Moja mama we mnie nie wierzy i twierdzi, że sobie nie poradzę - Netkobiety.pl

Magdo.ja mam ciut podobna sytuacje z tym ze ja jestem po rozwodzie i musialam wrocic do rodzicow.mialo byc tylko tymczasowo a jestem juz u nich prawie dwa lata bo ciezko mi znalesc prace na dluzej poniewaz musialabym zrobic szkole a poki co nie stac mnie na to.jest mi bardzo ciezko rodzice uwazaja ze ja nie chce pracowac ze zle szukam ale moj problem tkwi w tym ze po prostu znajduje prace ale najczesciej na chwile bo w zastepstwie albo sezonowe.pracodawcy patrza na wyksztalcenie i doswiadczenie a mi brakuje i jednego i drugiego.bardzo pragne skonczyc szkole ale ciezko z praca (musialabym zarabiac sobie na czesne przez trzy lata).naprawde mam zla sytuacje.tez jestem samotna i zle sie czuje ze ciagle tu mieszkam.bardzo chcialabym byc na swoim(nawet sama bo moje stosunki z ojcem sa bardzo zle)ale ciagle tkwie w sumie w niczym.zaczynam szkolenie ktore ma mi umozliwic znalezienie pracy.mam nadzieje ze uda mi sie ale z drugiej strony moi rodzice ciagle cos do mnie maja wiec pewnie jesli znajdzie sie praca to szkolenie bede musiala rzucic.wspolczuje Ci ale mysle ze Ty masz wieksze szanse ode mnie na ulozenie sobie zycia.ja jestem pewna ze sobie poradzisz.i w koncu pojdziesz na swoje;)zycze powodzenia

