nie ma to negatywnych konsekwencji w otoczeniu, to niech sobie dalej tak żyje... Trochę jesteśmy przewrażliwieni na tym punkcie... Tak samo szanuję pijących, jak i niepijących .