skąd ja to znam . jestem w tak pogmatwanej sytuacji ze az sie nie chce nawet myslec. mam 32 lata i mieszkam z matka . hmmm az nie wiem od czego zaczac. w sumie to mieszkam z nia ponad rok bo ona 16 lat mieszkala zagranica,ale bedac tam tez potrafila mnie konkretnie dołowac tylko ze przez telefon. Ciagle mi i mojemu bratu powtarza ze jej nie szanujemy ze nie jestesmy jej za nic wdzieczni a tymczasem wychowywalismy sie sami bez niej . ja mialam 16 lat jak wyjechala a moj brat mlodszy o 6 lat. skonczylam szkole zawodowa i pojechalam do niej. bylam tam pare ładnych lat i pracowalam ale zawsze slyszalam ze jestem nierobem i nic nie potrafie i bez niej sobie nigdy nie poradze bo zawsze jestem na jej utrzymaniu. po kilku latach wrocilam do polski bo postanowilam ze skonze szkole srednia i moze udam sie nastudia a nadmienie ze poszlam do zawodowki tylko dlatego ze przez cale moje zycie mi wmawiala ze jestem tempakiem i dlatego mi szlo ciezko w podstawowce. Za granica sie bardzo doartosciowalam, poniewaz poznalam innych ludzi. Wiec postanowilam wrocic i sie uczyc. skonczylam ogólniak dla doroslych ale niestety nie zdalam matury. Wróciłąm do italii- posiedzialam tam znowu kilka latek tylko ze tym razem z chlopakiem z ktorym wynajelismy sobie mieszkanie a ona tymczasem ciagle nam powtarzala ze to wszystko dzieki niej i ze dzieki temu ze nas zawsze utrzymywala o mozemy sie wyprowadzic. jak tylko jest okazja to wypomina nawet najmniejsza rzecz ktora mi lub mojemu bratu kiedys dala lub pozyczyla. po kilku latkach postanowilam wrocic do polski ja z chlopakiem i bratem ktory tez tam przebywal. postanowilismy ze zrobimy wszystko zeby jej udowodnic ze jestemy dorosli i siwetnie sobie bez niej poradzimy . Mieszkalam z bratem ok 4 lat. z chlopkiem sie rozstalam. Zbratem siwtnie sie dogaduje i wrecz przyjaznie. Tylko ze matka codziennie do nas dzwonila i chciala wszystko wiedziec co gdzie i jak robimy. moj brat zalozyl firme budowlana i zatrudnial juz paru pracownikow a mamusia dzwonila i krzyczala na doroslego chłopa. robila nam awantury ze nie ma nas wiecznie w domu a przeciez my pracowalismy i mielismy rowniez towarzystwo swoje wiec nie bylo nas w domu. Dzwonila i twierdzila ze to jest brak szacunku dla niej i ze oczywiscie jestesmy niewdzieczni. Oczywiscie utrzymywalismy siebie i mieszkanie i wszystko wiec od niej zadnych pieniedzy nie mielismy po pierwsze nie potrzebowalismy a po drugi nie chcielismy. Ale i tak w kolko wszystkim popwiadala ze nas utrzymuje ze kupila nam auta, a najgorsze jest to ze ona nawet nam to mowila i byla przekonana o tym co mowi. Awantur bylo i jest co niemiara. Postanowilismy z bratem namowic ja na powrot do polski bo pomyslelismy ze zostala tam sama i czuje sie samotna wiec jak wroci to juz nie bedzie tych problemow. Wyslalismy ja na kurs strzyzenia psow zeby miala zajecia jak wroci i zeby nia zalamywala sie szukaniem pracy. I wlasnie bylo to rok temu na swieta bozego narodzeniajak po nia pojechalismy. Problemy dopiero sie zaczely . codzienne awantury bo matka chyba zapomniala ile mamy lat. ganianie nas do sklepu po papierosy. wieczne pretensje o wszystko. zaczela nas traktowac jak male dzieci i w sumie robi to do dzis.nigdy o nic nie zapyta tylka wrecz rzada. nie mozna sie jej sprzeciwic i o to awantury. moj brat na swoje szczescie zalozyl rodzinke i sie wyprowadzil, ale jak tylko dowiedziala sie ze zostanie tata - to pierwsze jej slowa byly takie- zeby sobie nie wyobrazal ze ona mu dziekjo bedzie pilnowac i jak ona sobie to w ogole wyobraza!!! oczywiscie krzykeim. ja zalozylam wlasna dzialalnosc ktora bardzo ciezko idzie, ale pomimo tego bardzo chcialam sie wyprowadzic z domu bo nie moglam zniesc wiecznych pretensji. wyprowadzilam sie na chwile i mousialam wrocic bo musialam zostawic mieszkanie . obecnie moja firma calkiem upada i od swiat bylam na jej utrzymaniu. wspomne ze wczesniej wszystkie rachunki placilysmy na pół a nie sa one male bo ona siedzi w domu i nie liczy sie z niczym . oczywiscie i tak slysze ze ja nigdy nic nie zaplacilam. obecnie nie odzywam sie do niej juzchyba 3 tydzien chociaz nigdy tak nie bylo. bo tym razem to przeszla sama siebie. wspomne ze nie liczylasie nigdy ze slowami i nie liczy. klepie co jej slina na jezyk przyniesie i sadzi ze ma racje . tymrazem mi naublizala- krzyczala ze jestem nierobem i tepakiem i ze nic w zyciu nie osiagnelam i nie mam ze wszystko dzieki niej no i oczywiscie ze niewdzieczna jestem. Tym razem to mnie tak zabolalo ze nie moge nawet na nia patrzec. powiedziala ze powinnam sie leczyc bo jestem chora i ze jestem debilem i wariatka . Strasznie to zabolao bo jak mozna tak ublizac komus bliskiemu. tymbardziej ze ona powtarzajac to przez te wszystkie lata ze ja jestem nikim pozwolila mi w to uwierzyc . poczulam sie strsznie. płakałam jak dziecko az sie zanoszac z placzu tylko ja zapytalam za co ona mnie tak nienawidzi ze mi tak ubliza. naprawde to mam skonczone 2 szkoly i zrobilam kilka kursow. znam biegle j wloski. I to ze w zyciu osobistym mi sie nie uklada i obecnie w pracy to chyba nie upowaznia jej do tego zeby mnie upokazac. i powtazac ciagle ze jestem nikim. Marze o tym zeby sie wyprowadzic z domu, ale nie mam do kad isc bo nie stac mnie na to . chce zamknac interes i szukam pracy chociaz nie jest to łątwe. postanowilam ze pojde do kolejnej szkoly bo moze mi pomoze w znalezieniu pracy. wierzcie m czuje sie jak male dziecko przez nia . Nie chce mi sie wracac do domu po pracy . Jej dzwiek glosu mnie obecnie przeraza. jak tylko ja uslysze o sie zaraz denerwuje, a nadodatego dowiedzialam sie ze klamie bo wszystkim dookola opowiada ze jetem tak wyrodna bo to ja ja wyzwalam od debila i wariata. strasznie mi przykro bo wlasnie z tego szacunku ktorego ona niby nie widzi mi by przez gardlo nie przeszly takie slowa. powiedzcie mi co to znaczy być wdziecznym cale zycie? Za Co być wdziecznym i jak tą wdziecznosc opkazywac? bo wg mnie to ja i moj brat nie skonczylismy na dnie, nie pilismy i nie sprawialismy zadnych problemow pomimo tego ze wychowywalismy sie sami i to chyba to jest ta wdziecznosc i chyba powinna byc raczej z nas dumna . Chociaz je obecnie mam gdzies jej dume i wszystko . chce tylko zeby dala mi swiety spokuj i zeby nic ode mnie nie chiala. Zapomnialam napisac ze musze sie jej tlumaczyc jak wychodze, gdzie ide i z kim i de i o ktorej wroce . mowi ze ja nie musze je mowic jak nie chce, ale jak wroce to i tak mnie pyta ze szczegolami gdzie bylam i co robilam a jak jej powiem ze nie wazne to znowu awantura ze mam ja w dupie bo nic jej nie mowie . To tak w wielkim skrocie co obecnie przechodze

Wiec jak masz mozliwosc wiac z domu i masz checi i sie tego nie boisz to zmykaj

Chcielismy juz z bratem iść z nia razem do jakiegos rodzinnego psychologa to nam powiedziala ze nie zrobimy z niej wariatki i sami powinnismy sie leczyc. . Ja obecnie przez to co przezywam sama potrzebowalabym jakiegos specjalisty. Do wloch nie wyjade bo nie ma tam pracy a zreszta praca jaka jest to nie dla mnie. Bo mozna tam byc tylko sprzataczka a ja wlasnie dlatego zrobilam te wszystkie kursy i szkoly zeby nigdy wiecej juz nia nie byc. obecnie znowu chodze do szkoly zeby powiększyć sobie horyzonty w poszukiwaniu pracy . Ale też czuję się lepiej jak nie muszę weekendu spędzać w domu żeby nie siedzieć razem z nią
W piątek przyjeżdża mój brat bo obecnie pracuje i mieszka w niemczech i chce z nią porozmawiać że nie może tak się zachowywać. Sam już od dawna przygotowuje się do tej rozmowy, bo jest coraz gorzej i ma coraz więcej pretensji do nas. Kiedyś taka nie była , ale może dlatego że byliśmy od niej całkiem uzależnieni a teraz nas poprostu traci i tym zachowaniem traci nas na zawsze. Mojemu bratu nawet nie chce sie przyjeżdżać do niej na święta

Myślę że rodzice nie maja wpływu chociaż jak słucham opowieści to mówi że babcia dla córek była okropna bo wiecznie je biłą i wyzywała od najgorszyach i ona mówi że dlatego wyszła za mąż i uciekła z domu. Dziadek kochał ja najbardziej i była jego kochana córeczka chociaż dużo pił, ale nic jej nie brakowało. Nigdy nie usłyszałam z ust babci tekstu typu że babcia jaj cos pomogla a ona nie jest wdzięczna, bo babcia to nas prawie wychowywała jak ona wyjechałą. Tzn ja juz mieszkałam sobie sama ale babcia mieszkała niedaleko wiec zawsze miala oko . Zawsze dawała jeśc i zawsze pomogła jak potrzebowałam pomocy. Dziadek umarł jak miałam 5 lat. Moja mama nawet nie odwiedza swojej mamy a mieszkamy całkiem niedaleko ze spacerkiem mozna przejsc w 10 minut. Ma auto wiec mogłąby podjechac od czasu do czasu.Babicia ma 85 lat i jest chora wiec nie moze do nas przyjezdzac. Nikt jej nie pomaga. Ja od jakiegoś czasu jeżdże co tydzień robić jej porządki a teraz przed świętami to codziennie, a moja matka to nawet nie zapyta czy trzeba jej coś pomóc. Bardzo mi przykro bo i babci jest przykro. Ale patrząc na to inaczej od nas wymaga codziennej wdzięcznoeści i szacunku i mamy być na jej zawołąnie a o swojej matce zapomniała. Babcia nic jej nie powie ale nie raz widze jak placze i cierpi

najlepszym dla mnie wyjściem byłaby wyprowadzka z domu ale jestem w tak cięzkiej sytuacji że czasami nie mam za co jedzenia kupic , ale postanowiłam że sobie poradze  i nic od niej nie chce. nie bede jadla  jak nie będzie, ale od niej nie wezme. Mysllę nawet co zrobić żeby nie spędzać w domu świąt bo nie usiąde z nią przy stole i nic nie zjem bo sie boje że mi wgardle stanie bo da mi na święta jeść a za 2 dni powie że mam jej zapłacić albo się dołozyc ,albo ze ona zrobiła swieta a ja jestem niewdzięczna

Cały czas zadaję sobie pytanie jaki cel miała matka mówiąc mi że do niczego się nie nadajęże,nie dam sobie rady itp.Ale jakoś nigdy nie przyszło mi do głowy żeby jej udowodnić " a właśnie że się nadaję".
Dziś mam 38 lat i to moje " nic nie umiem,do niczego się nie nadaje" jest mi kulą u nogi bo skoro mama tak powiedziała...
   Gdybym miała odwagę aby staną wtedy przed nią i powiedzieć " mylisz się mamo,twoje przekonanie jest błędne,wysłuchałam co miałaś do powiedzenia ale nie przyjmuje tego do wiadomości" - to może dziś wiele spraw w moim życiu wyglądałoby trochę lepiej...
Może choć troszeczkę pomogłam.

Nie widzę w tym nic głupiego ani dziecinnego
Wchodzisz w dorosłe życie i chciałabyś wreszcie doświadczyć więcej samodzielności i samostanowienia.
Mama pewnie się boi. Boi się, że zostanie sama a Ty odejdziesz w swoje własne życie, boi się o Ciebie, jak sobie poradzisz, czy nieznany świat zewnętrzny Cię nie skrzywdzi. Jesteś przecież cały czas jej "małą" córeczką", kto wie, może całym sensem jej życia
Może ględzi i zrzędzi, żeby Ci obrzydzić ten świat zewnętrzny i dorosłe życie - przywiązać bardziej do siebie. Dla mamy to też może być trudny okres życia. To tak "z drugiej strony medalu"
Moja córka jak jej "ględzę i zrzędzę" mówi - "ja też Ciebie kocham mamuniu", daje buziaka (czym mnie zupełnie rozbraja)...i wychodzi do znajomych
Myślę, że zanim podejmiesz jakieś radykalne kroki związane z wyprowadzką czy zmianą studiów powinnaś z mamą "przepracować" wasze relacje. DUUUUŻO rozmawiać - o tym, że jesteś już dorosła, że niebawem będziesz chciała rozejrzeć się za pracą w innym mieście itd. itp. ALE musisz ją przekonać, że TO nie znaczy, iż ją zostawisz całkiem samą, że może na Ciebie zawsze liczyć, że będziecie w kontakcie - telefon, internet, że tu zawsze będzie twój dom rodzinny i miejsce na ziemi. Powodzenia w pertraktacjach

Dussia - a nie myślałaś czasem, aby przeprowadzić się do babci? Jak masz być niewdzięczną córką to na całego. Za to możesz zostać wdzięczną i kochaną wnuczką! Zaopiekujesz się babcią, i odpłacisz za troskę okazaną w dzieciństwie Może to by było jakieś wyjście?
Pozdrawiam i życzę zadowalającej odmiany losu